Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στην απειλή, τόσο πιο τρομαχτική γίνεται αυτή...

Όπως εσύ κοιτάς τον Ουρανό και βλέπεις χιλιάδες άστρα, έτσι κι ο Ουρανός κοιτάει την Γη και βλέπει χιλιάδες άστρα...
Η απόσταση τα κάνει όλα φωτεινά...

Ας πάρουμε λοιπόν τις αποστάσεις μας από το συναίσθημα της μαυρίλας, της απαισιοδοξίας, του φόβου και ας γίνουμε το ακέραιο βλέμμα, που μέσα από αυτό ο κόσμος γίνεται πάντα φωτεινός!

Αυτό δεν είναι μια θετική σκέψη, αλλά μια υγιής σκέψη...
Δεν είναι μια τεχνική θεραπείας, αλλά το δικαίωμά μας να δημιουργούμε φως μέσα μας και έξω μας...Δικαίωμα που απαρνηθήκαμε και ανακόψαμε τον Δρόμο μας, από τα συναισθήματα μας που τα κάνουν όλα απειλητικά, γιατί δεν έχουν νοημοσύνη...

Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στην απειλή, τόσο πιο τρομαχτική γίνεται αυτή... Και το συναίσθημα έχει το ιδίωμα να φέρνει τις απειλές κοντά μας, μεγεθύνοντας τες... Μας κάνει να τις βλέπουμε πελώριες και δυνατές, ενόσω εμείς νιώθουμε μικροί και αδύναμοι απέναντί τους...
Μα είναι πλάνη...ψευδαίσθηση...Η απειλή είναι πάντα μια δική μας επιλογή, που δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει...

Όταν ψάχνουμε τον Εαυτό μας, χρειάζεται να τον ξεχάσουμε σαν σύμπλεγμα χαρακτηρισμών και να τον ανακαλύψουμε σαν Συνειδητότητα...

Βάσω Νικολοπούλου

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ