έλλην ρακετοπαραλίας

χρόνια πολλά θέλω να γράψω για τους ρακετοπαραλίες...
όλους αυτούς τους άθλιους δηλαδή που μετατρέπουν την παραλία σε σκοπευτήριο μίας κίτρινης σφαίρας, που εν είδει κάποιας καλοκαιρινής καθήλωσης θέλουν μανιωδώς να χτυπούν...
και νταπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα, και άιντε πάλι το ίδιο, με την μπάλα του τένις να σφυρίζει μπροστά στον καφέ σου, στο παιδί σου, στο κεφάλι σου...
οι ρακετοπαραλίες όμως ΔΕΝ μασάνε...
ακόμη κι αν σε χτυπήσουν, θα συνεχίζουν να παίζουνε συνεχώς και μπροστά σου, και όσο τα χτυπήματα είναι ελεγχόμενα θα χτυπάνε ΑΚΟΜΗ δυνατότερα για την κατάκτηση του τίτλου "πιο μαλάκας της παραλίας"...


η βαθύτερη ενδοσκόπηση του απλού ρακετοπαραλία αποφαίνεται ότι ο ρακετοπαραλίας ΔΕΝ το κάνει για τη γυμναστική: το κάνει ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ!
ο ρακετοπαραλίας HAS to be seen, δεν έχει λόγω ύπαρξης δηλαδή αν δεν τον βλέπεις -ειδικά άμαν είσαι ωραία γκόμενα...
και έτσι περνάμε στον εξελιγμένο ρακετοπαραλία, όστις ευδοκιμεί σε παραλίες που βρίθουν σε πιπίνια και όμορφες γυναίκες γενικώς...
το συγκεκριμένο species έχει την προσαρμοστική ικανότητα να παίζει με ταχύτητες Djokovic ακόμη και σε παραλίες που η άμμος δεν φαίνεται από τις ξαπλώστρες...

το έντονο αναπαραγωγικό ένστικτο θα ωθήσει αυτό το είδος ρακετοπαραλία σε κάθε μαλακία και καγκουριά, που μπορεί να εφεύρει προκειμένου να κερδίσει την προσοχή του μπικινάτου θηλυκού...
το συγκεκριμένο είδος θα το αναγνωρίσεις από τη λαδίλα στο σώμα, τα χαϊμαλιά στα λαιμά και -βεβαίως βεβαίως- από την τεστοστερίνουσα αρρενωπότητα, ήτοι κολλητά σορτς, εσφιγμένοι μυς, γυαλιά-καθρέφτης και κρατημένη ανάσα γαλοπούλας στο στήθος...

το ερώτημα γιατί δεν παίζουν πιο κεί?, ή γιατί δεν παίζουν το χειμώνα (που έχει και περισσότερο χώρο), στα πάρκα ή κάπου άλλου, θα παραμείνει αέναα περιφερόμενο στο σύμπαν...

humorinio


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ