Το κλειδί είναι μια έννοια , θα μπορούσε να πει κάποιος , που εμμένει στα παραστατικά οράματα του λόγου . Σύγχρονες και νέες μορφές ξεπροβάλλουν αντίστοιχα από τη στιχομυθία της ποίησης του '' Εγώ , μέσα μου . "
Η προτομή της θεραπείας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως θεσμός και επιβράβευση μιας βαθύτερης ανάγκης και ενός σκοπού τελειωτικού . Μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που άγει το διαφορικό στο συναίσθημα απεικονίζεται μια ανάγκη για καταγραφή και παρατήρηση . Πολυδιασπώμενα κομμάτια » θεωρητικών οργασμών » , προϊόντα φύσης κατά ανάγκη και ικανοποίηση , έχουν οδηγήσει στη μετάλλαξη του συναισθήματος σε μια διαταραχή άνισης και άδικης ισορροπίας με την αντικειμενικότητα των καταστάσεων , αφού οι αντιλήψεις όχι μόνο ποικίλουν , παρά τα χαρακτηριστικά που έχουν δοθεί από τις ανθρωπιστικές επιστήμες , αλλά προσομοιώνουν και ένα συντελεστή Χ που ανέκαθεν αναζητεί και ένα εκθέτη . Αυτό το μοναδικό φαινόμενο παραγωγής και καταγραφής των ιδεών το συναντούμε κάλλιστα , στη ψυχολογία .
Ως επιστήμη έχει τραβήξει το δικό της δρόμο . Αρκετά μεγάλη προσπάθεια έχει γίνει από το παρελθόν για τη διαφορετική εξερεύνηση του » Ψυχικού Κόσμου » . Έργο αναπόσπαστης σημασίας είναι οι παρακαταθήκες που οδήγησαν στην αναπαράσταση της » φυσικής υπόστασης του ανθρώπου » μέσα από το λόγο και τον αποσυμβολισμό του . Φρόυντ και Γιουνγκ . Δύο ξεχωριστές προσωπικότητες . . . δύο διαφορετικές θεωρίες και αντιλήψεις . Μεγάλη καταγραφή για το γίγνεσθαι της γοητείας της ολότητας της επιστήμης συναντάμε σε διάφορες εφαρμογές στη κοινωνική οντότητα .
Κατά τα λεγόμενα της Δημοκρατίας , οφείλουμε να πούμε και να τονίσουμε πως όχι μόνο για χάριν των περιστάσεων που περνούμε αλλά για το τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα η ίδια ξετυλίγεται σε ένα διαφορετικό μοτίβο και γεγονός στη ζωτικότητα του χώρου που ονομάζεται πολιτική & άνθρωπος . Η Δημοκρατία , θα μπορούσαμε να της αποδώσουμε το νόημα με μια φράση , είναι η ψυχοθεραπεία του λαού . Του κάθε λαού , πολιτισμού . Το μεγάλο ζήτημα του ανθρώπου είναι η ικανοποίηση όχι τόσο του εγωισμού ή εάν θέλετε πείτε το μεγάλο Εγώ , αλλά η ανταπόκριση στη σκιαγράφηση των θεσμικών αντιλήψεων .
Ως σύνηθες φαινόμενο αυτή η φιλαρέσκεια περί ζωής και θανάτου , διακρίνεται μέσα από τη ματαιότητα της αντίληψης ότι υπάρχει κάτι πέρα από μια συνεχόμενη ροή , πέρα από μια κοινή συνήθεια . Μια ανάγκη για την ύπαρξη φαίνεται μέσα από τους νόμους . Ως τρόπος ζωής παραμερίζοντας το άδικο , οδεύοντας προς το ορθό . Ένα κοινό σύμπτωμα ζωής και θανάτου , νόμου και ανθρώπου .
Τι είναι αυτό όμως που διαταράσσει την αρχή των πάντων μέσα στον άνθρωπο και ξεπροβάλλει μέσα από την εξήγηση της ψυχοσωματικής ; Αδιαμφισβήτητα μια μεγάλη ευκολία στη διάγνωση και στη καλή λειτουργία των δεδομένων έχει δοθεί υπό τη μορφή της στατιστικής .
Τι ανάγκες ξεπροβάλλουν από το κόσμο του σήμερα ; Εδώ τονίζοντας το σήμερα θα μπορούσαμε να αποκαλύψουμε μια πορεία συνεχιζόμενη προς το μέλλον . Η ψυχολογία ως επιστήμη και εφαρμογή της < < διαφορετικότητας πίσω από το τοίχο του κάθε όντος > > μπορεί να εκφραστεί μέσα από κάποιες θεωρίες και σύμβολα και γεγονότα . Μια απλή επιδημιολογία δεν είναι αρκετή να αποκάλυψη την ανάγκη για κάτι στο αξεπέραστο » ΕΓΩ » .
Διαμορφώνοντας τις κατάλληλες συνθήκες μπορούμε να αναλαμβάνουμε όχι τη πρόθεση και τη καλλιέργεια για το αύριο αλλά τη φροντίδα της μη έλλειψης για να υπάρξει το αύριο . Πιο αναλυτικά ψυχολογία ως επιστήμη πηγάζει μέσα από κάτι πιο παλιό από εκείνο το δεδομένο που ονομάζουμε σήμερα επιστήμη. Κοιτώντας λίγο στο Μεσαίωνα τι ελπίδες θα δινόταν για έναν Ψ να επιβιώσει των καταστάσεων ; Η λειτουργία και μόνο της σύνθεσης συνειδητό – υποσεινείδητο μπορεί με μια μικρή εικόνα στους Γιουγκ και Φρόυντ να μας οδηγήσει στα απαρχαιωμένα κείμενα του αποκρυφισμού , της αλχημείας . . . της λατρείας και της παράστασης των φαινομένων , σε μια εποχή που έχει τη » στάμπα της πεντάλφας » .
Μέσα από την » αντίκα » λοιπόν που περιγράψαμε πιο πάνω μπορούμε να οδηγηθούμε σε νέους ορίζοντες μεταβάλλοντας και μετακινώντας την έννοια της φύσης και του περιβάλλοντος στη ψυχολογία . Υπάρχουν ανάγκες προς αναδόμηση και κατηγορίες προς διάκριση στο μέλλον για τη καλύτερη επίτευξη των συναισθημάτων . Δεν μπορούμε ούτε έτσι να πούμε ότι φωτογραφίζουμε το μέλλον μέσα από μια Ψ οπτική γωνία . Όχι ότι θα ήταν παράλογο αλλά κάπως δύσκολο εφόσον δεν έχει ανακαλυφθεί το παρελθόν ως προς τη πραγματικότητα , όχι μόνο του βίου αλλά και της καταγραφής του . Πιο απλά τονίζοντας της διαφορετικότητα των πραγμάτων , ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο διαφορετικός τόνος της φωνής που εξωτερικεύει τη λέξη . . .ΕΓΩ . . . στη κανονική έμβια πραγματικότητα .
Για να μη κινδυνεύσουμε να υποπέσουμε στην εποχή εκείνη της λοβοτομής , κατατάσσουμε στο ύστερα την ελπίδα για κάτι πιο εύφορο στη γνώση και τη καταξίωση των ιδανικών . Ακόμη και αν σε ένα υποτιθέμενο χάρτη Ψ φοντάρουμε την υποσεινήδηση ως ένα λευκό φόντο και τη συνείδηση ως μέτρα και σταθμά μέσα από την εικόνα του εγκεφάλου , αναγκαστικά θα προκύψει η έννοια της σύνδεσης και της μεταφοράς του δεδομένου , του ερεθίσματος . Ως ανάγκη αρχής μπορούμε να επικαλεστούμε ως βοήθημα την εξέλιξη της τεχνολογίας . Η εμβάθυνση ως βασικός παράγοντας λήψης αποφάσεων έχει οδηγήσει σε συγκρούσεις . Υπάρχει Θεός ή όχι ;
Κατά πόσο η Ψυχολογία μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την απαίτηση ; Ορίζοντας τον όρο Θεό ως αιτία και ανάγκη εμβάθυνσης και τον όρο Άθεος ως αντικείμενο ψυχοσωματικής εκτέλεσης της εσωτερικής λειτουργίας την ύλης , θα μπορούσαμε να φτάσουμε κατά κάποιον τρόπο στην ανάγκη πρόσμιξης παλαιών και νέων αντιλήψεων για τη κάλυψη πιθανό κενών από τις μελλοντικές ανάγκες .
Φθάνοντας στο σημείο της ψυχοθεραπείας ως πρώτη διαπίστωση μπορεί να αποκαλεστεί με τεχνητή περιγραφή της διαταραχής ως » αναλογία αποστάσεως πραγματικού και ψευδαίσθησης » . Θυμίζει κάπως την απομάκρυνση αιτίου και αιτιατού .
Κατά τη γνώμη μου , το μεγάλο στοίχημα για έναν Ψυχολόγο είναι το κατά πόσο μπορεί και δυνατεί να προσεγγίσει τη πραγματικότητα όχι μόνο ως μια μορφή εγκυρότητας μέσα από το λόγο ή τη σημείωση αλλά μέσα από την αίσθηση του πραγματικού περιβάλλοντος , πράγμα που ίσως καθίσταται και ένα εμπόδιο από το γεγονός διότι με το λόγο αναπαριστάται απλά η σκηνή του γεγονότος και όχι η πραγματικότητα . . .
Ερώτημα που μπορεί να φέρει σε δίλημμα το παράξενο γεγονός της αποσιώπησης των συμβάντων είναι . . . εφόσον μετά παραπάνω ένα κομμάτι χαρτί ή ένας λόγος δεν είναι αρκετά για την ανταπόκριση ως ένα σύνολο καθιστά τη πραγματικότητα μη ματαιοδοξία , πως μπορεί η Ψυχολογία να ανταποκριθεί σε αυτό που έχουμε αναφέρει ως πραγματικότητα πάρα πολλές φορές ; Γνώμη μου είναι ότι , ως επιστήμη που πηγάζει από τις ανάγκες για καταγραφή και παρουσίαση των συναισθημάτων μπορεί να μεταπλαστεί . . . σε κάτι πιο σύγχρονο . . . σε κάτι πιο κοντά σε αυτό που λέμε εφαρμογή και αντίληψη . Ακόμη και αν προσπαθήσουμε να δώσουμε την εικόνα στη Ψυχολογία ως υβρίδιο των παλαιών γνώσεων θα έπρεπε να βρούμε και τι είναι αυτό που κρύβει η Γνώση . Η κάθε γνώση στο κάθε άνθρωπο . . .
Αυτό που ονομάζουμε θεραπεία μπορεί να πάρει σάρκα & οστά μέσα από φυσικά γεγονότα ξεπερνώντας την αντίληψη της σταθερότητας , αγγίζοντας έτσι το πραγματικό . . .
Υ. Γ
Είναι κάτι που μπορεί να μας κάνει να δώσουμε απαντήσεις σε πιο βαθιές αναζητήσεις . . . τέτοιες αναζητήσεις που δεν είναι ακόμη γνωστές στον άνθρωπο και στην επιστήμη του .
Ιωάννης Αντωνόπουλος - Ψυχολόγος
Η προτομή της θεραπείας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως θεσμός και επιβράβευση μιας βαθύτερης ανάγκης και ενός σκοπού τελειωτικού . Μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που άγει το διαφορικό στο συναίσθημα απεικονίζεται μια ανάγκη για καταγραφή και παρατήρηση . Πολυδιασπώμενα κομμάτια » θεωρητικών οργασμών » , προϊόντα φύσης κατά ανάγκη και ικανοποίηση , έχουν οδηγήσει στη μετάλλαξη του συναισθήματος σε μια διαταραχή άνισης και άδικης ισορροπίας με την αντικειμενικότητα των καταστάσεων , αφού οι αντιλήψεις όχι μόνο ποικίλουν , παρά τα χαρακτηριστικά που έχουν δοθεί από τις ανθρωπιστικές επιστήμες , αλλά προσομοιώνουν και ένα συντελεστή Χ που ανέκαθεν αναζητεί και ένα εκθέτη . Αυτό το μοναδικό φαινόμενο παραγωγής και καταγραφής των ιδεών το συναντούμε κάλλιστα , στη ψυχολογία .
Ως επιστήμη έχει τραβήξει το δικό της δρόμο . Αρκετά μεγάλη προσπάθεια έχει γίνει από το παρελθόν για τη διαφορετική εξερεύνηση του » Ψυχικού Κόσμου » . Έργο αναπόσπαστης σημασίας είναι οι παρακαταθήκες που οδήγησαν στην αναπαράσταση της » φυσικής υπόστασης του ανθρώπου » μέσα από το λόγο και τον αποσυμβολισμό του . Φρόυντ και Γιουνγκ . Δύο ξεχωριστές προσωπικότητες . . . δύο διαφορετικές θεωρίες και αντιλήψεις . Μεγάλη καταγραφή για το γίγνεσθαι της γοητείας της ολότητας της επιστήμης συναντάμε σε διάφορες εφαρμογές στη κοινωνική οντότητα .
Κατά τα λεγόμενα της Δημοκρατίας , οφείλουμε να πούμε και να τονίσουμε πως όχι μόνο για χάριν των περιστάσεων που περνούμε αλλά για το τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα η ίδια ξετυλίγεται σε ένα διαφορετικό μοτίβο και γεγονός στη ζωτικότητα του χώρου που ονομάζεται πολιτική & άνθρωπος . Η Δημοκρατία , θα μπορούσαμε να της αποδώσουμε το νόημα με μια φράση , είναι η ψυχοθεραπεία του λαού . Του κάθε λαού , πολιτισμού . Το μεγάλο ζήτημα του ανθρώπου είναι η ικανοποίηση όχι τόσο του εγωισμού ή εάν θέλετε πείτε το μεγάλο Εγώ , αλλά η ανταπόκριση στη σκιαγράφηση των θεσμικών αντιλήψεων .
Ως σύνηθες φαινόμενο αυτή η φιλαρέσκεια περί ζωής και θανάτου , διακρίνεται μέσα από τη ματαιότητα της αντίληψης ότι υπάρχει κάτι πέρα από μια συνεχόμενη ροή , πέρα από μια κοινή συνήθεια . Μια ανάγκη για την ύπαρξη φαίνεται μέσα από τους νόμους . Ως τρόπος ζωής παραμερίζοντας το άδικο , οδεύοντας προς το ορθό . Ένα κοινό σύμπτωμα ζωής και θανάτου , νόμου και ανθρώπου .
Τι είναι αυτό όμως που διαταράσσει την αρχή των πάντων μέσα στον άνθρωπο και ξεπροβάλλει μέσα από την εξήγηση της ψυχοσωματικής ; Αδιαμφισβήτητα μια μεγάλη ευκολία στη διάγνωση και στη καλή λειτουργία των δεδομένων έχει δοθεί υπό τη μορφή της στατιστικής .
Τι ανάγκες ξεπροβάλλουν από το κόσμο του σήμερα ; Εδώ τονίζοντας το σήμερα θα μπορούσαμε να αποκαλύψουμε μια πορεία συνεχιζόμενη προς το μέλλον . Η ψυχολογία ως επιστήμη και εφαρμογή της < < διαφορετικότητας πίσω από το τοίχο του κάθε όντος > > μπορεί να εκφραστεί μέσα από κάποιες θεωρίες και σύμβολα και γεγονότα . Μια απλή επιδημιολογία δεν είναι αρκετή να αποκάλυψη την ανάγκη για κάτι στο αξεπέραστο » ΕΓΩ » .
Διαμορφώνοντας τις κατάλληλες συνθήκες μπορούμε να αναλαμβάνουμε όχι τη πρόθεση και τη καλλιέργεια για το αύριο αλλά τη φροντίδα της μη έλλειψης για να υπάρξει το αύριο . Πιο αναλυτικά ψυχολογία ως επιστήμη πηγάζει μέσα από κάτι πιο παλιό από εκείνο το δεδομένο που ονομάζουμε σήμερα επιστήμη. Κοιτώντας λίγο στο Μεσαίωνα τι ελπίδες θα δινόταν για έναν Ψ να επιβιώσει των καταστάσεων ; Η λειτουργία και μόνο της σύνθεσης συνειδητό – υποσεινείδητο μπορεί με μια μικρή εικόνα στους Γιουγκ και Φρόυντ να μας οδηγήσει στα απαρχαιωμένα κείμενα του αποκρυφισμού , της αλχημείας . . . της λατρείας και της παράστασης των φαινομένων , σε μια εποχή που έχει τη » στάμπα της πεντάλφας » .
Μέσα από την » αντίκα » λοιπόν που περιγράψαμε πιο πάνω μπορούμε να οδηγηθούμε σε νέους ορίζοντες μεταβάλλοντας και μετακινώντας την έννοια της φύσης και του περιβάλλοντος στη ψυχολογία . Υπάρχουν ανάγκες προς αναδόμηση και κατηγορίες προς διάκριση στο μέλλον για τη καλύτερη επίτευξη των συναισθημάτων . Δεν μπορούμε ούτε έτσι να πούμε ότι φωτογραφίζουμε το μέλλον μέσα από μια Ψ οπτική γωνία . Όχι ότι θα ήταν παράλογο αλλά κάπως δύσκολο εφόσον δεν έχει ανακαλυφθεί το παρελθόν ως προς τη πραγματικότητα , όχι μόνο του βίου αλλά και της καταγραφής του . Πιο απλά τονίζοντας της διαφορετικότητα των πραγμάτων , ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο διαφορετικός τόνος της φωνής που εξωτερικεύει τη λέξη . . .ΕΓΩ . . . στη κανονική έμβια πραγματικότητα .
Για να μη κινδυνεύσουμε να υποπέσουμε στην εποχή εκείνη της λοβοτομής , κατατάσσουμε στο ύστερα την ελπίδα για κάτι πιο εύφορο στη γνώση και τη καταξίωση των ιδανικών . Ακόμη και αν σε ένα υποτιθέμενο χάρτη Ψ φοντάρουμε την υποσεινήδηση ως ένα λευκό φόντο και τη συνείδηση ως μέτρα και σταθμά μέσα από την εικόνα του εγκεφάλου , αναγκαστικά θα προκύψει η έννοια της σύνδεσης και της μεταφοράς του δεδομένου , του ερεθίσματος . Ως ανάγκη αρχής μπορούμε να επικαλεστούμε ως βοήθημα την εξέλιξη της τεχνολογίας . Η εμβάθυνση ως βασικός παράγοντας λήψης αποφάσεων έχει οδηγήσει σε συγκρούσεις . Υπάρχει Θεός ή όχι ;
Κατά πόσο η Ψυχολογία μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την απαίτηση ; Ορίζοντας τον όρο Θεό ως αιτία και ανάγκη εμβάθυνσης και τον όρο Άθεος ως αντικείμενο ψυχοσωματικής εκτέλεσης της εσωτερικής λειτουργίας την ύλης , θα μπορούσαμε να φτάσουμε κατά κάποιον τρόπο στην ανάγκη πρόσμιξης παλαιών και νέων αντιλήψεων για τη κάλυψη πιθανό κενών από τις μελλοντικές ανάγκες .
Φθάνοντας στο σημείο της ψυχοθεραπείας ως πρώτη διαπίστωση μπορεί να αποκαλεστεί με τεχνητή περιγραφή της διαταραχής ως » αναλογία αποστάσεως πραγματικού και ψευδαίσθησης » . Θυμίζει κάπως την απομάκρυνση αιτίου και αιτιατού .
Κατά τη γνώμη μου , το μεγάλο στοίχημα για έναν Ψυχολόγο είναι το κατά πόσο μπορεί και δυνατεί να προσεγγίσει τη πραγματικότητα όχι μόνο ως μια μορφή εγκυρότητας μέσα από το λόγο ή τη σημείωση αλλά μέσα από την αίσθηση του πραγματικού περιβάλλοντος , πράγμα που ίσως καθίσταται και ένα εμπόδιο από το γεγονός διότι με το λόγο αναπαριστάται απλά η σκηνή του γεγονότος και όχι η πραγματικότητα . . .
Ερώτημα που μπορεί να φέρει σε δίλημμα το παράξενο γεγονός της αποσιώπησης των συμβάντων είναι . . . εφόσον μετά παραπάνω ένα κομμάτι χαρτί ή ένας λόγος δεν είναι αρκετά για την ανταπόκριση ως ένα σύνολο καθιστά τη πραγματικότητα μη ματαιοδοξία , πως μπορεί η Ψυχολογία να ανταποκριθεί σε αυτό που έχουμε αναφέρει ως πραγματικότητα πάρα πολλές φορές ; Γνώμη μου είναι ότι , ως επιστήμη που πηγάζει από τις ανάγκες για καταγραφή και παρουσίαση των συναισθημάτων μπορεί να μεταπλαστεί . . . σε κάτι πιο σύγχρονο . . . σε κάτι πιο κοντά σε αυτό που λέμε εφαρμογή και αντίληψη . Ακόμη και αν προσπαθήσουμε να δώσουμε την εικόνα στη Ψυχολογία ως υβρίδιο των παλαιών γνώσεων θα έπρεπε να βρούμε και τι είναι αυτό που κρύβει η Γνώση . Η κάθε γνώση στο κάθε άνθρωπο . . .
Αυτό που ονομάζουμε θεραπεία μπορεί να πάρει σάρκα & οστά μέσα από φυσικά γεγονότα ξεπερνώντας την αντίληψη της σταθερότητας , αγγίζοντας έτσι το πραγματικό . . .
Υ. Γ
Είναι κάτι που μπορεί να μας κάνει να δώσουμε απαντήσεις σε πιο βαθιές αναζητήσεις . . . τέτοιες αναζητήσεις που δεν είναι ακόμη γνωστές στον άνθρωπο και στην επιστήμη του .
Ιωάννης Αντωνόπουλος - Ψυχολόγος
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.