ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ

Εδώ και αρκετά χρόνια οι αστροφυσικοί και η επιστήμη της κβαντομηχανικής, ασχολούνται με την θεωρία των παράλληλων συμπάντων. Επιστημονικά δεν έχει αποδειχθεί τίποτα (και είναι λογικό να μην υπάρχει αποτέλεσμα με τα μέσα που διαθέτουμε), αλλά οι εξισώσεις και οι μαθηματικοί τύποι μας λένε ότι υπάρχει αλήθεια στην αναζήτηση αυτή.

 Η κβαντομηχανική που μπαίνει δυναμικά στον χώρο αυτό, λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος της Φιλοσοφικής προσέγγισης και της Αστροφυσικής επιστήμης. 

Οι πρόγονοί μας σοφότατα μιλούσαν από τότε για τις δύο συνιστώσες : του Αιθερικού και Υλικού πεδίου. 

Η «απλοποιημένη» θεώρηση για να γίνουν κατανοητά τα σύμπαντα και του περιεχομένου τους συνίσταται : το Αιθερικό ως ανώτερο βρίσκεται πάνω και το Υλικό ακριβώς απο κάτω. Το γενεσιουργό Αιθερικό είναι μικρότερο σε όγκο και μέγεθος απο το δεύτερο, διότι το τελευταίο συνεχώς διαστέλλεται για να «χωρέσει και να συμπεριλάβει τις νέες αστρογεννήσεις». 

Εδώ λοιπόν στο Υλικό- Αισθητό πεδίο, μπαίνει η έννοια του ΧΏΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (χωρόχρονος), διότι οι ταχύτητες περιστροφής είναι αργές επειδή υπάρχουν οι συνιστώσες της βαρύτητας της ύλης και των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων που επιδρούν πάνω της. 

Αν έγινε αυτό αντιληπτό, εξάγουμε το συμπέρασμα ότι το άυλο γενεσιουργό Αιθερικό, απαλλαγμένο απο τα βαρίδια και τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της ύλης, κινείται με πολύ μεγάλη ταχύτητα.

 Στο πεδίο αυτό ο Χρόνος είναι διαφορετικός και κάποιες «ώρες ή ημέρες» του άυλου πεδίου, μεταφράζονται αντίστοιχα σε χρόνια στο αισθητό σύμπαν. 

Ως αρχή για να γίνει κατανοητό πήραμε την θέση πάνω-κάτω, ενώ στην πραγματικότητα τα σύμπαντα βρίσκονται σε οριζόντια θέση (στα δεξιά το αιθερικό και στα αριστερά το υλικό).

 Έτσι για το Υλικό αναγνωρίσιμο σε μας σύμπαν, ξέρουμε ότι κινείται αριστερόστροφα, και για να υπάρχει ισορροπία και κανονική λειτουργία το Αιθερικό πρέπει να έχει δεξιόστροφη κίνηση. 

Εδώ τώρα μπαίνει ένα ιερό σύμβολο των Ελλήνων ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστικα), δεξιόστροφη για το Αιθερικό και αριστερόστροφη για το Υλικό. Ως σύμβολο έχει βρεθεί και χρησιμοποιηθεί εκτός από τους Έλληνες και απο άλλους λαούς πχ Ινδούς, Χετταίους, Κέλτες, Κινέζους και τους προκολομβιανούς λαούς της Αμερικής. 

Για τους Έλληνες ήταν σύμβολο του Δία. Ο αγκυλωτός σταυρός, ο τετραγκυλωτός σταυρός, προκύπτει από το γεγονός ότι αποτελείται από δύο διπλά (ενωμένα) ελληνικά γάμμα (Γ) - γράμματα. Οι Ελληνίδες ιέρειες έκαναν τατουάζ το σύμβολο, μαζί με το τετρασκέλιον (από τα τέσσερα σκέλη που απεικονίζει), στους οργανισμούς τους. 

Όμως ο κύριος αποσυμβολισμός τους είναι... ότι μας δείχνουν την φορά κίνησης. 

Οι αγκυλωτοί σταυροί ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ, διότι η ταχύτητα περιστροφής τις κάνει αόρατες. 

Είναι όπως όταν ένας ανεμιστήρας είναι σταματημένος τότε βλέπουμε τα πτερύγια, ενώ όταν περιστρέφεται με ταχύτητα τότε δεν βλέπουμε τίποτα παρά κενό. 

Είπαμε πριν ότι τα σύμπαντα βρίσκονται σε οριζόντια θέση και αυτό ακριβώς σηματοδοτεί το σχήμα του απείρου (οριζόντιο οχτάρι με τον δεξί κύκλο μικρότερο και μεγαλύτερο τον αριστερό. Επειδή δε συμπεριλαμβάνονται και τα δυο σύμπαντα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι αυτά μαζί αποτελούν το άπειρο.

Όμως το κάθε πεδίο εμπεριέχει ως «κρεμμύδι» και άλλα επάλληλα σύμπαντα. 

Είναι τα λεγόμενα επίπεδα ανόδου ή αντίστοιχα καθόδου (ανάλογα με το που βρίσκονται σε ένα απο τα «δυο πεδία».

 Ας πάμε τώρα κάπου αλλού, όπου θα δούμε πόσο ευφυέστατα οι Πάνσοφοι πρόγονοί μας αποκάλυψαν- κρύπτοντας (αντίθεση) το σχήμα και την αλήθεια των συμπάντων του απείρου. 

Έκανα μια ανάρτηση στο προφίλ μου πριν λίγο καιρό σχετικά με τις λεγόμενες αναληθώς οκτώσχημες ασπίδες που βρέθηκαν στις Μυκήνες στο σπίτι του Αρχιερέως. 

Τα ίδια ακριβώς σχήματα των δήθεν οκτώσχημων ασπίδων, βρίσκονται στην Πύλο, καθώς και στην αίθουσα του θρόνου του Μίνωα στην Κνωσό. 

Εκεί όμως οι αρχαιολόγοι έδωσαν άλλο όνομα και αντί να πουν ασπίδες τα ονόμασαν "πελέκεις".

Γράφω απο κάτω σαν σχόλιο : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ! Αυτή ήταν η πιο εύκολη εξήγηση που μπορούσαν να δώσουν οι αρχαιολόγοι. Λογικά δεν θα ζωγράφιζαν ασπίδες ...όργανα πολέμου σε σπίτι αρχιερέως, ούτε στα παλάτια της Κνωσού και Πύλου.

 Είναι το άπειρο ή σύμπαντα που τα βάζουν κάθετα για να γίνει κατανοητό. Στο πάνω μέρος είναι μικρότερος ο κύκλος (κανονικά αν ήταν ασπίδα έπρεπε να είναι μεγαλύτερος για να προστατεύει το κεφάλι).

 Παρατηρούμε ακόμη ότι απο τον επάνω κύκλο ξεκινά και κάνει διαδρομή ένα είδος φολιδωτού σχοινιού, συνδέοντας τα δυο σύμπαντα. Αυτό το φολιδωτό σχοινί, είναι το αδράχτι της Ανάγκης και αφ΄ ενός μας δείχνει την σύνδεση (αιθερικού και υλικού) και αφετέρου την κίνηση - περιστροφή των δύο δονούμενων συμπάντων. 

Στο πάνω μέρος και έξω του μικρού Αιθερικού κύκλου βρίσκεται κάτι που παραπέμπει στον.... ΠΑΝΤΕΠΟΤΗ ΟΦΘΑΛΜΟ! Στο μέσον των δυο συμπάντων υπάρχει ζωγραφισμένη κάτι σαν ταινία που τέμνει τα δυο σύμπαντα. Αυτό είναι το λεγόμενο "δόρυ του Αχιλλέως" που ο Παρθένιος αναφέρει κωδικοποιημένα στο κεφάλαιο περί "Απριάτης". Το σημείο δε της τομής των «δυο» συμπάντων είναι ο τύμβος του Τράμβηλου. 

Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι : τελικά εμείς οι άνθρωποι είμαστε "καθ΄ εικόνα και ομοίωσιν" των συμπάντων και όχι του ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, διότι ο ΘΕΟΣ ως ασώματος δεν θα μπορούσε να μοιάζει με κανέναν άνθρωπο. Τα περί ομοιότητας είναι ανοησίες και απλοϊκές προσεγγίσεις. 

Μόνον με τα παράλληλα σύμπαντα μοιάζουμε και αυτό είναι εμφανέστατο στο περίγραμμα. Έχουμε για το μικρό αιθερικό σύμπαν αντίστοιχα το κεφάλι το σημαντικότερο όργανό μας και για το υλικό που είναι μεγαλύτερο το κυρίως σώμα. Το δε καρύδι ή μήλο του Αδάμ είναι ο τύμβος του Τράμβηλου πάνω μας. 

Με τον ΠΑΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μόνο η ψυχή μας ομοιάζει ως άυλη με το ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΝ. Σαν πνεύματα ναι είμαστε της ίδιας ουσίας με τον ΠΑΤΕΡΑ. Εκεί πράγματι μοιάζουμε αιθερικά με τον πατέρα, γιατί Ο ΙΔΙΟΣ είναι ΦΩΣ. 

Στο σώμα μοιάζουμε με τα σύμπαντα και αυτό για το διάστημα της γήινης ζωής, στα επέκεινα του θανάτου μέχρι να "συνηθίσουμε" την νέα άυλη μορφή του φωτός, περνούμε τις διαδικασίες κάθαρσης. 

Ο ΘΕΟΣ ως πνεύμα που είναι, θα ήταν αδύνατον ακόμη και να φαντασθούμε την μορφή που έχει, διότι ως ΥΠΕΡΟΝΤΟΤΗΤΑ είναι ασύλληπτη σε μας.

 Δεν επιθυμώ να πείσω κανέναν, είναι δικές μου σκέψεις και προβληματισμοί σύμφωνα με όσες γνώσεις διαθέτω και όσων έχω ασχοληθεί. 

Και κάτι ακόμη για τα σύμπαντα. Φαντασθείτε ότι έχουμε ένα κλειδί και κλείνουμε την πόρτα του αιθερικού σύμπαντος. Γυρίζουμε το κλειδί δεξιά. 

Αν αντικαταστήσουμε την λέξη κλείνω με την λέξη "σφίγγω" το αόρατο αιθερικό (το μη απτό) θα δημιουργεί την ύλη. Όταν θέλουμε να το ανοίξουμε, γυρίζουμε αριστερά το κλειδί. 

Όταν λοιπόν "ξεσφίγγουμε" τότε η ύλη «απλώνει» αφού άνοιξε το πεδίο και δημιουργεί χώρο για να την συμπεριλάβει. Τις λέξεις (σφίγγω-ξεσφίγγω) αν τις αλλάξω με τις λέξεις συστολή και διαστολή τότε κυριολεκτούμε. 

Επειδή όμως στο υλικό πεδίο η ύλη απλώνει στον χώρο και θέλει όλο και περισσότερο είναι μεγαλύτερο αυτό το σύμπαν και τότε μπαίνει σε λειτουργία ο χωρόχρονος που τρέχει με ταχύτητα χαμηλότερη (ο χρόνος) απο ότι στο αιθερικό δημιουργό σύμπαν. 

Θα ήθελα εδώ να προσθέσω ότι τελευταία ο γνωστός βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ στο νέο βιβλίο του λέει : «το σύμπαν δεν είχε ανάγκη τον Θεό για να δημιουργηθεί, σχηματίσθηκε από μόνο του, με τη λογική των νόμων της φυσικής». 

Λέει επίσης ότι το υλικό σύμπαν είναι σαν μπαλόνι και διαστέλλεται συνεχώς με συνέπεια στο σημείο μηδέν να σκάσει ! Πιστεύω ότι εδώ εκτός απο ύβρη (δήλωσε ότι δεν υπάρχει ΘΕΟΣ) διαπράττει τεραστίων διαστάσεων λάθος, αφού διαταράσσεται η ισορροπία και η νομοτέλεια του Απείρου. 

Συνεχίζοντας τα περί ομοιότητας του ανθρώπου με τα σύμπαντα, βρήκα κάποια εκπληκτικά πράγματα. Η σπονδυλική μας στήλη προσομοιάζει με το αδράχτι της Ανάγκης και να γιατί. 

Αυτή αποτελείται ως γνωστόν από 33 σπονδύλους όσα θεωρούμε ότι είναι τα σύμπαντα δηλ. 32 + 1 εικονικό. Αν 3+3=6 => και το έξη είναι ο άνθρωπος και 3χ3=9=>θείος αριθμός-> θέωση και το προεκτείνουμε 33χ3=99 κατά περίεργο τρόπο έχουμε 99 αποφύσεις στην σπονδυλική στήλη. 

Επομένως να οι πρώτες ενδείξεις ότι το αδράχτι της Ανάγκης έχει το αντίτυπό του στην σπονδυλική στήλη. 

Ας δούμε πιο προσεκτικά τους σπονδύλους. Έχουμε 7 αυχενικούς, που σηματοδοτούν τον ιερό αριθμό 7 , αλλά επιπλέον το 7 είναι ο αριθμός της Θυσίας. Κατόπιν έχουμε τους 12 θωρακικούς σπονδύλους που δείχνουν τα Στάδια Ανόδου. Ακολουθούν οι 5 οσφυϊκοί που δείχνουν την Δύναμη (λέμε πχ σφύζει από ζωή), ύστερα έχουμε τους 5 Ιερούς σπονδύλους που εκφράζουν την καθαρή Ενέργεια και τέλος τους 4 κοκκυγικούς που σηματοδοτούν τις Ενέργειες του Υλικού πεδίου (πυρ, αήρ, ύδωρ, γη) τέσσερα στοιχεία. 

Με την σειρά που ξεκινήσαμε, φανερώνεται ότι πήγαμε από το Αιθερικό στο κατώτερο Αισθητό, δηλ. κατερχόμαστε. 

Τώρα, από το εσωτερικό της σπονδυλικής στήλης ξεκινούν 62 νεύρα, που τα ονομάζω "κανάλια ενεργειών" και τα οποία διατρέχουν όλο το σώμα. 

Αν 6χ2=12 ξέρουμε τι εστί ο αριθμός αυτός, αν 6+2=8 έχουμε τον αριθμό της Ανάστασης ! Διότι το 4 σηματοδοτεί τον ισοσκελή Ελληνικό σταυρό με ότι αυτό συμβολίζει. Το διπλάσιο του 4 μας δίνει την Ανάσταση. 

Ας δούμε και μια άλλη σύνδεση: είπαμε ότι τα στάδια του θανάτου έχουν 7χ7=49 ημέρες διάρκεια, οι ημέρες αυτές αποτελούνται από 14 περιόδους των 3,5 ημερών εκάστη διότι 14χ3,5=49. 

Επομένως το 8 είναι το μεταίχμιο ή ο μεταβατικός σταθμός του νεκρού να αντικρίσει και να περάσει επιτυχώς τα επόμενα στάδια θανάτου από το 8-14. 

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι απόρροιες της δικής μας νοήσεως και ακόμη ότι είναι στάδια παγιδεύσεως.

 Επίσης το 8 εκτός του ότι συμβολίζει την ανάσταση, μας σηματοδοτεί και τον Περικιόνιο Διόνυσο ο οποίος με τα κέρατά του τρύπησε τον μηρό του Διός για να γεννηθεί. 

Αν τώρα 3+4+5 και το καθένα εις την τρίτη μας δίνει 27+64+125=216:3=72 που είναι το ήμισυ του αετώματος του Παρθενώνα ή επί το πληρέστερο 72χ2=144 ! Και 72χ3=216:30 ημέρες ο μήνας=7,2 η ελάσσων περίοδος κύησης που μπορεί να επιβιώσει το ανθρώπινο έμβρυο και 3χ3=9 και 9χ9=81 και 9χ9χ9=729 όπου έχουμε τα πρώτα δύο 7,2 το έλασσον και το 9 το μέγιστο της κύησης.

Ο Έλληνας αστροφυσικός Νανόπουλος εκτιμά με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα, σύμφωνα με τη θεωρία της υπερσυμμετρίας (SUSY) και των υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις «μεγάλες» διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται «διπλωμένες» σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων.

«Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε», και η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχουν διάφορες εκδοχές, που θα έχουν νόημα, μόνο αν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί πειραματικά απο τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN).

Όπως υποστηρίζει ο Έλληνας φυσικός, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα σε αυτό το πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. 

Το ένα σύμπαν «γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Τα άλλα σύμπαντα, τα οποία χαρακτήρισε φυσαλίδες της πραγματικότητας» που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι είναι πιθανώς δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. 

Όλα τα σύμπαντα με τους ιδιαίτερους νόμους τους προκύπτουν κατά βάση από μόνα τους, σαν μια «τοπική μετάλλαξη» του χώρου σε ένα προϋπάρχον σύμπαν.
(Οι δηλώσεις του κ. Νανόπουλου λήφθηκαν απο το διαδίκτυο)

Εργασία Αργικέραυνου 8-12-14

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ