AUM η Αρχαία Ιερή Λέξη

                                                   AUM

  Η Ιερή Λέξη  που είναι συνδεδεμένη με την Ουσία του Σύμπαντος

Στη σημείωση αυτή σας παρουσιάζω σε μετάφραση το άρθρο του θεόσοφου William Q. Judge. Ολόκληρο το άρθρο στην Αγγλική γλώσσα βρίσκεται στον σύνδεσμο που παραθέτω στο τέλος της σημείωσης. Με πλάγια έντονα γράμματα εμβόλιμα προσθέτω δικές μου παρατηρήσεις, τις οποίες δεν είναι απαραίτητο να τις λάβετε υπόψη σας.

Η πιο αρχαία μυστική συλλαβή απ τις Βέδες είναι το AUM (Ομή Αουμ). Είναι το πρώτο γράμμα της Σανσκριτικής αλφαβήτου και από κάποιους πιστεύεται ότι είναι ο ήχος που παράγεται κατά τη γέννηση ενός μωρού όταν παίρνει τη πρώτη του αναπνοή. Οι καθημερινές προσευχές των Ινδών Βραχμάνων αρχίζουν και τελειώνουν μ αυτή τη συλλαβή, και τα αρχαία ιερά βιβλία λένε ότι μ αυτή τη συλλαβή οι θεοί οι ίδιοι προσφωνούν το απόλυτο ιερό Ένα. Στους ύμνους της Ουπανισάντ ψάλλονται τα παρακάτω λόγια. «Ας διαλογισθεί ο άνθρωπος στη συλλαβή Ομ........είναι η καλύτερη απ όλες τις ουσίες , η πιο υψηλή, αυτή που αξίζει του ψηλότερο πεδίο, το όγδοο» Εν  συνέχεια απαιτείται  να διαλογισθούν όλοι  σ’ αυτή τη συλλαβή, όπως η αναπνοή, των δυο ειδών, στο σώμα, η ζωτική κι η απλή δια του στόματος ή των πνευμόνων , γιατί με αυτό το διαλογισμό έρχεται η γνώση κι η κατάλληλη εκπλήρωση της θυσίας. Στο στίχο 10 μπορούμε να διαβάσουμε:

«Τώρα ως εκ τούτου φαίνεται να συνεπάγεται ότι τόσο αυτός που γνωρίζει την αληθινή σημασία του ΟΜ όσο κι αυτός που δε τη γνωρίζει εκπληρώνει την ίδια θυσία. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί η γνώση διαφέρει απ την άγνοια. Η θυσία που εκπληρώνεται με γνώση ,πίστη είναι περισσότερο ισχυρή»

Εξωτερικά η ίδια θυσία εκπληρώνεται και στις δυο περιπτώσεις αλλά αυτή που εκπληρώνεται απ αυτόν που έχει γνώση κι έχει διαλογισθεί πάνω στη μυστική σημασία του ΟΜ καρπώνεται τις ποιότητες που εμπεριέχονται στο ΟΜ, οι οποίες απαιτούν ακριβώς αυτή τη γνώση και τη πίστη ως τα μέσα δια των οποίων μπορούν να γίνουν ορατές κι ενεργές. Αν ένας κοσμηματοπώλης κι ένας απλός χωρικός  πουλήσουν ένα πολύτιμο λίθο , η γνώση του πρώτου θα αποδώσει  καλύτερα αποτελέσματα απ την άγνοια του δεύτερου.

Σχετικά με το παραπάνω σημείο προσθέτω τη δική μου κατανόηση.Αυτός που γνωρίζει δημιουργεί συνειδητά μέσω του λόγου, αυτός που αγνοεί αλλά εν τούτοις δίνει εντολή, θα λάβει επίσης το περιεχόμενο της προσευχής του. Ο μεν πρώτος θα εξασκήσει τα δημιουργικά του καθήκοντα με γνώση και πίστη σ αυτό που εκτελεί κι ως εκ τούτου στην ουσία είναι ο συνειδητός δημιουργός της πραγματικότητας του, ενώ ο δεύτερος είναι μηχανικός δημιουργός αλλά παρόλο που δε θα το γνωρίζει θα του φανερωθούν όσα επικλήθηκε. Ο πρώτος καθίσταται συνειδητά ευγνώμων κι εξαρχής ενώ ο δεύτερος ενδεχομένως αλλά όχι απαραίτητα , όταν του φανερωθούν.

Πιο κάτω στο ίδιο άρθρο μπορούμε να διαβάσουμε τα εξής:

Τώρα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι διαπερνά ολόκληρο το σύμπαν ένας απλός ομοιογενής συντονισμένος ήχος ή τόνος ο οποίος ενεργεί, θα μπορούσαμε να πούμε, ως αφυπνιστής ή ζωογόνος δύναμη που ανακινεί όλα τα μόρια και τα θέτει σε δράση.Αυτό είναι που συμβολίζεται σε όλες τις γλώσσες με το φωνήεν Α το οποίο υπερισχύει όλων των άλλων.

Στο σημείο αυτό γίνεται φανερή η αόρατη δράση του ήχου μέσα στο σύμπαν. Καθώς το AUM είναι στην ουσία μια θεϊκή εντολή κι επαναλλαμβανόμενο είναι ένα είδος μάντραμ ας αναλογισθούμε τη δύναμη των δηλώσεων μας και φυσικά τι προκαλούν καθώς επαναλλαμβάνονται.

Αυτή είναι η φράση, η λέξη, ο Λόγος του Ιωάννη της Αποκάλυψης που λέει: «Εν αρχή ήταν ο Λόγος κι ο Λόγος ήταν με το Θεό κι ο Θεός  ήταν ο Λόγος»

Αυτή είναι η δημιουργία, διότι δίχως αυτό το συντονισμό ή τη κίνηση ανάμεσα στα σωματίδια δε θα μπορούσε να υπάρξει ορατό σύμπαν.Δηλαδή πάνω στον ήχο , ή τον θεϊκό συντονισμό, εξαρτάται η εξέλιξη του ορατού απ το αόρατο.

Αλλά αυτός ο ήχος που παράγεται απ το Α με μιας εκφωνείται ως αου, έτσι ώστε  ο δεύτερος ήχος ου ενώνεται με του πρώτου δηλαδή του α. Το φωνήεν ου το οποίο από μόνο του είναι μια ένωση συμβολίζει τη εκδήλωση κι η ιδέα της εκδήλωσης εμπεριέχεται επίσης στη δημιουργία ή την εξέλιξη διότι δε μπορεί τίποτε να εμφανιστεί αν πριν δεν υπάρχει ήδη.

 Αν αυτοί οι δυο ήχοι του α και του ου ενωθούν σε έναν ,και εκφωνούνται επ αόριστο,  δε θα έχουμε ένα τέλος. Αλλά φυσικά δεν είναι εφικτό αυτό να συνεχιστεί περισσότερο απ την εκπνοή και τα χείλη να σφίγγονται  ή η γλώσσα να πιέζει τον ουρανίσκο ή τα όργανα που χρησιμοποιούνται και θα πρέπει να υπάρξει ένα τελείωμα της εκπνοής στο κλείσιμο  με τον ήχο του Μ , το οποίο συμβολίζει το σταμάτημα. Σ αυτό το γράμμα βρίσκεται το τελείωμα  της λέξης.

Λίγο πιο κάτω βρίσκουμε το εξής απόσπασμα:

Ο διαλογισμός  με τον τόνο (ήχο) όπως εκφράζεται με την σανσκριτική λέξη ΟΜ, θα μας οδηγήσει στην γνώση της μυστικής Δοξασίας. Εκφράζεται στην απλή θνητή μουσική των εφτά διαστάσεων της θείας ουσίας, γιατί όπως ο μικρόκοσμος είναι ένα μικρό αντίγραφο του μακρόκοσμου, ακόμη και το πεπερασμένο μέγεθος του ανθρώπου περιλαμβάνει ένα μικρό αντίγραφο του όλου, στις εφτά νότες της οκτάβας. Απ αυτό οδηγούμαστε στα εφτά χρώματα , κι έτσι προς τα εμπρός κι ανοδικά  στη θεϊκή ακτινοβολία που είναι το AUM, γιατί ο θεϊκός συντονισμός που έρχεται άνωθεν δεν είναι από μόνος του το θεϊκό φως. Ο συντονισμός είναι μόνο η πνοή απ τον πρώτο ήχο ολόκληρου του AUM. Αυτό μας οδηγεί κατ΄επέκταση σ αυτό που οι Ινδοί αποκαλούν Ημέρα του Βράχμα ,που αναφορικά μ αυτούς,κρατάει χιλιάδες χρόνια.Έτσι εκδηλώνεται όχι μόνο στη δύναμη που ανακινεί κι εμψυχώνει τα σωματίδια του σύμπαντος αλλά και στην εξέλιξη και διάλυση του ανθρώπου , στο ζωικό κι ορυκτό βασίλειο κι όλο το ηλιακό σύστημα.

Στους Άριους εκπροσωπείται στο πλανητικό σύστημα με τον Ερμή που έχει ειπωθεί ότι ανέκαθεν κυβερνά και διεγείρει τις πνευματικές ικανότητες όλου του κόσμου. Μερικοί παλιοί συγγραφείς έχουν πει ότι διαμέσω του Ερμή ,ανάμεσα στην ανθρωπότητα, γίνεται φανερή απ την χροιά της ομιλίας των γυναικών.

Κι ακόμη πιο κάτω λίγο πριν το τέλος αυτής της παρουσίασης διαβάζουμε:

Σε μας το ΟΜ έχει μεγάλη σημασία , εκφράζει το σταθερό υπόγειο ρεύμα του διαλογισμού, που θα έπρεπε να ασκείται από κάθε άνθρωπο,ακόμη κι όταν είναι απασχολημένος με τα καθήκοντα αυτής της ζωής  Υπάρχει για κάθε εξαρτημένη ύπαρξη ένας στόχος στον οποίο είναι σταθερά προσανατολισμένη.Ακόμη και το ζωικό βασίλειο δε μπορεί να εξαιρεθεί,διότι  κάτω απ’ εμάς περιμένει  την εξέλιξη του σε υψηλότερα επίπεδα , ίσως υποσυνείδητα αλλά παρόλα αυτά στη πραγματικότητα σημαδεύει στον ίδιο στόχο.

William Q. Judge

Μελετώ , ερευνώ, εφαρμόζω

"Δεν υπάρχει θρησκεία ανώτερη της Αλήθειας" Μαντάμ Ε.Π.Μπλαβάτκσυ 

"Τα βιβλία είναι ένα παράθυρο στη γνώση αλλά δε μπορούν να γίνουν η πόρτα που οδηγεί σ αυτήν" Λουι Κλώντ Ντε Σεν Μαρτέν

"Τα πάντα για την Αλήθεια" Ζανόνι

 www.TheosophyOnline.com

Konstantinos Smixiotis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ