Η αρκούδα που βρυχάται

Έτσι ακριβώς είναι ένας σωματικός πόνος. Κάθε πόνος που έρχεται στη ζωή μας είναι μετά από διάφορες διαδρομές μέσα από συναισθήματα και σκέψεις που μας οδήγησαν τελικά στην απόκτηση της ασθένειας.

Έτσι μέσα στο σώμα μας υπάρχει μία αρκούδα που είναι θυμωμένη και βρυχάται.

Πώς αντιμετωπίζουμε μία τέτοια κατάσταση ?

 Το σώφρον είναι να μην πάμε κατά μέτωπο στην αγριεμένη αρκούδα. Γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να μας κατασπαράξει. Προσπαθούμε να κάνουμε οπισθοχώρηση έτσι ώστε να πάρουμε μία απόσταση από τον πόνο- αρκούδα. Ύστερα αναζητάμε πλάγιους τρόπους για να την προσεγγίσουμε με σκοπό να την ηρεμήσουμε και να την κάνουμε φιλική.

Έχουμε διαβάσει αρκετά κείμενα που αναφέρονται σε κάθε ασθένεια, από ποια συναισθήματα και ποιες συμπεριφορές που κάναμε κυρίως στους εαυτούς μας, φέραμε εμάς να βιώνουμε αυτή τη δυσλειτουργία πόνου στο σώμα μας. Κάθε ένα από τα 7 μυστικά περάσματα, στο αρχικό τους κείμενο, γράφουν για τις ασθένειες και πως προκαλούνται. 

Η αρκούδα που βρυχάται = πόνος, έχει κυριευθεί από φόβο και γι αυτό μέσα από αυτή της τη συμπεριφορά μας δείχνει τα δόντια της και τα νύχια της. Είναι η γέννηση του φόβου παράλληλα με τον πόνο. Το μυαλό μας έχει ήδη μεταφερθεί μέσα από τα ενδεχόμενα του γιατρού και τα κάνει εικόνα, με αποτέλεσμα μέσα από τον πανικό, μουδιάζει όλο μας το σύστημα και το σώμα μας παραλύει.

Νιώθουμε ανήμποροι, ευάλωτοι και τόσο μόνοι, μέσα σε αυτόν τον δρόμο.

Η αρκούδα μας λοιπόν, η οποία μας δείχνει το μέγεθος του πανικού, φόβου για να ηρεμίσει, εμείς της δίνουμε ως αρχή την θεραπευτική διαδρομή που θα προτείνει ο γιατρός μας.  Ο γιατρός παράλληλα με τη θεραπευτική αγωγή θα μας δώσει επιπλέον βοήθειες για την αρμονική διαδρομή της θεραπείας, όπως διατροφή, άσκηση, αλλαγή τρόπο ζωής ενδεχομένως.

Έτσι μπαίνουμε σε ένα «παιχνίδι» τρόμου, με στόχο μας να ηρεμίσουμε την αρκούδα. Τα χάπια θα καταφέρουν ως ένα σημείο να θέσουν την αρκούδα σε χειμερία νάρκη, έτσι εκείνη ηρεμεί και κοιμάται. Στόχος μας εμάς είναι κατά τη διάρκεια αυτού του ύπνου να μπορέσουμε να βρούμε τι ήταν αυτό που την προκάλεσε. Τι ήταν αυτό που μας οδήγησε σε αυτή την οδύνη ? Έτσι όταν ξυπνήσει η αρκούδα από τον ύπνο να μας δει καθισμένους δίπλα της, να την έχουμε αγκαλιά και να καταλάβει ότι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί πια.

Έναν μας πόνο για να τον βοηθήσουμε να περάσει θα οδηγηθούμε μέσα από τα βήματα της αγάπης, της στοργής και της αγκαλιάς. Αγαπώ το σώμα μου, αγαπώ το όργανο που έχει πόνο, αγαπώ τον πόνο μου. Τι θα πει όμως αγαπώ. Αγαπώ δεν θα πει κάνω γιούπι που τον έχω, ούτε κάνω πως δεν υπάρχει, ούτε το βλέπω θετικά. Γιατί πόσο θετικά μπορείς να το δεις όταν έχεις μία τεράστια πληγή που δε σου επιτρέπει να είσαι αυτό που ήσουν πριν την πληγή? Σέβομαι θα πει το αγαπώ. Σέβομαι τον πόνο και τον βάζω οδηγό για την λύτρωσή μου. 

Έτσι πηγαίνω από τις πλαϊνές του διαδρομές για να βελτιώσω όλα τα διπλανά του κομμάτια, έτσι αντανακλαστικά θα βελτιωθεί ο πόνος. Και αφού φύγει ο παροξυσμός του πόνου= βρυχάται, τότε θα ασχοληθώ με την ήρεμη πια αρκούδα. Η αρκούδα θα έχει γίνει φιλική, αφού πια δεν θα έχει τίποτε να φοβηθεί, από την αλλαγή του τοπίου= πόνο.

Αν για παράδειγμα έχω πόνο στη μέση, ενδεχομένως να μπορώ να ενισχύσω το μυϊκό σύστημα γύρω από τη μέση έτσι ώστε να στηρίζομαι στους μύες και όχι στην σπονδυλική στήλη. 

Αυτό ακριβώς θα κάνω και με το συναισθηματικό μου υπόβαθρο και τον τρόπο σκέψεων που με οδήγησαν σε αυτόν τον δρόμο πόνου. Θα ενισχύσω δηλαδή όλα τα πλαϊνά σημεία του πόνου.

Αν πάρουμε παράδειγμα πάλι τη μέση ως σκελετικό σύστημα, το οποίο έρχεται σε ανισορροπία από το πρώτο μυστικό πέρασμα, δηλαδή την ανασφάλειά μου για τον υλικό τομέα, δεν θα ασχοληθώ με αυτόν τον τομέα, αλλά θα περάσω στο δεύτερο μυστικό πέρασμα για να ασχοληθώ με τα υγρά του σώματος μου, δηλαδή με τη σχέση μου με τον εαυτό μου.

Η αρκούδα γενικά και ειδικά δεν πρέπει να μείνει πολύ καιρό σε καταστολή γιατί τη χρειαζόμαστε στη ζωή μας, ήρεμη και τρυφερή. Να καταφέρουμε όχι να την έχουμε κοιμισμένη, αλλά δυνατή και σταθερή, μέσα από την Πίστη μας στις δυνατότητές μας. Το κάθε όργανό μας όταν το αντιμετωπίσουμε με αγάπη= σεβασμό θα αρχίσει να ρυθμίζεται στην αυτοΐαση, όπου έτσι κι αλλιώς είναι εκεί από τη φύση μας ( η αυτοΐαση).  Σε κάθε μας πόνο μπορούμε παράλληλα να ζητήσουμε βοήθεια επιπλέον από έναν εναλλακτικό θεραπευτή για να μας βοηθήσει περισσότερο με το συναίσθημά μας.

Όπως και να έχει η αρκούδα είναι μέρος της δύναμης του σώματός μας και μόνο όταν την μετατρέψουμε σε φιλική θα μας δώσει όλα όσα χρειαζόμαστε για τη ζωή μας. 

Ο λόγος που ξύπνησε αυτό το θηρίο μέσα μας και το έκανε να βρυχάται ήταν μέσα από σκέψεις και συναισθήματα. Οπότε την κάναμε να εξοργιστεί. Σε μία οργή δεν πάμε κατά μέτωπο γιατί δεν θα έχουμε το αρμονικό αποτέλεσμα που θέλουμε. Αλλά πάντα κάνουμε οπισθοχώρηση. Η δύναμη του σώματός μας είναι η αρκούδα. Και όλα μας τα χρόνια τάσσεται στο πλευρό μας ως αρωγός. Έτσι την θέλουμε πάλι δυνατή, φιλική και με νέα γνώση- επίγνωση- σοφία. Οπότε με τη βοήθεια ενός γιατρού και την δική μας συναισθηματική κάθαρση- ισορροπία θα περάσουμε στην ίαση της αρκούδας μας. 

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ