Πόνος και κάμψη στο πέος; Επισκεφθείτε γρήγορα τον γιατρό σας

Ο πόνος κατά τη διάρκεια του σεξ και η ξαφνική κάμψη του πέους είναι σύμφωνα με τους ανδρολόγους δυο από τα βασικά συμπτώματα της νόσου Peyronie, η οποία πλήττει το 10% των ανδρών παγκοσμίως!

Η μη άμεση αντιμετώπιση της δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στη σεξουαλική επαφή αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη στυτική δυσλειτουργία!

 «Πρόκειται για μια σκληρή πλάκα που δημιουργείται κάτω από το δέρμα του πέους και την ψηλαφούν οι άνδρες συνήθως ξαφνικά»τονίζει ο χειρουργός ουρολόγος-ανδρολόγος κ Θάνος Παλλαντζάς και προσθέτει.

 «Πολλές φορές παρουσιάζεται σαν ένα περίεργο στράβωμα του φαλλού που εμποδίζει ακόμα και την συνουσία, μπορεί δε να συνοδεύεται από πόνο στη στύση, ενώ αρκετές φορές συνυπάρχει με στυτική δυσλειτουργία. Όταν κάποιος άνδρας έχει τα συμπτώματα αυτά θα πρέπει άμεσα να συμβουλευτεί τον ανδρολόγο του για την αντιμετώπιση της νόσου».

 ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ PEYRONIE

Σύμφωνα με τους ανδρολόγους τα συμπτώματα της νόσου Peyronie, μπορούν είτε να εμφανιστούν βαθμιαία, είτε ξαφνικά και παρουσιάζουν:

•  Σημαντική κάμψη του πέους είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω , είτε πλαγίως, ανάλογα με το που έχουν σχηματισθεί οι πλάκες
• Το σχηματισμό πλακών από ινώδη ιστό, οι οποίες ψηλαφιούνται κάτω από το δέρμα του πέους
• Εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας, δυσκολίας δηλαδή είτε στην επίτευξη, είτε στη διατήρηση της στύσης
• Mείωση του πεϊκού μήκους
• Αίσθημα πόνου κατά τη στύση ή/και τον οργασμό
• Mεγάλη στένωση σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πέους.

ΑΙΤΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητό για τους επιστήμονες ποιες είναι οι αιτίες που προκαλούν τη νόσο Peyronie. Πιθανολογείται ότι την προκαλούν η καταστροφή μικρών αιμοφόρων αγγείων, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, της άθλησης, ή ενός ατυχήματος. Στο σημείο τραυματισμού μπορεί να παγιδευτούν κύτταρα κατά τη διαδικασία επούλωσης, τα οποία ίσως σχηματίσουν τον ινώδη ιστό.

Παράλληλα όπως έχει ήδη αναφερθεί είναι πολύ πιθανό να υπάρχει και γενετικός αιτιολογικός παράγοντας για την εμφάνιση της νόσου. Ένας σημαντικός αριθμός ανδρών άλλωστε που είχαν την εμπειρία ενός τραυματισμού στο πέος, δεν εμφάνισαν ποτέ νόσο Peyronie. Ταυτόχρονα πολλοί ασθενείς εμφάνισαν τη νόσο ενώ δεν είχαν ποτέ τραυματιστεί. Για το λόγο αυτό υπάρχουν ειδικοί που πιστεύουν πως η νόσος Peyronie μπορεί να σχετίζεται με κάποια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το πέος περιέχει δύο σπογγώδεις σωλήνες, έναν στην κάθε πλευρά, οι οποίοι ονομάζονται σηραγγώδη σώματα. Οι σωλήνες αυτοί είναι γεμάτοι από τριχοειδή αγγεία, μικρά αιμοφόρα αγγεία δηλαδή που γεμίζουν με αίμα κατά τη σεξουαλική διέγερση με αποτέλεσμα τη στύση. Τα σηραγγώδη σώματα είναι τυλιγμένα με έναν ελαστικό ιστό που ονομάζεται λευκός χιτώνας, ο οποίος τεντώνεται όταν το πέος έρχεται σε στύση.

Σε περίπτωση τραυματισμού του πέους, μπορεί να προκληθεί βλάβη και στον λευκό χιτώνα. Αν η επούλωση γίνει σωστά, δε θα υπάρξουν προβλήματα. Εάν όμως σχηματιστεί ινώδης ιστός, υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου Peyronie από τη στιγμή που ο λευκός χιτώνας δε θα μπορεί να τεντωθεί όσο χρειάζεται κατά τη στύση, με αποτέλεσμα η πλευρά του πέους που δεν μπορεί να τεντωθεί να κρατά το πέος σε κάμψη.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Οι φαρμακευτικές αγωγές που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τους ανδρολόγους, είναι απογοητευτικές και δεν έχουν πείσει ιατρούς και πάσχοντες για τα αποτελέσματα τους.

Τόσο η χρήση της βιταμίνης Ε και της Ιντερφερόνης , όσο και η τοπική χορήγηση Βεραπαμίλης και Κορτιζόνης δεν είχαν αξιόπιστα αποτελέσματα.

 «Η μόνη μέχρι σήμερα αξιόπιστη αντιμετώπιση της νόσου είναι η χειρουργική λύση,η οποία έχει σίγουρα αποτελέσματα, ακόμη και στις περιπτώσεις που έχουν περάσει έξι μήνες από την εμφάνιση της νόσου»τονίζει με έμφαση ο κ Παλλαντζάς.

Όσον αφορά τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι χειρουργοί αυτές είναι :

•  Απλή συρραφή στην αντίθετη πλευρά της πλάκας και της στροφής (Nesbitt),
• Χαλαρωτικές τομές της πλάκας,
• Γεωμετρική υπολογιστική αφαίρεση της πλάκας
• Μοντελοποίηση με ενδοπεικό ένθεμα, το οποίο επιλέγεται από τον εξειδικευμένο χειρουργό βάση του ιστορικού , του μεγέθους του πέους , της βαρύτητας της νόσου και την ύπαρξη ή όχι συνυπάρχουσας στυτικής διαταραχής.
• Η χρήση μοσχευμάτων που εξασφαλίζει τόσο την αφαίρεση της νόσου όσο και την διατήρηση του μεγέθους του πέους.

Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις διαρκούν περίπου μία ώρα, δεν χρειάζεται νοσηλεία αλλά και ούτε ιδιαίτερη μετεγχειρητική παρακολούθηση. Η πλήρης επάνοδος στην ενεργό σεξουαλική ζωή έρχεται μετά από 30 περίπου ημέρες.

invitromagazine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ