Ψυχολογία της Συνειδητότητας 2

( Η Χαμένη Αγνότητα της Νοημοσύνης )

Η συνείδηση ( παρούσα συνείδηση) είναι η «άμεση εμπειρία », η εμπειρία ως γεγονός, όπως αυτό συμβαίνει, χωρίς πρόσθετα στοιχεία.

Με άλλα λόγια η «άμεση εμπειρία» είναι το βασικό βίωμα, το στοιχειώδες δεδομένο της ζωής, που βιώνεται με ολόκληρη την ύπαρξη και πάνω στο οποίο δομείται η οποιαδήποτε περαιτέρω αντίληψη και δραστηριότητα… ανάλογα με την «ποιότητα» της συνείδησης.

Η συνειδητή ανταπόκριση (η ορθή νοημοσύνη) ανάγει τα περιεχόμενα της εμπειρίας στην ενότητα της ύπαρξης… κι έτσι δεν προβαίνει στον διαχωρισμό, στην ανάδυση του υποκειμένου (απέναντι από το αντικείμενο), στην δόμηση ενός εγώ, και στην καλλιέργεια μιας «προσωπικής» ζωής…

Στον συνηθισμένο άνθρωπο, τον ήδη διαχωρισμένο (που λειτουργεί μέσα από ένα εγώ) η «άμεση εμπειρία», συνήθως ενισχύεται, εμπλουτίζεται, με ήδη υπάρχοντα στοιχεία της μνήμης, (αντιλήψεις, επιδιώξεις, συνήθειες και δραστηριότητες…)… Έτσι όμως η «άμεση εμπειρία» νοθεύεται και οδηγεί στην παραποίηση της πραγματικότητας.

Η απεμπλοκή από μια «λανθασμένη» δραστηριότητα, είναι απλά η «εγκατάλειψη» της λανθασμένης δραστηριότητας… όταν ένας δρόμος είναι αδιέξοδος, απλά αλλάζουμε δρόμο.

…

Όταν λες στους ανθρώπους κάτι, που συλλαμβάνεται με την σκέψη, ή  τους παρακινεί να σκεφτούν, συνήθως ανταποκρίνονται, αντιδρούν, δραστηριοποιούνται (πάντα στο επίπεδο της σκέψης)… τελικά όμως αυτό δεν έχει καμιά αξία… επειδή οι άνθρωποι παραμένουν μέσα στους περιορισμένους ορίζοντες της σκέψης…

Αν υποδείξεις στους ανθρώπους να ξυπνήσουν, να Δουν, την πραγματικότητα πέρα από την σκέψη, αισθάνονται αμήχανα, είναι αρνητικοί, σιωπούν (επειδή δεν μπορεί να πει τίποτα η σκέψη) κι απομακρύνονται…

Όταν «θεωρείς» κάτι χαμένο πρέπει να ψάξεις εκεί που πιθανόν είναι, όχι στα φανερά και γνωστά μέρη, επειδή απλά τα γνωρίζεις αυτά τα μέρη… Ποιος το λέει αυτό; Η Λογική…

Υπάρχει Κάτι «Χαμένο»… Είναι η Αγνότητα της Νοημοσύνης, η Αθωότητα της Όρασης, η Αμεσότητα  της Αντίληψης που δεν αναλύει και δεν κάνει διαχωρισμούς, η Αληθινή Ζωή, χωρίς περιπλοκές.

Η Σιωπή δεν δείχνει πάντα βάθος και σοφία… κι ασφαλώς το εγώ μπορεί να εκπαιδευτεί και στην σιωπή και στην πειθαρχημένη δράση… αλλά αυτό είναι απομίμηση πνευματικής ζωής, δεν είναι Ζωή.

…

Μπορεί να Έχει κάποιος Άμεση Εμπειρία της Πραγματικότητας, όπως είναι, χωρίς να την παραποιεί… να Βιώνει τη Γαλήνη και την Ησυχία… να Νοιώθει την Ενότητα με Όλα, κι η Αγάπη να Είναι Απεριόριστη… αλλά δεν έχει όμως την ευθύνη κανενός. Οι άνθρωποι πρέπει, αυτοί οι ίδιοι, να είναι Υπεύθυνοι για τον εαυτό τους….

Ειρηνικά καλωσορίζεις όποιον έρχεται, ειρηνικά τον αποχαιρετάς στην Αγάπη του Θεού.

Στην Αληθινή Ζωή Υπάρχει Μόνον Αγάπη, δεν υπάρχουν ευθύνες για τους άλλους.

Στην Αγάπη δεν υπάρχουν ενοχές, όταν ο άλλος μόνος του αρνείται την δυνατότητα να ελευθερωθεί από τις αυταπάτες του.

… Και τελικά ό,τι είναι οι άνθρωποι είναι και η κοινωνία τους, η ευθύνη είναι όλων… ποιος μπορεί να πει εγώ δεν ευθύνομαι; Αλλά και τι κάνει ο καθένας  έχει σημασία.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ