Μια φίλη μού ζήτησε να περιγράψουμε τη μοίρα μιας αυτοκτονίας.
Οι αναφορές που έχουμε για την τύχη των αυτοκτονούντων μετά το θάνατο είναι περιορισμένες, αλλά κάποια πράγματα μπορούν να ειπωθούν από τις πληροφορίες που έχουμε πάρει από τον Ανώτερο Πνευματικό Κόσμο.
Θα ξεκινήσω από ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Το Κρυφό Μονοπάτι". Σε αυτό, ο Πνευματικός Οδηγός έχει οδηγήσει στους παρευρισκόμενους μιας πνευματιστικής συγκέντρωσης, αρκετές ψυχές διαφόρων κατηγοριών πεθαμένων, για να πάρουν μια πρώτη γεύση του πνευματικού κόσμου.
"...Ήρθαν χαμηλά πνεύματα που καταριόνταν τον εαυτό τους και την τύχη τους, που έβριζαν αισχρά και κορόϊδευαν ό,τι ανώτερο και θεϊκό. Πάρα πολλά ήταν τα πνεύματα που δεν γνώριζαν ότι με το θάνατο είχαν αποχωριστεί το γήινο κορμί τους. Νόμιζαν ότι βρίσκονταν ακόμη στη γη και ότι συνέχιζαν τις ασχολίες που είχαν ενόσω ζούσαν. Ήταν τα λεγόμενα πρόσγεια πνεύματα.
Το πιο φρικιαστικό ήταν ο ερχομός πνευμάτων που είχαν εγκληματήσει. Έβλεπαν τον εαυτό τους συνεχώς στον τόπο του εγκλήματος και ζούσαν ξανά και ξανά τις σκηνές του εγκλήματος που είχαν διαπράξει. Ήταν σαν ένα φιλμ που επαναλαμβάνεται συνεχώς. Το ίδιο συνέβαινε με τα πνεύματα τοκογλύφων και άλλων κακούργων που κάποτε έφεραν φτώχεια και δυστυχία στους συνανθρώπους τους. Όπου και να γύριζαν, έβλεπαν συνέχεια τις μορφές των θυμάτων τους μπροστά τους.
Το πνεύμα ενός που είχε αυτοκτονήσει βρισκόταν με τα συναισθήματα, την απελπισία και τα γεγονότα της αυτοκτονίας του. Δεν υπάρχει ηθοποιός που να μπορεί να παίξει το ρόλο του πιο πιστά από αυτά τα πνεύματα, που έκφραζαν μέσω του σώματος του διαμέσου, ό,τι έζησαν τις πιο σκοτεινές ώρες της ζωής τους. Συχνά τρέμαμε σύγκορμοι βλέποντας και ακούγοντας...
Αυτή η εμφάνιση των χαμηλών πνευμάτων μας χρησίμευε σαν μάθημα. Όταν τελικά μίλησε ο Οδηγός, μας είπε:
"Υπάρχει λόγος γιατί σήμερα σας αποκαλύφθηκε κάτι τόσο τρομερό. Πρώτα απ' όλα πρέπει να αντιληφθείτε τι είδους "ειρήνη" βρίσκουν πολλοί άνθρωποι μετά το γήινο θάνατό τους. Πόσο συχνά λέτε 'τώρα ησύχασε'...
Σήμερα είδατε αυτή την ησυχία. Δεν μπορείτε καν ν' αντιληφθείτε τι έχουν τραβήξει αυτά τα πνεύματα μέχρι να αντιληφθούν την κατάστασή τους. Δεν έχετε το δικαίωμα να διδάξετε αυτά τα πνεύματα. Πρέπει πρώτα να ωριμάσουν για μια τέτοια διδασκαλία. Σήμερα θα ήταν περιττή.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που σας αποκαλύφθηκε η κατάσταση αυτών των πνευμάτων. Και δίνοντας ένα τόνο σοβαρότητας στη φωνή του, πρόσθεσε: Κάποιος σήμερα είχε σκέψεις αυτοκτονίας και ήταν έτοιμος ν' αρχίσει προετοιμασίες".
Τότε ένας από τους παρόντες έμπηξε μια φωνή:
"Εγώ, ω Θεέ μου, εγώ"
"Ναι, εσύ ήσουν, είπε με απαλή φωνή τώρα. Πίστεψες ότι θα μπορούσες ν' αποφύγεις με την αυτοκτονία ό,τι υποφέρεις βαριά τόσα χρόνια, κι έτσι να ησυχάσεις. Σήμερα όμως είδες την ησυχία που σε περιμένει σε μια τέτοια περίπτωση. Τώρα έγειανες από κάθε είδους σκέψη αυτοκτονίας. Έτσι ήταν αυτή η βραδιά για σένα, μια μεγάλη ευεργεσία".
Γενικά, ο φυσικός νόμος απαιτεί να ζήσουμε όλη τη διάρκεια της ζωής που έχουμε συμφωνήσει με το ιερό συμβόλαιο της ψυχής μας και να ζήσουμε τις καταστάσεις που έχουν συμφωνηθεί. Υπό ορισμένες συνθήκες, όταν έχουμε υπερβεί τα καρμικά μαθήματά μας, μπορούμε να διαπραγματευθούμε μια πρόωρη μετάβαση. Αλλά σε γενικές γραμμές δεν μας ενθαρρύνουν να αφαιρούμε τη ζωή μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Ο φυσικός νόμος εκτιμά τις ευθύνες μας, με την έννοια ότι «βλέπει» αν είμαστε ικανοί να φέρουμε εις πέρας όλες τις καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης και της πρόθεσης, και αποδίδει για μας δίκαιη αναφορά. Επειδή ο νόμος λαμβάνει τα πάντα υπόψη, η καρμική εκτίμηση σε κάθε περίπτωση μπορεί να είναι διαφορετική. Ο βαθμός βαρύτητας που προκύπτει από την αυτοκτονία θα διαφέρει από άτομο σε άτομο και για να το καταστήσουμε καλύτερα αντιληπτό, αναφέρουμε τις «αυτοκτονίες» του Σωκράτη και του Σενέκα οι οποίοι εξαναγκάστηκαν από τρίτους να προχωρήσουν σε αυτοκτονία. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να ισχύει μια μόνο αναφορά για όλες τις περιπτώσεις αυτοκτονίας.
Αν αφαιρέσουμε μόνοι τη ζωή μας ενεργοποιούμε τη λειτουργία του νόμου του κάρμα σε μια σειρά από τρόπους.
Η πρώτη συνέπεια της αυτοκτονίας είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ημι-συνειδητή κατάσταση από την άλλη πλευρά για ένα Χ χρονικό διάστημα. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι το διάστημα αυτό αντιπροσωπεύει το χρονικό διάστημα μεταξύ της αυτοκτονίας και του φυσικού θανάτου που αναφέρει το συμβόλαιό τους.
Αυτή η κατάσταση έχει περιγραφεί ως «γκρίζα, μουντή κατάσταση». Ένα άλλο πνεύμα πληροφοριοδότης την περιέγραψε ως «ομίχλη της απάθειας». Οι ψυχές εκείνες συνήθως δεν είναι σε θέση να ακούσουν ή να δουν τα πνεύματα που απευθύνονται σε αυτές και εν γένει τις παρακολουθούν - ή, αν ακούν ή βλέπουν, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν.
Μια δεύτερη συνέπεια για μερικούς είναι ότι πρέπει να κάνουν ένα απότομο ταξίδι επιστροφής στη Γη και να κάνουν μια παρόμοια ζωή με εκείνη που παράτησαν. Ο Mike Swain περιγράφει αυτόν τον τρόπο. Παρατηρήστε ότι λέει πως με την αυτοκτονία μπαίνει κανείς σε κατάσταση ηρεμίας. Αυτό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα για ορισμένους. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, κάθε κατάσταση μπορεί να είναι διαφορετική.
«Όταν η ψυχή του έρχεται εδώ, τίθεται αμέσως σε κατάσταση ηρεμίας ...έως ότου υποχωρήσουν οι απόηχοι της αυτοκτονίας. Τότε αμέσως στέλνεται πίσω στη γη για να κατοικήσει ένα νέο σώμα. Για άλλη μια φορά βρίσκει τον εαυτό του σε θνητό σώμα, αλλά δεν διατηρεί καμία ανάμνηση της προηγούμενης ιστορίας του.
Όταν κάποιος από το επίπεδο της γης αισθάνεται τόσο περιορισμένος, τόσο φοβισμένος, που δεν βλέπει καμία λύση σε αυτό - όταν δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τα καθημερινά βάρη που αντιμετωπίζουν όλοι οι άλλοι στον κόσμο - νομίζει ότι η αυτοκτονία θα είναι η εύκολη διέξοδος και συνάμα ότι με αυτό τον τρόπο τιμωρεί τους «βασανιστές» του. Επιπλέον, σε αυτή τη δεύτερη ζωή, θα αντιμετωπίσει ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Αν αποτύχει για δεύτερη φορά, θα ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία και αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να μάθει να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του αντί να δραπετεύει από αυτά.
Έτσι, εάν θέλεις ένα 'απογοητευτικό εισιτήριο μετ’ επιστροφής' μέχρι τον κόσμο μας και αμέσως πάλι πίσω στα δικά σας, τότε Μπαμπά, αυτοκτόνα! Θα σε πάει γρήγορα στο πουθενά!»
Μια τρίτη συνέπεια είναι ότι, στην περίπτωση των ψυχών που παραμένουν στα αστρικά επίπεδα, ενδέχεται να απαιτείται να ζήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα σε ένα επίπεδο χαμηλότερο της αξίας τους μέχρι να καταλάβουν ότι η αυτοκτονία δεν είναι γενικά μια αποδεκτή πράξη. Ο φυσικός νόμος φέρνει στη μνήμη τους την πράξη και είναι υποχρεωμένες να συλλογιστούν πάνω σε αυτήν. Αποδέσμευση από τα χαμηλότερα επίπεδα συνήθως έρχεται όταν θα έχει αφομοιωθεί το μάθημα, από την εμπειρία.
Μια τέταρτη συνέπεια που μπορεί να υπάρξει, είναι η παρακάτω: η ψυχή να ξαναγεννηθεί σε μια ζωή με συνθήκες ύπαρξης ευχάριστες και ξαφνικά το νήμα της γήινης ζωής της να κοπεί. Έτσι, ένα άτομο μπορεί να βρει τον εαυτό του ευτυχισμένα παντρεμένο, πλούσιο, με ενδιαφέρουσες προκλήσεις, και όμως να πεθάνει από καρδιακή προσβολή στο άνθος της ζωής του. Φαντάζομαι ότι η έντονη απογοήτευση που μπορεί να αισθανθείτε θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αντίδοτο θαμμένο βαθιά μέσα στο υποσυνείδητά σας, όταν αρχίσετε να κάνετε σκέψεις αυτοκτονίας.
Αυτές οι τέσσερις συνέπειες περιλαμβάνουν αυτό που ο ανώνυμος δάσκαλος, μιλώντας μέσω του μέντιουμ Μπέττυ Bethards ονομάζει "κόλαση των δικών τους αποφάσεων", προκειμένου να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό δεν είναι αυτό που επιδιώκουν. ...Διδάσκει την ψυχή ότι δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει τη δική της ζωή, ότι δεν μπορεί να σκοτώσει".
Ξέρω ότι αυτό ακούγεται λίγο σκληρό, αλλά η αυτοκτονία είναι γενικά παρακινδυνευμένη.
Μια ομάδα ανθρώπων που δεν εμπίπτουν στις ανωτέρω παραμέτρους είναι εκείνοι που παίρνουν τη ζωή τους από τρέλα, ή κάτω από την πίεση μιας ασθένειας ή ενός τραυματισμού ή ενός εκ γενετής ελαττώματος. Οι περιπτώσεις αυτές λαμβάνονται υπόψη και οδηγούν σε λιγότερο ή καθόλου καρμικό χρέος, όπως καθιστά σαφές ο "Imperator":
«Το ανθρώπινο όργανο μπορεί να υποστεί ζημιά και να δημιουργεί «φάλτσες νότες» και έτσι μπορεί να μεταδίδει με λάθος τρόπο τη βούληση του πνεύματος μέσα του. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες η τρέλα είναι το αποτέλεσμα μιας σωματικής νόσου. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πνεύμα δεν είναι καταδικαστέο. Επίσης ένας τραυματισμός μπορεί να δημιουργήσει εκτροπή, ή κάποιες συγγενείς ανωμαλίες, ή το πολύ ζόρι από κόπο και αγωνία.
Για τέτοιους λόγους το πνεύμα δεν κατηγορείται από κανέναν, πόσο μάλλον από τον Άγιο Ένα, που δεν ασχολείται με το σώμα αλλά με το πνεύμα και που κρίνει ανάλογα με το πνευματικό κίνητρο και την πρόθεση».
Τέλος, θα σας αναφέρω αναφορές του Τ. Ε. Lawrence (γνωστός ως Λώρενς της Αραβίας) και της μεταθανάτιας κατάστασης του φίλου του, "D", τον οποίο ο Lawrence πήρε υπό την προστασία του (στο πνευματικό βασίλειο), όταν αυτοκτόνησε.
Για να συνοψίσουμε, λοιπόν, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να αφαιρέσει τη δική του ζωή. Μερικοί απ 'αυτούς οφείλονται καθαρά στο κάρμα και άλλοι σε διάφορους βαθμούς κάρμα. Η κατάσταση της κάθε αυτοκτονίας είναι μοναδική και διαφορετικά αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν.
Κάποιοι θα πρέπει να επιστρέψουν στην ενσάρκωση γρήγορα. Άλλοι μπορεί να περνούν το χρόνο τους στα χαμηλότερα επίπεδα. Άλλοι μπορεί να συνεχίσουν τη ζωή στα υψηλότερα επίπεδα, αλλά θα διαπιστώνουν ότι σε μια μελλοντική ενσάρκωση θα αποκοπούν γρήγορα από τις ικανοποιητικές συνθήκες της ζωής τους. Όποιες και αν είναι οι συνθήκες, θα μεταφέρουν το απαραίτητο μάθημα στον ενδιαφερόμενο.
Σε γενικές γραμμές η αυτοκτονία δεν είναι μια ανεκτή ενέργεια. Ωστόσο, ο φυσικός νόμος είναι ικανός να τακτοποιήσει τις περιπτώσεις για τις οποίες ο αυτοκτονών δεν φέρει άμεσα την ευθύνη.
"Τι συμβαίνει στην ατυχή ψυχή που βάζει τέλος στην ύπαρξή της; Σε πολλές - στις περισσότερες περιπτώσεις, η πίεση της δουλειάς και της ανησυχίας σε συνδυασμό με την ατυχία της ζωής διευθετούν το λόγο – κάνουν ώστε η ετυμηγορία του Συμβουλίου Δικαστών να μην είναι καταδικαστική.
Είναι λίγοι οι άνδρες που στη ‘φτιάξη’ τους έχουν εκείνο το αδύναμο σημείο που τους κάνει να χάνουν τον έλεγχο. Στις περισσότερες περιπτώσεις το θάρρος τους έχει υπονομευτεί από τον αυτο-οίκτο και έτσι τους πλημμυρίζει η απελπισία. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τους κρίνει, γιατί ο καθένας από εμάς έχει το αδύνατο σημείο στο οποίο ‘σπάει’ είτε η ζωή μάς δοκιμάζει στα όρια είτε όχι.
Ο φίλος για τον οποίο μιλάω βρέθηκε σχεδόν αμέσως και ήμουν σε θέση να πάω σ’ αυτόν. Ήταν σε ένα είδος λήθαργου και μου είπαν ότι θα μπορούσε να παραμείνει σε αυτή την κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει γι 'αυτό. Παρακολουθούσαμε από πάνω του και ήμασταν απρόθυμοι να τον αφήσουμε στην ομιχλώδη μεσο-περιοχή στην οποία βρέθηκε. Ήταν μια περιοχή που είχα γνωρίσει κι εγώ σε χρόνους περασμένους.
Μέχρι να ανακτήσει τις αισθήσεις του έπρεπε να παραμείνει εκεί. Αν τον απομακρύναμε βίαια, το φτωχό συναισθηματικό σώμα του δεν θα ήταν σε θέση να αντέξει τις συνθήκες του πεδίου μας και γι 'αυτό έπρεπε να τον αφήσουμε εκεί. Πήγα ξανά και ξανά να τον δω, βρισκόταν στο ίδιο ήρεμο κώμα και βλέποντας την κατάσταση της αστρικής μορφής του, σχεδόν έτρεμα την αφύπνιση του.
Οι αυτοκτονίες παρουσιάζουν συχνά αυτό το μακροχρόνιο κώμα. Είναι πραγματικά μια φιλεύσπλαχνη παύση κατά την οποία διορθώνονται ορισμένες από τις ζημιές στο συναισθηματικό σώμα. Μένει φυσικά πολύ δουλειά για να γίνει όταν συνέλθουν και στην περίπτωση του "D", ο Μίτσελ (ο δάσκαλος του Λώρενς) μου ζήτησε να κάνω περιοδικές επισκέψεις σε αυτόν έτσι ώστε να βρει ένα γνωστό πρόσωπο, όταν ξυπνήσει.
Έκανα μια τέτοια επίσκεψη και διαπίστωσα ότι είχε φύγει. Γνωρίζοντας την αγωνία της μοναξιάς και του αισθήματος να είσαι ‘χαμένος’ και πως μπορεί κανείς να υποφέρει σε αυτές τις περιοχές με τις διαφαινόμενες σκιές, πήγα αμέσως προς αναζήτησή του. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να αφήσω τα πόδια μου να με πάνε γρήγορα προς την κατεύθυνση της έντονης επιθυμίας μου για να τον βρω και σύντομα είδα την ψηλή κορμοστασιά του να ταλαντεύεται μέσα στην ομίχλη. Τον χαιρέτησα και αυτός μου επέτρεψε να πάω κοντά του, αλλά ήταν δύσκολο να τον κάνω να με δει ή να με ακούσει. Στην πραγματικότητα, το σώμα του είχε αναπτυχθεί τόσο άσχημα που οι νέες αισθήσεις του ήταν ακόμη μικρής χρησιμότητας σ 'αυτόν.
Με κάποιο τρόπο του είπα να έρθει μαζί μου και τον οδήγησα σε μια ελαφρώς καλύτερη περιοχή και εδώ βυθίστηκε κάτω και αναζήτησε πάλι την ξεκούραση. Τα αισθήματά του τον καθησύχαζαν για μια φιλική παρουσία και ο ίδιος μου είπε αργότερα ότι με είχε αναγνωρίσει. Έτσι, βυθίστηκε ξανά στον ύπνο. Τον παρακολουθούσα για κάποιο χρονικό διάστημα, στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι κοιμόταν πολύ βαθιά και δεν θα μπορούσε να αφυπνιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι απρόθυμα τον άφησα εκεί.
Μου είπαν ότι υπάρχει η πεποίθηση ότι οι αυτοκτονούντες παραμένουν σε κώμα μέχρι τη στιγμή που θα έπρεπε κανονικά να πεθάνουν. Αυτή είναι μία από τις προτάσεις που είναι αδύνατο να αποδείξεις αν είναι σωστή, δεδομένου ότι κανείς δεν μπορεί να πει πότε ήταν η ώρα του αν δεν είχε αυτοκτονήσει. Είναι γεγονός ότι αυτή η κατάσταση κώματος διαρκεί για διαφορετικές περιόδους, αλλά υπάρχει επίσης μια μακρά περίοδος απώλειας της συνείδησης σε πολλούς οι οποίοι έχουν έρθει εδώ από βίαιο θάνατο.
Μια αυτοκτονία διαφέρει επειδή η συναισθηματική κατάσταση του ατόμου είναι συνήθως πολύ χειρότερη και παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο για να καθαρίσει, αλλά μια μακρά περίοδος κώματος μπορεί να συμβεί και στις άλλες περιπτώσεις θανάτου. Ο χρόνος είναι σχετικός και η διάρκεια της απώλειας της συνείδησης για τον πάσχοντα είναι αδιάφορη. Τελικά πρέπει να ξυπνήσει και να αναλάβει το έργο της τοποθέτησής του στο δικό του κατάλληλο πεδίο ύπαρξης. Σε αυτό μπορεί να έχει όποια βοήθεια χρειαστεί. Υπάρχει συχνά μια μακρά ανάρρωση προτού μπορέσει να ελευθερωθεί από την αμαρτία και την ταλαιπωρία του βίαιου τέλους του.
Βοηθώντας τον να ενταχθεί, ξεπληρώνει κανείς το χρέος του προς την συμπονετική αγάπη, αλλά ξέρουμε το τέλος, και είναι λαμπρό. Εδώ δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μια τελική αποτυχία και αυτό είναι κάτι στο οποίο έχουμε πλεονέκτημα έναντι της γης. Ακόμη και μια υποτροπή μπορεί να είναι μόνο προσωρινή και δεν υπάρχει ποτέ καμία ευκαιρία για απελπισία. Γι 'αυτό και αναμένω με χαρά την ημέρα όταν ο "D" θα είναι ανάμεσά μας σαν ευτυχισμένο και ολοκληρωμένο ον, με τα λάθη και τις λύπες του όλα πίσω".
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- "Το Κρυφό Μονοπάτι", εκδ. DB, Πύρινος Κόσμος
- Ανώνυμος πνευματικός δάσκαλος μέσα από το μέντιουμ Betty Bethards,There is No Death.
- Ο Mike Swain προς τον πατέρα του, From My World to Yours: A Young Man’s Account of the Afterlife.
- Η ανώτερη πνευματική οντότητα “Imperator” (Προφήτης Μαλαχίας) μέσα από τον Stainton Moses, Spirit Teachings.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.