ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ (Μέρος Δεύτερον)

Στο α΄ μέρος αυτής της εργασίας και προς το τέλος, αναφέραμε, ότι για να θέσουμε σε λειτουργία την αυτοανάμνηση, πρέπει να ενεργοποιήσουμε τους ανενεργούς και αδρανοποιημένους νοητικούς μύες και νευρώνες.

 Η αυτοανάμνηση θα μας ανοίξει τον δρόμο σε νέες δυνατότητες που προηγούμενα ήταν αδύνατον να εμφανιστούν. 

Η ενεργοποίηση των εντός μας λανθανουσών δυνάμεων, ανοίγει τον ορίζοντα σε καταστάσεις πέραν των όσων αντιλαμβανόμαστε στο φυσικό πεδίο. 

Τότε ενεργοποιείται η διόραση με άσκηση, αυτοπειθαρχία, εγκατάλειψη της λογικής σκέψης (που εστιάζεται στο υλικό πεδίο) και η προώθηση σε άλλες διαστάσεις και πεδία. 

Το κλειδί της επιτυχίας αυτής της ικανότητας, είναι η πνευματική πειθαρχία που μας οδηγεί σε φαινόμενα νομιζόμενα υπερφυσικά, που εν τέλει είναι φυσικότατα. 

Όλοι μπορούμε να «ξυπνήσουμε» την διόραση που βρίσκεται στον καθένα σε λανθάνουσα κατάσταση.


 Πέραν των γνωστών πέντε αισθήσεων, υπάρχει και η έκτη. Είναι εκείνη που μας κάνει ικανούς να αντιλαμβανόμαστε εξωαισθητικά πράγματα και καταστάσεις. Η ικανότητα αυτή λέγεται διόραση ή προόραση και για να είναι γνήσια πρέπει να επαληθεύεται. 

Η διόραση έχει την ιδιότητα να διασπά τον χρόνο, αντλώντας πληροφορίες τόσο απο το παρελθόν, όσο και απο το μέλλον. Οι επιστήμονες την ιδιότητα αυτή την ονομάζουν «ενέργεια Ψ». πράγματι είναι ενέργεια. Διότι κάθε πληροφορία που μεταφέρεται, προέρχεται και χρειάζεται ενέργεια.

 Η ανεξαρτησία της ενέργειας Ψ, είναι δεδομένη, αφού αντλεί πληροφορίες απο τον χωρόχρονο. Το περιεχόμενο της διόρασης αφορά γεγονότα και πράγματα, ενώ για παράδειγμα η τηλεπάθεια αφορά τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων. 

Η ενέργεια Ψ μεταβάλλει τον άνθρωπο σε πομποδέκτη πληροφοριών. Απο την πνευματική αυτοσυγκέντρωση απορρέουν φαινόμενα τηλεκίνησης, μετεώρισης, ψυχομετρίας κλπ. που καταργούν τους φυσικούς νόμους επειδή αναλαμβάνει δράση η εξωαισθητική αντίληψη.

 Στην διόραση δεν έχουμε κάποιο εμφανές ερέθισμα ώστε να την ελέγξουμε. Αυτή εμφανίζεται με πολλούς τρόπους και μορφές : εικόνα, ήχο, όραμα, όνειρο.... και ποτέ όταν είμαστε σε εγρήγορση. Αντίθετα εμφανίζεται όταν βρισκόμαστε σε μεταβατική κατάσταση ετοιμότητας. 

Η πλάνη της ενέργειας Ψ, συνίσταται σε αρνητικές περιπτώσεις της διόρασης επί παραδείγματι : όταν υπάρχει μειωμένη αυτοπεποίθηση και αντιδραστική συμπεριφορά.

 Επομένως η διόραση εμφανίζεται σε κατάλληλες συνθήκες και όχι όταν βρισκόμαστε σε κακή διάθεση ή είμαστε αναποφάσιστοι. Είναι δε άρρηκτα δεμένη με την δημιουργική δραστηριότητα και λειτουργεί όταν η αβεβαιότητα γίνει θέληση για επιτυχία, όταν η αυτοπεποίθηση είναι στο ζενίθ και όταν η διάθεσή μας βρίσκεται στα πάνω της. 

Στον Φαίδωνα του Πλάτωνος λέγεται το εξής : « όταν ο άνθρωπος είναι εν πλήρει συνειδήσει, δεν νοιώθει καμιά γνήσια διαίσθηση. Μόνον όταν το πνεύμα του δεσμεύεται απο τον ύπνο ή απο κάποια ασθένεια». 

Οι καταστάσεις ύπνωσης, έκστασης, οραματισμών, φωνών κλπ είναι φαινόμενα του μεσοδιαστήματος ύπνου-εγρήγορσης. Τότε παύουν να λειτουργούν στο φόρτε τους τα συνήθη ενεργά κέντρα του εγκεφάλου και ενεργοποιούνται τα μέχρι τώρα αδρανή.

 Κατανοώντας ο άνθρωπος τον εαυτό του ως φορέα πνευματικής ενέργειας, παρατήρησε ότι το ίδιο περίπου ισχύει στην ύλη μέχρι και το τελευταίο της μόριο ή το άτομο. 

Η μετατροπή της ύλης σε ενέργεια, είναι αντιγραφή της «υλικής ζωής» του ανθρώπου. Όταν πεθαίνει σαν ύλη (το σώμα), αποδεσμεύεται και εξέρχεται η καθαρή πνευματική ενέργεια ελεύθερη απο τα δεσμά της. Τόσο απλό, τόσο φανερό και μείς το προσπερνάμε απαρατήρητο. 

Τελικά ο άνθρωπος είναι αντιγραφή του σύμπαντος, διότι μοιάζουν καταπληκτικά ακόμη και στις λεπτομέρειες. Πάλλεται το σύμπαν... πάλλεται και η καρδιά του ανθρώπου. 

Τον αισθητό τρισδιάστατο κόσμο τον αντιλαμβανόμαστε τρισδιάστατο. Οι αστροφυσικοί παραδέχονται ότι στους άλλους γαλαξίες ο τρισδιάστατος χώρος διαθέτει την καμπύλη της τέταρτης διάστασης.

 Ο Αϊνστάιν με την κατά προσέγγιση μέση πυκνότητα της ύλης του σύμπαντος, υπολόγισε την ακτίνα καμπυλότητας σε 11 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Λέμε για καμπυλότητα ενός γεωμετρικού σχήματος, διότι αυτή απαιτεί πάντα την προσθήκη μιας νέας διάστασης. 

Επί παραδείγματι : η ευθεία έχει μία διάσταση. Το επίπεδο δυο. Η σφαίρα τρεις. Αν συνεχίσουμε έτσι η τέταρτη μας δίνει την Πέμπτη, η Πέμπτη την έκτη και ούτω καθεξής. Τίποτα λοιπόν δεν αποκλείεται.

 Αν φαντασθούμε ότι ο τρισδιάστατος κόσμος μας βρίσκεται πίσω απο ένα παραβάν και σταθούμε πάνω απο αυτό, η νέα οπτική θέση μας θα δει και άλλη διάσταση. Θα βλέπουμε επίσης αμφίπλευρα, πίσω-μπρος ή αλλιώς παρελθόν- μέλλον.

 Ο χωρόχρονος απο αυτήν την θέση λειτουργεί διαφορετικά και όχι όπως στον φυσικό τρισδιάστατο κόσμο. 

Το συμπέρασμα που εξάγουν οι ερευνητές είναι ότι : ο φυσικός- αισθητός κόσμος, είναι μια τομή ενός πολυδιάστατου κόσμου ο οποίος γίνεται αντιληπτός όταν εγκαταλείπουμε τον αισθητό κόσμο και πηγαίνουμε σε μια ανώτερη διάσταση. 

Η έννοια του πολυδιάστατου χώρου, εξηγεί απόλυτα την πανθεϊστική θεώρηση των προγόνων μας. Το δε σύνολο όλων αυτών εμπεριέχεται στην έννοια ΠΑΝ. 

Έτσι οδηγούμαστε στην σοφή ρήση ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ που έγινε κοινή πεποίθηση των ανθρώπων.

Αργικέραυνος 


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ