Έτσι λειτουργεί η μαύρη λίστα της τρομοκρατίας για τις μυστικές υπηρεσίες

Η διαρροή του The Intercept, δεν προέρχεται από τον Edward Snowden, αλλά από άλλη “πηγή” εντός των Αμερικανικών Υπηρεσιών. Πρόκειται για για ένα πολυσέλιδο εγχειρίδιο οδηγιών από το Εθνικό Κέντρο Αντιμετώπισης της Τρομοκρατίας, που αφορά και αποκαλύπτει σε όλη της τη “δόξα” την διαδικασία παρακολούθησης των μυστικών υπηρεσιών, στις πολυπληθείς λίστες ατόμων που υποψιάζονται για εμπλοκή με την τρομοκρατία. Κι αν νομίζετε πως αυτό αφορά “λίγους” ή τους “Αμερικανούς” σκεφτείτε τα εξής τρία πολύ απλά πράγματα:

α. Οι λίστες παρακολούθησης αφορούν, τόσο Αμερικανούς όσο και αλλοεθνείς

β. Οι πρακτικές των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, έχουν επιβληθεί παγκοσμίως

γ. Μόνο για το 2013, οι άνθρωποι που “εισήλθαν” στις λίστες αυτές, ήταν περίπου 465000

To εγχειρίδιο που αποκαλύπτει το Intercept, είναι εμπιστευτικό, αλλά όχι χαρακτηρισμένο ως άκρως απόρρητο. Έχει διανεμηθεί σε χιλιάδες εργαζόμενους σε υπηρεσίες ασφαλείας εντός και εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Απαριθμεί με σχιζοφρενικό τρόπο τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι που “υπερασπίζονται τη νομιμότητα” όταν συναντούν ανθρώπους που βρίσκονται στις λίστες, διακρίνει τις λίστες ανάλογα με το εύρος τους, ενώ αποκαλύπτει την ελευθερία που έχουν αξιωματούχοι προκειμένου να μεταφέρουν σε λίστες διαφορετικής διαβάθμισης, ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες.

Ο τρόπος παρακολούθησης των υπόπτων τρομοκρατίας και του άμεσου ή έμμεσου περιβάλλοντός τους, είναι κατά βάση, ηλεκτρονικός. Ηλεκτρονικά διασταυρώνεται η πρόθεση ενός ατόμου να ταξιδέψει αεροπορικώς, η οικονομική του κατάσταση, το κοινωνικό του δίκτυο, οι δραστηριότητές του, οι απόψεις του. Ηλεκτρονική είναι και η πρόσβαση κάθε υπαλλήλου υπηρεσίας ασφαλείας ώστε να ελέγξει αν ο κάθε άνθρωπος που συναντά ή υποψιάζεται βρίσκεται σε μία τέτοια λίστα. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς άλλωστε. Πώς μπορείς να κρατήσεις έλεγχο σε αρκετά εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται στις λίστες που άρχισαν να συστήνονται από το 2001; Αλλά οι λεπτομέρειες των τεχνικών παρακολούθησης αποκαλύφθηκαν αναλυτικά από τον Edward Snowden.

Τι σημαίνει όμως να είναι κάποιος σε μία τέτοια λίστα; Πολύ απλά πράγματα. Σύμφωνα με το εγχειρίδιο σημαίνει πως μπορεί να υποβληθεί σε εξονυχιστικό έλεγχο στο αεροδρόμιο. Μπορεί να μην του επιτραπεί να πετάξει αν βρίσκεται σε σχετική, εξειδικευμένη λίστα απαγόρευσης πτήσεων. Μπορεί επίσης να διωχθεί με όλη την σκληρότητα του νόμου για ήσσονος σημασίας αδικήματα. Οι συγγενείς πρώτου βαθμού ή οποιοσδήποτε σχετίζεται μαζί του, να παρακολουθούνται και να ελέγχονται, επίσης.

Και τα κριτήρια για να μπει κάποιος στη λίστα παρακολούθησης; Φυλλομετρώντας το πολυσέλιδο έγγραφο, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η εποχή που η δικαιοσύνη θεωρούσε κάποιον αθώο μέχρι της απόδειξης του αντιθέτου, έχει περάσει προ πολλού. Ενώ στη σελίδα 48 υπάρχει η λίστα με ενδεικτικές ενέργειες που θεωρούν οι αρχές ως “τρομοκρατικές”, (σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η καταστροφή υπολογιστών οικονομικών ιδρυμάτων), σε μία από τις πρώτες σελίδες, υπάρχουν και άλλοι ορισμοί, όπως η καταστροφή ιδιοκτησίας ή η ενέργεια με πρόθεση της βεβιασμένης επιρροής στην κυβερνητική πολιτική. Τα μέλη των υπηρεσιών ασφαλείας μάλιστα, μπορούν να εντάξουν κάποιον στις λίστες, χωρίς να έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα. Απλά με την υποψία του αδικήματος επειδή ανήκει σε συγκεκριμένη εθνολογική ομάδα.

Δείτε το πλήρες έγγραφο των 148 σελίδων που δημοσιεύει σε αποκλειστικότητα το The Intercept, εδώ, ενώ στο τέλος του άρθρου, μπορείτε να διαβάσετε τα ενδιαφέροντα σχόλια των αναγνωστών.

...

Y.Γ. Σε αυτό το post δεν πρόκειται να σας μιλήσουμε περί ατομικών ελευθεριών. Ούτε θα σας μιλήσουμε για τον ρόλο που υποτίθεται έχουν οι υπηρεσίες ασφαλείας οποιασδήποτε χώρας, δηλαδή, την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Θα σας πούμε όμως πως ο όρος τρομοκρατία, είναι ένας όρος που έχει γίνει “λάστιχο”, καθώς, τρομοκράτες θεωρούνται όλοι οι νεκροί Παλαιστίνιοι στη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα αυτή τη στιγμή, όπως “τρομοκράτης” θεωρήθηκε και ο Aaron Swartz, όταν το 2008 εξέδωσε το “Μανιφέστο” του για την ελευθερία στην πληροφορία.

Θα σας πούμε επίσης πως η πάταξη της τρομοκρατίας, αλλά και ο έλεγχος του οποιουδήποτε από εμάς ως υπόπτου, ή των οικογενειών μας, ή των φίλων μας, βασίζεται στο εντελώς ευέλικτο και πολύ συχνά ηλίθιο κριτήριο ανθρώπων που, πίσω από τις στολές τους, έχουν αποδείξει πολλάκις πως δεν κόπτονται καθόλου για το δημόσιο συμφέρον, αλλά για τις συχνά ανόητες εντολές ενός ανόητου συστήματος στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος.

Είναι οι άνθρωποι που πληρώνονται για να μαζεύουν τα selfies και τις γυμνές φωτογραφίες σας και να τις κάνουν χάζι στο γραφείο, στο όνομα της ασφάλειας. Είναι οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι η πειρατεία στο διαδίκτυο, γίνεται μέσα από ένα “κουτί”. Είναι οι άνθρωποι που εκτοξεύουν χημικά και πλαστικές σφαίρες, ή δίνουν πισώπλατα γροθιές σε καθαρίστριες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που νομιμοποιούνται σήμερα, να βομβαρδίζουν ένα σχολείο, ή να σκοτώνουν 4 παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο σε μία παραλία, στη Γάζα.

Οι άνθρωποι αυτοί, που αποφασίζουν αν είστε τρομοκράτης ή όχι, που δεν χρειάζεται απαραίτητα να εξηγήσουν γιατί το αποφάσισαν, είναι οι ίδιοι άνθρωποι στους οποίους ο καθένας από εμάς ανέθεσε την ευθύνη της ασφάλειάς μας. Μίας ασφάλειας που εμείς οι ίδιοι έχουμε ανάγκη και θα έπρεπε να προασπίζουμε πρώτα απ' όλα. Κι από την ανάθεση αυτή, προκύπτουν τέτοια εγχειρίδια οδηγιών για μαύρες λίστες εκατομμυρίων ανθρώπων. Προφανώς κάναμε λάθος. Το ερώτημα είναι αν ο καθένας μας, θα περάσει το στάδιο της διαπίστωσης και θα κάνει κάτι γι αυτό.

digitallife

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ