Ο θάνατος χορεύει ντίσκο

Όχι. Μη με ερωτευτείς επειδή νιώθεις μόνος, ή επειδή είμαι η μόνη που δεν σε εκνευρίζει όπως άλλοι. Θέλω να σε εκνευρίζω, να σε τσαντίζω, θέλω να σου σπάω τα νεύρα. Δεν θέλω την ευθύνη του να είμαι πάντα ο γερός βράχος που θα στηρίζεσαι όταν νιώθεις μοναξιά. Θα είμαι η τύπισσα που θα μοιράζεσαι την μοναξιά σου με τη δική της. 

    

[...]

    

Πριν με ερωτευτείς θέλω να ξέρεις ότι κλαίω πολύ, πάρα πολύ, γιατί είναι υπέροχο να κλαις, και αυνανίζομαι τουλάχιστον 4 φορές την εβδομαδα, γιατί και αυτό είναι υπέροχο, και ίσως να με ξε-ερωτευτείς πριν καν αρχίσουμε την ιστορία μας. 

    

[...]
    

Ίσως σε ερωτευτώ και εγώ… Ίσως θα χορέψουμε αργά μαζί μια νύχτα σε ρυθμούς των The Smiths, όπως κάνω μόνη μου τα βράδια, όταν η σιωπή είναι αρκετά αποπνικτική για να την αγκαλιάσω.
     

Ίσως ξεχάσει ο ένας το όνομα του άλλου στο τέλος της επόμενης χρονιάς.
    

Ίσως.
    

Εμένα με ενδιαφέρει να ζήσουμε. 
    
    

[Πινελιές, όπως τις ζωγράφισε η Τζοάννα πάνω στις σκοτεινές κηλίδες της]

    sto-skoteino-vagoni

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ