Για την επίγνωση
«…Το να έχεις επίγνωση είναι μια εξαιρετική κατάσταση του νου — να έχεις επίγνωση όσων σε περιβάλλουν· του δέντρου, του πουλιού που κελαηδά, του ηλιοβασιλέματος πίσω σου· να έχεις επίγνωση των προσώπων, των χαμόγελων· να έχεις επίγνωση της βρωμιάς στο δρόμο· να έχεις επίγνωση της ομορφιάς της γης, του φοίνικα με φόντο το ηλιοβασίλεμα, των κυματισμών του νερού. Απλώς να έχεις επίγνωση, χωρίς να κάνεις επιλογές. Σας παρακαλώ, κάντε το κάποια στιγμή, καθώς περπατάτε: ακούστε τα πουλιά χωρίς να τα ονομάζετε, χωρίς να αναγνωρίζετε τα είδη όπου ανήκουν, αλλά απλώς ακούτε μόνο τον ήχο· ακούστε την κίνηση των σκέψεών σας, χωρίς να τις ελέγχετε, χωρίς να τις πλάθετε, χωρίς να λέτε, «αυτό είναι σωστό, εκείνο είναι λάθος», απλώς προχωράτε μαζί τους. Αυτή είναι η επίγνωση στην οποία δεν υπάρχει καμία επιλογή, καμία αποδοκιμασία ή επιδοκιμασία, καμία κρίση, καμία σύγκριση ή ερμηνεία, μόνο απλή παρατήρηση. Αυτή η επίγνωση κάνει το νου σας εξαιρετικά ευαίσθητο. Τη στιγμή που δίνετε ονόματα, γιατί αυτό έχετε συνηθίσει να κάνετε, γυρίζετε πίσω στο χρόνο, ο νους σας γίνεται αργόστροφος.
Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης υπάρχει προσοχή· όχι έλεγχος, όχι συγκέντρωση, αλλά προσοχή. Δηλαδή, ακούς τώρα τα πουλιά, κοιτάς το ηλιοβασίλεμα, κοιτάς την ηρεμία των δέντρων, ακούς τα αυτοκίνητα να περνούν, ακούς τον ομιλητή και προσέχεις το νόημα των λέξεων, προσέχεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, και την κίνησή τους μέσα σε αυτή την προσοχή. Είσαι πέρα για πέρα προσεκτικός, χωρίς όριο, όχι μόνο συνειδητά, αλλά και ασυνείδητα. Το υποσυνείδητο είναι πιο σημαντικό· οπότε πρέπει να ερευνήσει κανείς, μόνος του, πολύ βαθιά το υποσυνείδητο.
Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη υποσυνείδητο ως τεχνικό όρο ή σαν βάση κάποιας τεχνικής. Δεν τη χρησιμοποιώ με την έννοια που τη χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι αλλά για εκείνο το μέρος του νου του οποίου δεν έχουμε συνείδηση. Γιατί οι περισσότεροι από εμάς ζούμε στην επιφάνεια του νου: αποκτούμε γνώσεις ή κάποια τεχνική, πηγαίνουμε στη δουλειά, τσακωνόμαστε, κουτσομπολεύουμε, παντρευόμαστε, κάνουμε παιδιά, και λοιπά. Ποτέ δεν δίνουμε προσοχή στο βάθος της ύπαρξής μας, που είναι το αποτέλεσμα της κοινωνίας όπου ζούμε, των φυλετικών μας προκαταλήψεων, ολόκληρου του παρελθόντος, όχι μόνο του δικού σου ως άνθρωπος, αλλά και όλης της ανθρωπότητας, της αγωνίας της ανθρωπότητας. Όταν κοιμάσαι, όλα αυτά προβάλλονται σαν όνειρα, και μετά ασχολιέσαι με την ερμηνεία των ονείρων. Τα όνειρα γίνονται τελείως περιττά για τον άνθρωπο που μέσα στη μέρα είναι άγρυπνος, σε εγρήγορση και παρατηρεί, ακούει πραγματικά, έχει επίγνωση και προσοχή.
Τώρα: αυτή η προσοχή απαιτεί τρομερή ενέργεια· όχι την ενέργεια που έχεις μαζέψει με πρακτικές, με εξάσκηση, με το να είσαι ανέραστος και όλα τα υπόλοιπα, που όλα αυτά είναι η ενέργεια της απληστίας. Μιλάω για την ενέργεια της αυτογνωσίας. Και τότε η ενέργεια για να έχεις προσοχή, στην οποία δεν υπάρχει καμία αίσθηση συγκέντρωσης, έρχεται επειδή έχεις βάλει τα σωστά θεμέλια.
Η συγκέντρωση είναι αποκλεισμός· θέλεις, να ακούσεις εκείνη τη μουσική που ακούγεται τώρα από κάποιον κοντινό δρόμο, αλλά θέλεις επίσης να ακούσεις τι λέει εδώ ο ομιλητής, οπότε αντιστέκεσαι σε εκείνη τη μουσική και προσπαθείς να συγκεντρωθείς για να ακούσεις τον ομιλητή· στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν δίνεις πλήρη προσοχή. Ένα μέρος της ενέργειάς σου χάνεται για να αντισταθείς σε εκείνη τη μουσική και ένα μέρος της προσπαθεί για να ακούσεις τι λέγεται εδώ, οπότε δεν ακούς εντελώς. επομένως δεν είσαι προσεκτικός. Αν λοιπόν συγκεντρώνεσαι για ν’ ακούσεις, απλώς αντιστέκεσαι, αποκλείεις. Αλλά ένας νους που είναι προσεκτικός μπορεί να συγκεντρώνεται και να μην αποκλείει….»
ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ” (δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει στα ελληνικά), μετάφρ. Ν. Πιλάβιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.