Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Δε   με  νοιαζει τι   δουλεια  κανεις.  Θελω  να  ξερω  τι   ειναι  αυτο  που  λαχταρας,  κι  αν  τολμας  να  ονειρευτεις  πως  ικανοποιεις   τον  ποθο  της  καρδιας  σου.

 Δε με  νοιαζει ποσο χρονων  εισαι.  Θελω  να  ξερω  αν   θα  ρισκαρεις   να  φανεις  τρελος   για  χαρη  της  αγαπης,  του  ονειρου  σου,    της   περιπετειας   του  να  εισαι  ζωντανος.

Δε  μα  νοιαζει   ποιοι   πλανητες  σκοτεινιαζουν   τη  σεληνη  σου.  Θελω   να  ξερω   αν  εχεις  ποτε  αγγιξει   τον  πυρηνα  της  δικιας  σου   λυπης,  αν  σε  ανοιξανε   οι  προδοσιες   της   ζωης  η,  αντιθετα,  αν   συρρικνωθηκες  και  εκλεισες,  απο  φοβο   μην  πονεσεις  περισσοτερο.   

Θελω  να  ξερω  αν   μπορεις    να  κατσεις  παρεα  με  τον  πονο,  το  δικο  μου   η  το  δικο σου,  χωρις  να  προσπαθησεις   να  τον κρυψεις  η  να  τον  απαλυνεις  η  να τον   μπαλωσεις..

Θελω  να  ξερω  αν  μπορεις να   ζησεις  τη   χαρα,  τη  δικια μου  η  τη  δικια σου,   αν  μπορεις  να  χορεψεις   με  καθε  μοριο  του    κορμιου  σου  και  να  αφησεις  την εκσταση  να σε  πλημμυρισει  μεχρι  τις   ακρες  των   δαχτυλων  σου,  χωρις  να  μας   ορμηνευεις  να  ειμαστε   προσεκτικοι  η   ρεαλιστες,  χωρις   να  μας  θυμιζεις  τους  ανθρωπινους  περιορισμους..

Δε  με  νοιαζει   αν  η  ιστορια  που  μου  λες  ειναι  αληθινη.  Θελω   να  ξερω  αν  μπορεις  να  απογοητευσεις   καποιον  αλλο  για να   μεινεις  πιστος  στον  εαυτο  σου..

Αν  μπορεις  να  εισαι   απιστος    και  παρολα  αυτα   να  εισαι  αξιος   εμπιστοσυνης..

Θελω  να  ξερω  αν  μπορεις  να  δεις την  ομορφια,  ακομα   κι   αν δεν  ειναι  ομορφη   η  καθε  σου  μερα,  και  αν μπορεις  να  την κανεις   πηγη  της  ζωης  σου..

θελω   να  ξερω  αν   μπορεις  να  ζησεις   με την  αποτυχια,   τη  δικια σου,  η  τη δικια  μου,  και  παρολα  αυτα  να  στεκεσαι   στην  ακρη  της  λιμνης  και   να  φωναζεις  στο   ασημι  της  πανσεληνου  <<  ΝΑΙ..>>

Δε  με    νοιαζει  να  μαθω   που  ζεις   η  ποσα   χρηματα  εχεις. Θελω να   ξερω  αν  μπορεις  να  σηκωθεις   μετα τη  νυχτα  του  πονου  και  της  απογνωσης,  εξαντλημενος  και  πληγωμενος  μεχρι  το  κοκκαλο  και  να  κανεις  οτι  χρειζεται να  γινει  για  να  ταισεις  τα  παιδια.

Δε με  νοιαζει  ποιους   γνωριζεις   η  πως  εφτασες  ως εδω.

Θελω να  ξερω  αν  θα σταθεις   μεσα  στη  φωτια  μαζι  μου,  χωρις  να  κανεις  πισω.

Δε   με  νοιαζει   που  η τι η  με ποιους  σπουδασες. Θελω  να  ξερω τι ειναι  αυτο  μεσα  σου   που σε  κρατα   οταν τα   παντα   γυρω  σου  καταρρεουν .

Θελω να   ξερω  αν  μπορεις  να  μεινεις  μονος  με  τον εαυτο σου  κι  αν  στα   αληθεια  σου   αρεσει  η  συντροφια  σου  στις  αδειες  ωρες  της   σιωπης...



Oriah   Mountain   Dreamer
Ινδιανα    Πρεσβυτερη

espadozero


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ