Ο Άνθρωπος ανάμεσα στο χαμό και στα άστρα

«Ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν»
Claude Levi-Strauss

Έγραφα τις προάλλες ότι «η τέχνη είναι το άλλοθι της ανθρωπότητας».

Σήμερα νιώθω ότι η τέχνη, τα γράμματα, ο πολιτισμός είναι το ψευδές άλλοθι των δολοφόνων.

Αν αντιμετωπίσουμε την ανθρωπότητα ως ολότητα και ζυγιάσουμε τα εγκλήματα, τότε πως μπορεί ο πολιτισμός να εξισορροπήσει τη φρίκη;

~

Οι καλλιτέχνες αυταπατώνται, ζουν τον προσωπικό τους μύθο, καθώς πιστεύουν ότι η τέχνη είναι η συνείδηση της ανθρωπότητας.

Η συνείδηση του πιο καταστροφικού είδους είναι πλημμυρισμένη αίμα. Και όχι μόνο συνανθρώπων.

Τα τελευταία 40 χρόνια εξαφανίσαμε το 50% των άγριων ζώων. Γιατί; Επειδή μπορούμε.
~

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που έχει ανεπτυγμένη αυτεπίγνωση και γνώση της ιστορικής συνέχειας.

Αυτό τον κάνει ικανό να επιλέγει κι αυτό τον καθιστά απόλυτα ένοχο, δίχως κανένα ελαφρυντικό, για τα εγκλήματα του.

Αν κάποιος θα έπρεπε να δικαστεί για εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα και τον πλανήτη, αυτή θα έπρεπε να είναι η ίδια η ανθρωπότητα, στο σύνολο της.

~~{}~~

Προσπαθείστε να δείτε την ανθρωπότητα σαν να μην είστε μέρος της. Φανταστείτε ότι ένα εξελιγμένο είδος (εξωγήινοι, θεοί, όντα από άλλες διαστάσεις) καταφτάνει για να μας δικάσει.

Ανατρέχουν όλη την ανθρώπινη ιστορία και βρίσκουν σφαγές, πολέμους, γενοκτονίες, καταστροφές.

Αλήθεια πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να δικαιολογηθούμε αναφέροντας τον Βαν Γκογκ και τον Καβάφη;

Πόσα βιβλία, πόσα αριστουργήματα, πόσες Ενάτες Συμφωνίες, εξισορροπούν το θάνατο ενός παιδιού, από πείνα, σε έναν πλανήτη όπου κάποιοι πληρώνουν διαιτολόγους για να χάσουν τα «κιλά των διακοπών»;

Απ” τη μια γωνιά λιμοκτονία. Από την άλλη παχυσαρκία και δίαιτες Άτκινς.
Απ” τη μία γωνιά κονσέρβες με κρέας και βιταμίνες και εμβόλια για τους σκύλους, από την άλλη αποφάγια -στην καλύτερη περίπτωση- για τους ανθρώπους.

Όμως η Γη είναι σφαιρική, δεν θα έπρεπε να έχει «γωνίες».

~

Άλλοθι σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος βρισκόταν κάπου αλλού τη στιγμή που διαπράχτηκε το έγκλημα.

Όμως οι άνθρωποι είμαστε εδώ.

Και τώρα πια κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί λέγοντας: «Δεν ήξερα».

Αν δεν ξέρεις (ισχυρισμός ανυπόστατος στον αιώνα της πληροφορίας) είναι επειδή δεν ήθελες να μάθεις, δεν ήθελες να ακούσεις, είχες σημαντικότερα πράγματα να κάνεις.

~

Οι καλλιτέχνες μπορεί να βρίσκονται στον κόσμο της φαντασίας τους, αυτό όμως δεν αποτελεί τεκμήριο αθωότητας. Έχουμε αποδεχτεί το έγκλημα και είμαστε συναυτουργοί όσο το παρακολουθούμε άβουλοι και μοιραίοι.

Δεν μπορούμε να ελπίζουμε στο έλεος των δικαστών. Δεν μας αξίζει έλεος.

~~{}~~

Οι μόνοι άνθρωποι που είναι αθώοι είναι τα παιδιά. Αυτά που σκοτώνουμε, βιάζουμε, σκλαβώνουμε, αφήνουμε να λιμοκτονήσουν ή να πεθάνουν από αρρώστιες-ανέκδοτα ή από τρομαχτικές ασθένειες (που γίνονται τέτοιες μόνο όταν απειλούν τη «γωνιά» μας).
Για όσο καιρό παιδιά θα δολοφονούνται σε κάποια γωνιά του στρογγυλού πλανήτη μας, όλοι μας θα είμαστε υπόλογοι.

~~{}~~

Θέλω να τελειώσω αυτή τη δοκιμή με μια αχτίδα ελπίδας, το θέλω.

Σε τι μπορώ να πιστεύω, να ελπίζω;

Στο θεό ή σε κάποια άλλη ανώτερη δύναμη; Τους εξωγήινους, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τα κρυφά σχέδια του χάους; Στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους; Στην τύχη; Στην αγάπη που πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει; Στην τέχνη; Σε τι;

Τι μπορεί να αμβλύνει την καταστροφικότητα του πιθήκου με την ατομική βόμβα;

Δεν βρίσκω απάντηση. Και δεν θέλω να παρηγοριέμαι με κάλπικα άλλοθι.

psixologikosfaros

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ