Η καλλυντική περιποίηση των χεριών και το βάψιμο των
νυχιών έχουν τις ρίζες τους βαθιά πίσω στον χρόνο. Οι μανικιουρίστες της
αρχαιότητας ήταν εξοπλισμένοι/ες με τα κατάλληλα εργαλεία, που έκαναν
απαλά και ελκυστικά τα γυναικεία (και αντρικά) ακροδάχτυλα. Ποιοι ήταν
όμως οι λαοί που περιποιούνταν με πάθος τα νύχια τους;
Με χρυσάφι και ασήμι
Η ιστορία της βαφής των νυχιών φαίνεται να ξεκίνησε 5 χιλιετίες πριν στην Ινδία (όπου ρόλο βερνικιού έπαιζε η χέννα), τη Βαβυλωνία και την Κίνα. Λέγεται ότι οι Βαβυλώνιοι ευγενείς χρησιμοποιούσαν χρυσά εργαλεία για μανικιούρ και πεντικιούρ. Στην Κίνα το χρώμα των νυχιών ήταν συνυφασμένο με την κοινωνική θέση. Είτε φυσικά είτε τεχνητά, τα αυτοκρατορικά νύχια ήταν πάντα περιποιημένα χάρη στην ενίσχυσή τους με χρυσάφι και ασήμι αλλά και στο βάψιμό τους με χρωματιστά βερνίκια φτιαγμένα από φυσικά υλικά (πολτοποιημένα πέταλα από τριαντάφυλλα και ορχιδέες, ασπράδι αυγών, κερί μέλισσας, αραβικό κόμμι, ζελατίνη και στυπτηρία), με προτίμηση στο κόκκινο και το μαύρο χρώμα.
Η Κλεοπάτρα τα έβαφε κόκκινα
Οι Αιγύπτιες έδιναν επίσης ιδιαίτερη προσοχή στα άκρα ποδιών και χεριών και χρωμάτιζαν κι εκείνες τα νύχια τους ανάλογα με την κοινωνική τάξη. Το κόκκινο ήταν το αγαπημένο χρώμα της υψηλής τάξης, εξ ου και το βαθυκόκκινο, βυσσινί χρώμα με το οποίο φημολογείται ότι η Κλεοπάτρα έβαφε τα νύχια της. Την ίδια μόδα ακολουθούσε και η Νεφερτίτη προτιμώντας ένα πιο αστραφτερό ρουμπινί, ενώ οι κοινές θνητές έπρεπε να περιοριστούν σε απαλά, διακριτικά χρώματα. Όσο για τις αραβικές χώρες, εκεί οι γυναίκες έβαφαν τα νύχια τους με τη γνωστή χέννα.
Τα έβαφαν και οι άντρες πριν από τις εκστρατείες
Δεν έβαφαν όμως μόνο οι γυναίκες τα νύχια τους. Στρατιωτικοί διοικητές στην αρχαία Ρώμη και Αίγυπτο συνήθιζαν να ζωγραφίζουν τα νύχια τους ασορτί με τα χείλη τους, πριν ξεκινήσουν για μακρόχρονη εκστρατεία. Οι πληβείοι επιτρεπόταν να έχουν μόνο κοντά νύχια, βαμμένα αποκλειστικά σε ανοικτούς τόνους.
Και οι Ίνκας στο παιχνίδι
Πορτραίτα των Ίνκας από τον 17ο και 18ο αιώνα δείχνουν ότι φρόντιζαν να έχουν λαμπερά νύχια, κάποιες φορές διακοσμημένα με εικόνες αετών.
Το πρώτο βερνίκι νυχιών
Το γνωστό βερνίκι νυχιών εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1917 στις ΗΠΑ σε αποχρώσεις του ροζ. Πιο πριν οι γυναίκες στίλβωναν τα νύχια τους με διάφορα υλικά (κρέμες, σκόνες, πάστες και δέρματα), για να τους δώσουν λάμψη και τα έβαφαν με αρωματικά έλαια.
Τα πρώτα βερνίκια πωλούνταν μόνο στα φαρμακεία, ήταν κακής ποιότητας και ξέφτιζαν πολύ γρήγορα – συνήθως την επόμενη ημέρα.
Όπως και στην αρχαία Ρώμη, η μόδα αρχικά απαιτούσε το χρώμα των χειλιών να συμβαδίζει με το χρώμα των νυχιών, γι΄ αυτό και σύντομα το κόκκινο ανέβηκε στην κορυφή. Στη συνέχεια η τεχνολογία εμπνεύστηκε από τα γυαλιστερά χρώματα βαφής των αυτοκινήτων.
Το 1930 το πρώτο γυαλιστερό μανό διαρκείας ήταν γεγονός, προς ανακούφιση των γυναικών. Σιγά-σιγά ένα πλήθος από τοξικά υλικά – μερικά από τα οποία έχουν ενοχοποιηθεί ως καρκινογόνα και επικίνδυνα για το ενδοκρινικό και αναπαραγωγικό σύστημα (φορμαλδεΰδη, τολουόλιο, φθαλικές ενώσεις) – χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή όλο και πιο εντυπωσιακών βερνικιών.
Τα ακρυλικά νύχια
Σύμφωνα με μια φήμη, τα ψεύτικα ακρυλικά νύχια οφείλουν την καθιέρωσή τους σε έναν Αμερικανό οδοντίατρο, ο οποίος σκέφτηκε πρώτος να εφαρμόσει οδοντιατρικό προσθετικό υλικό στα νύχια της γυναίκας του, για να σταματήσει να τα τρώει. Σύντομα οι γυναίκες ξεκίνησαν να ζητούν μανιωδώς την τοποθέτηση ψεύτικων νυχιών με τέλειο σχήμα στα δάχτυλά τους, για να δείχνουν πιο περιποιημένα, και έτσι η τεχνολογία εξελίχθηκε.
Η ιστορία του γαλλικού μανικιούρ
Οι Παριζιάνες των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, προτιμώντας τη φυσική όψη των νυχιών, άρχισαν να βάφουν τη βάση τους σε ροζ και την άκρη τους σε λευκό τονίζοντας απλώς το φυσικό τους χρώμα. Το γαλλικό μανικιούρ όμως, παρότι ξεκίνησε από τη Γαλλία, λέγεται ότι επιβλήθηκε ως μόδα από τον αμερικανικό κινηματογράφο, γιατί έλυνε τα χέρια των παραγωγών, καθώς ταιριάζει με κάθε είδους ντύσιμο – άρα είναι πολύ εξυπηρετικό.
Τα νέα υδατοδιαλυτά βερνίκια
Η αυξανόμενη ανησυχία για την τοξικότητα των συστατικών των παραδοσιακών βερνικιών ώθησε πολλές επιχειρήσεις να εγκαινιάσουν μια σειρά από νέες βαφές νυχιών που στεγνώνουν εύκολα, προσφέρουν ποικιλία χρωμάτων και αφαιρούνται με εμβάπτιση των δακτύλων σε ζεστό νερό για 5 λεπτά.
bimag
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Με χρυσάφι και ασήμι
Η ιστορία της βαφής των νυχιών φαίνεται να ξεκίνησε 5 χιλιετίες πριν στην Ινδία (όπου ρόλο βερνικιού έπαιζε η χέννα), τη Βαβυλωνία και την Κίνα. Λέγεται ότι οι Βαβυλώνιοι ευγενείς χρησιμοποιούσαν χρυσά εργαλεία για μανικιούρ και πεντικιούρ. Στην Κίνα το χρώμα των νυχιών ήταν συνυφασμένο με την κοινωνική θέση. Είτε φυσικά είτε τεχνητά, τα αυτοκρατορικά νύχια ήταν πάντα περιποιημένα χάρη στην ενίσχυσή τους με χρυσάφι και ασήμι αλλά και στο βάψιμό τους με χρωματιστά βερνίκια φτιαγμένα από φυσικά υλικά (πολτοποιημένα πέταλα από τριαντάφυλλα και ορχιδέες, ασπράδι αυγών, κερί μέλισσας, αραβικό κόμμι, ζελατίνη και στυπτηρία), με προτίμηση στο κόκκινο και το μαύρο χρώμα.
Η Κλεοπάτρα τα έβαφε κόκκινα
Οι Αιγύπτιες έδιναν επίσης ιδιαίτερη προσοχή στα άκρα ποδιών και χεριών και χρωμάτιζαν κι εκείνες τα νύχια τους ανάλογα με την κοινωνική τάξη. Το κόκκινο ήταν το αγαπημένο χρώμα της υψηλής τάξης, εξ ου και το βαθυκόκκινο, βυσσινί χρώμα με το οποίο φημολογείται ότι η Κλεοπάτρα έβαφε τα νύχια της. Την ίδια μόδα ακολουθούσε και η Νεφερτίτη προτιμώντας ένα πιο αστραφτερό ρουμπινί, ενώ οι κοινές θνητές έπρεπε να περιοριστούν σε απαλά, διακριτικά χρώματα. Όσο για τις αραβικές χώρες, εκεί οι γυναίκες έβαφαν τα νύχια τους με τη γνωστή χέννα.
Τα έβαφαν και οι άντρες πριν από τις εκστρατείες
Δεν έβαφαν όμως μόνο οι γυναίκες τα νύχια τους. Στρατιωτικοί διοικητές στην αρχαία Ρώμη και Αίγυπτο συνήθιζαν να ζωγραφίζουν τα νύχια τους ασορτί με τα χείλη τους, πριν ξεκινήσουν για μακρόχρονη εκστρατεία. Οι πληβείοι επιτρεπόταν να έχουν μόνο κοντά νύχια, βαμμένα αποκλειστικά σε ανοικτούς τόνους.
Και οι Ίνκας στο παιχνίδι
Πορτραίτα των Ίνκας από τον 17ο και 18ο αιώνα δείχνουν ότι φρόντιζαν να έχουν λαμπερά νύχια, κάποιες φορές διακοσμημένα με εικόνες αετών.
Το πρώτο βερνίκι νυχιών
Το γνωστό βερνίκι νυχιών εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1917 στις ΗΠΑ σε αποχρώσεις του ροζ. Πιο πριν οι γυναίκες στίλβωναν τα νύχια τους με διάφορα υλικά (κρέμες, σκόνες, πάστες και δέρματα), για να τους δώσουν λάμψη και τα έβαφαν με αρωματικά έλαια.
Τα πρώτα βερνίκια πωλούνταν μόνο στα φαρμακεία, ήταν κακής ποιότητας και ξέφτιζαν πολύ γρήγορα – συνήθως την επόμενη ημέρα.
Όπως και στην αρχαία Ρώμη, η μόδα αρχικά απαιτούσε το χρώμα των χειλιών να συμβαδίζει με το χρώμα των νυχιών, γι΄ αυτό και σύντομα το κόκκινο ανέβηκε στην κορυφή. Στη συνέχεια η τεχνολογία εμπνεύστηκε από τα γυαλιστερά χρώματα βαφής των αυτοκινήτων.
Το 1930 το πρώτο γυαλιστερό μανό διαρκείας ήταν γεγονός, προς ανακούφιση των γυναικών. Σιγά-σιγά ένα πλήθος από τοξικά υλικά – μερικά από τα οποία έχουν ενοχοποιηθεί ως καρκινογόνα και επικίνδυνα για το ενδοκρινικό και αναπαραγωγικό σύστημα (φορμαλδεΰδη, τολουόλιο, φθαλικές ενώσεις) – χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή όλο και πιο εντυπωσιακών βερνικιών.
Τα ακρυλικά νύχια
Σύμφωνα με μια φήμη, τα ψεύτικα ακρυλικά νύχια οφείλουν την καθιέρωσή τους σε έναν Αμερικανό οδοντίατρο, ο οποίος σκέφτηκε πρώτος να εφαρμόσει οδοντιατρικό προσθετικό υλικό στα νύχια της γυναίκας του, για να σταματήσει να τα τρώει. Σύντομα οι γυναίκες ξεκίνησαν να ζητούν μανιωδώς την τοποθέτηση ψεύτικων νυχιών με τέλειο σχήμα στα δάχτυλά τους, για να δείχνουν πιο περιποιημένα, και έτσι η τεχνολογία εξελίχθηκε.
Η ιστορία του γαλλικού μανικιούρ
Οι Παριζιάνες των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, προτιμώντας τη φυσική όψη των νυχιών, άρχισαν να βάφουν τη βάση τους σε ροζ και την άκρη τους σε λευκό τονίζοντας απλώς το φυσικό τους χρώμα. Το γαλλικό μανικιούρ όμως, παρότι ξεκίνησε από τη Γαλλία, λέγεται ότι επιβλήθηκε ως μόδα από τον αμερικανικό κινηματογράφο, γιατί έλυνε τα χέρια των παραγωγών, καθώς ταιριάζει με κάθε είδους ντύσιμο – άρα είναι πολύ εξυπηρετικό.
Τα νέα υδατοδιαλυτά βερνίκια
Η αυξανόμενη ανησυχία για την τοξικότητα των συστατικών των παραδοσιακών βερνικιών ώθησε πολλές επιχειρήσεις να εγκαινιάσουν μια σειρά από νέες βαφές νυχιών που στεγνώνουν εύκολα, προσφέρουν ποικιλία χρωμάτων και αφαιρούνται με εμβάπτιση των δακτύλων σε ζεστό νερό για 5 λεπτά.
bimag
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.