Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Ο θάνατος χορεύει ντίσκο


Όχι. Μη με ερωτευτείς επειδή νιώθεις μόνος, ή επειδή είμαι η μόνη που δεν σε εκνευρίζει όπως άλλοι. Θέλω να σε εκνευρίζω, να σε τσαντίζω, θέλω να σου σπάω τα νεύρα. Δεν θέλω την ευθύνη του να είμαι πάντα ο γερός βράχος που θα στηρίζεσαι όταν νιώθεις μοναξιά. Θα είμαι η τύπισσα που θα μοιράζεσαι την μοναξιά σου με τη δική της. 
    
[...]
    
Πριν με ερωτευτείς θέλω να ξέρεις ότι κλαίω πολύ, πάρα πολύ, γιατί είναι υπέροχο να κλαις, και αυνανίζομαι τουλάχιστον 4 φορές την εβδομαδα, γιατί και αυτό είναι υπέροχο, και ίσως να με ξε-ερωτευτείς πριν καν αρχίσουμε την ιστορία μας. 
    
[...]
    
Ίσως σε ερωτευτώ και εγώ… Ίσως θα χορέψουμε αργά μαζί μια νύχτα σε ρυθμούς των The Smiths, όπως κάνω μόνη μου τα βράδια, όταν η σιωπή είναι αρκετά αποπνικτική για να την αγκαλιάσω.
     
Ίσως ξεχάσει ο ένας το όνομα του άλλου στο τέλος της επόμενης χρονιάς.
    
Ίσως.
    
Εμένα με ενδιαφέρει να ζήσουμε. 
    
    

[Πινελιές, όπως τις ζωγράφισε η Τζοάννα πάνω στις σκοτεινές κηλίδες της]

    sto-skoteino-vagoni

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.