Η Ελληνική μουσική σε…. αμηχανία

• Οι εμπορικοί – οι φτηνιάρηδες κοινώς – χέστηκαν.
• Οι του ποιοτικού ή λούφαξαν, ή έχουν γίνει βαρετοί.

Θεέ μου, τι θα απογίνουμε; Θα ζήσουμε στο έλεος του Παντελίδη του Αρσενάκου [Panik], και του καταχρεωμένου MAD;

Η Ελληνική μουσική σε……. αμηχανία

Ε Ι Κ Ο Ν Α

Οι Έλληνες κλιπάδες ζητάνε από 3.000-5.000 ευρώ για ένα «καλό» video clip και επειδή έχουν καταντήσει ασύμφοροι πολλοί είναι αυτοί που καταφεύγουν σε νέες ομάδες σκηνοθετών ή στην γειτονική Βουλγαρία όπου γυρίζουν αριστουργήματα με 1.000 ευρώ.

Στα clips made in Greece θα έχετε προσέξει ότι χωρίς λόγο και αιτία ο τραγουδιστής ή η τραγουδίστρια κρατάνε εμφανώς μια σακούλα γνωστής φίρμας, ή βγαίνουν από γνωστό εστιατόριο fast food, ή ξαφνικά φάτσα κάρτα φιγουράρει ένα μπουκάλι από γνωστό ποτό ή κάποιο τηλέφωνο με σύνδεση σε γνωστή εταιρία.

• Κάποτε ένα εξώφυλλο δίσκου ήταν έργο τέχνης, όπως και το περιεχόμενο άλλωστε. Τώρα δεν υπάρχουν δίσκοι και cd. Όλα γίνονται άρπα κόλλα και βγαίνουν… digital [chic!]
• Κάποτε τα βίντεο κλιπ ήταν σαν υπέροχα ταινιάκια μικρού μήκους. Τώρα έχουν γίνει οχήματα διαφημίσεων ή δείχνουν σε ανήλικους τηλεθεατές γκρο-πλαν ουίσκια.

Η Χ Ο Σ

Έτσι έχει καταντήσει η τέχνη της μουσικής και του στίχου;

Και βέβαια τους λεγόμενους εμπορικούς – τους φτηνιάρηδες κοινώς – δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Χέστηκαν! Σιγά μην κάτσουν να προσέξουν μουσικές, ενορχηστρώσεις, στίχους και λοιπές αηδίες. Σουξέ θέλουν για να τα πάρουν από την νύχτα. Οπότε μην έχουμε απαιτήσεις απ’ αυτούς να ανησυχήσουν ή να ενδιαφερθούν για την… “τέχνη” τους!

Τους ενδιαφέρει να βρουν «κονέ», ή να πληρώσουν [με κάθε είδους αντίτιμο] τα ραδιόφωνα για να τους παίξουν και να κάνουν τα τραγούδια τους γνωστά στον κόσμο. Και φτάνουμε στο σημείο να μας λένε ότι αυτό το τραγούδι είναι 3 μήνες Νο 1 στο ραδιοφωνικό airplay, και κοιταζόμαστε σαν ηλίθιοι. Δεν το ξέρουμε καν το κομμάτι! Δεν το ΄χει ακούσει κανείς μας.

Οι άλλοι, του έντεχνου, οι ποιοτικοί, το παλεύουν οι καημένοι. Προσπαθούν και καλές δουλειές να κάνουν, και να πουν στον κόσμο ότι τραγούδι δεν είναι μόνο το διασκεδαστικό τραγούδι, αυτό που μας κάνει να ανεβαίνουμε κατά κοπάδια στις πίστες, αλλά πολλές φορές το κάνουν βαρετά και καθόλου ελκυστικά. Κάποιοι μάλιστα δεν παλεύουν καν. Λούφαξαν. Κλείστηκαν σ’ ένα μικρόκοσμο και δεν τολμούν να ξεμυτίσουν.

Πρέπει λοιπόν να το πάρουμε απόφαση ότι θα ζήσουμε στο έλεος του Παντελίδη, του Αρσενάκου [Panik], και του καταχρεωμένου MAD!

Νίκος Μουρατίδης

ΥΓ. Δεν έχω τίποτα εναντίον του Γιώργου Αρσενάκου. Ίσα-ίσα που τον θεωρώ άξιο και αυτοδημιούργητο άνθρωπο. Από δημοσιογραφίσκος σε φτηνά εβδομαδιαία περιοδικά, βρέθηκε «παρατρεχάμενος» του Ηλία Ψινάκη, μετά έγινε μάνατζερ του Κώστα Μαρτάκη και τώρα ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ εταιρίας δίσκων.

THE KING: Ο Γιώργος Αρσενάκος- με το στέμμα, σε πάρτι με τον Ηλία Ψινάκη και τον Πάρη Κασιδοκωστα

nikosonline

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ