Διδάσκοντας στα παιδιά τον θαυμασμό

Είχα μερικά παιδιά στο γυμνάσιο που εργαζόμουν που ήταν πολύ επικριτικά και αρνητικά απέναντι σε άλλους μαθητές. Ήθελα να τους δώσω ένα πρώτο μάθημα πάνω στον θαυμασμό, κι έτσι τα πήρα για πεζοπορία στο βουνό. Σταματούσα κάθε τόσο και θαύμαζα κάτι. “Κοιτάξτε αυτό το λουλούδι, τα πέντε πέταλα, τα χρώματα, το σχήμα, το άρωμα. Πώς γίνεται να είναι τόσο όμορφο και το άρωμά του τόσο ευχάριστο;”

Στην αρχή δεν έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή, αλλά, όταν επέμεινα στον ειλικρινή θαυμασμό μου, ήρθαν κοντά και κοίταξαν. “Πράγματι, είναι πολύ όμορφο”, συμφώνησαν. Μέχρι το τέλος της μέρας άρχισαν να μου δείχνουν λουλούδια, πεταλούδες, έντομα, πουλιά, δέντρα, το ηλιοβασίλεμα. Μετά από λίγες μέρες έμαθαν να θαυμάζουν τη Φύση. Κατόπιν, μια μέρα κατηύθυνα την προσοχή τους στα μάτια τους, στα αυτιά, στη μύτη, στα εσωτερικά τους όργανα, και θαυμάσαμε όλα αυτά τα όμορφα δώρα. Μετά προχωρήσαμε στο να θαυμάζουμε ο ένας τον άλλον σαν ένα πραγματικό παιχνίδι όπου θα βρίσκαμε κάτι σε κάθε άτομο το οποίο θα μπορούσαμε να θαυμάσουμε. Βρήκαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να θαυμάσουμε ο ένας στον άλλον.

Πολλούς μήνες αργότερα, τα άκουγα συχνά να λένε, “Μην τον μισείς, γιατί έχει και καλές ποιότητες.” “Γιατί τον κριτικάρεις; Έχει τη δική του ομορφιά.” Μιλούσαν για τους συμμαθητές τους με αυτόν τον καινούργιο και όμορφο τρόπο.

Οι άνθρωποι που έχουν θαυμασμό είναι οι ζωοδότες της κοινωνίας. Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, επιστήμονες, πολιτικοί και θρησκευτικές προσωπικότητες έχουν μεγάλο θαυμασμό.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Stories

elenastral

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ