Είμαστε πνευματικά όντα στριμωγμένα σε μια τρισδιάστατη πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε και δεν ξεχωρίζουμε, για την ακρίβεια, πού αρχίζουμε εμείς και πού τελειώνουν οι άλλοι . Είμαστε συνδεδεμένοι και αλληλοεξαρτώμενοι και αυτή είναι η <<Μοίρα μας>> , όχι βέβαια με την έννοια της μοιρολατρίας, όχι με την έννοια της <<Ανάγκης>>, αλλά με την έννοια της χωρίς συναισθηματισμούς αποδοχής της αλήθειας και της διάκρισης που αυτή επιφέρει.
Πολλές φορές από κακώς εννοούμενη παιδιάστικη παντοδυναμία, από παρόρμηση συναισθηματική δρούμε ή αντιδρούμε πιστεύοντας και νομίζοντας τον κόσμο γονείς μας. Μας κυριαρχεί το παιδί που δεν έχει μεγαλώσει ορθά και σοφά μέσα μας και δυστυχώς μας ελέγχει, μας οδηγεί απαιτώντας το ένα και το άλλο, συνεχώς και εμείς σαν απλόχερες ή ακόμα χειρότερα σαν ενοχικές μητέρες ή πατέρες προσφέρουμε απλόχερα και χωρίς διάκριση.
Έρχεται μια μέρα όμως που το παιδί μεγαλώνει-ενηλικιώνεται, πώς γιατί δεν έχει σημασία και δεν εννοούμε ηλικιακά, αλλά συνειδησιακά , και αντιλαμβάνεται ότι είναι ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ <<αναγκασμένο>> από την συμφωνία που έχει κάνει να υπάρξει να ζήσει και να εκδηλωθεί, να προχωρήσει, να μεγαλώσει κυρίως να ΔΕΙ όπως ποτέ πριν, να αποδεχτεί όπως ποτέ πριν, να συνεργαστεί όπως ποτέ πριν και εν τέλει να αγαπήσει όπως ποτέ πριν.
Γιατί ; μα γιατί χρειάζεται πρώτα να επιβιώσει και μετά να ζήσει με χαρά. Θέλει και έχει ανάγκη και τα δύο δεν μπορεί να τα χωρίσει, μόνο επιβίωση χωρίς χαρά θα το σκοτώσει κάποια στιγμή από ψυχολογικό στρες, οπότε για να τα πετύχει και τα δύο επιλέγει συνειδητά να αφήσει ότι του κρατά τα χέρια, αναμνήσεις, εμπόδια, βάρη και να τα απλώσει για να κρατηθεί από τους διπλανούς του. Είναι τότε ακριβώς που συνειδητά επιλέγει ξανά να γεννηθεί αυτή τη φορά επιλέγοντας την συνεργασία αντί της απομόνωσης, τη διαχείριση αντί την κατάργηση, το γάμο αντί την εργένικη ζωή, τη δέσμευση αντί την περιπλάνηση. Και τώρα πια το θέλει και το επιθυμεί διακαώς, το μάτι της σοφίας άργησε αλλά άνοιξε…
Κρόνος στον Τοξότη το παιδί μέσα μας που είναι καιρός να μεγαλώσει Νέα Σελήνη στην μηδενική του Αιγόκερω, θάνατος των εγωιστικών απαιτήσεων και συμμόρφωση σε ένα αγαθό και δίκαιο πατέρα αλλιώς η τιμωρία είναι απλά το αποτέλεσμα της ασυλλόγιστης συμπεριφοράς, που ο Αιγόκερως με κυβερνήτη τον Δάσκαλο Κρόνο δεν συγχωρεί ιδιαίτερα όταν διελαύνει τις τελευταίες μοίρες του αυτοκαταστροφικού ζωδίου του Σκορπιού. Τέλος εποχής, τέλος εγωισμού θα έλεγα, τέλος της μορφής που δεν περικλείει σοφία και αγάπη.
Ένας νέος κύκλος ανοίγει .. για όποιον κατάλαβε, για όποιον όχι δεν έχει σημασία, η ζωή συνεχίζεται να βιώνεται.. όπως και πριν α-συνείδητα (χωρίς συνείδηση/φως, αλλά και χωρίς συνείδηση/συνέπεια). Το ίδιο είναι…
Φωτεινή Καραελευθερίου
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.