Κορόιδο Μουσολίνι (;)

Αυτό οπωσδήποτε προκάλεσε μια κάποια σύγχυση, αφού δεν είναι δυνατόν να βαρούν οι καμπάνες χαρμόσυνα κι όταν αρχίζει κι όταν τελειώνει ένας πόλεμος. Είναι μπερδευτικό, όπως θα έλεγε κι ένα μικρό παιδί.

Που αν ρωτούσε τότε τη μάνα του γιατί βαρούν συνέχεια έτσι οι καμπάνες, εκείνη θα του έλεγε "διότι θα νικήσουμε". Ακόμα δεν είχε αρχίσει ο πόλεμος κι όλοι ήταν σίγουροι για τη νίκη.

Ήταν μια γενικευμένη νηπιώδης κατάσταση που ονομάστηκε "εθνική ομοψυχία".

Βαρούσαν οι καμπάνες σε μια εποχή που ο Χέμινγουεϊ είχε ήδη γράψει το "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" αλλά το μυθιστόρημα δεν είχε μεταφραστεί στα ελληνικά, ώστε κάποιοι να καταλάβουν για ποιον χτυπούσε η καμπάνα την 28η Οκτωβρίου 1940. Κανένας πεθαμένος δεν άκουσε ποτέ ούτε πένθιμες ούτε χαρμόσυνες καμπάνες.

Έτσι σου δινόταν η εντύπωση πως ο πόλεμος είναι καλό πράγμα.


Το καλοκαίρι του 1941 κανείς δε ρωτούσε πλέον γιατί χαίρεται ο κόσμος. Στις 6 Απριλίου 1941, όταν έγινε η γερμανική εισβολή κι οι Ιταλοί πέρασαν στην αντεπίθεση, οι Έλληνες άρχισαν να υποπτεύονται πως η δόξα είναι κάτι που τρώγεται φρέσκο στο πεδίο της μάχης και να σκέφτονται σοβαρά την άτακτη υποχώρηση αδιαφορώντας και για την τιμή και για τη δόξα της πατρίδας. Ο σώζων εαυτώ σωθήτω και η πατρίδα ας σωθεί μόνη της.

Μόνο για 5 μήνες λοιπόν, όσο κράτησε το αλβανικό έπος, τραγουδούσε όλος ο κόσμος το "Κορόιδο Μουσολίνι" στο σκοπό μιας ιταλικής καντσονέτας και τα λόγια που έγραψε κάποιος Έλληνας εξυπνάκιας.

Μπορεί να έχασαν τελικά τον πόλεμο οι Ιταλοί κι εμείς να βρεθήκαμε με τη μεριά των νικητών, όμως δεν έχασαν και τα αβγά με τα πασχάλια όπως εμείς που άλλη μια φορά βρεθήκαμε αμήχανοι με τη δόξα στο χέρι την οποία τώρα περιφέρουμε ανά τον κόσμο ζητώντας κανένα δάνειο στο όνομά της.
Ας είναι καλά οι Άγγλοι και οι γερμανοτσολιάδες και οι χίτες και οι μαυραγορίτες που συνεργάστηκαν μαζί τους το ίδιο αρμονικά όπως συνεργάστηκαν και με τον προηγούμενο κατακτητή. 

Ας είναι καλά κι οι χοντρόπετσοι απόγονοί τους που χρειάζονται δύο εθνικές γιορτές αντί για μία για να νιώσουν ρίγη εθνικής συγκίνησης.

Σε αυτούς τα χρωστάμε όλα. Θα έρθει η ώρα που θα ξεπληρώσουμε το χρέος μας στο έπακρο. Και με τόκο.

by To Skouliki Tom 

(Ανήθικο δίδαγμα: Ευτυχώς σε ορισμένους από εμάς λειτουργεί περισσότερο η εθνική ντροπή και λιγότερο η εθνική υπερηφάνεια και μπορούμε να διατηρούμε εθνική ψυχραιμία. Θα συμφωνούσε μαζί μας κι ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Και σε αυτό και σε όλα τα παραπάνω.)

thethreemooges

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ