Σχέση-Γάμος-Σεξ. (Μέρος Πρώτο)

Υπάρχει στη μέση ένα συμβόλαιο. Περί αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία. Υπάρχει από τη πρώτη στιγμή της γνωριμίας. Άφατο. Υπάρχει  χωμένο βαθιά στο μυαλό του καθενός μας ακόμα και εάν δεν το συνειδητοποιούμε. 

Σε γνωρίζω, μου αρέσεις, ελπίζω να δεχθείς να με εξυπηρετείς όπως άλλωστε και εγώ ελπίζω να δεχθώ-καταφέρω να εξυπηρετώ εσένα.

Δεν ξέρω εάν η λέξη ‘’εξυπηρέτηση’’ είναι εκείνη που θα κάνει πολλούς να διαφωνήσουν ενοχλούμενοι ή ο πεζός τρόπος προσέγγισης του θέματος ευθύς εξ΄αρχής. 

Για την πρώτη περίπτωση θα ήμουν πρόθυμος να αντικαταστήσω το λήμμα ‘’εξυπηρέτηση’’ με το άλλο το περισσότερο αποδεκτό ‘’κάλυψη’’. Στο να καλύπτει δηλαδή κανείς τις ανάγκες του άλλου στον γάμο ή στην σχέση η οποία κάλυψη μάλλον είναι σκοπός, αποτέλεσμα (αγαστής συνεργασίας-συμπόρευσης), στόχος ευκλεής.

Για τον δεύτερο θα εμμείνω, μια και είμαστε μεγάλοι και άρα θεωρώ ότι μπορούμε να δούμε το θέμα πέρα από στρογγυλεύσεις, ωραιοποιήσεις, και όμορφες ρομαντικές διαθέσεις.

Στην πρώτη περίπτωση, παίζουμε με τις λέξεις όπως θα έχετε καταλάβει την ώρα που η ουσία είναι αλλού και όχι στο εάν εξυπηρετώ ή καλύπτω (με διάθεση εξαιρετική ή όχι, αν και πολλά θα μπορούσε να σημαίνει...)

Στη δεύτερη, αποζητούμε το ακέραιο νόημα της σχέσης-σύμβασης.

·     Νοιώθω ότι είμαι κάποιος/α στα μάτια σου.

·     Αρέσκομαι στον τρόπο με κοιτάς-αποδέχεσαι.

·     Από εσένα παίρνω τον εαυτό που θα ήθελα να έχω.

·     Προτίθεμαι να δημιουργώ τις προϋποθέσεις εκείνες ώστε να συνεχίσεις να μου δίνεις.

         (ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι μακρύς και ίσως πονετικός)

Θα ήθελα να επισημάνω (το έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μου) ότι δεν υπάρχει πιο εγωιστικό πράγμα από τον έρωτα (διότι δεν ερωτευόμαστε το αντικείμενο του πόθου μας, αλλά το εαυτό μας τον ίδιο, στο πρόσωπο του άλλου. Θα το αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο) και αυτό το λέω ώστε να μην εκπλήσσεστε με το πρώτο πρόσωπο που χρησιμοποιώ και με τις βολές οι οποίες στοχεύουν πρωτίστως σε εμάς και όχι στον σύντροφο.

Καταλαβαίνω ότι έχουμε ξεκινήσει κάπως περίεργα, όμως το μέγα ζητούμενο είναι η κατάληξη, ομοίως και η διαδρομή, ασχέτως του σημείου εκκίνησης.

Ο έρωτας λοιπόν για να επανέλθουμε, ασφαλώς και ενέχεται. Ασφαλώς και με την πλέον δυναμική του παρουσία. Δεν θα ήταν δυνατόν να παραβλέψουμε την αφετηρία όλων σχεδόν των σχέσεων, μα αυτός όμως κρατάει δύο με τρία χρόνια… (!) Οι ειδικοί το λένε και όχι εγώ. Συμφωνώ ότι αφήνει (σε πάρα πολλές περιπτώσεις) υπέροχα υπόλοιπα (αγάπες, εκτιμήσεις, σεβασμούς και πλείστα άλλα) όλα υπέροχα, αλλά έρωτας κατόπιν αυτού του ιδίου ...δεν υπάρχει! Αργότερα θα δώσουμε και τον ορισμό του ώστε να μπορούμε να συνεννοούμεθα έχοντας όμοια βάση.

Καλούμεθα λοιπόν σε συμπόρευση, με όλα τα άξια υπόλοιπα, μέσα σε μία σχέση στην οποία και έχουμε επενδύσει (χρόνο, ελπίδες, συναισθήματα) χωρίς την έλξη της πρώτης επαφής. Δίχως το πάθος εκείνο που μας έκανε σχεδόν τυφλούς. Το πράγμα δυσκολεύει.

Η λογική της καθημερινής πρακτικής, μας έχει προσγειώσει και βρίσκουμε χαρές μέσα από ήρεμες καταστάσεις με φίλους, με παρέες και ως ζευγάρι (βεβαίως) πολλές φορές, αλλά πάντα με το μυαλό στο έδαφος και τη σύνεση παρά πόδας (αν όχι την ίδια στιγμή της χαράς, οπωσδήποτε την αμέσως επόμενη. Οι υποχρεώσεις πολλές ή λίγες δεν σταματούν.)

·       Και μέσα και έξω από το γάμο (για τη δεύτερη περίπτωση το επιχείρημα επιτείνει την ισχύ του)

Μέσα από τη λογικοποίηση λοιπόν της συμβίωσης, επέρχεται αναμφίβολα και η κριτική. Πράγματα και θέματα τα οποία πίσω από αδιάφανο γυαλί του έρωτα δεν φαινόταν, τώρα ως δια μαγείας το τζάμι έπαψε να είναι γαλακτερό και φανερώνει. Φανερώνει και την …ακαταστασία των ρούχων (πεζό παράδειγμα) αλλά και την προσπάθεια καταμερισμού (δικαίως) των αναλογούντων ευθυνών.

Η περίοδος χάριτος δείχνει να έχει παρέλθει και μέσα από την κατανόηση (στις καλές περιπτώσεις) χρεώνονται οι υπεύθυνοι τις ευθύνες τους. Ως είθισται και αρμόζει.

Η ξεγνοιασιά δείχνει απούσα διότι υπάρχουν θέματα που πρέπει να λυθούν και για λυθούν απαιτείται κόπος, σκέψη, ξεβόλεμα την ώρα που το κόκκινο της επιθυμίας, το ακραίο συναισθήματος που έκανε τη διαφορά, απαλύνεται. Γίνεται κάπως πιο άτονο. Ξενερώνει…

Δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό σε όλα αυτά. Δεν μπορεί να κατηγορηθεί η φύση για οτιδήποτε, μια και για όλα είμαστε υπεύθυνοι εμείς και ως ζευγάρι και κατά μόνας, για το σύνολο ακόμα και των ψυχολογικών μεταπτώσεων οι οποίες ακολουθούν ως επακόλουθα φυσικά την πορεία της σχέσης μας.

·  Γάμος-σχέση δίχως έστω και ελάχιστη φθορά δεν υφίσταται. Νόμος

·      Γάμος σχέση με λιγότερη φθορά, ναι.

Το μείζων θέμα λοιπόν είναι το πώς θα καταφέρουμε να επιζήσουμε των δεινών που μας επιφυλάσσει η διαρκής συμβίωση. Να καταφέρουμε να δούμε με ποιους τρόπους μπορούμε να αποφύγουμε τη βουτιά στο τέλμα, το οποίο με την πάροδο του χρόνου θα σημάνει το ουσιαστικό τέλος της σχέσης (δυό άνθρωποι που μένουν κάτω από τη ίδια στέγη δεν είναι απαραίτητα και σύντροφοι, ούτε με την ουσιαστική έννοια του όρου, αλλά ούτε και με την πραγματική (συν+τροφός) μια και συνήθως τρώνε χωριστά (και αυτό επίσης λέει πολλά).

Οι τρόποι λοιπόν επίτευξης του σκοπού συνοψίζονται στην επιθυμία. Στη διατήρηση της έλξης η οποία είναι και η πρώτη αποσκιρτούσα της συμβίωσης.

Το δεδομένο, καθιστά εφικτά πάντα τα ζητούμενα τα οποία με τη σειρά τους απολύουν την αίγλη τους… 

Συνηθίζουμε (δυστυχώς). Θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε...

politisg

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ