Εν Αρχή ην ο Λόγος. Ηλιούγεννα.

γράφει ο Knight of Creator

---

Δεν υπάρχει Ιερότερος μήνας απο τον Δεκέμβριο. Είναι ο μήνας που ο Θεός Ήλιος εορτάζει και δοξάζεται. Ο μήνας που ο Ήλιος, πάντοτε σε συμβολικό και πνευματικό επίπεδο, γεννιέται .

Δεν υπάρχει ανώτερος Θεός απο τον Ήλιο. Δεν υφίσταται πιο μοναχικός Θεός απο τον Ήλιο.

Εκει που οι Επιστήμονες και οι "ορθολογιστές" βλέπουν εναν πύρηνο αστέρα , τον ορατό ήλιο, εμείς βλέπουμε την Θεία Πρόνοια. 

Εκεί που οι Άπιστοι βλέπουν μόνο ύλη, εμείς βλέπουμε την Ιερή μουσική της Ζωής και τις απόκρυφες δονήσεις της.  

 Αν σας έλεγε κάποιος, πως ο Γιός του Θεού ο "μονογενής", 

ο Α και ο Ω , ο Λόγος και η Αιτία της ζωής, είναι ο Εωσφόρος και πως ο Θεός Πατέρας, είναι το Πνεύμα του Ήλιου, με βάση οσα εχετε προγραμματιστεί να πιστεύετε, δεν θα τον λέγατε τρελό ;

Αγαπάμε τον Ήλιο. Κυριολεκτικά τον Λατρεύουμε. Είναι ο Δημιουργός και συντηρητής της Ζωής. Δίχως Εκείνον, εμείς δεν θα υπήρχαμε. Δίχως την Αιώνια Θυσία Του, εμείς θα ήμασταν εγκλωβισμένοι στο Έρεβος της ανυπαρξίας. Όλα τα Άστρα και ολοι οι πλανήτες, υπηρετούν το αιώνιο Καθήκον της Ζωής. Τι θα μπορούσε να είναι οι Θεοί, αν όχι το ίδιο το σύμπαν ; 

Ο Άνθρωπος εχει ανάγκη το σύμπαν, οχι το σύμπαν τον Άνθρωπο. Ένας μόνο θεός ομως, είναι διαρκώς εκει για μας. Ένας μόνο, απο ολους τους Θεούς που διέπουν το αχανές της ύπαρξης, διαρκώς, αιώνια, ακούραστα, νοιάζεται για εμάς. Μας θερμαίνει, μας φωτίζει, μας καθοδηγεί. Δεν το κάνει μόνο σε υλικό επίπεδο. Αλλά και σε πνευματικό.

Οι "αναθυμιάσεις" της ανθρώπινης βλακείας και παράνοιας, εχουν μετατρέψει τον Ήλιο σε εναν θλιμμένο, απογοητευμένο και εξοργισμένο Αστέρα. Σε εναν βαθύτατα πληγωμένο Πατέρα.

Χιλιετίες ολόκληρες οι άνθρωποι Τον εκμεταλλευόμαστε , είτε εν γνώση μας, είτε εν αγνοία μας. Το Πνεύμα του Ήλιου ζωογονεί και καθοδηγεί, ολες τις φυλές και ολους τους λαούς στο αχανές του σύμπαντος. Όπως στον πλανήτη μας, ετσι και στο σύμπαν.Όπως πάνω, ετσι και κάτω. 

Ελλάς σημαίνει η Γη του Φωτός. Η γη (λας) του Ήλιου (Ελ-Ηλ) . Ο Ελληνισμός , δεν θα μπορούσε, παρά να είναι, το παιδί του Ήλιου. Εκείνου που φέρει το Φως. Του Εωσφόρου.

Φυσικά και δεν θα πρέπει να ερμηνεύουμε φυλετικά, Εθνικά η ρατσιστικά τόσο "λεπτά" και "ευαίσθητα" θέματα. Όμως δεν μπορείς να μην εκφράσεις την αλήθεια, ακόμα και με κίνδυνο παρερμηνείας.

Ένας ξεκάθαρος εχθρός του Ελληνισμού, ενας εκκλησιαστικός Πατέρας της Ορθοδόξου εκκλησίας, ο Ευσέβιος Καισαρείας, στην εκκλησιαστική του ιστορία, χαιρόταν, διότι εξαφανίστηκε το Άθεο γένος των Ελλήνων απο το πρόσωπο της γής. Χαίροταν γιατί εξαφανίστηκαν τα άγρια θηρία, τα φρικτά και αρπακτικά κτήνη, οι Έλληνες. Αυτός ο πνευματικός εχθρός του Ελληνισμού,υπήρξε μέγας παραχαράκτης, κατασκευαστής αγίων και μαρτύρων και μέγας προπαγανδιστής της πρώτης εκκλησίας του Χριστού.

Ο Ευσέβιος επίσκοπος Καισαρείας (275-339), ένας αχαλίνωτος ψευδολόγος, άριστος παραχαράκτης και πλαστογράφος της ιστορίας, ένας διαστρεβλωτής της αλήθειας, νοθευτής των γραφών, εμπνευστής της θεϊκής πανουργίας και του ιερού ψεύδους, είναι ο μοιραίος άνθρωπος για τον Ελληνισμό.

Αποτυχημένος θεολόγος, διέπρεψε ως τυχοδιώκτης ιερωμένος, διπλωμάτης, δουλοπρεπής αλλά και ευφραδέστατος παραμυθάς, που πολλαπλασίασε τα θύματα των διωγμών, με ανατριχιαστικές ιστορίες για  τους κακούς ειδωλολάτρες και τους καλούς και ενάρετους χριστιανούς.
Πρώτος αυτός διόρθωσε τα Ευαγγέλια και στη συνέχεια έκαψε τα πρωτότυπα για να μην φαίνεται η παραχάραξη. Ο ίδιος έλεγε: «Όπως και αν έχουν τα γεγονότα, μόνο τα Ευαγγέλια λένε την αλήθεια» (Κ. Σιμόπουλος «Ο μύθος των μεγάλων της ιστορίας»).

Ομολογεί κυνικότατα ότι μέσα στην ιστορία του «.....έγραψε ό,τι ωφελούσε την Εκκλησία και παρέλειπε ό,τι την ζημίωνε». Συνέγραψε φανταστικές βιογραφίες ανύπαρκτων αγίων, αλλά και πλήρωνε αδρά όσους του έγραφαν ωραίες ιστορίες για βίους αγίων. Ήταν ένας αργυρώνητος και ελεεινός κόλακας του αιμοσταγούς αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, έγραψε την «Εκκλησιαστική Ιστορία», που είναι το πιο ανιστόρητο και ψευδολόγο έργο που έχει γραφεί ποτέ. Είναι μια μυθοπλασία με φανταστικούς ήρωες. Στη βιογραφία τού Κωνσταντίνου δεν αναφέρει τίποτα για το γνωστό όραμα του «εν τούτω νίκα», αν και στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» το αναφέρει πάνω από 100 φορές.

Οι προσωπικές του απόψεις, και οι καταφανείς ψευδολογίες, παρουσιάζονται άλλοτε σαν ιστορικά γεγονότα, δήθεν τεκμηριωμένα, και άλλοτε σαν θέλημα του θεού. Όλο το έργο του είναι ένα ασύστολο ψέμα.

Όλες οι ψευδολογίες και ιστορικές αυθαιρεσίες που περιέχονται στο έργο του, το καθιστούν τελείως ανάξιο να χρησιμοποιηθεί σαν ιστορική πηγή, γιατί είναι μια προκλητική διαστροφή της ιστορίας. Οι διάφορες ιστορικές πηγές υπολογίζουν ότι ο αριθμός των μαρτύρων των τριών πρώτον αιώνων δεν ξεπερνά τις τρεις χιλιάδες άτομα, και δεν είναι λιγότεροι από χίλιους πεντακοσίους, ενώ ο Ευσέβιος τους έκανε δεκάδες χιλιάδες, και είναι αυτός που βάφτισε και το Χριστό γιο Θεού.
Ο Ευσέβιος εκδήλωνε προκλητικά την αποστροφή του για την ελληνική σκέψη και ταύτιζε τον Ελληνισμό με το διάβολο, τον Έλληνα με τον ειδωλολάτρη δαίμονα που αγαπάει το κακό και μισεί το καλό.

Και τον παρουσίαζε σαν ένα λυσσασμένο  σκυλί που επιτίθεται με ζωώδη μανία στους δυστυχισμένους και κακόμοιρους χριστιανούς, και καλούσε όλα τα άγρια ζώα και ανθρωπόμορφα τέρατα εναντίον τους. Χαίρεται γιατί εξαφανίστηκε το άθεο γένος των Ελλήνων από το πρόσωπο της γης, τα άγρια θηρία, τα φρικτά και αρπακτικά κτήνη οι Έλληνες (Ευσέβιος «Εκκλησιαστική Ιστορία»).  via - Εννέα Έτη Φωτός

 

Αυτός ο "άνθρωπος" λοιπόν, πάνω στην "Ιερή" "αποστολή" εκχριστιανισμού του αρχαίου κόσμου ,  έγραψε και μια "αλήθεια" για τους Έλληνες, την οποία υποτίθεται είπε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ακολουθεί το επίμαχο απόσπασμα, το οποίο ομως εχει αφαιρεθεί απο τα επίσημα Ευαγγέλια.

Ο Ευσέβιος Καισαρείας ο Παμφίλου (205-340 μ.Χ.) συμπληρώνει ως εξής την γνωστή φράση του Ιησού από το κατά Ιωάννη σχετικά με τους έλληνες ότι «ελήλυθεν η ώρα, ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου»: «, μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον, καί βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίτκτον και οικειούμενον επιστήμη.», Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή (Praeparatio evangelica), βιβλ. 8, κεφ. 14, παρ. 66, γραμμή 7 (έκδ. Παρισίων 1599, σ. 235, Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών, θεολ. 4391).

«, μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον, καί βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίτκτον και οικειούμενον επιστήμη.» 

Αυτό το απόσπασμα, αφαιρέθηκε προφανώς απο τα επίσημα Ευαγγέλια. Δεν βόλευε , εφόσον είχε ολοκληρωθεί το σχέδιο καθυπόταξης του αρχαίου κόσμου, να φαίνεται πως ο "Θεάνθρωπος" υμνούσε κατα τέτοιο τρόπο τους Έλληνες και τον Ελληνισμό. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τις περίφημες προφητείες, της Σίβυλλας της Ερυθραίας.

Προφητείες που εξαφάνισαν, γιατί προφανώς και θύμιζαν κάποιον που δεν βόλευε. Τον Θεό Απόλλωνα και την αρχαία ειδωλολατρική ατραπό.

Ο Ελληνισμός ήταν άδολος και απονήρευτος . Άφοβος και γεμάτος Τόλμη. Για αυτό και την "πάτησε" σε τόση πονηριά και τέτοιας έκτασης Ραδιουργία. Ραδιουργία και πονηριά , την οποία μόνο, η Πόρνη η Βαβυλώνα θα μπορούσε να προσφέρει. 

Μετά το χρυσό γένος ήρθε το αργυρό, έπειτα το χάλκινο, το ηρωικό και φτάνουμε στο σιδερένιο και τελευταίο γένος. Ο Ησίοδος κάνει μια πολύ δύσκολη για αυτόν περιγραφή, διότι περιγράφει με μαύρη καρδιά αυτά που βλέπει τριγύρω του και που δεν του είναι καθόλου ευχάριστα. Όλα τα κακά που ξέφυγαν από το κουτί της Πανδώρας εγκαταστάθηκαν, ελεύθερα πια, στους ανθρώπους τους οποίους οδήγησαν σε μια ηθική και πνευματική κατάπτωση, στην ανομία και στην διάλυση της κοινωνικής δομής. Αχ! Μακάρι να μην γεννιόμουν τώρα εγώ, αναφωνεί γεμάτος θλίψη ο Ησίοδος. Ας γεννιόμουν πρωτύτερα ή αργότερα. Αλλά όχι τώρα. Διότι το γένος αυτό ζει μέσα στον μόχθο και στα βάσανα. Νύχτα-μέρα οι άνθρωποι βασανίζονται και αφανίζονται καθώς τούς έδωσαν οι θεοί έγνοιες πολλές και βαρείες. Δεν έχει επικρατήσει το κακό. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Άρα υπάρχει ακόμη ελπίδα. Όμως τα καλά είναι ανακατεμένα με τα κακά. Και ποιος θα τα ξεχωρίσει; Ποιος θα βγει μπροστά; Ποιος θα σηκώσει το βάρος; Οι θεσμοί έχουν καταρρεύσει. Ή συγκρότησις της κοινωνίας έχει διασπασθεί. Τα ήθη έχουν αλλάξει. Ή απαισιοδοξία τού ποιητή είναι βαθιά και διάχυτη. Βλέπει γύρω του την αδικία, την ατιμία, την οκνηρία, την αρπαγή. Τίποτα δεν είναι όπως πρώτα. Και μέσα άπ' τον βαθύ του συλλογισμό και την αγωνιά του για το μέλλον, κάνει μια πρόβλεψη. Και αυτό το γένος, πού έχει μαύρη και σκληρή καρδιά, όπως μαύρος και σκληρός είναι ό σίδηρος, το κύριο συστατικό του, θα το καταστρέψει ο Ζευς, λέει με πόνο. Πότε; Τότε, όταν αρχίσουν να γεννιούνται τα παιδιά με λευκούς κροτάφους, γερασμένα από την γέννα τους, χωρίς κανένα κίνητρο και όρεξη για ζωή. Όταν δεν θα έχουν την ίδια γνώμη και τις ίδιες σκέψεις με τον πατέρα τους και δεν θα συμφωνούν σε τίποτα. Όταν ή φιλοξενία, ή φιλία και οι δεσμοί αίματος δεν θα έχουν πια καμιά αξία. Όταν οι γεροί γονείς θα αφήνονται, ανήμποροι, στην τύχη τους. Όταν ή δικαιοσύνη θα βρίσκεται στα χέρια των ισχυρών και θα την επιβάλλουν χειροδικώντας. Όταν ο όρκος δεν θα υπολογίζεται πια και θα τιμωρούνται οι υβριστές, οι επίορκοι και οι κακοποιοί. Τότε είναι πού ή Αιδώς και ή Νέμεσις, με πρόσωπο καλυμμένο άπ' την ντροπή, και για να μην βλέπουν τα όσα συμβαίνουν, θα εγκαταλείψουν τους ανθρώπους τού γένους αυτού και θα ανέβουν για πάντα, άπ' την πλατιά Γη ψηλά στον Όλυμπο, στα ανώτατα και καθαρότατα αιθερικά στρώματα, εκεί όπου το κακό δεν υπάρχει, σμίγοντας με τούς άλλους αθανάτους θεούς. Είναι χαρακτηριστικό πως οι θεές είναι τυλιγμένες με λευκά πέπλα, πράγμα που δείχνει ότι παραμένουν ανέγγιχτες από της ύβρεις των θνητών. Οι μαύρες ψυχές και τα μαύρα έργα τού γένους αυτού δεν μπορούν να τις αγγίξουν. Κι όταν αυτό συμβεί, τότε. μόνο το κακό θα υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους· και θα 'ναι πια αργά γιατί δεν θα ωφελεί καμία γιατρειά.

 Αυτή η "προφητεία" , είναι του Ησιόδου. Προφητεία μακράν αρχαιότερη απο της Σίβυλλας της Ερυθραίας, την οποία προσωπικά, -την προφητεία της Σίβυλλας- την θεωρώ επίτηδες κατασκευασμένη, απο τα "σπλάχνα" της Ρώμης.

Οι Έλληνες ηταν ανέκαθεν ξεκάθαρα ηλιολάτρες. Είχαν ξεκάθαρο προσανατολισμό λατρείας του Πυρός και της Φωτιάς.Πυρός Αιώνιου και Αθάνατου , αλλά και πυρός φθαρτού και φυσικού.Αέρας και Φωτιά είναι η Ελλάδα. Γη γνώσης , Τεχνών, Επιστημών, αλλά και Γη πραγματικών, γνήσιων πιστών στον Θεό.

Γιατί και πως η Ρώμη, εφτασε σε σημείο τέτοιας Ραδιουργίας και πότε και πως εκτέλεσε αυτό της το μεγαλόπνοο Σχέδιο ; 

Η Ρώμη ηταν η Βασίλισσα, της μεγαλύτερης Αυτοκρατορίας του αρχαίου Κόσμου. Ήταν μια Κοσμοκράτειρα υπερδύναμη, με μυστικές υπηρεσίες, Σχεδιασμό και στρατηγική που ξεπερνούσε τον εκάστοτε κυβερνήτη της. Η Ρώμη λειτουργούσε με δόγμα αιώνων, γιατί πέρα και πάνω απο ολα, ηταν η Ρώμη και οχι οι πολίτες. Δίχως την Ρώμη, δεν υπήρχε τίποτα. Σήμερα λέμε και ξαναλέμε για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, σχέδια ισχυρών κ.ο.κ . Έχουμε αναρωτηθεί πότε άρχισαν αυτές οι "λογικές" ; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, πως γίνεται η Ανατολική Αυτοκρατορία (Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη-Βυζάντιο) να άντεξε 1000 χρόνια ; Σε εναν κόσμο, αγριότητας και αρπαγής οπως ήταν τότε, αλλά και οπως είναι και σήμερα, το να επιβιώσει μια Αυτοκρατορία χίλια χρόνια σε συνδυασμό με τα άλλα 700 χρόνια που ηταν πρωταγωνίστρια ως παλαιά Ρώμη - σύνολο 1700 χρόνια - , δεν είναι "λίγο" , ούτε "ασήμαντο". Μιλάμε για την Αυτοκρατορία εκείνη, που διαδέχθηκε το Όραμα και την διοικητική εμπνευση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μιλάμε για την Αυτοκρατορία εκείνη που προκαλούσε τρόμο και δέος σε κάθε "βάρβαρο" . Την Αυτοκρατορία , που ενσάρκωνε την Ισχύ και την Δικαιοσύνη. Την Αυτοκρατορία, που εκχριστιάνισε ολο τον αρχαίο κόσμο . Ας σταθούμε λίγο εδω, γιατί εδώ είναι το "ζουμί". 

Για να "ανακάλυψε" , κυριολεκτικά στα "μπαούλα" ο Μέγας Κωνσταντίνος τις προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας, με τις οποίες "επεισε" και κορόιδεψε τους Έλληνες και τους Φιλοσόφους για την Αλήθεια των ισχυρισμών της νέας αυτής θρησκείας, πρέπει να μιλάμε για κάποιο "project" που ηταν "θαμμένο" και ξέθαψε εκείνος. Ενα "project" , απο τα πολλά που σίγουρα είχε η Ρώμη ως εναλλακτικά Σχέδια, το οποίο "κατασκεύασε" λίγους αιώνες νωρίτερα , σε περίπτωση που "χρειαζόταν". Ένα project, που επέτρεψε ο Θεός να συμβεί, αλλά που νόμιζαν κάποιοι, πως με αυτόν τον τρόπο, ξεγελούσαν τον Θεό. Τι project θα μπορούσε να ήταν αυτό ; Ενα αντίστοιχο πρόγραμμα καθυπόταξης ολου του αρχαίου κόσμου, αντίστοιχο με αυτό που σήμερα επιχειρεί να πραγματοποιήσει η Άρχουσα Τάξη -ασχετα αν της "βγαίνει" στην πράξη-.  Ένα project , που εξασφάλισε στην Ρώμη ακόμα μεγαλύτερη ισχύ . Ένα project που κάποιους, τους έκανε "Αθέατους" θεούς , σύγχρονους -για τα τότε δεδομένα- Φαραώ,  διότι πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος, που κατέχει Γνώση, σε μια μάζα που διακατέχεται απο  "Μακάρια" Άγνοια ;

Ποιός -πρακτικά- θα μπορούσε να εχει την "τεχνογνωσία" και την ισχύ σε πνευματικό επίπεδο για να εκτελέσει ενα τέτοιο Σχέδιο ;Μα φυσικά η πόρνη η Βαβυλώνα. Αν υπήρχε λαός με γνώση και ικανότητα να εφαρμόσει, η εστω να "συμβουλέψει" τους Ρωμαίους, στο πως να καθυποτάξει την μάζα πνευματικά, αυτός ηταν το ανώτερο ιερατείο των βαβυλωνίων. 

Κάτι ξαφνικά δεν "κολλάει" εδω.

Την ίδια -περίπου- εποχή που η Ρώμη εδειξε αφύσικη σκληρότητα και γενοκτόνησε τους Ισραηλίτες , με πάνω απο 500 χιλιάδες θύματα και τον Ναό του Σολομώντα κατεστραμμένο απο τον Τίτο, την ίδια περίπου εποχή και για την ακρίβεια 80 με 100 χρόνια νωρίτερα,  "χρονολογείται" και η περγαμηνή με τις "προφητείες" της Σίβυλλας της Ερυθραίας . "Ξαφνικά" ανακαλύπτουμε αλλον εναν "συνένοχο" -σε περίπτωση- που η "θεωρία" μας βασίζεται σε μια κάποια απόκρυφη ιστορική αλήθεια και ενα κομμάτι της Ρώμης, συνομότησε και "Ραδιούργησε", για να εξασφαλίσει στην Ρώμη απόλυτη καθυπόταξη των μαζών,αλλά παράλληλα, να ηταν "εξασφαλισμένη" και προς τον Θεό. Όσοι ψάχνουν σε ιστορικά κείμενα την Αλήθεια, δεν θα την βρούνε ποτέ, γιατί τα ιστορικά κείμενα τα εχουν γράψει και ξαναγράψει άπειρες φορές οι εξουσιαστές τον μεσαίωνα και επι βυζαντίου .

Ο "Άγιος" Κωνσταντίνος επίσης, καθώς και ο Επίσκοπος Ευσέβιος (ο οποίος υπήρξε διευθυντής του μεγαλύτερου εργαστηρίου αντιγραφής χειρογράφων της εποχής του, και σοβαρός και σε βάθος μελετητής της ελληνικής γραμματείας, οπότε γνωρίζει πολύ καλά τις πηγές που αναφέρει), επισημαίνουν ότι "η προφητεία της Ερυθραίας δεν αποτελεί πλαστογράφηση κάποιου ανθρώπου μέσα από την Εκκλησία, διότι τα βιβλία της μεταφράστηκαν από τον Κικέρωνα στην λατινική γλώσσα πριν από την Έλευση του Χριστού".

 Ποιός ηταν ο Κικέρωνας ;

Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Marcus Tullius Cicero, 3 Ιανουαρίου 106 π.Χ. - 7 Δεκεμβρίου 43 π.Χ.), γνωστός και ως Κικέρων, ήταν Ρωμαίος φιλόσοφος, πολιτικός, δικηγόρος, ρήτορας, ύπατος και συνταγματολόγος. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες και συγγραφείς στη λατινική γλώσσα.

Γεννήθηκε στην έπαυλη της οικογενείας του στο Αρπίνο. Μορφώθηκε στη Ρώμη με δασκάλους τον γραμματικό Λεύκιο Αίλιο (Πραικονίνο Στίλωνα), τον Απολλώνιο Μόλωνα, έναν από τους μεγαλύτερους ρήτορες της Σχολής της Ρόδου, τον αρχηγό της αποκαλούμενης τετάρτης ακαδημίας Λαρισαίο Φίλωνα, τον επικούρειο Φαίδρο και τον στωικό Διόδοτο. Παράλληλα, παρακολουθούσε τις αγορεύσεις των μεγάλων ρητόρων της εποχής, τον Λεύκιο Λικίνιο Κράσσο, τον Μάρκο Αντώνιο και άλλους. Δασκάλους στο Δίκαιο και στους Νόμους είχε τον οιωνοσκόπο Κόιντο Μούκιο Σκαιόλα και τον μεγάλο ποντίφικα Κόιντο Μούκιο Σκαιόλα. Συνδέθηκε φιλικά με τους ποιητές Μάρκο Άκιο και Αντιοχέα Άρχιο, ο οποίος από το 102 π.Χ. ζούσε στη Ρώμη ως προστατευόμενος του Λούκουλλου. Στον Συμμαχικό Πόλεμο (90-88 π.Χ.) πολέμησε υπό τον στρατηγό Γναίο Πομπήιο Στράβωνα σε ηλικία 18 ετών.

Με το τέλος του πολέμου συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφία και τους Νόμους. Όταν ήταν δικτάτορας ο Σύλλας, το 81 π.Χ., εκφώνησε τον πρώτο του λόγο υπέρ του Κοϊντίου (Pro Quintio) λόγο δικανικό του ιδιωτικού δικαίου. Κατόπιν εκφώνησε το δεύτερο λόγο του, κατά του Χρυσογόνου (Pro Roscio Amerino). Ο Χρυσόγονος ήταν ένας πολύ ισχυρός απελεύθερος του Σύλλα, ο οποίος κατηγόρησε τον Ρώσκιο, αφού πρώτα του πήρε την περιουσία μέσω των προγραφών, για πατροκτονία. Ο νεαρός Κικέρων κέρδισε τη δίκη, αποκτώντας μεγάλη φήμη.

Το 79 π.Χ. έφυγε από τη Ρώμη και επισκέφθηκε για δύο χρόνια την Αθήνα, τη Μικρά Ασία και τη Ρόδο. Λόγος της φυγής του ήταν είτε ότι φοβήθηκε την οργή του Σύλλα είτε κάποιο πρόβλημα υγείας είτε η επιθυμία να συμπληρώσει τις σπουδές του. Στην Αθήνα γνώρισε τον Ασκαλωνίτη Αντίοχο, μαθητή του προαναφερθέντος Φίλωνα, που δίδασκε στο γυμνάσιο του Πτολεμαίου. Στη Ρόδο μαθήτευσε και πάλι στον Απολλώνιο Μόλωνα, ο οποίος, όταν άκουσε τον Κικέρωνα να απαγγέλλει κάποιο ρητορικό γύμνασμα, λέγεται ότι είπε: "Σὲ μέν, ὦ Κικέρων, ἐπαινῶ καὶ θαυμάζω, τῆς δ' Ἑλλάδος οἰκτίρω τὴν τύχην, ὁρῶν ἃ μόνα τῶν καλῶν ἡμῖν ὑπελείπετο, καὶ ταῦτα Ῥωμαῖος διά σου προσγινόμενα, παιδείαν καὶ λόγον.". Όταν επέστρεψε στη Ρώμη, μετά το θάνατο του Σύλλα, ασχολήθηκε με την πολιτική.

Το 75 π.Χ. έγινε ταμίας και στάλθηκε στη Σικελία, όπου έγινε πολύ δημοφιλής για την τιμιότητα και την καλή συμπεριφορά του, τόσο ώστε οι κάτοικοι του νησιού του ανέθεσαν να τους εκπροσωπήσει στη διένεξή τους με τον κυβερνήτη Γάιο Βέρρη, ο οποίος επί τρία χρόνια τους είχε καταληστέψει. Τελικά ο Κικέρων κέρδισε την υπόθεση. Το 69 π.Χ. έγινε αγορανόμος και το 66 π.Χ. πραίτωρ. Τότε έβγαλε και τον πρώτο πολιτικό του λόγο, De imperio Cn Pompei (ή Pro Lege Manilia) για να υποστηρίξει την πρόταση του δήμαρχου Μανίλιου να ανατεθεί στον Πομπήιο, εκτός από την αρχηγία του πολέμου κατά των πειρατών, και ο πόλεμος εναντίον του Μιθριδάτη με έκτακτη πληρεξουσιότητα. Τελειώνοντας η θητεία του ως πραίτορα, δεν πήρε, ως όφειλε, τη διοίκηση κάποιας επαρχίας, αλλά παρέμεινε στη Ρώμη. Με τις δημηγορίες του υπέρ των πελατών του προετοιμαζόταν να πάρει το αξίωμα του υπάτου.

Έγινε ύπατος το 63 π.Χ. Κατά τη χρονιά που ήταν ύπατος αποκάλυψε τη συνωμοσία του Κατιλίνα κι έσωσε τη Ρώμη από τον κίνδυνο, που αυτή ενείχε. Τότε έβγαλε τους 4 περίφημους λόγους του Κατά Κατιλίνα, δύο στη Σύγκλητο και δύο μπροστά στο δήμο. Γι' αυτό ανακηρύχθηκε Pater Patriae. Δημιούργησε όμως και εχθρούς, καταδικάζοντας σε θάνατο τους πέντε συνενόχους του, που συνελήφθησαν στη Ρώμη, παρά την υπέρ αυτών συνηγορία του Καίσαρα (ο Κατιλίνας κατάφερε να διαφύγει). Ο δήμαρχος Πόπλιος Κλαύδιος, εχθρός του Κικέρωνα, πρότεινε την ψήφιση νόμου για εκείνους που θα καταδίκαζαν σε θάνατο Ρωμαίους πολίτες άκριτους. Η ψήφιση του νόμου αυτού θα έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή του Κικέρωνα, που τότε (58 π.Χ.) είχε πολύ κακές σχέσεις με τους ισχυρούς Καίσαρα, Πομπήιο και Κράσσο, επειδή αυτός ήταν που είχε προτείνει και πετύχει την καταδίκη σε θάνατο των 5 συνενόχων του Κατιλίνα. Γι' αυτό, πριν ψηφισθεί ο νόμος του Κλαύδιου, έφυγε από τη Ρώμη. Η απουσία του κράτησε 17 μήνες. Τον κήρυξαν εξόριστο, ο δε Κλαύδιος έκαψε το σπίτι του στον Παλατίνο Λόφο κι έχτισε στη θέση αυτή ναό της Ελευθερίας. Η περιουσία του βγήκε σε πλειστηριασμό, αλλά, όπως γράφει ο Πλούταρχος, δεν παρουσιάστηκαν αγοραστές.

Επέστρεψε στη Ρώμη από τη Θεσσαλονίκη, όταν, με πρωτοβουλία του δημάρχου Λευκίου Νικίου, ψηφίστηκε νόμος να ανακληθεί από την εξορία. Την πρόταση υποστήριξαν ο φίλος του ύπατος Λεύκιος και ο Πομπήιος. Η επάνοδος ήταν θριαμβευτική. Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά: «Η Ιταλία τον εισήγαγεν εις την Ρώμην, φέρουσα αυτόν επί των ώμων της». Με 4 λόγους του ο Κικέρων εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στη Σύγκλητο και στο δήμο, πρότεινε δε να ανατεθεί στον Πομπήιο η αρμοδιότητα του επισιτισμού της Ρώμης. Αλλά η φιλία με τον Πομπήιο δεν επρόκειτο να κρατήσει πολύ. Η τριαρχία (Καίσαρ, Πομπήιος, Κράσσος) συγκρούστηκε με τη φατρία των ολιγαρχικών όπου ανήκαν ο Κικέρων και ο Κάτων. Το 53 π.Χ. έγινε οιωνοσκόπος. Το 52 π.Χ. υπερασπίστηκε τον Μίλωνα, ο οποίος με την ομάδα του από δούλους και μονομάχους, συγκρούστηκε στην Αππία Οδό με την αντίστοιχη ομάδα του Κλαύδιου, του παλιού εχθρού του Κικέρωνα, και τον σκότωσε. Έβγαλε έναν θαυμάσιο λόγο (Pro Milone) στο δήμο. Τον απήγγειλε όμως κάπως φοβισμένα επειδή το ακροατήριο ήταν εχθρικό προς τον Μίλωνα, με αποτέλεσμα ο Μίλων τελικά να εξοριστεί.

Το 51-50 π.Χ. διετέλεσε ανθύπατος της Κιλικίας, επαναφέροντας στο θρόνο της Καππαδοκίας τον Αριοβαρζάνη και συντρίβοντας τις ληστρικές συμμορίες του Αμανού Όρους. Γι' αυτές τις επιτυχίες του ανακηρύχθηκε imperator από τους στρατιώτες του. Όταν γύρισε στη Ρώμη, είχε ήδη ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον Καίσαρα και στον Πομπήιο. Ο Κικέρων, αν και έκλινε μάλλον προς την πλευρά του Πομπήιου, δίστασε να πάρει ανοιχτά θέση.

Τον Ιούνιο του 49 π.Χ. πήγε στο Δυρράχιο, αποφασισμένος να ταχθεί με τον Πομπήιο. Μετά την μάχη στα Φάρσαλα, τον Αύγουστο του 48 π.Χ., πήγε στο Μπρίντιζι (Βρινδήσιον), όπου παρέμεινε ένα χρόνο, ώσπου ο Καίσαρ του επέτρεψε να ξαναγυρίσει στη Ρώμη. Το 46 και το 45 π.Χ. έμεινε μακριά από την πολιτική δράση και ασχολήθηκε με το συγγραφικό του έργο. Επανήλθε στην πολιτική μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, την οποία επιδοκίμασε, πιστεύοντας ότι έτσι θα αποκαθίστατο η ελεύθερη πολιτεία. Αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι πέθανε μεν ο τύραννος, αλλά όχι και η τυραννία.

Μπήκε επικεφαλής της αντιπολίτευσης κατά του Αντωνίου, στον οποίο επιτέθηκε με τους περίφημους 14 λόγους του, που ονομάστηκαν φιλιππικοί, από τους περίφημους λόγους του Δημοσθένη κατά του βασιλιά Φίλιππου της Μακεδονίας. Επιδίωξε χωρίς επιτυχία να συνασπιστούν η Σύγκλητος και ο Οκτάβιος εναντίον του Αντωνίου.

Όταν ο Οκτάβιος έγινε ύπατος, συμμάχησε με τον Αντώνιο και τον Λέπιδο και αποτέλεσαν τη δεύτερη τριανδρία. Προγράψανε πάνω από 200 πολίτες ανάμεσά τους τον Κικέρωνα και τον αδελφό του Κόιντο. Για τον Κικέρωνα επέμειναν ο Αντώνιος και ο Λέπιδος. Ο Οκτάβιος δεν ήθελε τον θάνατό του. Ο Κικέρων βρισκόταν μαζί με τον αδελφό του στο Τούσκλο όταν έμαθε για την προγραφή. Φύγανε για τα Άστυρα, σκοπεύοντας να πάνε στη Μακεδονία και να συνενωθούν με τον Βρούτο, τον δολοφόνο του Καίσαρα. Στο δρόμο χωρίστηκαν κι ο Κόιντος ανέλαβε να βρει λεφτά. Ο Κικέρων περιπλανήθηκε στο Κίρκαιο και στη Γαέτα. Τον συνέλαβαν όμως, ενώ μεταφερόταν με φορείο, οι άνθρωποι του Αντωνίου, ο εκατόνταρχος Ερέννιος και ο χιλίαρχος Ποπίλιος (τον οποίο παλιά ο Κικέρων είχε υπερασπιστεί όταν κατηγορήθηκε για πατροκτονία) και τον σκότωσαν. Όταν ο Κικέρων, ακούγοντας θόρυβο από τους διώκτες του που πλησίαζαν, έβγαλε το κεφάλι του από το φορείο, του το έκοψε ο Ερέννιος. Το κεφάλι και τα χέρια, τα οποία επίσης έκοψαν, τα πήγανε στον Αντώνιο, που εκείνη την ώρα προέδρευε σε αρχαιρεσίες. Τα τοποθέτησε στο βήμα, πράξη, που, όπως γράφει ο Πλούταρχος, απεικονίζει την ψυχή του Αντωνίου. Λέγεται ότι, βλέποντας το κομμένο κεφάλι του Κικέρωνα, ο Αντώνιος είπε πως τελείωσαν οι προγραφές και διέταξε να σταματήσουν ενώ η γυναίκα του, η Φουλβία, τράβηξε έξω τη γλώσσα του και την τρύπησε επανειλημμένα με βελόνα, λόγω των όσων είχε πει ο ρήτορας για κείνη και το σύζυγό της.

Ο Κικέρων παντρεύτηκε την Τερεντία με την οποία απέκτησε τον Μάρκο και την Τυλλία, αλλά τη χώρισε και ξαναπαντρεύτηκε με την Πουβλιλία, πολύ ευκατάστατη, σκοπεύοντας με τα λεφτά της να πληρώσει τα χρέη του, καθώς είχε χάσει τη μεγάλη περιουσία του. Έτσι τουλάχιστον λέει ο απελεύθερός του, ο Τύρωνας. Η περιουσία η δική του ήταν πολύ μεγάλη, απόδειξη ότι διατηρούσε πολυτελείς επαύλεις στο Τούσκλο, τους Ποτιόλους, τη Φορμία, την Πομπηία και την Κύμη. Ο γιος του Κικέρων Μάρκος Τύλλιος γεννήθηκε το 65 π.Χ. Ως πολιτικός ο Κικέρων έσωσε την πατρίδα του αποκαλύπτοντας τη συνωμοσία του Κατιλίνα. Στις δημόσιες λειτουργίες που του ανατέθηκαν ανταποκρίθηκε με μετριοπάθεια και ακεραιότητα, πάντα δε υπερασπίστηκε τους φιλελεύθερους θεσμούς. Ήταν όμως ασταθής στον χαρακτήρα, διστακτικός, επιρρεπής στις κολακείες, του έλειπε το σθένος και τον διέκρινε φιλαυτία.

 Φαντάζει ο Κικέρωνας ως κάποιος, που η εσώτερη "Ελίτ" μυημένων της Ρώμης,  θα μπορούσε να του αναθέσει μια "αποστολή" κατασκευής, η παράφρασης κάποιων χειρογράφων απο τα Ιερατεία του Απόλλωνα ; Σαν να λέμε "αχρείαστα να είναι" - "άστα να βρίσκονται για το μέλλον σε περίπτωση που η Ρώμη τα χρειαστεί ; Κι αν ναι, γιατί τους φαινομενικά ασήμαντους Ισραηλίτες ;

Έργα και ημέρες του Τίτου , πριν γίνει Αυτοκράτορας .

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Βρετανία και τη Γερμανία, ανέλαβε τη διοίκηση μιας λεγεώνας στην Ιουδαία, υπό τις διαταγές του πατέρα του Βεσπασιανού (67 μ.Χ.). Ο Βεσπασιανός είχε σταλεί εκεί για να καταστείλει μια ακόμη εξέγερση των Ιουδαίων ως επικεφαλής των ρωμαϊκών λεγεώνων.[3] Όταν πέθανε ο Νέρωνας, o Τίτος ανέλαβε την πλήρη διοίκηση της πολεμικής επιχείρησης, με αποτέλεσμα την κατάληψη και πλήρη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη θανάτωση 1.100.000 Εβραίων.[4] Η Αψίδα του Τίτου ανηγέρθη στη ρωμαϊκή αγορά προς υπενθύμιση αυτής της νίκης.[5] Μετά τον θρίαμβο της Ιερουσαλήμ ανέλαβε τη διοίκηση της Πραιτωριανής φρουράς του Βεσπασιανού. Ταυτόχρονα απέκτησε την εξουσία του Δημάρχου, έγινε κήνσορας μαζί με τον πατέρα του (79) , και επτά φορές ύπατος (μεταξύ 70 και 79). Ο Τίτος ήταν αντιδημοφιλής λόγω της εμπλοκής του, ως βοηθός του Βεσπασιανού, σε πολεμικές επιχειρήσεις και της ερωτικής σχέσης που διατηρούσε με την αδελφή του Ηρώδη Αγρίππα Β´, Βερενίκη. Η πιθανότητα επανάληψης ενός γάμου, Ρωμαίου αυτοκράτορα με μια βασίλισσα από την ανατολή, ήταν αρνητικό γεγονός για την κοινή γνώμη, λόγω της πρότερης αρνητικής κατάληξης του γάμου της Κλεοπάτρας. Λίγο πριν την ανάρρηση του στο θρόνο ο Τίτος κατέστειλε μια συνωμοσία εναντίον του, γεγονός που δεν απέτρεψε την ομαλή και άμεση διαδοχή στο θρόνο όταν πέθανε ο πατέρας του.[6]

 Έργα και ημέρες του Τίτου ως αυτοκράτορα

 Ο Τίτος υπήρξε γενναιόδωρος αυτοκράτορας ως προς τους πολίτες του και τον εαυτό του. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι βοήθησε σημαντικά τους πληγέντες στην Καμπανία από την έκρηξη του Βεζούβιου και συνέβαλλε αποφασιστικά στην ανοικοδόμηση της Ρώμης μετά την πυρκαγιά του έτους 80 μ.Χ.[7] Επίσης αναβάθμισε το υδραγωγείο Άκουα Κλάουντια, επέκτεινε τις Θέρμες του Αγρίππα δημόσια λουτρά της Ρώμης και ολοκλήρωσε την την κατασκευή του Φλάβειου Αμφιθεάτρου γνωστού ως Κολοσσαίο το οποίο είχε ξεκινήσει επί Βεσπασιανού.[7] Η διάρκεια των εγκαινίων διήρκεσε 100 ημέρες. Ο Τίτος αναφέρεται ως ωραίος, καλλιεργημένος και ευγενικός. Σύμφωνα με τον Σουητώνιο[8] ήταν ο αγαπημένος του ανθρώπινου γένους.

Πόσο ωραίος, καλλιεργημένος και ευγενικός, μπορεί να είναι κάποιος, που γενοκτόνησε και εκτόπισε για πάντα εναν λαό ; Βλέπετε πόσο "ωραία" την γράφουν και την πλασάρουν την ιστορία οι Νικητές ;

Πριν συνεχίσουμε το "ταξίδι" μας, οφείλω να επισημάνω κάποια "βασικά" δεδομένα. Αναφερόμαστε σε μια εποχή, κατά την οποία η Ρώμη, μεταμορφώνεται σε μια ανελέητη αυτοκρατορία Ισχύος. Εμπόδια της, ηταν ο αρχικός Δημοκρατικός της χαρακτήρας και φυσικά η Ελληνική Παιδεία. Ας τα "κρατήσουμε" αυτά τα 2 στοιχεία στο μυαλό μας, σε σχέση με το σήμερα και ας προσπαθήσουμε να μπούμε στην "λογική" οσων υπηρετούσαν στο Κράτος της Ρώμης, συνδυάζοντας και τις "αιώνιες" προσωπικές φιλοδοξίες ολων αυτών.

Αν ηταν κάτι οι Ισραηλίτες, αυτό ηταν πιστοί στον Θεό. Μιλάμε για μια αρχαία φυλή νομάδων και ασκητών. Εσσαίοι, Ναζαρηνοί, Σαδδουκαίοι , φύλα ασκητικά αλλά και κοσμικά, αποτελούσαν τον λαό Ισραήλ. Τις περίφημες 12 φυλές του. Σίγουρα δεν είχαν την γνώση των Ελλήνων, αλλά είχαν την Φλόγα της Πίστης στον Θεό, που εκείνη την εποχή, δεν είχαν οι Έλληνες.Ποιόν Θεό ; Προφανώς τον Θεό Ρα των Αιγυπτίων. Τον Θεό Ήλιο των Ελλήνων και των Ζωροαστρών. 

Τον Αβράξας , των "Εσώτερων" μυστηρίων σε Ελλάδα, Ρώμη, Αίγυπτο, Περσία .  

Μιλάμε με λίγα λόγια, για εναν λαό , παθιασμένο με τον Θεό. Αμόρφωτο λαό. Πρακτικά ασήμαντο. Αλλά παθιασμένο με το πνεύμα και τον Θεό σε σημείο παράνοιας, με εξαίρεση τους γραμματείς και τους Φαρισαίους.

Οι Ισραηλίτες, δεν δεχόντουσαν σε καμία των περιπτώσεων την Αλαζονεία των Ρωμαίων. Οι Ρωμαίοι, είχαν κυριολεκτικά "ξεφύγει". Όλος ο κόσμος πεινούσε, η βίωνε σκληρότητα και εκείνοι, ζούσανε με πολυτέλεια και αφύσικη χλιδή, ενω οι πράξεις ανηθικότητας τους, εχουν μείνει στην ιστορία. Δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία, ως Νέα Βαβυλώνα η Ρώμη. Ας δούμε στο σημείο αυτό, τον βίο του Αυτοκράτορα Καλιγούλα. 

Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας Γερμανικός (Gaius Iulius Caesar Germanicus[1], 31 Αυγούστου 12 – 24 Ιανουαρίου 41), πιο γνωστός από το προσωνύμιο Καλιγούλας, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 37 έως το 41 μ.χ. Ο Καλιγούλας ήταν μέλος του οίκου των κυβερνητών συμβατικά γνωστού ως η Δυναστεία Ιουλίων-Κλαυδίων.

Ο πατέρας του Καλιγούλα, Γερμανικός, ανιψιός και υιοθετημένος υιός του αυτοκράτορα Τιβέριου, ήταν ένας πολύ επιτυχημένος στρατηγός και μια από τις πιο αγαπημένες μορφές της Ρώμης. Ο νεαρός Γάιος κέρδισε το προσωνύμιο Καλιγούλας (που σημαίνει "μικρή μπότα στρατιώτη", υποκοριστικό του caliga) από τους στρατιώτες του πατέρα του, όταν τον συνόδευε κατά τις εκστρατείες του στη Γερμανία. Όταν ο Γερμανικός πέθανε στην Αντιόχεια το 19, η μητέρα του Αγριππίνα η Πρεσβύτερη επέστρεψε στη Ρώμη με τα έξι παιδιά της, όπου ενεπλάκη σε μια αυξανόμενα δριμύτερη διαμάχη με τον Τιβέριο. Ο Καλιγούλας εμφανίζεται ως μια θλιβερή περίπτωση ενός νεαρού ηγεμόνα οποίος έπασχε μάλλον από ψυχικό νόσημα. Στην αρχή της θητείας του ήταν δημοφιλέστατος, όμως πολύ σύντομα έγινε μισητός διότι εμφάνισε δείγματα αυταρχισμού, και μάλιστα σε μια περίοδο που ήθελε να τηρούνται τα προσχήματα ενός σχετικού σεβασμού προς την σύγκλητο. Η τάση απολυταρχίας του Καλιγούλα εκδηλώνοντας αιφνίδια έναρξη παρανοϊκών κρίσεων κορυφώθηκε όταν ο αυτοκράτορας έχρισε συγκλητικό το άλογό του.Το μοναδικό πολεμικό γεγονός που έγινε την εποχή του Καλιγούλα ήταν όταν έστειλε Ρωμαίους στην Νουμιδία άλλα η κατάκτηση της έγινε επί του διαδόχου του Κλαύδιου. Ο Καλιγούλας δολοφονήθηκε 4 χρόνια αφότου έγινε αυτοκράτορας.

 Οι Ιουδαίοι (Ισραηλίτες), αν και "ασήμαντοι" σε σχέση με την Ρώμη, αντιστάθηκαν ρωμαλέα κατά την κατάκτηση τους. Η σύγκρουση του μικρού λαού (Εβραίοι) που διεκδικεί την ελευθερία του ενάντια στους ιμπεριαλιστές (Ρωμαίους) παραπέμπει σε όλους τους λαούς στην παγκόσμια Ιστορία της ανθρωπότητας, που μάχονται απέναντι στο άδικο των κατακτητών.Αντίσταση σθεναρή και απρόσμενη, η Ρώμη βρήκε απο τους Ναζαρηνούς . Πως να μην αντιδράσουν οι πνευματικοί Ισραηλίτες, μπροστά στην αλαζονεία της Ρώμης και των Θεανθρώπων Αυτοκρατόρων της ; Ενας λαός που πάνω απο ολα εβαζε τον Θεό, δεν μπορούσε να δεχθεί τέτοια βλασφημία. Προφανώς και δεν μπορούσε να δεχθεί και την υποτακτική αντίληψη των Φαρισαίων . Εδω βρίσκουμε εξήγηση και στην "επιθετικότητα" των πρώτων "χριστιανών" , των Ναζαρηνών, προς την Ρώμη και την Εξουσία της. Εδώ βρίσκουμε εξήγηση, για την πυρπόληση της Ρώμης επι Νέρωνα, απο τον Ναζαρηνό, "Απόστολο Παύλο".  Ποιοι ηταν ομως οι Ναζαρηνοί ; Στο σημείο αυτό ας διαβάσουμε ενα εξαίρετο σχετικό άρθρο απο τοmystica.gr

Στο παρόν άρθρο, θα ερευνήσουμε μαζί ένα Τάγμα, το οποίο είναι από τα πολύ παλαιά και παραδόξως, από τα πλέον άγνωστα και αναφέρομαι στο Τάγμα των Ναζαρηνών, ένα τάγμα μυητικό, το οποίο και αυτό, ποτίσθηκε για να ανατραφεί από το «Ζων Ύδωρ» του κεφαλόβρυσου, που ακούει στο όνομα Εσωτερισμός.

Τι είναι όμως αυτός ο Εσωτερισμός, από τον οποίον τα υγιή μυητικά τάγματα και οι υγιείς φιλοσοφικές ομάδες και σχολές προέρχονται και τον οποίο ΠΟΛΛΟΙ «επικαλούνται», όμως ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μπορούν να «εφαρμόζουν»…;;;;

Ο Εσωτερισμός εξετάζει ΟΛΑ τα φαινόμενα και προπαντός, τις αιτίες που τα προκαλούν και που η «ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ» επιστήμη είτε ΑΓΝΟΕΙ, είτε κάνει πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...

Μελετάει κάθε τι που είναι ΑΓΝΩΣΤΟ, ΜΗ ΕΝΤΟΠΙΖΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 5 ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ και προσπαθεί με την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του Φυσικοεγκεφάλου, να ΣΥΛΛΑΒΕΙ, να ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ, να ΓΝΩΡΙΣΕΙ, να ΑΝΑΛΥΣΕΙ και τέλος να ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙ - ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΕΙ, κάθε τι που θεωρείται ΚΡΥΦΟ, ΑΟΡΑΤΟ, ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ και ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ στην Ανθρώπινη φύση...

Όσα ο «ΕΞΩΤΕΡΙΣΜΟΣ» (ως αντίθετο του Εσωτερισμού) δεν κατέχει και δεν γνωρίζει, είτε ως φαινόμενα, είτε ως αιτίες, ο Εσωτερισμός προσπαθεί να ΓΝΩΡΙΣΕΙ και να βοηθήσει (με όσα εκείνος ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ και ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΕ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΑ) τον «ΕΞΩΤΕΡΙΣΜΟ», να εμβαθύνει και να γνωρίσει και εκείνος, με τα δικά του μέσα, τα οποία είναι οι 5 αισθήσεις και η συνισταμένη αυτών Λογική…

Τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Εσωτερισμός, είναι η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ με συγκέντρωση και διαλογισμό, καθώς και με βαθύτερα συστήματα, που σκοπό τους έχουν να κάνουν το Νου πιο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ και την Υποσυνείδηση (που είχε πέσει σε "αχρηστία" μέχρι εκείνη την στιγμή) ενεργοποιώντας την, να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ με την αδελφή της, τη Συνείδηση, που μέχρι τώρα είχε το ΚΥΡΙΟ και ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ ρόλο, ούτως ώστε στη συνέχεια, να επιτευχθεί η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ της ακόμα πιο εξελιγμένης Υπερσυνείδησης. Έτσι, ο Ανθρωπονούς, ο Φυσικοεγκέφαλος δηλαδή, θα ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ τις υψηλότερες ΔΟΝΗΣΕΙΣ των Πνευματικών Πεδίων απ’ όπου όλα προέρχονται, την Πρώτη Του Παντός Πηγή…

Και μετά από την αναγκαία αυτή εισαγωγή για το τι είναι ο Εσωτερισμός, που πολύ καιρό ήθελα να αναφέρω, ας περάσουμε στο κύριο μέρος του άρθρου για τους Ναζαρηνούς…

Η λέξη καταρχάς, προέρχεται από τα εβραϊκά και τη λέξη Ναζάρ, που σημαίνει: "ένας ΞΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ, ένας ΕΚΛΕΚΤΟΣ".

Έτσι, οι Ναζαρηνοί «ήταν» ένα ΜΟΝΑΣΤΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΑΓΑΜΩΝ της εποχής, που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη.

Οι μετέχοντες του Τάγματος αυτού, έμεναν ΑΓΑΜΟΙ και είχαν τα μαλλιά τους ΜΑΚΡΙΑ. Τα έκοβαν ΜΟΝΟ κατα τη μύησή τους.

Ο Απόστολος Παύλος, ο ΟΝΤΩΣ ΜΥΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ κατ' εμέ, ανήκε σε αυτό το Τάγμα, μιας και όπως μαρτυρούν οι Πράξεις Κεφ. ΙΗ' Στιχ. 18, στις ΚΕΓΧΡΕΑΙΣ (μια ονομασία που έχει ΑΜΕΣΑ να κάνει με τον ΚΕΧΡΙΣΜΕΝΟ, τον Χριστό) έκοψε τα μαλλιά Του "διότι είχεν ΕΥΧΗΝ", δηλαδή είχε ΜΥΗΘΕΙ και μετά από αυτό το γεγονός, έγινε, δηλαδή κατέστη, ΑΡΧΙΤΕΧΝΙΤΗΣ, σύμφωνα με την Α' Προς Κορινθίους Επιστολή Κεφ. Γ' Στιχ. 10- 11 (όπου στη μεσαιωνική Ευρώπη, αυτούς τους  ΑΡΧΙΤΕΧΝΙΤΕΣ τους συναντάμε να ονομάζονται  ΤΕΚΤΟΝΕΣ!!!

«…Εγώ κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εμέ ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθεσα, άλλος δε επιοικοδομεί, έκαστος όμως ας βλέπει πώς εποικοδομεί, διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός…»

Την ίδια «ευχή» συναντάμε, να δίνεται στο βιβλίο της Γενέσεως Κεφ. ΜΘ΄ Στιχ. 25 – 26 στον Ιωσήφ από τον πατέρα του Ιακώβ, άρα μπορούμε να πούμε, ότι και ο Ιωσήφ ανήκε σε αυτό το Τάγμα.
Ένας ακόμα Ναζάρ, που ανήκε στο Τάγμα των Ναζαρηνών, ήταν και ο Σαμψών, ο γνωστός Κριτής του Ισραήλ, ο ΤΑΥΤΟΣΗΜΟΣ πίσω από την αλληγορία, με το δικό μας μυθολογικό (;) ήρωα Ηρακλή...

Για τον Σαμψών μάλιστα, αναφέρεται ΞΕΚΑΘΑΡΑ η ιδιότητά του ως Ναζαρηνού ή Ναζηραίου ή ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ:

Κριταί, Κεφ. ΙΓ' Στιχ. 5: "...διότι θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει ΥΙΟΝ και ΞΥΡΑΦΙΟΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΒΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΑΥΤΟΥ, διότι το παιδίον θέλει είσθαι ΝΑΖΗΡΑΙΟΣ εις τον Θεόν, εκ κοιλίας μητρός αυτού και αυτός θέλει να αρχίσει να ελευθερώνει ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ εκ της χείρας των Φιλισταίων...".

Ας παρατηρήσουμε με προσοχή φίλοι μου, τι έχει γραφτεί και ΠΟΙΟΝ ΣΚΟΠΟ είχε ο Σαμψών...
Να ελευθερώσει "ΤΟΝ" Ισραήλ...
Και ποιος είναι "Ο" Ισραήλ;;;

Να μια ΑΚΟΜΑ αλληγορία, ΠΟΥ ΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΟΥΜΕ, τότε μπορούμε να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ένα από τα Ιερά Κείμενα των Λαών, την Παλαιά Διαθήκη...
Πίσω λοιπόν, από το όνομα «Ισραήλ», πάντα υπό το πρίσμα της αλληγορίας που είναι γραμμένα ΟΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, κρύβεται ολόκληρη η Ανθρωπότητα!!!

Αυτός είναι λοιπόν, ο «περίφημος» Περιούσιος Λαός του Θεού, η Ανθρωπότητα ολάκερη…
Για την ανάγκη της υπάρξεως της ΑΛΛΗΓΟΡΙΑΣ και του ΜΥΘΟΥ έχω ήδη αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μου…

Οι Ναζαρηνοί είναι ίδιοι (!!!) με εκείνους τους Χριστιανούς του Αγίου Ιωάννη, τους Βαπτιστές, αλλά ονομάζονταν επίσης Μανδαίοι και Σαβαίοι, που αν ισχύει κάτι τέτοιο, η ονομασία «Χριστιανοί του Αγίου Ιωάννη» είναι μάλλον παράλογη, αφού σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, αφενός είναι ένα τάγμα πολύ πριν τον Ιησού Χριστό και αφετέρου οι μετά Ιησού Χριστού Μανδαίοι ή Σαβαΐτες δεν ήθελαν να έχουν καμμία σχέση με την «Χριστιανοσύνη» (και όχι αδίκως θα τολμούσα να πω)…

Ας ρίξουμε μια ματιά όμως, σε αυτούς τους Μανδαίους, τον περίφημο «Τέταρτο λαό της Βίβλου».
Η προέλευση της Μανδαϊκής θρησκείας είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, καθώς είναι πολλά τα στοιχεία που λείπουν. Το πιθανότερο είναι, πως οι Μανδαίοι ανήκουν σε μια προ-χριστιανική εποχή, αν και αρκετοί ιστορικοί τοποθετούν την προέλευσή τους στον 1ο ή 2ο μ.Χ. αιώνα.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής από τον Τισσιάνο

Υφίσταται επίσης, η εκδοχή, ότι ιδρυτής της σέκτας είναι ο ίδιος ο Ιωάννης ο Bαπτιστής, εξ ου και η ονομασία Βαπτιστές, ή ότι είναι συνέχεια της σχολής ή της κοινωνίας ορθότερα, στην οποία ανήκε ο Ιωάννης, δηλαδή των Εσσαίων.

Στοιχεία της γλώσσας τους ωστόσο, υποδεικνύουν ιουδαϊκή προέλευση. Ένα από τα κείμενα των Μανδαίων μιλά για τη φυγή των «Ναζαρηνών» ή «Ναζωραίων» από τις περιοχές του Ιορδάνη κατά την εποχή των ιουδαϊκών πολέμων και της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, περίπου το 70 μ.Χ.

Οι Μανδαίοι φαίνεται πως κατείχαν ισχυρή θέση στη Βαβυλώνα, αλλά την έχασαν με την εμφάνιση των Σασσανιδών και ταυτίστηκαν με τους μυστηριώδεις Σαβαίους, των οποίων το όνομα προέρχεται από το αραμαϊκό Σεβά, που σημαίνει Βαπτίζω και οι Άραβες τους ονομάζουν Ελ Μογκτασίλα, που σημαίνει Οι Βαπτιστές.

Ιερό τους κείμενο είναι η Γκίνζα Ράμπα, που σημαίνει «ο Θησαυρός». Περιέχει μυθολογικές, θεολογικές και ηθικές αφηγήσεις, καθώς και ύμνους που χρησιμοποιούνται για τη λειτουργία των νεκρών.

Οι σημερινοί Μανδαίοι είναι υπερήφανοι για την κληρονομιά τους και συχνά ισχυρίζονται πως ανήκουν σε μια θρησκεία παλαιότερη από τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό.
Πολλοί Ανατολιστές ερευνητές υποστηρίζουν ότι συνδέονται με τους Γνωστικούς, λέγοντας πώς είναι ένα παρακλάδι τους. Για το θέμα αυτό, ο Αβά Μινιέ στο έργο του «Λεξικό των Απόκρυφων», στο λήμμα για το «Ναζαρηνό Κώδικα», αναφέρει ότι το όνομα Μανδαίος υποδηλώνει μια Επιστήμη ή μια Γνώση και άρα είναι ένα συνώνυμο των Γνωστικών.

Ο Νόρμπεργκ ήταν ο πρώτος, που εντόπισε μια φυλή ή μια κοινότητα (ορθότερα) από Μανδαίους κάπου εγκατεστημένους στην Συρία. Αυτοί αυτοαποκαλούνται Ναζαρηνοί και Γαλιλαίοι,αφού στη Συρία έφτασαν από τις περιοχές της Γαλιλαίας.

Οι ίδιοι υποστηρίζουν, ότι η θρησκεία τους είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη του ιδρυτή τους, του Ιωάννη του Βαπτιστή και από τότε έως σήμερα, δεν έχει αλλοιωθεί καθόλου.

Στις μέρες των εορτών, ντύνονται με δέρματα καμήλας, κοιμούνται πάνω σε δέρματα καμήλας και τρώνε ακρίδες με μέλι, ακριβώς όπως έκανε ο «Πατέρας τους, ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής».
Αυτά, τα περιληπτικά, για τους Μανδαίους, τους οποίους τους ταυτίζουμε (όχι αδίκως όπως έδειξα) με τους Ναζαρηνούς, που είναι και το κύριο θέμα του άρθρου μας…

Ο συνδετικός κρίκος λοιπόν, μεταξύ των Μανδαίων και των Ναζαρηνών ή Ναζωραίων είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και κύρια τελετουργία τους είναι τι άλλο παρά το Βάπτισμα, το οποίο ανήκει στη Χαλδοακκαδική Θεουργία και τελούνταν ως θρησκευτική τελετουργία, τόσο μέσα στις πυραμίδες της Αιγύπτου, όσο και στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου υπάρχει ως τελετή.

Ως «ιδρυτής» αυτής της πρακτικής θεουργίας θεωρείται ο Μπουντχασάπ, ένας χαλδαίος (!!!) μυημένος.

Φυσικά, στους ασχολούμενους με τον Εσωτερισμό (όπως τον έθεσα υπόψιν σας στην αρχή του παρόντος άρθρου), το όνομα του «χαλδαίου μυημένου» θα τους οδηγήσει στο περίφημο όνομα – έννοια από τη Βουδιστική Εσωτερική παράδοση, στο όνομα Μποντχισάττβα, όπου κατά κυριολεξία, σημαίνει «αυτός του οποίου η ουσία (σαττβά) έχει γίνει νόηση (μπόντχι) και που αυτός (ο Μποντχισάττβα) χρειάζεται μόνον μία ακόμα ενσάρκωση για να κατακτήσει τη Νιρβάνα.

Οι Ναζαρηνοί ή Ναζωραίοι ως ιερό κείμενο είχαν τον περίφημο και γνωστό σε αρκετούς ίσως, Ναζαρηνό Κώδικα, το οποίο επίσης λέγεται και «Βιβλίο του Αδάμ» και όπου «πίσω» από την αλληγορία του βιβλικού πρωτόπλαστου, κρύβεται και πάλι η Ανθρωπότητα.

Ο Πλίνιος και ο Ιώσηπος παρουσιάζουν τους Ναζαρίτες εγκατεστημένους στις όχθες του Ιορδάνη 150 χρόνια προ του Ιησού Χριστού και ο σύγχρονος Μουνκ αναφέρει ότι η Ναζαρίτες ήταν ένα ίδρυμα, που εγκαινιάστηκε πριν ακόμα και από τους νόμους του Μωυσέως.

Ήταν καθαροί αστρολάτρες και πολυθεϊστές, αλλά οι πίστεις και η ουσία της θρησκείας τους παρέμειναν κατ’ ουσίαν ΑΓΝΩΣΤΑ. Ακόμα και ο Επιφάνειος, που έγραψε κατά των αιρέσεων τον 4ο αιώνα μ.Χ., ομολογεί ότι δεν μπορεί να πει σε τι πίστευαν (Ι, 122), μπορεί απλά να πει ότι ποτέ δεν ανέφεραν το όνομα του Ιησού και ούτε αυτοαποκαλούνταν χριστιανοί (Ι, 190).
 

Γεγονός πάντως, είναι, πώς μερικές από τις φιλοσοφικές τους απόψεις ανευρίσκονται μέσα στις απόψεις του Γνωστικού Βαρδεσάνη (155 – 228 μ.Χ.), ο οποίος γεννημένος στην Έδεσσα της Συρίας, ήταν όντως ένας αστρολάτρης Σαβαΐτης.

Στο Ναζαρηνό Κώδικα, πρωτεύοντα ρόλο παίζει ο Μπαχάκ Ζιβό, ο οποίος φέρεται να είναι ο «Πατέρας των Διανοιών», που του δίδεται η εντολή από τον Φερώ, την ανώτερη και μεγαλύτερη δημιουργική δύναμη για τους Ναζαρηνούς, πέρα από τις Διάνοιες, να «δημιουργήσει και όντα». Όμως, «μη γνωρίζοντας τον Άδη», δεν τα καταφέρνει και σε βοήθειά του προς επιτέλεση του σκοπού, σπεύδει ο Φεταχίλ.
Είναι πολλά που μπορούν να ξετυλιχθούν και σαν απλή ιστορία, πολλώ δε μάλλον σαν έρευνα, που αφορά στην Εσωτεριστική Παράδοση των Μυητικών Ταγμάτων …
Γράφοντας αυτές τις γραμμές, μου έρχονται στην μνήμη οι διάφορες «απίθανες» θεωρίες συνωμοσιολογίας ανθρώπων ημιμαθών στον Εσωτερισμό και τη Μεταφυσική εν γένει, όπου η ευφάνταστη λογική τους σκέψη σχετικά με το προσωνύμιο του Ιησούς Χριστού ως Ναζωραίο, παραληρεί οργιάζοντας…
Μένοντας στην ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ επιστήμη, υποστηρίζουν με την παιδική αφέλεια που τους διακρίνει, ότι «αφού η πόλη Ναζαρέτ την εποχή του Ιησού Χριστού ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ (και αυτό είναι ένα γεγονός), ΑΡΑ και ο Ιησούς Χριστός είναι ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ μια εφεύρεση του (εκάστοτε) «ιερατείου» για τους ιδιοτελείς σκοπούς του!!!
Νομίζω πώς επαρκώς έρχομαι να στηρίξω την ερμηνεία του προσωνύμιου που έλαβε ο Μεγάλος Διδάσκαλος, ο Μεγάλος Ραββί και να αποδείξω ότι ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ πέραν όσων παρουσίασα στην αρχή του παρόντος πονήματος, έχει θέση Λεωνίδα στο να φυλάττει Θερμοπύλες…

Τις Θερμοπύλες της Μεταφυσικής Αναζήτησης του ατελούς ακόμα Ανθρώπου, που δια της λαξεύσεως της Λίθου του, αγωνίζεται για την ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού της Αρετής, ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ…

Βιβλιογραφία

1. Αγία Γραφή
    Έκδοση της Βιβλικής Εταιρίας και μετάφραση των Ο΄ (εβδομήκοντα)
2. Μεταφυσική Εγκυκλοπαίδεια του Νικόλαου Μαργιωρή
     Εκδόσεις Ομακοείου Αθηνών
3. Θεοσοφικό Γλωσσάρι της Ελένης Π. Μπλαβάτσκυ
     Εκδόσεις Κέδρος
4. Μυστική Δοξασία της Ελένης Π. Μπλαβάτσκυ
     Εκδόσεις Πνευματικός Ήλιος
5. Ίσις Αποκαλυμμένη της Ελένης Π. Μπλαβάτσκυ
     Εκδόσεις Ιάμβλιχος
6. Ερμηνευτικό Λεξικό της Ινδικής Φιλοσοφίας & του Γιόγκα του Θοδωρή Παντουβά
    από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα
7. Ο Βίος του Ιησού του Ερνέστου Ρενάν
     Εκδόσεις Αναγνωστίδης
8. Οι Μανδαίοι του Κ Καλογερόπουλου

Βλέπουμε λοιπόν, παρασκηνιακή δράση, που οι Όρκοι Σιωπής οσων συμμετείχαν, δεν μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε.  Η "φαντασία" λοιπόν εύκολα μπορεί να οργιάσει, αλλά τα γεγονότα "μιλάνε" , δίχως να μιλάνε. Αυτοί οι μύστες , οι μύστες του Ισραήλ, με ποιον θα μπορούσε να εχουν επικοινωνία , αν οχι με τον Χριστό Κυβερνήτη του Ηλιακού Συστήματος ; Ποιός θα μπορούσε να είναι ο Χριστός Κυβερνήτης , αν οχι ο Φέρων το Φώς ; Ο Γιός του Ήλιου ; Ο Λόγος, ο Α και ο Ω ; 

Γνωρίζουμε, πως η ανόητη ιστορία περι του "Εκπτωτου" Εωσφόρου, είναι ενα καθαρά χριστιανικό κατασκεύασμα. Ας το κρατήσουμε και αυτό , καθώς θα προχωρήσουμε στην μελέτη μας. Ας σημειώσουμε εξίσου, κάθε πιθανή και απίθανη παραχάραξη κειμένων και γραφών , τόσο Ιουδαίων, οσο και Χριστιανών, πόσο μάλλον δε , κειμένων του Ισλάμ. 

Είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο, πως στα εσώτερα μυστήρια τους, οι Ρωμαίοι και προφανώς και οι Έλληνες, είχαν επικοινωνία με το ίδιο πνεύμα που επικοινωνούσαν και οι Ιουδαίοι. Το ίδιο πνεύμα, το οποίο ο Ζωροάστρης τίμησε λίγες χιλιετίες νωρίτερα.

Ενω ο Θεός είναι για ολους και κατοικεί σε ολα, λίγοι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί Του. Δεν θα σύμφερε την Ρώμη, οπως κάποτε την Βαβυλώνα, να μπορούνε ολοι να επικοινωνήσουν με το Πνεύμα του Θεού . Φανταστείτε μια ανθρωπότητα ικανή να εναρμονίζεται με τον Θεό Θεληματικά τόσο μέσα της, οσο και εξω της . Φανταστείτε πόση Σοφία θα είχε αυτή η ανθρωπότητα και πόσο διαφορετική θα ηταν η πραγματικότητα ολων μας.

Είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο, πως "κάποιοι" δεν θέλουν να εχουμε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό. Είναι επίσης βέβαιο, πως "κάποιοι", σε περίπτωση που προσανατολιζόμαστε προς τον Θεό, θα εχουν εξασφαλισμένο το "φιλτράρισμα" της επικοινωνίας μέσω των εκκλησιών και των εκάστοτε διαμεσολαβητών τους.

Είναι δεδομένο πως ο Θεός, αγαπάει να εμφανίζεται οπως , οποτε και οπου θέλει Εκείνος, διότι εχει δικά του κριτήρια που δεν είναι Ανθρώπινα. Ο Θεός δεν μπορεί να εγκλωβιστεί, η να περιοριστεί σε εκκλησίες, δόγματα η "Ιερά" αλάθητα κείμενα. Δεν μπορεί να εκπροσωπεί ενα είδωλο τον Θεό. Δεν μπορεί να εκπροσωπεί ενα Ιερατείο "πεφωτισμένων" τον Θεό. Η επικοινωνία με τον Θεό, είναι προσωπική υπόθεση. Προσωπική και υποκειμενική. Έκαναν μεγάλο λάθος που προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν για πολιτική την Αποκάλυψη οι "Φωστήρες" της Ρώμης . Κάνουν μεγάλο λάθος που παίζουν με "προφητείες" και προφήτες τόσους αιώνες οι "Μύστες". Με τον Θεό και να θέλεις, δεν μπορείς να παίξεις. Σου επιτρέπει να νομίζεις πως παίζεις μαζί του, μέχρι να έρθει το πλήρωμα του Χρόνου. Ένα ασήμαντο κοσμικό μυρμήγκι οπως ο Άνθρωπος, δεν επιτρέπεται να εχει την αλαζονεία του να πιστεύει πως εκπροσωπεί τον Θεό , να νομίζει πως μπορεί να ερμηνεύσει τον Θεό, να θεωρεί αξιόπιστη την κριτική του Ικανότητα, σε οσα διδάσκεται απο τον Θεό η απο Αγγέλους Του και το κυριότερο, να μιλάει εξ' ονόματος του Θεού.

Μέσα μας ο Θεός, γιατί ολα κατ' εικόνα του είναι πλασμένα. Αλλά και εξω βρίσκεται ο Θεός. Στα πάντα υπάρχει ο Θεός. Τα πάντα είναι Θεός και στα πάντα Είναι ο Θεός.

Τον Ιησού Χριστό τον κατασκεύασαν μύστες του Ισραήλ, για να μην πεθάνει ποτέ η γνώση και η διδασκαλία τους, γιατί είχαν προβλέψει πως οι Ρωμαίοι θα τους εξαφανίσουν απο το πρόσωπο της Γης και παράλληλα διαφωνούσαν με την υποτακτικότητα των Φαρισαίων. Η φυλή του Ισραήλ, "εξαφανίστηκε" το 70 μ.χ και απο τότε εχει να "υπάρξει".

Διαβάστε το Άρθρο της Ελεύθερης Έρευνας - Πως επινοήθηκαν οι Εβραίοι.

Οι επιζήσαντες Ιουδαίοι της γενοκτονίας του 70 μ.χ , πήγαν στην Βαβυλώνα και εκτοτε "μεταμορφώθηκαν". Στην βαβυλώνα μυήθηκαν στην μαύρη μαγεία οι Εβραίοι και εκει "μεταμορφώθηκαν" σε Σιωνιστές με την "ευλογία" του βαβυλωνιακού Ιερατείου.Εβραίοι και βαβυλώνιοι εγιναν κυριολεκτικά Ένα. Στην βαβυλώνα, πρέπει να αναζητήσουμε τους εχθρούς του Φωτός και οχι στο Ισραήλ. Οι βαβυλώνιοι, φόρεσαν την μάσκα των Εβραίων. Βαβυλώνια Μαγεία, βρίσκουμε στα κείμενα της Σολωμονικής και οχι γνώση του αρχαίου Ισραήλ. Ο Μαρντούκ των Βαβυλωνίων, είναι ο Μιχαήλ των γραφών και οχι κάποιος αρχάγγελος υπερασπιστής του Θεού. Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε τα "γεννήματα εχιδνών και φιδιών" στην εμβόλιμη αυτή φράση του Ιησού.

Οι ρωμαίοι εξοντώσανε και σταυρώσανε τον αρχαίο Ισραήλ, με την συναίνεση των Φαρισαίων. Ας δούμε τώρα το γιατί. 

Οι Αρχαίοι Έλληνες, οπως και οι Ζωροάστρες και ως εναν βαθμό και οι Αιγύπτιοι, δεν απέκλειαν απο τα εσώτερα μυστήρια κανέναν άνθρωπο. Η περιβόητη "μύηση" που κάθε Φιλόσοφος είχε βιώσει, δεν είχε Όρκο μυστικότητας για να εκμεταλλεύονται οι λίγοι τους πολλούς. Η μύηση των αρχαίων μυστηρίων του Αβράξας, των Ηλιακών Ιερατείων, είχε μυστικότητα προκειμένου η γνώση αυτή να μην περάσει στα χέρια βέβηλων και ανέτοιμων . Είχε προστατευτικό χαρακτήρα και μανδύα και οχι εξουσιαστικό. 

Αντίθετα, η μύηση των Βαβυλωνίων, είχε χαρακτήρα εξουσιαστικό. Οι λίγοι, οι εχοντες την Γνώση, εξουσίαζαν και καταδυνάστευαν τους πολλούς. Η μυστικότητα εκει, δεν είχε χαρακτήρα προστασίας ηθικής σκοπιάς, αλλά χαρακτήρα εξασφάλισης πως οι "κατώτεροι", οι "γκοίμ" δεν θα είχαν πρόσβαση στην Γνώση που τους καθιστούσε Ισόθεους και την πλέμπα σκλάβους. Σκλάβους κυριολεκτικούς και οχι συμβολικούς σκλάβους των παθών και της άγνοιας οπως είναι στην πραγματικότητα.

 Η κατασκευή του προσώπου του Ιησού Χριστού, είχε συμβεί πολύ πριν διαδοθεί ως σύστημα πίστης και λατρείας. Τα πάθη του Ένσαρκου Ήλιου, ως θρησκευτική και εσώτερη αλήθεια, ηταν μακράν αρχαιότερα .

Αν δηλαδή ο Κωνσταντίνος, δεν ασπαζόταν τον Χριστιανισμό, ενω ηταν ήδη Ηλιολάτρης-Μιθραϊστής, δεν υπήρχε περίπτωση οι Χριστιανοί μελλοντικά να αποτελέσουν ποτέ κυρίαρχη Θρησκεία στην Ρωμαϊκή επικράτεια.

“Ο χριστιανισμός, κατά την εποχή των Αποστόλων, ήταν μία νέα θρησκεία κι αντιπρόσωποι της ήταν Ιουδαίοι. Οι Ιουδαίοι έχουν μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, που είναι γέννημα της παιδείας μέσω της Παλαιάς Διαθήκης.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε μία θρησκεία, την οποία προστάτευε και το σύνολο των ανθρώπων, που είχαν υψηλή παιδεία, την αποδέχονταν. Η νέα θρησκεία, για ν’ αντικαταστήσει την παλαιά έπρεπε κατ’ αρχήν να χρησιμοποιεί κάποιο δέλεαρ. Το πρόβλημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν η διατήρηση της εξουσίας κι αυτό σημαίνει ότι η νέα θρησκεία έπρεπε να δίνει αυτήν τη δυνατότητα, εφόσον ήθελε να καθιερωθεί ως επίσημη θρησκεία. 
Συνεπώς έπρεπε σε μία κοινωνία στην οποία υπήρχαν άρχοντες και δούλοι, η νέα θρησκεία να μη διαταράσσει την ισχύουσα κατάσταση και να έχει υπάκουους πιστούς. Όλες αυτές οι προδιαγραφές βρίσκονται στις Επιστολές των Αποστόλων. Οι επιστολές αυτές ήταν ένα πακέτο προτάσεων που ένας αυτοκράτορας έπρεπε να εξετάσει. Ο αυτοκράτορας αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος, που σε σύγκριση με το πνευματικό μέγεθος του Τραϊανού, ήταν ένας νάνος. Ήταν ένας άθλιος άνθρωπος, που δε δίστασε να σκοτώσει το γιο του Κρίσπο και τη γυναίκα του. Δε δίστασε να σκοτώσει ανθρώπους, όταν νόμιζε ότι τον απειλούσαν κι όχι μόνον αυτούς, αλλά και τις οικογένειες τους. Αυτόν τον τρισάθλιο άνθρωπο, το δολοφόνο, η εκκλησία τον συγχώρεσε και τον ονόμασε “άγιο”.
Αυτοί οι άθλιοι παρέδωσαν εκατομμύρια ανθρώπους από τότε μέχρι σήμερα στο θάνατο, είτε μέσω πολέμων είτε μέσω εκμετάλλευσης. Η δυνατότητα παράδοσης των ανθρώπων στη διάθεση της εξουσίας του συστήματος προκύπτει από την αθλιότητα των επιστολών. (Πέτρ. Α' 2.13-2.18) 

"Υποταγήτε ουν πάση ανθρωπίνη κτίσει διά τον Κύριον .. είτε βασιλεί, ως υπερέχοντι, είτε ηγεμόσιν.... ότι ούτως εστί το θέλημα του Θεού," (Υποταχθήτε λοιπόν, σέ κάθε ανθρωπίνην εξουσίαν χάριν του Κυρίου, είτε πρόκειτε διά τόν βασιλέα, ώς τόν ανώτατον άρχοντα, είτε διά διοικητάς..... διότι αυτό είναι τό θέλημα του Θεού), "πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε." (Τιμήσατε όλους, τήν αδελφότητα aγαπάτε, τόν Θεόν φοβείσθε, τόν βασιλέα τιμάτε.).
Αν κάποιος στις μέρες μας απορεί γιατί υπήρξε φεουδαρχία, δεν έχει παρά να διαβάσει το παρακάτω ανατριχιαστικό: (Πετρ. Α. 2.18-2.19) "Οι οικέται, υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοις δεσπόταις, ου μόνον τοις αγαθοίς και επιεικέσιν, αλλά και τοις σκολιοίς. τούτο γαρ χάρις," (Οι υπηρέται, νά υποτάσσεσθε εις τους κυρίους σας, μέ τόν οφειλόμενον σεβασμόν, καί όχι μόνον εις τους καλούς καί επιεικείς αλλά καί εις τους διεστραμμένους. Διότι αυτό έχει χάριν,). Ερχόταν ο άθλιος άρχοντας, βίαζε το κορίτσι του δούλου του κι είχε τη δυνατότητα να του πει: “τούτο γαρ χάρις”. Όλη η αθλιότητα που έζησε η ανθρωπότητα βρίσκεται σ’ αυτήν την μικρή φράση. Ο Παύλος ως πιο πονηρός αναφέρει για τους δούλους το εξής: (Τιμ. Α' 6.1) "Όσοι εισίν υπό ζυγόν δούλοι, τους ιδίους δεσπότας πάσης τιμής αξίους ηγείσθωσαν, ίνα μη το όνομα του Θεού και η διδασκαλία βλασφημήται" (Όσοι είναι υπό τόν ζυγόν τής δουλείας, άς θεωρούν τους κυρίους των αξίους κάθε τιμής, διά νά μή δυσφημήται τό όνομα του Θεού καί η διδασκαλία.). Και ο άθλιος συνεχίζοντας λέει: (Τιμ. Α' 6.3) "Ταύτα δίδασκε και παρακάλει." (Αυτά νά διδάσκεις καί νά προτρέπεις.) . Στο θέμα της γενικής αντιμετώπισης της εξουσίας έχει την ίδια άποψη με τον Πέτρο και λέει: (Ρωμ. 13.1) "Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γαρ εστίν εξουσία ει μη υπό Θεού.. αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν. ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν..". (Ας υποτάσσεται ο καθένας εις τάς ανώτερας εξουσίας, διότι δέν υπάρχει εξουσία παρά από τόν Θεόν, καί αι εξουσίαι πού υπάρχουν έχουν ταχθή από τόν Θεόν. Ώστε εκείνος που αντιστέκεται εις τήν εξουσίαν, αντιτάσσεται εις τήν διαταγήν του Θεού).http://eamb-ydrohoos.net/ydrohoos-kaini-diathiki-page18.html “

Ενώ ο Ιησούς Χριστός, ηταν ενα «αφηρημένο» μυητικό ηλιακό σύμβολο «εμπνευσμένο» απο τον καθόλου αφηρημένο Ηλιακό Λόγο , η επίγεια εξουσία «αποφάσισε» να βάλει «μπετά» παραφράζοντας απο το μηδέν, οπως την βόλευε, μια μυητική αλήθεια σε «ιστορία» . Εκλαϊκευσε τα ανώτερα μυστήρια και τα επέβαλλε και ως «απόλυτη αλήθεια». Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε ολοι ιστορικά. Όταν κάνεις είδωλο, κάτι που οντως υπάρχει, τότε αυτόματα, μπορείς και να το ελέγξεις. Όπως οταν δημιουργείς ήρωες , τους οποίους χρησιμοποιείς για να ασκείς εξουσία. «Στην μνήμη του κορόιδου».

Αυτή η γνώση, είναι Βαβυλωνιακή. Είναι δεδομένο πως βαβυλωνιακά Ιερατεία παρείσφρησαν στην Ρώμη . Ανέκαθεν Θεούς των βαβυλωνίων λάτρευε η Καθολική Εκκλησία ,  με την μορφή «Αγγέλων». Ακόμα και οι αρχαίοι Θεοί των Ελλήνων, απο την «τεχνογνωσία» κατασκευής ειδώλων και θεών απο την βαβυλώνα κατάγονται, με την διαφορά, πως οι Έλληνες, με την Φιλοσοφία και την Επιστήμη, «βρήκαν την άκρη» και απεξαρτήθηκαν απο την δεισιδαιμονία και την πίστη σε είδωλα. 

Αυτά είναι «κόλπα» που μόνο «μάγοι» τα γνωρίζουν και που η «λογική» δεν θα μπορέσει ποτέ να εξηγήσει. Αν περιμένετε με την «λογική» να ερμηνεύσετε οσα γίνονται ιστορικά και στον κόσμο, θα χάσετε τα «αυγά» και τα «πασχάλια». Το μόνο πρόβλημα στον ολο σχεδιασμό του συστήματος, ηταν πως πράγματι, υπάρχουν, τόσο ο Ηλιακός Λόγος, οσο και οι «οντότητες» που λατρεύει η εξουσία της βαβυλώνας και οι οποίες επιθυμούν η ανθρωπότητα να είναι ασυνείδητη και «φυλακισμένη» εντός του «Μάτριξ», η αλλιώς εντός του Σπηλαίου, για το οποίο εκανε λόγο ο Μέγας Πλάτων.  Με την διαμόρφωση της εκκλησιαστικής δομής , οι θεομπαίχτες, πίστεψαν πως τα είχαν καλά και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Βλέπετε, στην κυριολεξία, εχουμε να κάνουμε με οντότητες και όντα, τα οποία ασχολούνται διαρκώς με την Γη, η την εξέλιξη του ανθρώπου και απο εκει καταλαβαίνουμε πως δεν είναι συμπαντικοί "Θεοί" οπως ισχυρίζονται στους πιστούς τους. Ακόμα και ο Ηλιακός Λόγος, που είναι στην ευθύνη του η πορεία της ανθρωπότητας, κανα «βλέφαρο» ρίχνει και δεν κάθεται να ασχολείται στους αιώνες των αιώνων με την πορεία του κάθε ενός «πιθήκου» ξεχωριστά. Πράγματι θα γίνει «κρίση» ζώντων και νεκρών , επειδή ετσι μας εχει πει ο ίδιος ο Ηλιακός Λόγος , ο Ποιμάνδρης των Ερμητικών , αλλά το πότε θα γίνει, δεν το γνωρίζουμε. 

Τον άνθρωπο, δεν τον «συμπαθούν» ιδιαίτερα «εκει έξω». Καλο θα ηταν ο άνθρωπος αν γινόταν, να μην ψάχνει πολύ στο διάστημα για «επαφές» τρίτου τύπου. Θα εκπλαγεί, απο το πόση αηδία προκαλεί η «μοναδικότητα» μας κι αν δεν υπήρχε ο Ηλιακός Λόγος, ο άνθρωπος θα είχε γίνει ηδη "τροφή" σε ανώτερα υλικά βιολογικά είδη.

Ο Ηλιακός λόγος, ανεξάρτητα του τι συμβαίνει στην Γη, διασφαλίζει πως ο Άνθρωπος κουτσά στραβά θα εξελιχθεί. Είναι εκείνος που εδωσε ελεύθερη βούληση στον Άνθρωπο. Είναι εκείνος που έδωσε πνοή στον Άνθρωπο αλλά δεν είναι αυτός που τον καταδυναστεύει. 

Ο Ηλιακός Λόγος, ο Αβράξας, είναι ο «Εωσφόρος».  Ο Εωσφόρος είναι ο Δημιουργός του Ανθρώπου και ο προστάτης της ανθρωπότητας . Ο Εωσφόρος είναι εκείνος, που επιθυμεί τον Άνθρωπο ελεύθερο, γνωστικό και εξελιγμένο. Ο Εωσφόρος ειναι ο Α και ο Ω και οχι το είδωλο του Ιησού Χριστού της εκκλησίας. Τον Εωσφόρο σταυρώνουν κάθε χρόνο , κάθε πάσχα, ενώ ο Εωσφόρος ουδέποτε σταυρώθηκε για τους ανθρώπους, παρά μόνο για τον Εαυτό Του και αυτό καθαρά συμβολικά-μυητικά. Τον Εωσφόρο επικαλούνται οι Ιππότες του Φωτός, ενώ Βαβυλωνιακές Θεότητες και οντότητες, υπηρετούν και λατρεύουν οι Εξουσιαστές . 

Το «κακό» το οποίο κατέληξε στην σημερινή του μορφή , άρχισε το 400 μ.χ . Ήταν τότε, που οι Εβραίοι της διασποράς, στην βαβυλώνα, «απορροφήθηκαν» απο τους βαβυλωνίους. Ήταν η εποχή που η Πόρνη η βαβυλώνα άλλαξε «μορφή» και φόρεσε τον μανδύα του Ισραήλ. Ήταν η εποχή δημιουργίας του 2^ου «απόκρυφου» για την μάζα Ταλμούδ. Οι Ρωμαίοι, χρησιμοποίησαν την γνώση των βαβυλωνίων, αλλά δεν ηταν βαβυλώνιοι. Βαβυλωνιακή καταγωγή, είχε το Έθνος των Χαζάρων, το οποίο έβαλε «στόχο» να κυριαρχήσει παγκόσμια. 

Οι Εβραίοι χρησιμοποιούνται απο το πραγματικό σύστημα. Οι Ισραηλινοί, απο μια φυλή πιστών νομάδων στον Ρα-Ήλιο-Θεό, κατάντησαν να είναι κυριολεκτικά μαριονέτες του εχθρού του Θεού.

Ήταν οι βαβυλώνιοι και τα Ιερατεία τους που δολοφόνησαν τον Μέγα Αλέξανδρο. Ήταν οι Βαβυλώνιοι εκείνοι, οι οποίοι δημιούργησαν την Σολωμονική και την διέδωσαν στην Ευρώπη τον μεσαίωνα. Ήταν οι βαβυλώνιοι, που άλωσαν τον σύγχρονο κόσμο. 

Είναι άλλο το να μιμείσαι την γνώση και τις τεχνικές των Βαβυλωνίων, οπως επραξε η Ρώμη και άλλο να είσαι εξ αίματος «απόγονος» των Αννουνάκι. Τότε είναι που ολοι οι υπόλοιποι είναι «γκοίμ» και κατώτεροι σου. Τότε είναι που αρχίζει και τελειώνει, η αποστασία στον Ηλιακό Λόγο. Οι βαβυλώνιοι, κατέκτησαν το Βυζάντιο εκ των εσω . Όπου βλέπετε «Ιουδαϊκό» δάκτυλο , ως εχθρό του Ελληνισμού απο το 70 μ.χ και ύστερα, αυτός είναι δάκτυλος βαβυλωνιακός, με την «μορφή» Εβραίων. Οι Εβραίοι γενοκτονήθηκαν και σχεδόν αφανίστηκαν πριν 2 χιλιάδες χρόνια. Ακριβώς οπως και οι Έλληνες αφομοιώθηκαν απο τους Ρωμαίους σχεδόν ολοκληρωτικά. 

Ο Σατανάς, είναι το πνεύμα της Ύλης και της Φύσης . Είναι συμπαντική οντότητα και οχι είδωλο η «συνείδηση». Ο Εωσφόρος, είναι Παιδί του Ήλιου, αλλά ο Σατάν, είναι και ο Ήλιος, ως η συνείδηση που κυριαρχεί στο «Ορατό» σύμπαν. 

Όπως σοφά ελεγε ο Επίκουρος, οι Θεοί δεν ασχολούνται με τον Άνθρωπο. Οι άνθρωποι μόνιμα ασχολούνται με τους Θεούς ως «ζήτουλες». Οι άνθρωποι εχουν ανάγκη τον Θεό και το Σύμπαν, οχι αντίστροφα. Το σύμπαν, δηλαδή ο Πατέρας Ήλιος, εχει αρχής εξαρχής ορίσει μια και μόνο μια συνείδηση να διοικεί και να ρυθμίζει την ομαλότητα στο σύμπαν. Αυτόν και τους Αγγέλους του. Δεν υπάρχει αντιπαλότητα «Σατανά» και «Θεού». Είναι οι 2 όψεις του ΙΔΙΟΥ νομίσματος. Τα 2 κομμάτια του Συμπαντικού Τερραίν. Το σύμπαν ανταποκρίνεται στα καλέσματα και τις θελήσεις των ανθρώπων και δεν παρεμβαίνει, ούτε κρίνει. Την κρίση την κάνει ο Νόμος που διέπει την Φύση και τα πνευματικά πεδία, οχι οι Θεοί. Κρίση απο άποψη συνειδήσεων και πεπραγμένων, μπορεί να κάνει μόνο ο Ηλιακός Λόγος κι αυτό μόνο στο τέλος των ημερών της πορείας του ανθρώπινου γένους. Ως τότε η "κρίση" γίνεται μόνο απο την ίδια μας την συνείδηση και τα οσα πληρώνουμε απο τις πράξεις μας. Δεν είναι Μπαμπούλας ο Θεός οπως τον παρουσίασαν. "Μπαμπούλες" είναι αυτοί που τον παρουσίασαν ετσι. Και μόνο αυτοί

Οι μύστες και οι Θεουργοί θα μπορέσουν να καταλάβουν τι προσπαθώ να πω σήμερα σε αυτό μου το άρθρο. Οι υπόλοιποι , κρατήστε μόνο αυτό. Ο ιδιος ο Θεός εχθρεύεται την εκκλησία και τα Ιερατεία που μιλάνε και δρούν εξ ονόματος Του. Γιατί είναι τα Ιερατεία εκείνα που "χρησιμοποιούν" τον Θεό αρχής εξαρχής για κοσμική εξουσία. Γιατί είναι η εξουσία των Ρωμαίων εκείνη που μιμήθηκε την «τέχνη» των εξουσιαστών βαβυλωνίων. 

Όλα οσα γίνονται στο Ορατό πεδίο, πάντοτε πρώτα ρυθμίζονται και περνάνε απο «επεξεργασία» απο το Αόρατο πεδίο. Ο κόσμος της ύλης είναι κυριολεκτικά ψεύτικος, ακριβώς οπως το είδαμε στην ταινία Μάτριξ. Απλά δεν υπάρχουν «Ρομπότ» που να μας κρατάνε «συνδεδεμένους». Την δουλειά του Μάτριξ, την κάνει η ίδια η φύση και τα βιολογικά μας σώματα. Είμαστε «περιορισμένοι» εντός του θηλαστικού αυτού Σαρκίου και δεν βλέπουμε ούτε κατα διάνοια την «πραγματικότητα» στον χώρο και στον χρόνο. Είμαστε περιορισμένοι και βιολογικά προγραμματισμένοι να μην μπορούμε να «φτάσουμε» την Αλήθεια, η αν την τυχόν την «φτάσουμε» η αλήθεια να μας κάψει και να μας απελευθερώσει απο τον υλικό κόσμο . 

Το κακό και το άδικο στην Γη, υφίσταται επειδή οι μύστες και οι Απόστολοι του Αγαθού  και του Φωτός, δεν ασχολούνται με τα επίγεια και την διαχείριση των κοινωνιών , ενώ οι μύστες του εγωϊσμού, πάντοτε «επιστρέφουν» για να αποκτήσουν ισχύ και δόξα. Όταν κάποιος πιστεύει αγνά στον Θεό, πέρα απο Ιερατεία και δόγματα και συστήματα εξουσίας και εαν τελικά «συνδεθεί» με την διάνοια του Ηλιακού Λόγου η του ιδιου του Ηλιακού Πατέρα, τότε δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με τα εγκόσμια. Μάλιστα θλίβεται για την «κατάντια» των ανθρώπων . Για αυτόν τον Λόγο ο Ηλιακός Λόγος, επέτρεψε να θεωρηθεί ως Διάολος, γιατί μόνο Εκείνος μπορεί να αντέξει την «δοκιμασία» του να εναρμονίζεται με το φυσικό πεδίο των παθών και των πειρασμών και να αντιμετωπίσει στα «ίσια» την «σαπίλα» στην Γη και στο τρισδιάστατο πεδίο ύπαρξης.  Ας μην νομίζουν οι Εξουσιαστές των Στοών και των «υπογείων» πως ο Λόγος θα τους συγχωρέσει. Η συγχώρεση δίνεται μόνο οπου υπάρχει σπόρος μεταμέλειας και Αγάπης. 

«Άγγελοι» και «Αρχάγγελοι» που σας ζητάνε να υπακούεται Νόμους του Θεού, είναι Άγγελοι εξαπάτησης και καθυπόταξης της συνείδησης σας. Αν είναι κάτι ο Ηλιακός Λόγος, αυτό είναι Αγάπη. Αγάπη σε 2 όψεις. Αγάπη Θελήσεως και Ταπεινώσεως . Και τι είναι η Αγάπη ; Η Απόλυτη, η άλογη, η άδολη δοτικότητα . Το ίδιο το σύμπαν δημιουργήθηκε απο Αγάπη . Όλα προήλθαν απο μια κοσμική Θυσία . 

Οι εξουσιαστές της Γης, πρόδωσαν και αγνόησαν οσο ποτέ άλλοτε τον Ηλιακό Λόγο. Ξεπέρασαν κάθε όριο βλασφημίας, αχαριστίας και ανομίας.Προδίδοντας τον Λόγο, πρόδωσαν τον ίδιο τον Άνθρωπο, διότι η Θέληση του Λόγου, είναι ο Άνθρωπος να γίνει Θεός.

Ο Λόγος εχει Σχέδιο για τον Άνθρωπο. Σίγουρα το Σχέδιο Του, δεν είναι ο Άνθρωπος να καταστραφεί. Αυτό θα βόλευε «πολλούς» στο αόρατο πεδίο. Όχι ομως την Θέληση του Λόγου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί ντροπή . Εδω και αιώνες είναι εκκλησία βλασφημίας και ειδωλολατρίας. «Σκοτώνει» μεθοδικά και αδίστακτα διαρκώς τον Κύριο και Θεό της. Η οργή του Θεού επάνω της, είναι δεδομένη. Η «μετάνοια» των πιστών στον Θεό, δεν σημαίνει να επιστρέψουν στην εκκλησία. Εκεί κυριαρχούν Λύκοι. Η μετάνοια, σημαίνει να στρέψουν οι άνθρωποι το βλέμμα και την καρδιά τους στον Ουρανό και να ζητήσουν για καθοδήγηση και βοήθεια . Δεν χρειάζεστε Ιερατεία πάσης φύσεως για να επικοινωνήσετε με τον Θεό. Τα ιερατεία παντού και πάντοτε είναι εκ του πονηρού. Ιερέας και Ιέρεια μπορεί να είναι ο κάθε άνθρωπος . Δεν υφίσταται πνευματική Ιεραρχία πέρα απο την Αγάπη. 

Ο Θεός επιτρέπει τα οσα συνέβησαν και συμβαίνουν, διότι ο Άνθρωπος είναι αυτεξούσιος. Οι «ανώτεροι» των ανθρώπων θα πρέπει να μάθουν να φροντίζουν τους «κατώτερους» και αδυνάτους τους εως οτού οι κατώτεροι και αδύναμοι γίνουν κι αυτοί δυνατοί και ανώτεροι. Η ανθρωπότητα η ίδια ευθύνεται απο μόνη της για την κατάντια της. 

Οι εχθροί του ανθρώπου, χρησιμοποιούνται απο τον Θεό κι ας μην το γνωρίζουν. Θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος με την ανοησία τους. Χρησιμοποιούνται διότι ο Λόγος εχει εξαιρετικά μεγαλεπήβολο Σχέδιο για τον Άνθρωπο , κι ετσι ο Άνθρωπος θα πρέπει να αποδείξει την αξία Του ως εικόνα και ομοίωση του Λόγου.

Ο Λόγος είναι τόσο Αγνός και Αγαθός , οσο και Δόλιος και «πονηρός». Δεν υπάρχει πόλωση στην συμπαντική πραγματικότητα , ούτε μονοδιάστατες πραγματικότητες και οπτικές. Όσα πιστεύουν οι άνθρωποι, είναι προγραμματισμοί σκέψης και ερμηνείας των φαινομένων και οχι η πραγματικότητα. Το μυαλό δεν είναι ικανό να συλλάβει το Πραγματικό, παρα μόνο το φαινομενικό. Ο Νούς και μόνο ο Νούς είναι ικανός να «δει» την Αλήθεια και η καρδιά να την «βιώσει». 

Το σύστημα οπως είναι διαμορφωμένο, εχει προγραμματίσει οι «πολλοί» να βρίσκονται σε ύπνο και άγνοια (επίσημες θρησκείες-εκδοχές –ιερατεία) και οι «λίγοι» να «ξυπνάνε» διαμέσου της μύησης του «Σκότους».  Η Γνώση είναι το «Σκότος» για τον Άνθρωπο, διότι η Γνώση δίνει οδύνη και «βάσανα» στον Άνθρωπο. Η φυσική κατάσταση του ανθρώπου, είναι η άγνοια και η ενστικτώδης απλότητα. Η Γνώση, δίνει απαιτήσεις στον Άνθρωπο.Αυτό δυστυχώς δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αλλάξει, διότι στην Γη η κάθε συνείδηση εχει την προσωπική της πορεία και δεν είναι ολοι «ίδιοι» στην μυητική και εξελικτική οκτάβα αντίληψης και κατανόησης των πραγμάτων. Αυτό που θα πρέπει να αλλάξει και νομοτελειακά θα αλλάξει, είναι η εκμετάλλευση της εξουσίας προς τον Άνθρωπο και ο άκρατος υλισμός που εχει επιβληθεί. Στην ανθρωπότητα «κουμάντο» δεν κάνει κανένα Συμβούλιο «Αρχαίων». Μόνο ο Λόγος κάνει κουμάντο στην ανθρωπότητα διότι ο Λόγος είναι ο Δημιουργός και ο Πατέρας της Ανθρωπότητας, είτε σας αρέσει, είτε δεν σας αρέσει.

Δεν ορίζει το χρήμα και η υλική εξουσία την πορεία των πραγμάτων αλλά μονάχα η εξουσία που προκύπτει απο το πνεύμα και τα «αόρατα» πεδία. Όσοι δηλαδή πιστεύετε, πως «φραγκάτοι» κυβερνάνε στην Γη, κοιμάστε . 

Ο Μαμμωνάς είναι ενα δημιούργημα, ενα είδωλο που εφτιαξε η Βαβυλώνα και τα Ιερατεία της για να υποτάξουν την μάζα ακόμα περισσότερο προκειμένου να εκμεταλλεύονται τον Άνθρωπο και να τον "βαμπιρίζουν".  

Υπάρχουν απειροι πολιτισμοί στο διάστημα. Άπειρες διαστάσεις και απειρες «πραγματικότητες».

Να Αγαπάμε, να συγχωρούμε, να μαχόμαστε για το Δίκαιο και να μην δενόμαστε με την Ύλη και την φθαρτή της υπόσταση, διότι είμαστε Σπορά Πνεύματος που βιώνει υλική εμπειρία και οχι «υλη» που κατασκεύασε το Πνεύμα.

Αυτό είναι το τελευταίο μου Άρθρο που μιλάω τόσο ανοικτά και το παρόν Άρθρο δεν θα εξαφανιστεί  -οσο κι αν θα σας βόλευε ορισμένους-.

Δεν επιθυμώ να διαδοθεί γιατί δεν απευθύνεται στους πολλούς. Εξάλλου ελάχιστοι θα το καταλάβουν.

Αυτό που θέλω να ξέρετε, είναι πως εχουμε ηδη εισέλθει στα χρόνια της Αποκαλύψεως του Ιωάννη. Στην ύστατη Μύηση του ανθρώπινου είδους, στην οποία ο ίδιος ο Άνθρωπος θα αποφασίσει την μοίρα και την πορεία Του.

Ο Λόγος θα κάνει μονάχα ορισμένες παρεμβάσεις, εκει οπου απαιτείται για να επέλθει ισσοροπία, γιατί δυνάμεις ανώτερες του ανθρώπου εχουν «πάρει» τον έλεγχο και η μάχη είναι άνιση.

Το στοίχημα με το ανθρώπινο γένος, είναι απο Θηρίο να μεταμορφωθεί σε Θεό.

Άλλη είναι η Κρίση σε οσους Γνωρίζουν και άλλη θα είναι σε οσους Νομίζουν.Άλλη η «αμαρτία» των Ιερέων και άλλη η αμαρτία των «λαϊκών». 

Ο Εχθρός, βρίσκεται μέσα μας και μετά έξω απο εμάς. Με την δική μας συνναίνεση υπερισχύει η κακία . Με την δική μας συνναίνεση και τον δικό μας φόβο, «κάποιοι» πετυχαίνουν τους στόχους τους. Η συνείδηση κάθε ανθρώπου, «γνωρίζει» εμφυτα τι εστι «καλο» και τι εστι «κακο». Για αυτο προσέξτε καλά, τι προγραμματισμούς επιτρέπεται να σας κυβερνάνε. Καμιά Αλήθεια δεν βρίσκεται εξω απο εμάς. Όλα βρίσκονται μέσα μας.

 Καλά Ηλιούγεννα σε ολους . Είθε ο Φοίβος Απόλλων να επιστρέψει και να είναι για ΠΑΝΤΑ.

 Εγώ ο ταπεινός πιστός Σου, σε ευχαριστώ για την ευλογία και την τιμή που μου εκανες Πατέρα. Σε εσένα οφείλω τα πάντα. Είθε να δοξαστείς ξανά.

Ευλογημένος στους αιώνες ο Κύριος των Δυνάμεων.

*Έχω ηδη «πει» υπερβολικά "πολλά". Πριν λίγες δεκαετίες, αν τολμούσα να πω «δημόσια» εστω και τα μισά απο οσα εχω ηδη γράψει κατα καιρούς, θα είχα κάποιο περίεργο «ατύχημα» να με περιμένει στην γωνία, η κάποιον ανεξήγητο και αιφνίδιο θάνατο, η κάποια «εκπληξη». Γνωρίζω το ενδεχόμενο του να με «σβήσουν» απο τον χάρτη αργά η γρήγορα, η εστω να το προσπαθήσουν. Ας είναι.

Σίγουρα οι περισσότεροι θα με πούνε Αιρετικό, Σατανιστή, μίασμα. Αποδέχομαι με χαμόγελο οτι κι αν πείτε για μένα. Αρκετοί που βρίσκονται σε Στοές «αμύητο» και οτι εχω άγνοια, η και επικίνδυνο. 

Βάζω ομως το χέρι μου και την ψυχή μου την ίδια στην φωτιά για οσα γράφω και κατ ‘ εμε, "αποκαλύπτω" σήμερα. Δεν είναι εποχή Σιγής, αλλά εποχή Αγώνα και δεν είμαι εγω αυτός που αυθαιρετώ, αλλά εσείς.

 Καλά Ηλιούγεννα να εχουμε και μια ακόμα καλύτερη Χρονιά. 

Τέλος, θα ήθελα να πω κάτι σε κάποιους παλιούς μου «γνωστούς».

Εν Αρχή ην ο Λόγος και μετά, ΑντίΛογος.

Τετέλεσται.

knight-of-creator

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ