Τα σημάδια της μοίρας…

Ήταν 1969 όταν γνώρισα τον μελλοντικό μου σύντροφο με προξενειό. Έτσι γινόταν εκίνη την εποχή, ήταν χρόνια δύσκολα και πολύ διαφορετικά από ότι σήμερα. Εκείνος θαλασσόλυκος και εγώ μοδίστρα. Δύο κόσμοι διαφορετικοί αλλά αυτό που με τραβούσε σε εκείνον ήταν η γοητεία του και ο τρόπος που με φλέρταρε.

Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, εκείνος ταξίδευε συνεχόμενα και εγώ έμενα στους γονείς μου και δίδασκα νέες κοπέλες ραπτική. Είχαμε αρραβωνιαστεί και μαζεύαμε χρήματα για να επισκευάσουμε το σπίτι που πήρα προίκα από τους γονείς μου. Ένα πολύ ωραίο οροφοδιαμέρισμα πάνω από το πατρικό μου με θέα την απέραντι θάλασσα. Ο γάμος μας αναβλήθηκε δυο φορές λόγω ξαφνικών δυσάρεστων γεγονότων την πρώτη φορά πέθανε ξαφνικά η πεθερά μου και την δεύτερη φορά έγινε ατύχημα στο καράβι και έπρεπε εσπευμένα να φύγει. Δεν σκέφτηκα λεπτό ότι αυτά μπορεί και να ήταν σημάδια της μοίρας, δεν τα είχα συνδέσει καν στο μυαλό μου. Τα χρόνια πέρασαν και έτσι Απρίλιο του 1971 παντρευτήκαμε, ένα χρόνο μετά απέκτησα την πρώτη μου κόρη. Η ζωή μας άλλαξε καθοριστικά με το παιδί και έγινε η πρώτη προτεραιότητα μας.

Τα χρόνια κυλούσαν ευχάριστα μπορώ να πω γενικότερα, τον ακολούθησα σε πολλά ταξίδια γνωρίσαμε πολλούς πολιτισμούς, πολλά μέρη αφήναμε τη μικρή στη μαμά μου και πηγαίναμε ταξίδι 7-8 μήνες περνούσαμε πάρα πολύ ωραία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λιμάνια της Ασίας που ήταν πολύ διαφορετικά από οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο. Ήμουν ευτυχισμένη μαζί του και σιγά σιγά Μάιο του 1976 ήρθε η δεύτερη κόρη.

Πλέον, δεν γινόταν να ταξιδεύω μαζί του έμεινα σπίτι και μεγάλωνα τους καρπούς του έρωτα μας. Όταν ερχόταν ο άντρας μου οι μικρές έδειχναν τον καλύτερο τους εαυτό, εκείνος για να τις ευχαριστήσει τους γέμιζε με παιχνίδια και όλων των ειδών τα απαγορευμένα από εμένα όπως γλυφιτζούρια, πολλά παγωτά κτλ. Μεγαλώνοντας θέλαμε τα παιδιά μας να φοιτήσουν στην Ελληνογαλλική σχολή, όπου για να επιτύχεις τότε έδινες κατατακτήριες εξετάσεις.

Ήταν αρχές καλοκαιριού του 1984 όταν η μεγάλη μας κόρη έδωσε εξετάσεις και πέτυχε την εισαγωγή της στο γυμνάσιο της Ελληνογαλλικής. Χαρήκαμε πάρα πολύ για αυτή την επιτυχία και σκέφτηκε ο άντρας μου να πάμε μια οικογενειακή εκδρομή να το γιορτάσουμε. Επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο και οι τέσσερις και γυρίσαμε πίσω μόνο οι τρεις. Η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνον, η μοίρα του ήταν γραμμένη μέχρι τότε μετά χανόταν….το μελάνι στέρεψε για εκείνον. Ήταν νέος, ήταν γεμάτος ζωή είχαμε τόσα να ζήσουμε μαζί.

Σε μια στροφή ένα φορτηγό χάνει τον έλεγχο και πέφτει πάνω στο αυτοκινητό μας. Ντελαπάρουμε και σκοτώνεται ακαριαία, τραυματίζομαι εγώ και τα κορίτσια. Μετά δεν θυμάμαι και πολλά. Όταν άνοιξα τα μάτια μου είμασταν στο νοσοκομείο ρώτησα αμέσως για τα παιδιά και μου είπαν ότι είναι καλά με κάποια σπασίματα και ράμματα αλλά όχι κάτι το σοβαρό. Έπειτα, ζήτησα να μου πουν για τον άντρα μου. Τότε είδα τα πρόσωπα τους σκιθρωπά…η μικρή μου αδερφή με αγκάλιασε κλαίγοντας με φίλησε και μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: τώρα ποιά είμαστε εμείς οι οικογενειά σου είμαστε ένα. Ούρλιαζα, φώναζα και μετά κενό σκοτάδι, λιποθύμησα μου είπαν και δεν ξέρω τί έγινε. Θυμάμαι μόνο που άνοιξα τα μάτια μου και ήταν τα κορίτσια μου εκεί και μου είπαν ότι ο μπαμπάς θα γίνει καλά να μη στεναχωριέμαι. Ήταν μικρές δεν τους είχαν πει την αλήθεια. Η αδερφή μου άλλαζε ρούχα πριν μπει στο δωμάτιο τους έβγαζε τα μαύρα και φορούσε χρωματιστά για να μη καταλάβουν. Εκτιλίχθηκαν σκηνές που δεν θα ξεχάσω ποτέ, εικόνες βαθιά χαραγμένες στην ψυχή μου.

Τα χρόνια περάσαν, κατάφερα μόνη μου με την σύνταξη του άντρα μου και την στήριξη της οικογένειας μου να φοιτήσουν και οι δυο κόρες μας στην Ελληνογαλλική όπως είχαμε αποφασίσει, να σπουδάσουν και να έχουν σχεδόν τα πάντα. Στερήθηκα τα πάντα για εκείνες γίνανε η πρώτη προτεραιότητα μου. Δεν έφτιαξα την ζωή μου ποτέ αν και ήμουν μόνο 36 χρονών. Δεν σκέφτηκα ποτέ να κοιτάξω άλλον άντρα, δεν σκέφτηκα ποτέ να πλαγιάσω με άλλον άντρα. Έγινα μάνα και πατέρας μαζί.

Σήμερα είμαι 70 χρονών έχω γίνει γιαγιά, έχω 5 υγιέστατα εγγονάκια και είμαι πολύ περήφανη για τις κόρες μου, τους γαμπρούς μου και τα εγγόνια μου. Όσο για εκείνον είμαι σίγουρη ότι είναι κάπου εκεί ψηλά και μας καμαρώνει.

T.Σ

epaggelmagynaika

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ