Αντίο, 2014

γράφει ο Knight of Creator

Άλλος ένας χρόνος πέρασε στο θέατρο της ματαιότητας. Πόσες και πόσες χρονιές δεν έχουν περάσει όλες τις χιλιετίες που ο άνθρωπος περπατάει και αναπνέει και άλλες τόσες θα περάσουν, μέχρι να τελειώσει η κωμωδία. Πόσες γενιές, πόσες ζωές δεν έχουν σβήσει και δεν έχουν ξεχαστεί, με την ίδια σκληρότητα και την ίδια ωμότητα.

Πόσο μάταιος είναι αυτός ο κόσμος. Διαρκώς ανακυκλώνονται τα ίδια και τα ίδια, σε έναν δίχως τέλος κύκλο οδύνης, διδαχής και ανοησίας. Τι μένει ή τι μπορούμε με απόλυτη σιγουριά να υποθέσουμε να πούμε πως μένει, σε μια τέτοια μάταιη πορεία προς το Θάνατο; Ό,τι αγάπησες θα χαθεί και θα πεθάνει. Όσα σε έκαναν να γελάσεις, θα σε κάνουν να κλάψεις. Όσα σε πρόδωσαν, θα σβήσουν. Όσα λάτρεψες, θα σαπίσουν στο πέρας του απείρου, στα βάθη της αβύσσου, αλλά μη θλίβεσαι, γιατί το ίδιο θα βιώσεις κι εσύ.

Ξύπνα εις τους αιώνες κοιμισμένε. Είσαι ήδη νεκρός και ούτε Θεός, ούτε Άνθρωπος θα μπορέσει αυτό ποτέ να το αποτρέψει. Ό,τι κάνεις είναι μάταιο. Αγωνίσου, αλλά να θυμάσαι πως είναι μάταιο. Μην ξεχνάς τη ματαιότητα. Θυσιάσου για όποια ιδέα, για όποιο ιδανικό θέλεις ή σε γεμίζει. Αλλά μην ξεχνάς τη ματαιότητά σου. Κάνε ό,τι επιθυμείς, αλλά να θυμάσαι πως κι αυτό μάταιο και εφήμερο θα είναι. Γέλα, κορόιδεψε, χλεύασε όσο θέλεις είτε έχεις δίκιο, είτε άδικο. Κι αυτό ακόμα, μάταιο θα είναι.

Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να νικήσει το Θάνατο. Κι αυτό ακόμα, μάταιο θα ήταν.

Μόνο η Αγάπη δίνει μια κάποια ελπίδα, μια κάποια στάλα δροσιάς, μα κι αυτή ακόμα μάταιη είναι. Πάντα θα μοχθείς για το καλύτερο, αλλά κι αυτό ακόμα, μάταιο θα είναι. Να μοχθείς όμως. Αλλά θα είναι μάταιο.

Πόσοι έρωτες, πόσα όνειρα, πόσες φιλοδοξίες δεν έχουν σβήσει στην έρημο της ανυπαρξίας. Πόσες ακόμα σπουδαίες ή και ασήμαντες ιστορίες θα σβήσουν στο πέρασμα του χρόνου πριν καν γεννηθούν.

Κανείς δε γλίτωσε από το αναπόφευκτο. Όλοι παλεύουν να βιώσουν το εφήμερο, υπό την αίσθηση του Αιώνιου. Όλοι κυνηγάνε αυτό που ποτέ δε θα έχουν. Ω θλίψη, μάνα της αλήθειας, μη με εγκαταλείψεις στην κατάρα της λησμονιάς. Ω λησμονιά, μάνα της ευτυχίας, μη με σαγηνεύεις τις νύχτες των στεναγμών. Ω ψεύδος, πατέρα του κόσμου τούτου, μη σταματάς να χαρίζεις τα δώρα σου. Δώσε ύπνο. Ύπνο ατελείωτο. Μη τους ξυπνάς. Όσοι αγαπάνε, σε ύπνο σε θέλουν. Εκείνοι ξέρουν.

Όσες μάσκες κι αν φορέσεις, θυμίσου. Κάθε μέρα είσαι άλλος, με άλλη μάσκα. Μάταια μόχθησες να είσαι Ένας. Λεγεών είναι η φύση σου. Υποκρισία το όνομά σου.

Κατάρα σε εσένα που με ανάγκασες να γευτώ το κρασί της Ευλογίας.

Ευλογία σε εσένα που με καταράστηκες.

Φίλοι και έρωτες, γνωστοί και άγνωστοι, τίποτα δεν έχει σημασία. Όλοι φύγανε, μα όλοι ήρθαν, όλοι λείπουν κι όλοι είναι πάντα εδώ.

Ποιος Θεός νομίζει πως μπορεί να βιώσει την αλήθεια του Θνητού; Ποιος αλαζόνας πίστεψε, πως από θνητός θα γίνει Θεός; Ποιος ονειροπαρμένος είχε τη Θέληση εκείνη, που τον Ίκαρο γκρεμίζει, ξανά και ξανά;

Μόνο η ζωή μπορεί να διδάξει. Μόνο ο πραγματικός πόνος μπορεί να απελευθερώσει.

Αντίο, 2014.

Κάντους να χαμογελούν. Γιατί δεν ξέρουν. Κι όσους δεν ξέρουν, οι μοίρες τους ευλογούν.

Αντίο, 2014.

Να αγαπάς, όσο μπορείς, να αγαπάς.

Κι αν ψάχνεις ευτυχία, μάθε να ξεχνάς. Πάντα, να ξεχνάς.

Ό,τι κι αν κάνεις άλλωστε, στο Θάνατο θα πας.

world-legion

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ