Ελύτης για Πνεύμα, Κώδικες και Μαγεία

« [...] Ξέρω πως είναι τίποτε όλ' αυτά και πως η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο. Αφού και ο ήλιος και τα κύματα {(το λιοντάρι και η σελήνη)} είναι μια γραφή συλλαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της λύπης και της εξορίας. [...] »
("Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά", 1971.) 

« [...] Οι ανθρώπινες μονάδες είναι σαν τα χημικά στοιχεία. Με τη συνένωσή τους βλέπεις να παράγονται δυνάμεις απρόβλεπτες, ικανές να αλλοιώσουν ή να διαβρώσουν ό,τι ως εκείνη τη στιγμή περνούσε για Απρόσβλητο. [...] παρά τις Ντετερμινιστικές θεωρίες, ο μεγάλος Χημικός παραμένει αόρατος, δύστροπος, ακαταλόγιστος. 


[...]

Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους.

Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιός μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν τού 'χει απο κάποιας Αρχής δοθεί; Όταν αγγίζει αυτή τα πράγματα -τις λέξεις και τις συζυγίες τους- η πραγματική νύχτα πέφτει και ο πραγματικός ήλιος ανεβαίνει και όλες οι τυχόν παρανομίες παύουν να αποτελούν μίαν απλή -όπως τις βλέπει ο απλός κόσμος- αυθαιρεσία. [...] »
("Ανοιχτά Χαρτιά", 1974)

« [...] Ο πατέρας μου, που ήταν ερασιτέχνης ναυτικός, με ανέβαζε στη γέφυρα ενώ ταξιδεύαμε [...] Αυτό που έβλεπα δεν ήταν με κανένα τρόπο απλώς "τοπίο". Ήταν ένα αλφάβητο απο φυσικά στοιχεία που αργότερα θα ζητούσα να βρω την ηθική τους αντιστοιχία στο Πνεύμα.

[...]

Εάν είμαι μια "ελληνική γραφή" όπως λέτε, μπορώ να πεθάνω ήσυχος. Κάθε ποιητής πραγματώνεται μεσ' απ' τη γλώσσα του. Κι ακόμη πιο βαθιά: μεσ' απ' το δεύτερο και τρίτο στρώμα της γλώσσας του.

[...]

Πρέπει να το καταλάβουμε οτι ο ποιητής π ο ι ε ί. {(όχι μόνο γλωσσικά, το εννοεί ευρύτερα)}. Εάν θέλει να βγάζει απο το μαύρο, μαύρο, - λογαριασμός δικός του. Αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που αναλογεί στην ψυχή του. Εμένα, όπως σας είπα και στην αρχή, μου αναλογεί το λ ε υ κ ό. Και σας εξομολογούμαι πως η κατεργασία του λευκού μέρους της ψυχής είναι πιό σκληρή κι απο του μαρμάρου. Αλλά πώς να κάνω αλλιώς; Σε τί θα ωφελούσε να γίνω ένας απλός αναμεταδότης της ασχήμιας, με το δικαιολογητικό οτι υπάρχει στην πραγματικότητα; Είναι κάτι που το ξέρουμε και δεν υπάρχει λόγος να το επαναλαμβάνουμε. Τουλάχιστον εγώ αποβλέπω στην μεταμόρφωση. [...] »
(συνέντευξη Οδ. Ελύτη "Η Υπέρβαση και η Γεωμέτρηση", περιοδικό "Η Λέξη", Σεπτ. 1983, # 27)

« [...] Τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό. Αλίμονο. Αν νογούσανε τα πουλιά, θα μας έπαιρναν με τις πέτρες. [...] »


Λευτέρης Παλιγγίνης


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ