η ελευθερία βρίσκεται πάντα στην αρχή και όχι στο τέλος

Το «εγώ», ο εαυτός, δεν μπορεί να διαλυθεί με πειθαρχία, γιατί η πειθαρχία δυναμώνει το «εγώ». Κι όμως, όλες οι θρησκείες σας τη στηρίζουν, όλα τα είδη διαλογισμού σας, όλοι οι δογματισμοί σας βασίζονται σ’ αυτήν. Και μήπως είναι η γνώση εκείνη που θα διαλύσει το «εγώ», ή μήπως είναι η πίστη; Με άλλα λόγια, μπορούμε να καταφέρουμε να φτάσουμε στη ρίζα του «εγώ» με κάτι από αυτά που κάνουμε τώρα, με κάποια από τις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούμαστε; Δεν είναι όλα αυτά μια ουσιαστική φθορά της διαδικασίας της σκέψης, που είναι μια διαδικασία απομόνωσης, αντίδρασης; Και τι κάνεις όταν συνειδητοποιήσεις ριζικά, βαθιά, ότι η σκέψη δεν μπορεί να βάλει τέλος στον εαυτό της; Τι συμβαίνει τότε; Παρατηρήστε τον εαυτό σας. Όταν έχεις πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος, τι συμβαίνει; Τότε καταλαβαίνεις ότι κάθε αντίδρασή σου είναι από πριν διαμορφωμένη και ότι με τη διαμόρφωση δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία ούτε στην αρχή ούτε στο τέλος - και η ελευθερία βρίσκεται πάντα στην αρχή και όχι στο τέλος.

Όταν συνειδητοποιήσεις ότι κάθε αντίδρασή σου είναι μία μορφή διαμόρφωσης και ότι επομένως δίνει συνέχεια στο «εγώ» με διάφορους τρόπους, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Πρέπει να είστε πολύ ξεκάθαροι σ’ αυτό το ζήτημα. Η πίστη, οι γνώσεις, η πειθαρχία, οι εμπειρίες, η όλη προσπάθεια να πετύχεις κάποιο αποτέλεσμα ή ένα στόχο, η φιλοδοξία να γίνεις κάτι σ’ αυτήν ή στην επόμενη ζωή, όλα αυτά είναι μια διαδικασία απομόνωσης, μία διαδικασία που φέρνει καταστροφή, δυστυχία, πολέμους, δεινά από τα οποία δεν υπάρχει διαφυγή με τη συλλογική δράση, όσο κι αν απειλείσαι με στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξορίες και όλα τα υπόλοιπα. Έχετε επίγνωση αυτού του γεγονότος; Όταν λέτε: «Έτσι είναι», «Αυτό είναι το πρόβλημά μου», «Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκομαι», «Βλέπω τι μπορούν να κάνουν οι γνώσεις και η πειθαρχία, τι κάνει η φιλοδοξία», όταν τα λέει ο νους όλα αυτά, ποια είναι η κατάστασή του; Ασφαλώς, αν τα δεις όλα αυτά, έχει ήδη μπει μπροστά μια διαφορετική διαδικασία.

Βλέπουμε τον τρόπο του μυαλού, αλλά δεν βλέπουμε τον τρόπο της αγάπης. Ο τρόπος της αγάπης δεν μπορεί να βρεθεί από το μυαλό. Η δράση του μυαλού, με όλες τις κατευθύνσεις του, με όλες του τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες, τις επιδιώξεις του, πρέπει να σταματήσει για να γεννηθεί η αγάπη. Δεν ξέρετε πως, όταν αγαπάς, συνεργάζεσαι και δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου; Αυτή είναι η υψηλότερη μορφή νοημοσύνης, όχι όταν αγαπάς ως ένας ανώτερος άνθρωπος, ή όταν έχεις μια υψηλή θέση, που κρύβει το φόβο μην τη χάσεις. Τότε δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη• υπάρχει μόνο μία διαδικασία εκμετάλλευσης που γεννιέται από το φόβο. Η αγάπη λοιπόν γεννιέται μόνο όταν παραμερίζει το μυαλό ο νους. Πρέπει λοιπόν να κατανοηθεί όλη η διαδικασία του νου, η λειτουργία του νου.

Μόνο όταν ξέρουμε πώς ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον μπορεί να υπάρξει συνεργασία, μπορεί να υπάρξει νοημοσύνη μία κοινή αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος. Μόνο τότε είναι δυνατόν να βρούμε τι είναι Θεός, τι είναι αλήθεια. Τώρα προσπαθούμε ν’ ανακαλύψουμε την αλήθεια με το μυαλό, με τη μίμηση που είναι ένα είδος ειδωλολατρίας. Μόνο όταν απορρίψεις εντελώς όλο το οικοδόμημα του «εγώ», με το να το κατανοήσεις, είναι δυνατόν να φανερωθεί εκείνο που είναι αιώνιο, άχρονο, απροσμέτρητο. Δεν μπορείς να πας εσύ σ’ αυτό- εκείνο έρχεται σ’ εσένα.

Κρισναμούρτι «Η χαρά της ελευθερίας» μετάφρ.Ν.Πιλάβιος , εκδ.Καστανιώτη

2insight4

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ