Στο περιθώριο αυτής της πόλης ..

Συνάντηση έξω από τον φούρνο. Βλέπω την αγωνία και τη νευρικότητα στα μάτια σου. Πηγαινοέρχεσαι κρατώντας τσιγάρο. Ζητάς ψιλά. Με αυτά θα ξεπληρώσεις την κάθε σου μέρα. Με αυτά, θα αγοράσεις όσο θάνατο γουστάρεις. Δεν ξέρω αν θα τον καπνίσεις, αν θα τον χτυπήσεις στο μπράτσο, στη φλέβα του λαιμού σου, έστω σε ό,τι απόμεινε από αυτή. Έχεις το δικαίωμα να καταστραφείς. Να επιλέξεις αν θα φας ή αν θα φτιαχτείς.
Σε κοιτάζω και χαμογελάω αμήχανα μες στον προβληματισμό μου. Μου ανταποδίδεις και κάπως έτσι ανταλλάσσουμε μια στιγμή ειλικρίνειας. Κάτι σα μυστική συμφωνία. Δεν ξερω αν θαυμάζω την αυθεντικότητά με την οποία τρίβεις τα λάθη σου στα μούτρα αυτής της αλάνθαστης(;) κοινωνίας που βαριέται να επαναστατήσει και σε όλα λέει δεν βαριέσαι …

…..

Περασμένες 10μμ το βράδυ. Βιαστικά βήματα στις σκάλες του μετρό. Προσπερνάω την παρουσία σου. Τη σωριασμένη σου ύπαρξη και ζωή σε μια κρυφή γωνιά του μετρό, περικυκλωμένη από άψυχα πλακάκια και αδιάφορα βλέμματα. Χαρτόνια από κούτες για κρεβάτι. Όλη σου η περιουσία είναι αυτά τα χαρτόνια. Σα το σαλιγκάρι και εσύ κουβαλάς το σπίτι σου από παγκάκι σε απάγκιο και από σκιά, σε πεζοδρόμιο.

Εσύ είσαι το αληθινό πρόσωπο την πόλης και εγώ κομμάτι της υποκρισίας της κοινωνίας μας.

Εσύ είσαι το αποδιωγμένο σαλιγκάρι μιας πολιτείας που δε θέλει να ξέρει ότι υπάρχεις, μη τυχόν και της υπενθυμίσεις την αποτυχία της.

Δεν ξέρω τελικά αν είσαι γενναία, εσύ, που ξαπλώνεις πάνω σε κούτες και γυρνάς την πλάτη σε πλεονάσματα και πουλημένους αγώνες ή δειλοί εμείς που εθελοτυφλούμε σε περιπτώσεις σαν τη δική σου.

Ξέρω ,όμως καλά πως εσύ είσαι η αυθεντική αλήθεια,

το περιθώριο και …

όποιος να σε αντέξει… !

xeimwniatikhliakada

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ