Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

ΘΕΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ BRUCE LEE



Αν δεχόσουν κτύπημα από τον Μπρους Λη έπαιζε με πολλές πιθανότητες να πας για κώμα. Θα επανερχόσουν, όμως άγνωστο μετά από πόσο χρόνο. Το λένε «τσι», είναι το άγγιγμα του θανάτου. Άλλο το «τσι» και άλλο το «τσιν», που στα κινέζικα έτσι αποκαλείται ο χρυσός.
 
Αυτός που έγινε γνωστός σαν Μπρους Λη γεννήθηκε στο Σαν Φραντσίσκο της Καλιφόρνια, στις 27 Νοεμβρίου 1940. Όπως ο Χριστός κάποια στιγμή εξαφανίστηκε από τη γενέτειρά του, χάθηκε στην έρημο, και επέστρεψε θαυματοποιός, έτσι και ο Μπρους Λη φεύγει πιτσιρικάς από την Αμερική και γίνεται το παιδί θαύμα του ασιατικού σινεμά. Παίζει σε ταινίες από 12 χρονών, όμως δεν μένει εκεί.
 
Μιλάμε επετειακά για τον αθάνατο Μπρους Λη, με την ευκαιρία του θανάτου του σα σήμερα 20 Ιουλίου 1973.


 
Ο Μπρους Λη, ανήλικος ακόμα, βρίσκει μια δική του πατέντα, το περίφημο Τζιτ Κουν Ντο, που είναι η πρώτη πολεμική τέχνη που στηρίζεται στην απόλυτη ελευθερία του ασκούμενου. Ο μεγάλος έγινε συγγραφέας, φιλόσοφος και ευλαβικά ασπάσθηκε τη θεωρία του γιν-γιανκ. Όταν επέστρεψε στην Αμερική σπούδασε φιλοσοφία αυτός ο θρύλος του Κουνγκ-Φου.
 
Είπανε ότι ήταν καταραμένος. Κάποιοι φοβούνται να πλησιάσουν τη λίμνη του Σηάτλ, εκεί όπου είναι θαμμένος. Έχουν ειπωθεί φοβερά πράγματα για τις αιτίες του θανάτου του. Ότι κουβαλούσε δαίμονες, ότι τον καθοδηγούσαν σατανικά πνεύματα.
 
Υπάρχει μια θεωρία ότι τον καθαρίσανε γιατί αποκάλυψε πανάρχαια μυστικά των πολεμικών τεχνών. Αν συνέβη αυτό, τότε καλώς τον τελειώσανε. Η γνώση είναι μονάκριβη και είναι βέβηλο, είναι βλάσφημο να φθάνει στον αμύητο. Είναι σα να δίνεις στα χέρια ενός παιδιού δύο χρονών ένα πιστόλι γεμάτο με σφαίρες.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΑΣΙΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

Από το 1977 που πέθανε ο τάφος του βασιληά δεν έχει ποτέ, ούτε μία ημέρα, ορφανέψει από λουλούδια. Όλο κάποιοι θα επισκεφθούν την τελευταία κατοικία του, που δεν είναι τίποτα λιγώτερο από τον αιώνιο θρόνο του. Γι’αυτούς ο Έλβις Πρίσλεϋ δεν πέθανε. Είναι πάντα ο βασιληάς. Ο πρώτος και τελευταίος της ροκ.

Το ίδιο με τον Μπρους Λη. Αυτός είναι θεός. Παραμύθι ότι πέθανε σα σήμερα πριν 40 χρόνια. Στις 20 Ιουλίου 1973. Ζει. Κανονικά. 

Όπως ζει ο Χριστός για τους πιστούς του. Αυτός πέθανε, και αναστήθηκε. Ο Μπρους για τους προσκυνητές του δεν πέθανε ποτέ, στα 33 του, στην ηλικία του Ιησού. Όπως δεν έχει πεθάνει ο Έλβις για τους θαυμαστές του κι εκείνους που ντύνονται και σενιάρονται από το ποστίς στο κεφάλι μέχρι τις μπότες στα πόδια σαν άλλοι Έλβις, κι έτσι κυκλοφορούν σ’όλη την Αμερική.

Για τον αποδυτηριάκια οι Μπήτλς δεν χώρισαν ποτέ. Τι είναι αυτά που μου λέτε. Ούτε πέθαναν ο αρχηγός Ιωάννης Λένον, και ο αρχιερέας Γεώργιος Χάρισον. Όσο κυκλοφορεί ο μουσικός ήχος των Beatles μέσα στο αίμα μου, η μπάντα των ουρανών είναι αθάνατη.

Ο Κινέζος Μπρους Λη είναι το Άγιον Πνεύμα των πολεμικών τεχνών. Ο μέγιστος στο είδος του. Όλοι οι άλλοι, επώνυμοι κι όχι, εμπνεύστηκαν απ’αυτόν, γεννήθηκαν απ’αυτόν. Κι έγιναν μόδα στη Δύση. 

Το μυστήριο γύρω από τον θάνατο του Μπρους Λη, απλά επιδότησε περισσότερο τη θεοποίηση του θρύλου του.

ΜΑΣΑΣ, ΞΑΝΑΜΑΣΑΣ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

«Δεν φοβάμαι αυτόν που έχει εξασκηθεί σε 10.000 κτυπήματα» είπε ο Μπρους Λη. Όταν μιλάει ένας μεγάλος, εσύ ακούς. Απαγορεύεται να σχολιάζεις. Δεν έχεις γνώμη. Είναι ύβρις και μόνον να σκεφθείς, ότι σου επιτρέπεται να εκφράσεις τη δική σου σκέψη. Δεν πάει έτσι. Τον δάσκαλο μόνον τον ακούς. Μόνον τον εισπράττεις. Αν νοιώθεις την ανάγκη να «σχολιάσεις», τότε τρέξε κατ’ ευθείαν στο δωματιό σου, κλείσε πόρτες και παράθυρα, τηλέφωνα και υπολογιστές, και ρίξτο στο διαλογισμό.

Τι είπε ο Μπρους Λη. Να τον ακούσουμε, μόνον. «Δεν φοβάμαι αυτόν που έχει εξασκηθεί σε 10.000 χτυπήματα, υπολογίζω εκείνον που έχει εξασκηθεί 10.000 φορές σ’ ένα κτυπημα». Είπες τίποτα; Μπράβο μαλάκα μου, αν δεν έβγαλες άχνα. Δέκα μπράβο αν την κουβέντα του γκουρού τη μάσησες, τη ξαναμάσησες, τη ξαναμάσησες. Και όσο αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της κουβέντας τόσο περισσότερο πλησιάζεις τη θεία σκέψη του δασκάλου. 

ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Έχουν πει πολλά για τον Μπρους Λη, τον  μεγαλύτερο αστέρα των ασιατικών πολεμικών τεχνών, που έγινε κάτι πολύ περισσότερο από σταρ του σινεμά. Και για τη ζωή του και για τοθάνατό του λέγονται πολλά, και θα λέγονται μέχρι να σβήσει. Ο μύθος του μέχρι να σβήσει, αν σβήσει ποτέ. 

Πέθανε από ναρκωτικά, τον καθαρίσανε μαφιόζοι, τον δηλητηριάσανε, τον πυροβόλησαν, όπως ακριβώς τον γιό του, τον Μπράντον Λη που πήγε από αληθινή σφαίρα στα γυρίσματα μιας ταινίας. 

Αφήνω στην άκρη την σεναριολογία. Προτιμώ να αγκαλιάσω μια κουβέντα του Μπρους Λη:«Έχω μάθει να είμαι ο εαυτός μου. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Να με εκφράζει ο εαυτός μου. Να πιστεύω τον εαυτό μου". Τι είπε; Να σου πω εγώ τι παίρνω απ’ αυτή την κουβέντα. Μεταξύ μας να στο πω. Συνωμοτικά, δηλαδή. 

Δεν γαμιέται ο Ολυμπιακός. Αυτό είπε. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από εμένα. Ούτε θρησκείες, ιδεολογίες. Ποιος ΠαναθηναϊκόςΠΑΟΚ και ΑΕΚ; Τους έχω για πλάκα. Και τουςαρχιεπισκόπους, τους βασιληάδες, τους πρωθυπουργούς, τους πάντες. Είπα. Δεν υπάρχει τίποτα. Κανένας δεν υπάρχει. Εκτός από εμένα. Από εμένα και τον εαυτό μου. 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.