Πέντε απ’ τα καλύτερα μέντιουμ όλων των εποχών συναντήθηκαν σ’ ένα ξενοδοχείο και πρόβλεψαν πως η Ατλαντίδα σύντομα θ’ αναδυόταν απ’ τα βάθη των ωκεανών...
Υπάρχουν δυο χαμένες ήπειροι...
η Χαβάη ήταν η μία, λεγόταν Μου, δηλαδή Μάνα ,
με τις κορυφές της ακόμα να ερεθίζουν τις αισθήσεις μας... Υπάρχουντρεις χαμένες ήπειροι...
Εμείς είμαστε μία: οι εραστές
(αλλά) ένα είναι το σοβαρό ερώτημα:
Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή;
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σε καθησυχάσω για την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου αποκαλύψω αν έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι...
Η πριγκίπισσα Λη-Τσέρι αγνάντευε απ’ το παράθυρο της σοφίτας της.
Το φεγγάρι είχε στρογγυλέψει τόσο πολύ που κόντευε να κατρακυλήσει.
Ήτανε πανσέληνος.
Ένα φεγγάρι που μπορούσε να ξυπνήσει άγρια πάθη σε μια κοιμισμένη αγελάδα.
Ένα φεγγάρι που μπορούσε να διαολέψει το κάθε κουνελάκι.
Πάνω από μια ώρα η Πριγκίπισσα αγνάντευε το άπειρο του ουρανού.
«Έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι;»,
ρώτησε η Λη-Τσέρι το Μαγεμένο Βασιλόπουλο...
Το ίδιο ερώτημα στη Ρέμινγκτον έδωσε την εξής απάντηση:
Ο Αλμπέρ Καμύ έγραψε πως το μόνο σοβαρό ερώτημα είναι αν πρέπει ν’ αυτοκτονείς ή όχι.
Ο Τομ Ρόμπινς έγραψε πως το μόνο σοβαρό ερώτημα είναι αν ο χρόνος έχει αρχή και τέλος.
Σίγουρα όταν το έγραφε ο Καμύ θα ’χε στραβοκοιμηθεί κι ο Ρόμπινς θα ’χε ξεχάσει να βάλει το ξυπνητήρι.
Ένα είναι το σοβαρό ερώτημα. Κι αυτό είναι:
Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή;
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου πω αν πρέπει ν΄αυτοκτονείς ή όχι.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σε καθησυχάσω για την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Απάντησέ μου σ’ αυτό και θα σου αποκαλύψω αν έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι.
Ίσως ο μυθιστοριογράφος να χρειάζεται ένα διαφορετικό εργαλείο γραφής. Λόγου χάρη, μια Ρέμινγκτον φτιαγμένη από ελαφρό ξύλο και τα κομμάτια της κολλημένα με κόλλα σαν τα παιδικά αεροπλανάκια, λεπτή, χαριτωμένη, υποχρεωτική, έτοιμη να πετάξει στα ύψη σαν τους ακροβατικούς άσσους της αεροπορίας
οι ποιητές θα απαιτήσουν τις δικές τους από πάγο...
... ακόμα καλύτερα, μια γραφομηχανή γλυπτή,
πελεκημένη σ’ ένα μονοκόμματο μπλοκ ιερού κυπαρισσιού,
διακοσμημένη με ορυκτά χρώματα, χυμό από βατόμουρα και λάσπη.
Με πλήκτρα από ζωντανά μανιτάρια και με ταινία από μακριά ιριδίζουσα γλώσσα σαύρας.
Μια ζωική γραφομηχανή σιωπηλή όσο παραμένει ανέγγιχτη,
που, μετά, να σου γεμίζει μια σελίδα
γρυλλισμούς και βρυχηθμούς και μουγκρητά,
με βελάσματα και ουρλιαχτά και κακαρίσματα,
με χλιμιντρίσματα και τιτιβίσματα και ρουθουνίσματα
και με ξερούς κροταλισμούς μέσ’ απ’ τους θάμνους.
ή ακόμα μια γραφομηχανή φτιαγμένη με μικροσκοπικά κοχύλια
από συνταξιούχο ναυτικό του εμπορικού ναυτικού,
δουλεμένη μέσα σ’ ένα μπουκάλι ώστε να την χειρίζεται μόνο το μικρό δαχτυλάκι του αριστερού χεριού ενός δεξιόχειρα...
Μια γραφομηχανή ζερβοκουτάλα για δουλειά του δεξιού χεριού...
(ΠΗΓΗ: επιλεγμένα αποσπάσματα από το μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς Τρυποκάρυδος)
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.