Οι Αργοναύτες έφθασαν έως στην Κίνα, όπου ήταν η Κολχίδα!
Ο Ιάσων παλεύει με ταύρους που βγάζουν φωτιά. Από παλαιό χαρακτικό
Οι τακτικοί αναγνώστες αυτής εδώ της στήλης θυμούνται το άρθρο μου με τίτλο «Ευρήματα που μαρτυρούν αρχαία σχέση της Κίνας με Μακεδονία-Βοιωτία-Θεσσαλία-Κάσο» (21.08.2013), αλλά και άλλες αναφορές μου, εντός άλλων άρθρων, που υπονοούσαν σχέσεις και επαφές των αρχαίων Ελλήνων με τους λαούς που κατοικούσαν στην έκταση που καταλαμβάνει η νυν αχανής χώρα της Κίνας.
Ως συνέχεια όλων αυτών, έρχεται και το σημερινό δημοσίευμα, για την πιθανή επίσκεψη (και) των Αργοναυτών στην Κίνα...
Διάβασα το βιβλίο του Αγγ. Ψιμόπουλου «Μυστική Αποστολή - Χρυσόμαλλον Δέρας». Μια επιστημονική έρευνα επάνω στον (αποσιωπημένο; αγνοημένο;) μύθο των Αργοναυτικών, τον οποίο απομυθοποιεί και αποκαλύπτει τα - κατά τον συγγραφέα - πραγματικά ιστορικά γεγονότα, που περιγράφονται στα αρχαία έπη αυτά.
Στο βιβλίο παρέχονται στοιχεία για τον τρόπο δημιουργίας των ελληνικών μύθων, την αλληγορία αυτών και για την μέθοδο, με την οποία μπορεί να γίνει κατανοητό το νόημά τους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά: Η Αργοναυτική Εκστρατεία υπήρξε - κατά τον συγγραφέα - ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός που έγινε περί το 1510 π.Χ.
Το ιερατείο, κατόπιν προσεκτικής μελέτης, έδωσε την εντολή πραγματοποιήσεώς της, στους απόγονους του Μινύα, από τις θυγατέρες του, (τις Μινύες). Έπρεπε να ευρεθεί ναυτική οδός μεταφοράς των πανάκριβων μπαχαρικών της Άπω Ανατολής προς την Μεσόγειο και ν' ανοίξει ο κατά ξηρά εμπορικός δρόμος, που οδηγεί στην Ανατολή, επίνειον του οποίου ήταν η περιοχή της (νυν) Γεωργίας στον Εύξεινο Πόντο.
Έπρεπε, επίσης, να πάρουν από την Κίνα σπόρους μεταξοσκώληκα με σκοπό να τον καλλιεργήσουν στην Ελλάδα και να παράγουν μέταξα.[1] Αυτό αποτέλεσε την αφετηρία της πρώτης παγκόσμιας εξερευνητικής αποστολής εκ μέρους των αχαιο-ελλήνων Μινύων στα πέρατα της οικουμένης.
Βέβαια, διάφοροι ιστορικοί και ερευνητές, από την αρχαιότητα ακόμη μέχρι και σήμερα, ισχυρίζονται ότι η Κολχίς ήταν στην περιοχή του Καυκάσου (νυν Γεωργία) και ότι η «Αργώ», το πλοίο των Αργοναυτών, κατά την επιστροφή της από τον Εύξεινο Πόντο, εξήλθε στην Αδριατική Θάλασσα ή τον Ατλαντικό Ωκεανό, χωρίς προηγουμένως να διέλθει από τον Βόσπορο και τον Ελλήσποντο.
Όμως, αυτό τότε ήταν αδύνατον, κατά τον Α. Ψιμόπουλο, να πραγματοποιηθεί.
Αυτός είναι ο λόγος, που κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες εκδοχές αυτού του ταξειδιού, χωρίς να λυθεί το πρόβλημα. Ερωτηματικά, επίσης, προκαλεί το γεγονός, ότι η «Αργώ» εξήλθε στον Ατλαντικό ή διέπλευσε τον Ινδικό Ωκεανό, ενώ δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό, εάν η Κολχίς ήταν στην περιοχή του Καυκάσου.
Στην πραγματικότητα, λέει ο συγγραφέας, η Κολχίς των Αργοναυτικών δεν ήταν άλλη από την Κίνα και οι Αργοναύτες για να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους έκαμαν τον περίπλου της Γης.
Αφού εξερεύνησαν πρώτα την περιοχή του Εύξεινου Πόντου, εξήλθαν στον Ατλαντικό Ωκεανό και περιέπλευσαν τις ακτές του. Εν συνεχεία δια του - νυν καλουμένου - «Πορθμού του Μαγελλάνου» επέρασαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, τον οποίο διέπλευσαν και έφθασαν στην Κολχίς (νυν Κίνα).
Εκεί, και σε συνεργασία με τον Αιήτη, τον αυτοκράτορα της Κολχίδος, άνοιξαν τον εμπορικό δρόμο, που οδηγεί στην νυν Γεωργία. Εν συνεχεία, επήραν βομβύκια αγρίου μεταξοσκώληκος, επάνω από δένδρο δρυός και την κόρη του Αιήτη για σύζυγο του Ιάσονος και ανεχώρησαν εσπευσμένως.
Ανάλογο με το ταξείδι αυτό των Αργοναυτών, αλλά 3.000 χρόνια μετά, επραγματοποίησε ο Μαγελλάνος...
Οι Αργοναύτες, μετά την αναχώρησή τους από την Κολχίδα, εταξείδευσαν προς τον βορράν, Έπλευσαν κατά μήκος των Κουρίλων και των Αλεούτων νήσων και έφθασαν στην Αλάσκα. Εν συνεχεία, έπλευσαν κατά μήκος των δυτικών ακτών της αμερικανικής ηπείρου, μέχρι που έφθασαν στον «Πορθμό του Μαγελλάνου».
Όμως, δεν επέρασαν από τον Πορθμό, αλλά επέστρεψαν και πάλι προς τον βορρά και πλέοντες κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νοτίου Αμερικής έφθασαν στην Κολομβία, απ' όπου πήραν κατεύθυνση προς δυσμάς και έφθασαν στην Αυστραλία, ισχυρίζεται το βιβλίο.
Μετά την Αυστραλία επήγαν στα νησιά Moluccas ή τις Φιλιππίνες (τις οποίες θέλει Χώρα των Φαιάκων). Εν συνεχεία διέπλευσαν τον Ινδικό Ωκεανό [Ερυθρά Θάλασσα των αρχαίων] και εισήλθαν στην νυν λεγομένη Ερυθρά Θάλασσα [το Λιβυκό Πέλαγος των Αργοναυτικών].
Με θυελλώδη άνεμο διέπλευσαν την Ερυθρά Θάλασσα, μέχρις ότου έφθασαν βαθειά στον κόλπο της Σύρτεως, που πρέπει να αντιστοιχεί με την Μεγάλη Πικρή Λίμνη της περιοχής του Σουέζ, λέει ο συγγραφεύς.
Την εποχή εκείνη, η μορφολογία του εδάφους του ισθμού του Σουέζ ήταν κάπως διαφορετική. Με την πάροδο του χρόνου μεταβλήθηκε η μορφολογία του εδάφους από τις προσχώσεις του Νείλου. Αβαθής θάλασσα, την οποία μπορούσαν να διαπλεύσουν τα πλοία μόνον κατά την περίοδο της πλήμμης της παλίρροιας, οδηγούσε από τον σημερινό κόλπο του Σουέζ στις Πικρές λίμνες.
Στην συνέχεια, από την Μεγάλη Πικρή λίμνη, οι Αργοναύτες έσυραν το πλοίο επάνω στην ξηρά και μετά από σκληρή προσπάθεια 12 ημερών εκάλυψαν μία απόσταση 12,5 χιλιομέτρων και έριξαν το πλοίο στην Τριτωνίδα Λίμνη. [Στο μέρος αυτό σήμερα είναι η λίμνη Timsah, λέει].
Την εποχή των Αργοναυτικών, μία εκτεταμένη λιμνοθάλασσα εκάλυπτε την περιοχή από το Πορτ Σάιντ μέχρι την λίμνη Timsah, την οποία συμπεριλάμβανε. Αυτή ήταν η Τριτωνίς λίμνη των Αργοναυτικών.
Οι Αργοναύτες διέπλευσαν την Τριτωνίδα λίμνη και βγήκαν στην Μεσόγειο Θάλασσα. Είτα, κατέπλευσαν στην Κρήτη και από εκεί έπλευσαν στην Ανάφη, την Αίγινα και έφθασαν στην Ιωλκό, από όπου είχαν ξεκινήσει το ταξείδι...
Οι Αργοναύτες απέδειξαν με το ταξείδι τους, ότι μοναδικός τρόπος μεταφοράς των εμπορευμάτων της Ανατολής ήταν οδικώς, μέσω της Γεωργίας, και άνοιξαν τον δρόμο, που οδηγούσε από την Ανατολή στον Εύξεινο Πόντο, όμως δεν επέτυχαν να καλλιεργήσουν τον μεταξοσκώληκα στην Ελλάδα.[2]
Μετά τα Αργοναυτικά, σειρά ολόκληρη ελληνικών αποικιών ιδρύθηκε στην περιοχή του Πόντου και πλούτος συνέρευσε στις ελληνικές πόλεις. Επακόλουθο του πλούτου ήταν η ζήλεια και ο φθόνος και σύντομα ξέσπασε ο τρομερός εμφύλιος πόλεμος της Τροίας...
Για την τύχη του Ιάσονος και της Μήδειας υπάρχουν διάφορες περίεργες διηγήσεις, μας λέει ο κ. Ψιμόπουλος. Το βέβαιον, όμως, είναι ότι ο Ιάσων αφιέρωσε την «Αργώ» στον ναό του Ποσειδώνος στον Ισθμό της Κορίνθου και με την Μήδεια εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο.
Πολύ αργότερα, ένα από τα παιδιά τους, ο Θεσσαλός, ανέλαβε την βασιλεία της Ιωλκού και κατά μίαν εκδοχή, απ' αυτόν επήραν το όνομά τους οι Θεσσαλοί.
Μετά ακολούθησε η ομαδική έκρηξις των ηφαιστείων της Μεσογείου, που ακολούθησε ευθύς μετά τον Τρωικό πόλεμο, λέει το βιβλίο, αλλά από τότε, τα ωραιότερα παραμύθια των Ελλήνων είναι αυτά που αφορούν την Αργοναυτική Εκστρατεία.
Η θεωρία αυτή στο εν λόγω βιβλίο τεκμηριώνεται με αποσπάσματα κειμένων αρχαίων και νεώτερων συγγραφέων, καθώς και με στοιχεία, που προέρχονται από την ιστορία, την γεωγραφία, την ωκεανογραφία, την εμπορευματολογία και άλλες επιστήμες. Στο βιβλίο περιέχονται 1.750 υποσημειώσεις με 2.000 παραπομπές. Δεν θα εκφέρω άποψη για την έρευνα του συγγραφέως, που είναι σεβαστή και αξιόλογη.
Αλλά για τους Έλληνες καθηγητές, τα ελληνικά Πανεπιστήμια, που δεν έχουν κάτσει ακόμη να σκύψουν πάνω από αυτόν τον τεράστιο μύθο, να κάνουν συνέδρια, να βγουν πορίσματα, να καταλήξουμε κάπου, αν γίνεται, να ξέρουμε τι μας γίνεται...
Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη και σήμερα κάποιοι που θεωρούν την μυθολογία μας... παραμυθολογία, ενώ ταυτόχρονα θεωρούν την μυθολογία άλλων λαών, ως ιστορία, που πρέπει να διδάσκεται στα μεστά ιδίων παραδόσεων Ελλήνόπουλα... Και δυστυχώς αυτοί είναι και καθηγητάδες ελληνικών Πανεπιστημίων και εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων... Δυστυχώς...
ΥΓ: Το βιβλίο εκυκλοφόρησε από τις εκδ. «ΔΩΔΩΝΗ», 2001. Υπάρχει και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στις βιβλιοθήκες της Εθνικής Ακαδημίας, και πολλών Πανεπιστημίων της Ελλάδος, στις βιβλιοθήκες Λαρίσγς, Τρικκάλων, σε όλες τις βιβλιοθήκες του Βόλου, ενώ εστάλη και σε πολλούς καθηγητές... Διαβάστε επίσης τα άρθα μου: «Ο Άγιος Διονύσιος στην Κορέα», στην εφημ. «Ενημέρωση» Δυτ. Ελλάδος, 21.8.2005. «Ενώ η μαγνητοθεραπεία ήταν γνωστή στην αρχαία Σαμοθράκη, οι Κορεάτες κατέστρεψαν με μαγνητικό πεδίο καρκινικά κύτταρα! Τι ήταν ο αρχαίος μαγικός «ιδαίος δάκτυλος»; στην εφημ. «Χρόνος» Κομοτηνής, 29.1.2013. Το «Πολιτιστικό Ταξείδι μεταξύ Ελλάδος και Κίνας» για το ομώνυμο βιβλίο του Ι. Σταθογιάννη, στην εφημ. «Ελευθερία» του Λονδίνου (26.6 και 3.7.2014). --------------------------------- ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: [1] Για το ότι οι αρχαίοι Έλληνες εγνώριζαν το μετάξι, έχω αναφερθεί πολλάκις απ' αυτήν εδώ την στήλη. [2] Το Σουφλί του Έβρου είναι ακριβώς επάνω σε αυτήν την διαδρομή. Γι' αυτό η σχέση του με το μετάξι, δεν είναι τόσο πρόσφατη όσο θέλουν να λένε κάποιοι, αλλά πολύ-πολύ αρχαιοτέρα...
Γράφει o Γιώργος Λεκάκης
xronos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ο Ιάσων παλεύει με ταύρους που βγάζουν φωτιά. Από παλαιό χαρακτικό
Οι τακτικοί αναγνώστες αυτής εδώ της στήλης θυμούνται το άρθρο μου με τίτλο «Ευρήματα που μαρτυρούν αρχαία σχέση της Κίνας με Μακεδονία-Βοιωτία-Θεσσαλία-Κάσο» (21.08.2013), αλλά και άλλες αναφορές μου, εντός άλλων άρθρων, που υπονοούσαν σχέσεις και επαφές των αρχαίων Ελλήνων με τους λαούς που κατοικούσαν στην έκταση που καταλαμβάνει η νυν αχανής χώρα της Κίνας.
Ως συνέχεια όλων αυτών, έρχεται και το σημερινό δημοσίευμα, για την πιθανή επίσκεψη (και) των Αργοναυτών στην Κίνα...
Διάβασα το βιβλίο του Αγγ. Ψιμόπουλου «Μυστική Αποστολή - Χρυσόμαλλον Δέρας». Μια επιστημονική έρευνα επάνω στον (αποσιωπημένο; αγνοημένο;) μύθο των Αργοναυτικών, τον οποίο απομυθοποιεί και αποκαλύπτει τα - κατά τον συγγραφέα - πραγματικά ιστορικά γεγονότα, που περιγράφονται στα αρχαία έπη αυτά.
Στο βιβλίο παρέχονται στοιχεία για τον τρόπο δημιουργίας των ελληνικών μύθων, την αλληγορία αυτών και για την μέθοδο, με την οποία μπορεί να γίνει κατανοητό το νόημά τους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά: Η Αργοναυτική Εκστρατεία υπήρξε - κατά τον συγγραφέα - ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός που έγινε περί το 1510 π.Χ.
Το ιερατείο, κατόπιν προσεκτικής μελέτης, έδωσε την εντολή πραγματοποιήσεώς της, στους απόγονους του Μινύα, από τις θυγατέρες του, (τις Μινύες). Έπρεπε να ευρεθεί ναυτική οδός μεταφοράς των πανάκριβων μπαχαρικών της Άπω Ανατολής προς την Μεσόγειο και ν' ανοίξει ο κατά ξηρά εμπορικός δρόμος, που οδηγεί στην Ανατολή, επίνειον του οποίου ήταν η περιοχή της (νυν) Γεωργίας στον Εύξεινο Πόντο.
Έπρεπε, επίσης, να πάρουν από την Κίνα σπόρους μεταξοσκώληκα με σκοπό να τον καλλιεργήσουν στην Ελλάδα και να παράγουν μέταξα.[1] Αυτό αποτέλεσε την αφετηρία της πρώτης παγκόσμιας εξερευνητικής αποστολής εκ μέρους των αχαιο-ελλήνων Μινύων στα πέρατα της οικουμένης.
Βέβαια, διάφοροι ιστορικοί και ερευνητές, από την αρχαιότητα ακόμη μέχρι και σήμερα, ισχυρίζονται ότι η Κολχίς ήταν στην περιοχή του Καυκάσου (νυν Γεωργία) και ότι η «Αργώ», το πλοίο των Αργοναυτών, κατά την επιστροφή της από τον Εύξεινο Πόντο, εξήλθε στην Αδριατική Θάλασσα ή τον Ατλαντικό Ωκεανό, χωρίς προηγουμένως να διέλθει από τον Βόσπορο και τον Ελλήσποντο.
Όμως, αυτό τότε ήταν αδύνατον, κατά τον Α. Ψιμόπουλο, να πραγματοποιηθεί.
Αυτός είναι ο λόγος, που κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες εκδοχές αυτού του ταξειδιού, χωρίς να λυθεί το πρόβλημα. Ερωτηματικά, επίσης, προκαλεί το γεγονός, ότι η «Αργώ» εξήλθε στον Ατλαντικό ή διέπλευσε τον Ινδικό Ωκεανό, ενώ δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό, εάν η Κολχίς ήταν στην περιοχή του Καυκάσου.
Στην πραγματικότητα, λέει ο συγγραφέας, η Κολχίς των Αργοναυτικών δεν ήταν άλλη από την Κίνα και οι Αργοναύτες για να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους έκαμαν τον περίπλου της Γης.
Αφού εξερεύνησαν πρώτα την περιοχή του Εύξεινου Πόντου, εξήλθαν στον Ατλαντικό Ωκεανό και περιέπλευσαν τις ακτές του. Εν συνεχεία δια του - νυν καλουμένου - «Πορθμού του Μαγελλάνου» επέρασαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, τον οποίο διέπλευσαν και έφθασαν στην Κολχίς (νυν Κίνα).
Εκεί, και σε συνεργασία με τον Αιήτη, τον αυτοκράτορα της Κολχίδος, άνοιξαν τον εμπορικό δρόμο, που οδηγεί στην νυν Γεωργία. Εν συνεχεία, επήραν βομβύκια αγρίου μεταξοσκώληκος, επάνω από δένδρο δρυός και την κόρη του Αιήτη για σύζυγο του Ιάσονος και ανεχώρησαν εσπευσμένως.
Ανάλογο με το ταξείδι αυτό των Αργοναυτών, αλλά 3.000 χρόνια μετά, επραγματοποίησε ο Μαγελλάνος...
Οι Αργοναύτες, μετά την αναχώρησή τους από την Κολχίδα, εταξείδευσαν προς τον βορράν, Έπλευσαν κατά μήκος των Κουρίλων και των Αλεούτων νήσων και έφθασαν στην Αλάσκα. Εν συνεχεία, έπλευσαν κατά μήκος των δυτικών ακτών της αμερικανικής ηπείρου, μέχρι που έφθασαν στον «Πορθμό του Μαγελλάνου».
Όμως, δεν επέρασαν από τον Πορθμό, αλλά επέστρεψαν και πάλι προς τον βορρά και πλέοντες κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νοτίου Αμερικής έφθασαν στην Κολομβία, απ' όπου πήραν κατεύθυνση προς δυσμάς και έφθασαν στην Αυστραλία, ισχυρίζεται το βιβλίο.
Μετά την Αυστραλία επήγαν στα νησιά Moluccas ή τις Φιλιππίνες (τις οποίες θέλει Χώρα των Φαιάκων). Εν συνεχεία διέπλευσαν τον Ινδικό Ωκεανό [Ερυθρά Θάλασσα των αρχαίων] και εισήλθαν στην νυν λεγομένη Ερυθρά Θάλασσα [το Λιβυκό Πέλαγος των Αργοναυτικών].
Με θυελλώδη άνεμο διέπλευσαν την Ερυθρά Θάλασσα, μέχρις ότου έφθασαν βαθειά στον κόλπο της Σύρτεως, που πρέπει να αντιστοιχεί με την Μεγάλη Πικρή Λίμνη της περιοχής του Σουέζ, λέει ο συγγραφεύς.
Την εποχή εκείνη, η μορφολογία του εδάφους του ισθμού του Σουέζ ήταν κάπως διαφορετική. Με την πάροδο του χρόνου μεταβλήθηκε η μορφολογία του εδάφους από τις προσχώσεις του Νείλου. Αβαθής θάλασσα, την οποία μπορούσαν να διαπλεύσουν τα πλοία μόνον κατά την περίοδο της πλήμμης της παλίρροιας, οδηγούσε από τον σημερινό κόλπο του Σουέζ στις Πικρές λίμνες.
Στην συνέχεια, από την Μεγάλη Πικρή λίμνη, οι Αργοναύτες έσυραν το πλοίο επάνω στην ξηρά και μετά από σκληρή προσπάθεια 12 ημερών εκάλυψαν μία απόσταση 12,5 χιλιομέτρων και έριξαν το πλοίο στην Τριτωνίδα Λίμνη. [Στο μέρος αυτό σήμερα είναι η λίμνη Timsah, λέει].
Την εποχή των Αργοναυτικών, μία εκτεταμένη λιμνοθάλασσα εκάλυπτε την περιοχή από το Πορτ Σάιντ μέχρι την λίμνη Timsah, την οποία συμπεριλάμβανε. Αυτή ήταν η Τριτωνίς λίμνη των Αργοναυτικών.
Οι Αργοναύτες διέπλευσαν την Τριτωνίδα λίμνη και βγήκαν στην Μεσόγειο Θάλασσα. Είτα, κατέπλευσαν στην Κρήτη και από εκεί έπλευσαν στην Ανάφη, την Αίγινα και έφθασαν στην Ιωλκό, από όπου είχαν ξεκινήσει το ταξείδι...
Οι Αργοναύτες απέδειξαν με το ταξείδι τους, ότι μοναδικός τρόπος μεταφοράς των εμπορευμάτων της Ανατολής ήταν οδικώς, μέσω της Γεωργίας, και άνοιξαν τον δρόμο, που οδηγούσε από την Ανατολή στον Εύξεινο Πόντο, όμως δεν επέτυχαν να καλλιεργήσουν τον μεταξοσκώληκα στην Ελλάδα.[2]
Μετά τα Αργοναυτικά, σειρά ολόκληρη ελληνικών αποικιών ιδρύθηκε στην περιοχή του Πόντου και πλούτος συνέρευσε στις ελληνικές πόλεις. Επακόλουθο του πλούτου ήταν η ζήλεια και ο φθόνος και σύντομα ξέσπασε ο τρομερός εμφύλιος πόλεμος της Τροίας...
Για την τύχη του Ιάσονος και της Μήδειας υπάρχουν διάφορες περίεργες διηγήσεις, μας λέει ο κ. Ψιμόπουλος. Το βέβαιον, όμως, είναι ότι ο Ιάσων αφιέρωσε την «Αργώ» στον ναό του Ποσειδώνος στον Ισθμό της Κορίνθου και με την Μήδεια εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο.
Πολύ αργότερα, ένα από τα παιδιά τους, ο Θεσσαλός, ανέλαβε την βασιλεία της Ιωλκού και κατά μίαν εκδοχή, απ' αυτόν επήραν το όνομά τους οι Θεσσαλοί.
Μετά ακολούθησε η ομαδική έκρηξις των ηφαιστείων της Μεσογείου, που ακολούθησε ευθύς μετά τον Τρωικό πόλεμο, λέει το βιβλίο, αλλά από τότε, τα ωραιότερα παραμύθια των Ελλήνων είναι αυτά που αφορούν την Αργοναυτική Εκστρατεία.
Η θεωρία αυτή στο εν λόγω βιβλίο τεκμηριώνεται με αποσπάσματα κειμένων αρχαίων και νεώτερων συγγραφέων, καθώς και με στοιχεία, που προέρχονται από την ιστορία, την γεωγραφία, την ωκεανογραφία, την εμπορευματολογία και άλλες επιστήμες. Στο βιβλίο περιέχονται 1.750 υποσημειώσεις με 2.000 παραπομπές. Δεν θα εκφέρω άποψη για την έρευνα του συγγραφέως, που είναι σεβαστή και αξιόλογη.
Αλλά για τους Έλληνες καθηγητές, τα ελληνικά Πανεπιστήμια, που δεν έχουν κάτσει ακόμη να σκύψουν πάνω από αυτόν τον τεράστιο μύθο, να κάνουν συνέδρια, να βγουν πορίσματα, να καταλήξουμε κάπου, αν γίνεται, να ξέρουμε τι μας γίνεται...
Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη και σήμερα κάποιοι που θεωρούν την μυθολογία μας... παραμυθολογία, ενώ ταυτόχρονα θεωρούν την μυθολογία άλλων λαών, ως ιστορία, που πρέπει να διδάσκεται στα μεστά ιδίων παραδόσεων Ελλήνόπουλα... Και δυστυχώς αυτοί είναι και καθηγητάδες ελληνικών Πανεπιστημίων και εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων... Δυστυχώς...
ΥΓ: Το βιβλίο εκυκλοφόρησε από τις εκδ. «ΔΩΔΩΝΗ», 2001. Υπάρχει και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στις βιβλιοθήκες της Εθνικής Ακαδημίας, και πολλών Πανεπιστημίων της Ελλάδος, στις βιβλιοθήκες Λαρίσγς, Τρικκάλων, σε όλες τις βιβλιοθήκες του Βόλου, ενώ εστάλη και σε πολλούς καθηγητές... Διαβάστε επίσης τα άρθα μου: «Ο Άγιος Διονύσιος στην Κορέα», στην εφημ. «Ενημέρωση» Δυτ. Ελλάδος, 21.8.2005. «Ενώ η μαγνητοθεραπεία ήταν γνωστή στην αρχαία Σαμοθράκη, οι Κορεάτες κατέστρεψαν με μαγνητικό πεδίο καρκινικά κύτταρα! Τι ήταν ο αρχαίος μαγικός «ιδαίος δάκτυλος»; στην εφημ. «Χρόνος» Κομοτηνής, 29.1.2013. Το «Πολιτιστικό Ταξείδι μεταξύ Ελλάδος και Κίνας» για το ομώνυμο βιβλίο του Ι. Σταθογιάννη, στην εφημ. «Ελευθερία» του Λονδίνου (26.6 και 3.7.2014). --------------------------------- ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: [1] Για το ότι οι αρχαίοι Έλληνες εγνώριζαν το μετάξι, έχω αναφερθεί πολλάκις απ' αυτήν εδώ την στήλη. [2] Το Σουφλί του Έβρου είναι ακριβώς επάνω σε αυτήν την διαδρομή. Γι' αυτό η σχέση του με το μετάξι, δεν είναι τόσο πρόσφατη όσο θέλουν να λένε κάποιοι, αλλά πολύ-πολύ αρχαιοτέρα...
Γράφει o Γιώργος Λεκάκης
xronos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.