2. Το Πεπρωμένο Των Ψυχών - Θάνατος, Θλίψη και Παρηγοριά ‚(Michael Newton)

Άρνηση και Αποδοχή Η βίωση της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου είναι από τις πιο σκληρές δοκιμασίες της ζωής. Είναι γνωστό ότι η διαδικασία του πένθους περιλαμβάνει το ξεπέρασμα του αρχικού σοκ, την αντιμετώπιση της άρνησης στη συνέχεια, του θυμού και της κατάθλιψης, και καταλήγει μια μορφή αποδοχής. Τα στάδια των συναισθηματικών αυτών διεργασιών ποικίλουν σε ένταση και η διάρκειά τους κυμαίνεται από κάποιους μήνες μέχρι και χρόνια. Η απώλεια ενός προσώπου με το οποίο είχαμε στενό δεσμό μπορεί να οδηγήσει σε τέτοια απόγνωση ώστε να νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε σ' ένα βαρέλι δίχως πάτο, από όπου η απόδραση είναι αδύνατη καθώς ο θάνατος μοιάζει αμετάκλητος.

Στη Δυτική κοινωνία, η πεποίθηση της οριστικότητας του θανάτου αποτελεί εμπόδιο για την ίαση. Έχουμε έναν δυναμικό πολιτισμό, βάσει του οποίου η πιθανότητα να χάσουμε την προσωπικότητά μας φαντάζει αδιανόητη. Οι δυναμικές του θανάτου σε μια αγαπημένη οικογένεια μπορούν να παρομοιαστούν με ένα επιτυχημένο θεατρικό έργο που διασαλεύεται εξαιτίας της απώλειας ενός από τους πρωταγωνιστές του. Ο υπόλοιπος θίασος κλυδωνίζεται από την ανάγκη να γίνουν αλλαγές στο σενάριο. Το τεράστιο αυτό κενό στην ιστορία που άφησε εκείνος που αναχώρησε επηρεάζει τους μελλοντικούς ρόλους των παικτών που έμειναν πίσω. Φυσικά, εδώ υπάρχει μία αντίφαση γιατί όταν οι ψυχές βρίσκονται στον πνευματικό κόσμο και προετοιμάζονται για μία νέα ενσάρκωση, γελούν κάνοντας πρόβες για το νέο μεγάλο θεατρικό έργο που θα ανεβάσουν στη Γη. Γνωρίζουν ότι όλοι οι ρόλοι είναι προσωρινοί.

Θεραπευτικές Τεχνικές των Ψυχών

Ανοίγω αυτό το έργο με την Περίπτωση μιας εξελιγμένης ψυχής, ονόματι Ταμάνο, ο οποίος εκπαιδεύεται για να γίνει μαθητευόμενος οδηγός. Μου είπε: «ενσαρκώνομαι και πεθαίνω στη Γη επί χιλιάδες χρόνια και μόλις τους λίγους τελευταίους αιώνες άρχισα να εξοικειώνομαι με το πώς να αλλάζω τα αρνητικά πρότυπα σκέψης και να ηρεμώ τους ανθρώπους». Η σκηνή που ακολουθεί αρχίζει από το σημείο όπου ο Ταμάνο περιγράφει τα λεπτά που ακολούθησαν τον αιφνίδιο θάνατό του σε μία προηγούμενη ζωή.

Περίπτωση 1
Α (Άνθρωπος): Η γυναίκα μου δεν αισθάνεται την παρουσία μου. Δεν μπορώ με τίποτα να την προσπελάσω αυτή τη στιγμή. Δρ. Ν: Τι συμβαίνει; Α: Υπερβολική θλίψη. Είναι συντετριμμένη. Η Άλις βρίσκεται υπό την επήρεια ενός πολύ ισχυρού κλονισμού από το χαμό μου, που την έχει μουδιάσει τελείως και δεν μπορεί να αισθανθεί την ενέργειά μου.
Δρ. Ν: Ταμάνο, αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζεις επανειλημμένα, μετά από κάθε ζωή σου, ή συμβαίνει μόνο τώρα με την Άλις; Α: Αμέσως μετά το θάνατο, οι άνθρωποι που σε αγαπούν είναι είτε σε έντονη υπερδιέγερση είτε εντελώς μουδιασμένοι. Σε κάθε περίπτωση το μυαλό τους είναι κλειστό. Το δικό μου έργο είναι να προσπαθήσω να ισορροπήσω σώμα και μυαλό. Δρ. Ν: Πού βρίσκεται η ψυχή σου αυτή τη στιγμή; Α: Στην οροφή του υπνοδωματίου μας. Δρ. Ν: Τι θέλεις να κάνει η Άλις; Α: Να σταματήσει να κλαίει και να εστιάσει τις σκέψεις της. Δεν πιστεύει ότι θα μπορούσα να είμαι ακόμα ζωντανός, έτσι όλα τα ενεργειακά της πρότυπα συνθέτουν ένα απίστευτα μπερδεμένο κουβάρι. Είναι τόσο απογοητευτικό. Είμαι ακριβώς δίπλα της, και δεν το ξέρει! Δρ. Ν: Σκοπεύεις να εγκαταλείψεις προσωρινά την προσπάθεια και να αναχωρήσεις για τον πνευματικό κόσμο, αφού το μυαλό της είναι κλειστό;
Α: Αυτή θα ήταν η εύκολη λύση για μένα, αλλά όχι και για εκείνη. Τη νοιάζομαι πολύ για να τα παρατήσω τώρα. Δεν θα φύγω μέχρι να νιώσει τουλάχιστον ότι κάποιος είναι μέσα στο δωμάτιο μαζί της. Αυτό είναι το πρώτο μου βήμα. Στη συνέχεια, θα μπορέσω να κάνω περισσότερα. Δρ. Ν: Πόσος χρόνος έχει περάσει από το θάνατό σου; Α: Δύο μέρες. Η κηδεία έχει τελειώσει και τότε είναι η στιγμή που ξεκινώ την προσπάθεια να παρηγορήσω την Άλις.
Δρ. Ν: Να υποθέσω ότι ο οδηγός σου σε περιμένει για να σε συνοδεύσει στο σπίτι; Α: (γελάει). Έχω ενημερώσει την οδηγό μου την Γιαν ότι θα χρειαστεί να με περιμένει λιγάκι . πράγμα φυσικά περιττό. Τα ξέρει όλα αυτά - η ίδια η Γιαν μου τα έμαθε! Έχω συμπυκνώσει την αφήγηση του πελάτη μου σχετικά με το πώς βοήθησε την Άλις να ξεπεράσει τη θλίψη της για να εστιάσω στην καταπραϋντική επίδραση των ενεργειακών προτύπων των ψυχών πάνω στη διαταραγμένη ανθρώπινη ενέργεια.
Δρ. Ν: Ταμάνο, θα ήθελα πολύ να μου μιλούσες για τις τεχνικές που χρησιμοποιείς ώστε να απαλύνεις τη θλίψη της γυναίκας σου. Α: Θα σου πω ξεκινώντας ότι η Άλις δεν με έχασε. (παίρνει βαθιά ανάσα) Αρχικά της εκτόξευσα ένα ντους από την ενέργειά μου, κάτι σαν σιντριβάνι, από τη μέση ως το κεφάλι της. Δρ. Ν: Αν ήμουν πνεύμα και στεκόμουν δίπλα σου, με τι θα έμοιαζε αυτό που θα έβλεπα; Α: (χαμογελάει) Με ένα σύννεφο από καραμελωμένο μαλλί της γριάς. Δρ. Ν: Και τι κάνει αυτό;
Α: Παρέχει στην Άλις ένα κάλυμμα ψυχικής θαλπωρής, το οποίο δρα ηρεμιστικά. Πρέπει να σου πω ότι δεν είμαι ακόμα άριστος γνώστης της δημιουργίας αυτού του μανδύα. Τοποθέτησα όμως ένα προστατευτικό σύννεφο πάνω από την Άλις τις τρεις πρώτες μέρες μετά το θάνατό μου για να βοηθήσω την προσληπτικότητά της. Δρ. Ν: Ω! βλέπω άρχισες κιόλας τη δουλειά σου με την Άλις. Εντάξει Ταμάνο, τι κάνεις τώρα; Α: Αρχίζω να διυλίζω γύρω της, μέσω του ενεργειακού σύννεφου, ορισμένες όψεις του εαυτού μου, μέχρι να μπορέσω να νιώσω το λιγότερο μπλοκαρισμένο σημείο της (παύση). Το εντοπίζω στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού της πίσω από το αυτί της. Δρ. Ν: Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία αυτό το σημείο; Α: Άρεσε στην Άλις να τη φιλάω εκεί (οι αναμνήσεις των αγαπημένων σημείων του σώματος έχουν τη σημασία τους). Μόλις δω το άνοιγμα στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού της, μετατρέπω την ενέργειά μου σε μία στερεή ακτίνα και την κατευθύνω σ' αυτό το σημείο.
Δρ. Ν: Η γυναίκα σου το αισθάνεται αυτό αμέσως; Α: Η Άλις νιώθει ένα απαλό άγγιγμα στην αρχή αλλά η επίγνωσή της είναι κατακερματισμένη από τη θλίψη. Τότε εγώ αυξάνω τη δύναμη της ακτίνας μου - στέλνοντάς της σκέψεις αγάπης. Δρ. Ν: Βλέπεις κάποιο αποτέλεσμα;
Α: (χαρούμενα). Ναι, εντοπίζω νέα ενεργειακά μοτίβα που προέρχονται από την Άλις, και δεν είναι τόσο σκοτεινά. Τα συναισθήματά της μεταλλάσσονται ... παύει να κλαίει ... κοιτάζει γύρω της ... με νιώθει. Χαμογελάει. Τώρα την άγγιξα. Δρ. Ν: Τελείωσες; Α: Θα είναι καλά. Είναι ώρα να φύγω. Θα την παρακολουθώ, αλλά ξέρω ότι θα τα καταφέρει να το ξεπεράσει - κι αυτό θα είναι καλό γιατί κι εγώ θα είμαι απασχολημένος για κάποιο διάστημα. Δρ. Ν: Αυτό σημαίνει ότι δεν θα επικοινωνήσεις ξανά με την Άλις; Α: (προσβεβλημένος). Όχι βέβαια! Θα βρίσκομαι σ' επαφή μαζί της όποτε κι αν με χρειαστεί. Είναι η αγάπη μου. Οι περισσότερες ψυχές με τις οποίες εργάζομαι έχουν αρκετά καλά αποτελέσματα όταν ενεργούν από τον πνευματικό κόσμο σε ένα φυσικό σώμα. Κατά κανόνα, επιλέγουν να εργάζονται σε εστιασμένες περιοχές χρησιμοποιώντας τη δράση της ακτίνας, όπως την περιέγραψε ο Ταμάνο. Οι ενεργειακές αυτές προβολές αγάπης προς ανθρώπους που έχουν υποστεί συναισθηματικά και σωματικά τραύματα, ακόμα και όταν προέρχονται από μία άπειρη ψυχή, μπορεί να αποδειχθούν πολύ δραστικές.

Τρόποι Σύνδεσης των Πνευμάτων με τους Ζώντες
	Σωματικό άγγιγμα Έχω πάρει τους κλινικούς όρους «σωματική ζεύξη» και «θεραπευτικό άγγιγμα» και τους έχω συνδυάσει ώστε να περιγράψω τη μέθοδο με την οποία οι ασώματες ψυχές χρησιμοποιούν κατευθυνόμενες ενεργειακές ακτίνες για να αγγίξουν διάφορα σημεία ενός ενσαρκωμένου σώματος. Η θεραπεία συνίσταται στο απαλό άγγιγμα οργάνων του σώματος με σκοπό την πρόκληση ορισμένων συναισθηματικών αντιδράσεων που μπορεί να περιλαμβάνουν και τη χρήση των αισθήσεων. Όταν οι ενεργειακές ακτίνες εφαρμόζονται με επιδεξιότητα μπορεί να αφυπνίσουν κάποια οπτική, ηχητική, γευστική ή οσφρητική αναγνώριση. Η όλη ιδέα αυτής της αναγνώρισης είναι να πειστεί ο άνθρωπος που θρηνεί ότι το αγαπημένο του πρόσωπο εξακολουθεί να είναι ζωντανό.
Η επόμενη περίπτωση παρουσιάζει έναν άνδρα 49 χρονών, ο οποίος είχε πεθάνει από καρκίνο. Παρ' όλο που η ψυχή του ανθρώπου αυτού δεν έχει να επιδείξει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες, έχει ωστόσο καλές προθέσεις.

Περίπτωση 2
Δρ. Ν: Τι τεχνική χρησιμοποιείς για να προσεγγίσεις τη γυναίκα σου;
Α: Ω, το παλιό καλό σημείο μου - το κέντρο του στήθους. Δρ. Ν: Που ακριβώς στο στήθος; Α: Κατευθύνω την ενεργειακή μου ακτίνα κατευθείαν στην καρδιά. Αν υπάρξει και μια μικρή απόκλιση, δεν πειράζει. Δρ. Ν: Και τι επιτυγχάνεις με αυτή τη μέθοδο; Α: Βρίσκομαι στην οροφή κι αυτή είναι λυγισμένη στα δύο και κλαίει. Η πρώτη μου βολή την κάνει να ισιώσει το σώμα της. Αναστενάζει βαθιά σαν να αισθάνεται κάτι και κοιτάζει προς τα πάνω. Τότε χρησιμοποιώ την τεχνική μου, της σκέδασης.
Δρ. Ν: Τι είναι αυτή; Α: (χαμογελάει). Να, εκτοξεύω ενέργεια προς όλες τις κατευθύνσεις από ένα κεντρικό σημείο στην οροφή. Συνήθως μία από αυτές τις δέσμες φτάνει στο σωστό σημείο - οπουδήποτε στο κεφάλι. Δρ. Ν: Τι είναι όμως αυτό που καθορίζει το σωστό σημείο; Α: Σωστό σημείο είναι εκείνο που δεν είναι μπλοκαρισμένο από αρνητική ενέργεια. Συγκρίνετε τη διαφορά ανάμεσα στην Περίπτωση 2 και σ' αυτήν της επόμενης πελάτισσάς μου, η οποία διαχέει προσεκτικά την ενέργειά της σε μία εστιασμένη περιοχή σαν να βάζει γλάσο πάνω σ' ένα κέικ.
Περίπτωση 3
Δρ. Ν: Περίγραψέ μου, σε παρακαλώ, τον τρόπο με τον οποίο πρόκειται να βοηθήσεις τον άνδρα σου με την ενέργειά σου. Α: Σκοπεύω να δουλέψω τη βάση του κεφαλιού ακριβώς πάνω από τη σπονδυλική στήλη. Θεέ μου, ο Κέβιν υποφέρει τόσο πολύ. Δεν θα φύγω αν δεν νιώσει καλύτερα. Δρ. Ν: Γιατί ειδικά αυτό το σημείο;
Α: Διότι ξέρω ότι του άρεσε να του τρίβω τον αυχένα, οπότε είναι πιο προσληπτικός στο δονητικό μου αποτύπωμα στη συγκεκριμένη περιοχή. Στη συνέχεια, «παίζω» στην περιοχή αυτή σαν να κάνω μασάζ σώματος - στην ουσία αυτό κάνω. Δρ. Ν: Παίζεις στην περιοχή, δηλαδή; Α: (η πελάτισσά μου γελά νευρικά και σηκώνει το χέρι της και το κοιτά, κρατώντας ορθάνοιχτα τα πέντε της δάχτυλα). Ναι, διαχέω την ενέργειά μου και κάνω αισθητή την παρουσία μου με το άγγιγμα. Μετά τοποθετώ και τα δύο μου χέρια γύρω από το κεφάλι του Κέβιν ώστε να έχω το μέγιστο αποτέλεσμα. Δρ. Ν: Γνωρίζει ότι είσαι εσύ; Α: (χαμογελά με νόημα). Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να είμαι εγώ. Κανείς άλλος δεν μπορεί να του κάνει ό,τι εγώ και μάλιστα μέσα σ' ένα μόνο λεπτό. Δρ. Ν: Και δεν θα του λείψει αυτό, όταν επιστρέψεις στον πνευματικό κόσμο; Α: Νόμιζα ότι τα ήξερες αυτά. Μπορώ να επιστρέψω οποτεδήποτε πέσει η διάθεσή του και κατακλυστεί από νοσταλγία για μένα. Δρ. Ν: Απλώς ρωτάω. Δεν θέλω να με θεωρήσεις αναίσθητο, αλλά τι θα συμβεί αν τελικά ο Κέβιν γνωρίσει κάποια άλλη γυναίκα σ' αυτή τη ζωή;

Α: Μακάρι να ξαναβρεί την ευτυχία. Θα είναι η επιβεβαίωση ότι ήμασταν καλά μαζί. Η κοινή μας ζωή - η κάθε της σκηνή - δε χάνεται ποτέ, και μπορεί να ανακτηθεί και να παιχθεί ξανά στον πνευματικό κόσμο. Ακριβώς τη στιγμή που νομίζω ότι αποκτώ πλήρη εικόνα των ικανοτήτων της ψυχής και των ορίων τους, θα προκύψει ένας πελάτης που θα διαψεύσει την εσφαλμένη μου εντύπωση. Για πολύ καιρό έλεγα στους ανθρώπους πως όλες οι ψυχές φαίνεται ότι δυσκολεύονται να ξεπεράσουν τις ανεξέλεγκτες εκδηλώσεις θρήνου πριν μπορέσουν να εργαστούν με τη θεραπευτική ενέργεια. Ακολουθεί ένα σύντομο απόσπασμα από μία ψυχή Επιπέδου III, που η τακτική της προσέγγιση στη διάρκεια της κορύφωσης του πένθους, αποδεικνύει ότι είχα άδικο:

"Δεν με καθυστερούν οι άνθρωποι που κλαίνε πολύ. Η τεχνική μου συνίσταται στο να συντονίσω τη δονητική μου αντήχηση με τις τονικές διακυμάνσεις των φωνητικών τους χορδών και στη συνέχεια να εισπηδήσω στον εγκέφαλο. Μ' αυτό τον τρόπο μπορώ να ευθυγραμμίσω την ενέργειά μου ώστε να επέλθει μία πιο γρήγορη ανάμιξη της ουσίας μου με το σώμα τους. Σύντομα σταματούν το κλάμα, χωρίς να ξέρουν το γιατί."

Προσωποποίηση με Αντικείμενα

Έχω ακούσει μερικές συγκλονιστικές ιστορίες σχετικές με τη χρήση οικείων αντικειμένων, όπως αυτή με τον άντρα στην επόμενη περίπτωση. Καθώς οι σύζυγοι συνήθως πεθαίνουν πριν από τις γυναίκες τους ακούω τα περισσότερα σχετικά με τις ενεργειακές τεχνικές από τη δική τους πλευρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ψυχές που είναι προσανατολισμένες σε αντρικά σώματα έχουν μεγαλύτερες θεραπευτικές ικανότητες επειδή είναι περισσότερο εξασκημένες στο να παρηγορούν. Η ψυχή στην Περίπτωση 4 υπήρξε το ίδιο αποτελεσματική σε προηγούμενες ζωές της - ως γυναίκα που προηγήθηκε του συζύγου της στο θάνατο - αλλά και ως σύζυγος στην παρούσα ζωή.

Περίπτωση 4
Δρ. Ν: Τι κάνεις όταν οι προσπάθειές σου αμέσως μετά το θάνατο δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα σε κανένα σημείο πάνω στο σώμα; Α: Όταν είδα ότι η γυναίκα μου, η Έλεν, δεν με λάμβανε με την άμεση προσέγγιση, κατέφυγα σε κάτι οικείο μέσα από το σπίτι. Δρ. Ν: Εννοείς ένα ζώο - μια γάτα ή ένα σκύλο; Α: Τα έχω χρησιμοποιήσει κι αυτά στο παρελθόν, αλλά όχι ... όχι αυτή τη φορά. Αποφάσισα να επιλέξω ένα αντικείμενο αξίας για μένα που η γυναίκα μου ήξερε ότι ήταν πολύ προσωπικό ... διάλεξα το δαχτυλίδι μου.
	Στο σημείο αυτό ο πελάτης μου μού εξήγησε ότι στη διάρκεια αυτής της περασμένης του ζωής φορούσε πάντα ένα μεγάλο δαχτυλίδι Ινδικής τεχνοτροπίας με μια τιρκουάζ πέτρα στο κέντρο του. Συχνά κάθονταν με τη γυναίκα του κοντά στο τζάκι και συζητούσαν πώς πέρασαν τη μέρα τους. Ο ίδιος είχε τη συνήθεια να τρίβει την πέτρα ενώ μιλούσε στην Έλεν. Η γυναίκα του συχνά σχολίαζε περιπαιχτικά αυτήν τη συνήθειά του, να γυαλίζει δηλαδή την πέτρα και μια φορά του θύμισε πως είχε παρατηρήσει ότι είχε εκτονώσει τη νευρικότητά του, με τον ίδιο τρόπο, το πρώτο βράδυ της γνωριμίας τους.

Δρ. Ν: Νομίζω ότι εμπέδωσα τα του δαχτυλιδιού. Τι έκανες μ' αυτό ως πνεύμα;
Α: Όταν εργάζομαι με ανθρώπους και αντικείμενα, πρέπει να περιμένω μέχρις ότου η ατμόσφαιρα γίνει απόλυτα ήρεμη. Τρεις εβδομάδες μετά το θάνατό μου, η Έλεν άναψε το τζάκι και κοίταζε τη φωτιά με δάκρυα στα μάτια. Άρχισα να διοχετεύω την ενέργειά μου μέσα στην ίδια τη φωτιά, χρησιμοποιώντας τη φωτιά ως αγωγό θερμότητας και ελαστικότητας. Δρ. Ν: Με συγχωρείς που σε διακόπτω, αλλά τι σημαίνει «ελαστικότητα»;
Α: Μου πήρε αιώνες να το μάθω αυτό. Η ελαστική ενέργεια είναι υγρή. Η μετατροπή της ψυχικής μου ενέργειας σε υγρή κατάσταση απαιτεί έντονη συγκέντρωση και άσκηση καθώς θα πρέπει να γίνει λεπτή και απαλή. Η φωτιά σ' αυτή τη λειτουργία χρησιμεύει ως καταλύτης.
Δρ. Ν: Αυτή η μορφή είναι ακριβώς η αντίθετη από μια ισχυρή, συμπυκνωμένη ακτίνα ενέργειας; Α: Ακριβώς. Είμαι πολύ αποτελεσματικός στην ταχύτατη μετατροπή της ενέργειάς μου από υγρή σε στερεή μορφή και το αντίστροφο. Η μετατροπή είναι ανεπαίσθητη αλλά αφυπνίζει το ανθρώπινο μυαλό.
Σημείωση: Υπήρξαν και άλλοι που μου είπαν ότι αυτή η τεχνική αλλαγής της μορφής της ενέργειας «διεγείρει τον ανθρώπινο εγκέφαλο». Δρ. Ν: Ενδιαφέρον, σε παρακαλώ συνέχισε. Α: Η Έλεν συνδεόταν με τη φωτιά και κατά συνέπεια, με μένα. Προς στιγμήν η θλίψη έγινε λιγότερο πιεστική, και εγώ μετακινήθηκα κατευθείαν στην κορυφή του κεφαλιού της. Αισθάνθηκε την παρουσία μου ... ανεπαίσθητα. Δεν ήταν αρκετό. Τότε, άρχισα να μετατρέπω την ενέργειά μου, όπως σου είπα, από σκληρή σε απαλή με τη μέθοδο του πιρουνιού.
Δρ. Ν: Τι κάνεις όταν «πιρουνιάζεις» την ενέργεια;
Α: Τη διασπώ. Διατηρώ μια απαλή υγρή ενέργεια στο κεφάλι της Έλεν, ώστε να κρατάω την επαφή, και ταυτόχρονα πιρουνιάζω μια σκληρή ακτίνα στο κουτί εκεί που βρίσκεται το δαχτυλίδι μου, μέσα στο συρτάρι ενός τραπεζιού. Στόχος μου είναι να ανοίξω απαλά μια δίοδο από το μυαλό της στο δαχτυλίδι. Γι' αυτό και χρησιμοποιώ σκληρή σταθερή ακτίνα, για να την κατευθύνω προς το δαχτυλίδι. Δρ. Ν: Τι κάνει η Έλεν, στη συνέχεια; Α: Με την καθοδήγησή μου, σηκώνεται αργά χωρίς να ξέρει γιατί. Κατευθύνεται, σαν να υπνοβατεί, προς το τραπέζι και διστάζει. Μετά ανοίγει το συρτάρι. Δεδομένου ότι το δαχτυλίδι μου είναι μέσα στο κουτί συνεχίζω τις ενεργειακές εναλλαγές της διαδρομής από το μυαλό της προς το καπάκι του κουτιού. Η Έλεν το ανοίγει, βγάζει έξω το δαχτυλίδι μου, και το κλείνει μέσα στο αριστερό της χέρι, (με βαθύ αναστεναγμό) Τότε ξέρω πια ότι την έχω!
Δρ. Ν: Δηλαδή πώς; Α: Επειδή το δαχτυλίδι εξακολουθεί να διατηρεί μέρος της ενέργειάς μου. Δεν είναι προφανές; Αισθάνεται την ενέργειά μου και στις δύο πλευρές του πιρουνιού. Πρόκειται για ένα σήμα διπλής κατεύθυνσης. Πολύ αποτελεσματικό. Δρ. Ν: Ναι, τώρα καταλαβαίνω - μετά, τι κάνεις με την Έλεν;
Α: Πηγαινοέρχομαι αστραπιαία πάνω σε μια πανίσχυρη γέφυρα ανάμεσα σε μένα που στέκομαι δεξιά της και στο δαχτυλίδι στα αριστερά της. Στρέφεται προς την πλευρά μου και χαμογελάει. Στη συνέχεια, φιλάει το δαχτυλίδι και λέει «Σ' ευχαριστώ, αγάπη μου, ξέρω ότι είσαι μαζί μου τώρα. Θα προσπαθήσω να φανώ πιο γενναία». Η ελαφριά ενέργεια έχει κάποιες ιδιότητες ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, κι έτσι μπορεί να λειτουργήσει πάνω στα αντικείμενα με μυστήριους τρόπους.

Αναγνώριση μέσω Ονείρου
Ένα από τα βασικά μέσα τα οποία χρησιμοποιεί η ψυχή, που μόλις αναχώρησε, για να έρθει σ' επαφή με αγαπημένους ανθρώπους είναι τα όνειρα. Όταν κοιμόμαστε, η θλίψη που έχει κυριεύσει τον συνειδητό νου, απωθείται προσωρινά από την μετωπιαία θέση των σκέψεών μας. Ακόμα κι αν ο ύπνος μας είναι ανήσυχος, ο ασυνείδητος νους είναι πιο ανοιχτός στο να δεχτεί. Δυστυχώς, ο άνθρωπος που θρηνεί, θα ξυπνήσει πολύ συχνά από ένα όνειρο που μπορεί να περιέχει ένα μήνυμα και θα το αφήσει να ξεγλιστρήσει από τη μνήμη του χωρίς να καταγράψει τίποτα. Είτε οι εικόνες και τα σύμβολα που είδε δεν σήμαιναν τίποτα τη συγκεκριμένη στιγμή είτε η ακολουθία του ονείρου απορρίπτεται ως ευσεβής πόθος, αν για παράδειγμα, ο ονειρευόμενος δει ότι βρισκόταν μαζί με τον νεκρό αγαπημένο του.
Πριν προχωρήσω, επιθυμώ να καταθέσω μια άποψη για τη γενικότερη φύση των ονείρων. Η επαγγελματική μου εμπειρία πάνω στα όνειρα προέρχεται από τις πληροφορίες που έχω από τους πελάτες μου όταν βρίσκονται σε κατάσταση ύπνωσης. Τότε μου εξηγούν πώς - ως ασώματοι - χρησιμοποιούν την κατάσταση του ονείρου για να προσεγγίσουν τους ζώντες. Τα πνεύματα είναι ιδιαίτερα επιλεκτικά ως προς τις ακολουθίες των ονείρων μας που χρησιμοποιούν. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα όνειρα είναι επιφανειακά.
Έχοντας ανατρέξει σε διάφορα κείμενα σχετικά με τα όνειρα, διαπιστώνω ότι ειδικοί του χώρου πιστεύουν ότι πολλά όνειρα που βλέπουμε τη νύχτα δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα από παραλογισμούς που προκαλεί η υπερφόρτωση των κυκλωμάτων μας κατά τη διάρκεια της μέρας. Αν το μυαλό βρίσκει διέξοδο σε ορισμένους κύκλους ύπνου, τότε οι νευροδιαβιβαστές αποδεσμεύουν τον ατμό, κατά μήκος των συναπτικών σχισμών, ώστε να αναπαυθεί ο εγκέφαλος.

Κατατάσσω τα όνειρα σε τρεις κατηγορίες εκ των οποίων η πρώτη είναι ο καθαρισμός του ενεργειακού χώρου. Μερικές φορές τη νύχτα πολλές αδέσποτες σκέψεις της μέρας κωδικοποιούνται και σαρώνονται έξω από το μυαλό ως (ασυναρτησίες) αλαμπουρνέζικα. Δεν μπορούμε να βγάλουμε νόημα επειδή δεν υπάρχει. Από την άλλη πλευρά, όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει μία πιο γνωστική πλευρά όταν ονειρευόμαστε. Διαιρώ την κατάσταση αυτή σε δύο μέρη, στην επίλυση προβλημάτων και την πνευματική, με μία μόνο λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους. Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους έχει δοθεί ως αποτέλεσμα ενός ονείρου μια προαίσθηση για κάποιο μελλοντικό γεγονός. Η κατάσταση του νου μας μπορεί να τροποποιηθεί από τα όνειρα.

Μία από τις πιο αγχωτικές περιόδους της ζωής μας είναι η περίοδος του πένθους, όταν μας έχουν αποστερήσει τη στοργή ενός αγαπημένου μας προσώπου - για πάντα, όπως νομίζουμε. Η μοναδική σχεδόν ανακούφιση που δεχόμαστε από την καταπιεστική θλίψη συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου. Πέφτουμε για ύπνο με άγχος και ξυπνάμε με τον πόνο να είναι ακόμα εκεί, ωστόσο στο ενδιάμεσο διάστημα μεσολαβεί ένα αίνιγμα.

Μερικά πρωινά μας φωτίζουν μια καλύτερη ιδέα για τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνουμε ώστε να αντιμετωπίσουμε την απώλειά μας. Η επίλυση προβλημάτων μέσω ονειρικών ακολουθιών είναι μια διαδικασία ψυχικής επώασης, που έχει ονομαστεί διαδικαστική επειδή εμφανίζονται εικόνες οι οποίες μας διδάσκουν τρόπους για να προχωρήσουμε. Άραγε η επίγνωση αυτή δεν προέρχεται από τον εαυτό μας αλλά από κάπου αλλού;

Τα πνευματικά όνειρα περιλαμβάνουν τους οδηγούς μας, τις ψυχές που μας διδάσκουν και τις αδελφές ψυχές που έρχονται ως αγγελιαφόροι για να μας βοηθήσουν δίνοντάς μας λύσεις. Δεν χρειάζεται να πενθούμε για να λάβουμε βοήθεια, μια τέτοια βοήθεια. Σ' αυτό το πνευματικό ονειρικό μίγμα, έχουμε, ακόμα, ανάκληση μνήμης από εμπειρίες μας σε άλλους φυσικούς και νοητικούς κόσμους, συμπεριλαμβανομένου και του πνευματικού κόσμου.

Πόσοι από σας δεν έχετε ονειρευτεί ότι πετούσατε ή κάνατε με ευκολία υποβρύχια κολύμβηση; Συχνά, αυτά τα είδη των ονειρικών ακολουθιών μάς παρέχουν μεταφορικές νύξεις, που ανοίγουν την πόρτα σε συγκρίσεις των προηγούμενων ζωών με την τρέχουσα. Ο χαρακτήρας της αθάνατης ψυχής μας δεν αλλάζει πολύ, μεταξύ των σωμάτων που την φιλοξενεί, και έτσι αυτές οι συγκρίσεις δεν είναι καθόλου παράξενες. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις μας προκύπτουν μέσα από όνειρα με επεισοδιακά γεγονότα, από τόπους και πρότυπα συμπεριφοράς, που προέρχονται από εμπειρίες μας πριν αποκτήσουμε το παρόν σώμα μας.

Ο Γιούνγκ είπε "Τα όνειρα ενσωματώνουν απωθημένες επιθυμίες και φόβους, ενδέχεται όμως και να δώσουν έκφραση σε αναπόδραστες αλήθειες που δεν είναι ούτε ψευδαισθήσεις ούτε ζωηρές φαντασιώσεις. "Μερικές φορές, στη διάρκεια των ονείρων μας, οι αλήθειες αυτές διατυπώνονται σε μεταφορικά παζλ και εκφράζονται ως αρχετυπικές εικόνες. Τα σύμβολα στα όνειρα απλουστεύονται σε μια πολιτιστική γενίκευση και οι ονειροκρίτες δεν έχουν ξεφύγει απ' αυτή την προκατάληψη.

Ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να χρησιμοποιεί τη διαίσθησή του προκειμένου να οριοθετήσει το νόημα ενός ονείρου. Συχνά μία ονειρική σύλληψη είναι τόσο πραγματική όσο και μια εμπειρία σε εγρήγορση. Με ποιο τρόπο σας βοηθά ένα αγαπημένο πνεύμα να αποκτήσετε επίγνωση και να αποδεχθείτε αυτά τα πράγματα στα όνειρά σας;

Περίπτωση 5
Η πελάτισσά μου στην περίπτωση αυτή έχει μόλις πεθάνει από πνευμονία στην πόλη της Νέας Υόρκης το 1935. Ήταν μια νέα γυναίκα, κοντά στα 30, που ήρθε στη Νέα Υόρκη έχοντας μεγαλώσει σε μια μικρή πόλη της μεσοδυτικής περιφέρειας. Ο θάνατος της Σύλβιας υπήρξε ξαφνικός και ήθελε να στείλει λίγη παρηγοριά στη χήρα μητέρα της. Δρ. Ν: Αναχωρείς αμέσως για τον πνευματικό κόσμο μετά το θάνατο; Α: Όχι. Πρέπει να αποχαιρετίσω τη μητέρα μου, έτσι μένω για λίγο γύρω από τη Γη μέχρι να μάθει τα νέα.
Δρ. Ν: Υπάρχει κάποιος άλλος που θα ήθελες να δεις πριν πας στη μητέρα σου; Α: (με δισταγμό, και μετά με σβησμένη φωνή). Ναι ... έχω έναν παλιό φίλο ... το όνομά του είναι Φιλ ... πηγαίνω πρώτα στο σπίτι του ... Δρ. Ν: (απαλά). Καταλαβαίνω, ήσουν ερωτευμένη με τον Φιλ; Α: (παύση). Ναι, αλλά δεν παντρευτήκαμε ποτέ ... θέλω ... απλώς να τον αγγίξω μια φορά ακόμα. Στην πραγματικότητα, δεν έρχομαι σε επαφή μαζί του γιατί κοιμάται βαθιά και δεν ονειρεύεται. Δεν μπορώ να μείνω πολύ γιατί θέλω να φτάσω στη μαμά μου πριν φτάσουν σ' αυτήν τα νέα μου. Δρ. Ν: Δεν είσαι κάπως βιαστική με τον Φιλ; Γιατί δεν περιμένεις την κατάλληλη ονειρική κατάσταση και να αφήσεις τότε ένα μήνυμα;
Α: (σταθερά). Ο Φιλ δεν ήταν μέρος της ζωής μου εδώ και χρόνια. Του δόθηκα όταν ήμασταν και οι δύο νέοι. Τώρα πια με σκέφτεται σπάνια ... και ...ε, ... το να με αισθανθεί μέσω ενός ονείρου ... ούτως ή άλλως θα έχανε το μήνυμα. Τα ενεργειακά ίχνη της αναχώρησής μου είναι αρκετά προς το παρόν αφού στον πνευματικό κόσμο θα είμαστε πάλι μαζί. Δρ. Ν: Αφού αφήσεις τον Φιλ, πηγαίνεις στη μητέρα σου;
Α: Ναι. Αρχίζω με μια πιο συμβατική επικοινωνία μέσω της σκέψης όσο είναι ξύπνια αλλά δεν καταφέρνω τίποτα. Είναι τόσο θλιμμένη. Η θλίψη της μητέρας μου επειδή δεν ήταν στο προσκέφαλό μου την έχει συντρίψει. Δρ. Ν: Τι μεθόδους δοκίμασες μέχρι τώρα; Α: Προβάλλω τις σκέψεις μου με ένα πορτοκαλο-κίτρινο φως, σαν τη φλόγα ενός κεριού, και διαχέω το φως μου γύρω από το κεφάλι της, στέλνοντας σκέψεις αγάπης. Δεν είμαι αποτελεσματική. Δεν καταλαβαίνει ότι είμαι μαζί της. Θα δοκιμάσω ένα όνειρο. Δρ. Ν: Εντάξει Σύλβια, οδήγησέ με σ' αυτό αργά. Άρχισε, σε παρακαλώ, λέγοντάς μου αν επιλέγεις κάποιο από τα όνειρα της μητέρας σου ή δημιουργείς ένα δικό σου. Α: Δεν τα καταφέρνω ακόμα στη δημιουργία ονείρων. Μου είναι πολύ πιο εύκολο να εισχωρήσω σε κάποιο δικό της όνειρο ώστε να μπορέσω να δημιουργήσω μια πιο φυσική επαφή και μετά να συμμετάσχω. Θέλω να είναι βέβαιη ότι στο όνειρο είμαι εγώ. Δρ. Ν: Τέλεια, τώρα πάρε με μαζί σου σ' αυτή τη διαδικασία. Α: Τα πρώτα ένα-δυο όνειρα είναι ακατάλληλα. Το ένα έχει αλλοπρόσαλλο περιεχόμενο. Το άλλο είναι μία σκηνή από προηγούμενη ζωή, που όμως δεν με περιλαμβάνει. Τελικά, βλέπει ένα όνειρο, όπου περπατά μόνη της στα λιβάδια γύρω από το σπίτι μου. Θα πρέπει να σου πω ότι δεν είναι στενοχωρημένη σ' αυτό το όνειρο. Δεν έχω πεθάνει ακόμα. Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο, Σύλβια, βοηθάει αυτό το όνειρο, αφού δεν είσαι μέσα σ' αυτό; Α: (γελώντας με μένα). Άκουσέ με, δεν κατάλαβες, θα εντάξω απαλά τον εαυτό μου μέσα στο όνειρο. Δρ. Ν: Μπορείς να αλλάξεις την αλληλουχία του ονείρου ώστε να συμπεριλάβεις τον εαυτό σου;
Α: Βέβαια, μπαίνω στο όνειρο από την άλλη πλευρά του αγρού, συνταιριάζοντας τα ενεργειακά μου πρότυπα με τις σκέψεις της μητέρας μου. Προβάλλω μία εικόνα του εαυτού μου όπως ήμουνα την τελευταία φορά που με είδε. Διασχίζω αργά τον αγρό για να την αφήσω να συνηθίσει την παρουσία μου. Της γνέφω και της χαμογελώ και μετά την πλησιάζω. Αγκαλιαζόμαστε και τότε στέλνω κύματα αναζωογονητικής ενέργειας στο κοιμισμένο της σώμα. Δρ. Ν: Και τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό στη μητέρα σου;
Α: Η εικόνα αυτή είναι ανυψωμένη σ' ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας για τη μητέρα μου. Θέλω να βεβαιωθώ ότι το όνειρο θα τη συντροφεύει και όταν ξυπνήσει. Δρ. Ν: Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη πως δεν θα σκεφτεί ότι όλα αυτά είναι μόνο μία προβολή της επιθυμίας της για σένα κι ότι δεν θα αγνοήσει το όνειρο ως μη πραγματικό; Α: Η επίδραση ενός ζωντανού ονείρου σαν κι αυτό είναι πολύ μεγάλη. Όταν ξυπνήσει η μητέρα μου, έχει στο μυαλό της μια ζωντανή εντύπωση του τοπίου αυτού μαζί με εμένα και έτσι υποψιάζεται ότι είμαι μαζί της. Με τον καιρό, η μνήμη γίνεται τόσο πραγματική που σιγουρεύεται γι' αυτό. Δρ. Ν: Σύλβια, η εικόνα του ονείρου μεταφέρεται από την ασυνείδητη σε μια συνειδητή πραγματικότητα χάρη στη δική σου μεταβίβαση ενέργειας; Α: Ναι, είναι μια διαδικασία φιλτραρίσματος κατά την οποία, για μερικές μέρες, εξακολουθώ να της στέλνω ενεργειακά κύματα μέχρι να αρχίσει να αποδέχεται το θάνατό μου. Θέλω να πιστέψει ότι εξακολουθώ να είμαι ένα κομμάτι της και ότι θα παραμένω πάντα. Επιστρέφοντας στην κατάσταση ύπνου του Φιλ, ήταν φανερό ότι η Σύλβια δεν σκόπευε να μείνει τόσο ώστε να εκδηλώσει τα συναισθήματά της στον ασυνείδητο νου του. Τα όνειρα φαίνεται ότι δεν συμβαίνουν στα βαθιά στάδια δέλτα της εγκεφαλικής δραστηριότητας όπου δεν υπάρχει γρήγορη κίνηση των ματιών. Ο ύπνος ΡΕΜ, γνωστός και ως παράδοξος ύπνος, είναι πολύ πιο ελαφρύς και συνεπώς πιο ενεργός από πλευράς ονείρων, κυρίως στα πρώτα και στα τελευταία στάδια του ύπνου.
Όλες οι ψυχές Ονειρουργοί, με τις οποίες ήρθα σε επαφή, ασκούν την εμφύτευση ονείρων με τρόπους που έχουν δύο σημαντικές διαφορές.
1. Τροποποίηση Ονείρου: Εδώ μία ταλαντούχα ψυχή εισέρχεται στο μυαλό ενός κοιμώμενου και τροποποιεί μερικώς ένα ήδη υπάρχον όνειρο, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Κατά την τεχνική αυτή, τα πνεύματα τοποθετούν τους εαυτούς τους ως ηθοποιούς ανάμεσα στις γραμμές ενός εξελισσόμενου έργου καθώς ο ονειρευόμενος δεν γνωρίζει το σενάριο και την αλλοίωση των αλληλουχιών. Αυτό είναι που έκανε η Σύλβια με τη μητέρα της. Παραμόνευε το σωστό είδος εξελισσόμενου ονείρου ώστε να μπει και να πραγματοποιήσει μια ομαλή προσαρμογή. Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται αυτή η προσέγγιση, πιστεύω ότι η δεύτερη διαδικασία είναι ακόμα πιο πολύπλοκη.
2. Δημιουργία Ονείρου: Σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι ψυχές πρέπει να δημιουργήσουν εκ του μηδενός και να εμφυτεύσουν ένα νέο όνειρο και να υφάνουν το εργόχειρο των εικόνων αυτών σε μια σύνθεση που να έχει νόημα και να εξυπηρετεί το σκοπό τους. Η δημιουργία ή η τροποποίηση σκηνών στο μυαλό ενός ονειρευόμενου έχει στόχο να μεταδώσει ένα μήνυμα. Θεωρώ την πράξη αυτή μία προσφορά υπηρεσίας και αγάπης. Αν η εμφύτευση του ονείρου δεν γίνει δεξιοτεχνικά έτσι ώστε να νοηματοδοτήσει το όνειρο, ο άνθρωπος θα συνεχίσει τον ύπνο του και θα ξυπνήσει το πρωί ενθυμούμενος μόνο ασύνδετα θραύσματα ή απολύτως τίποτα.

Προκειμένου να καταδείξω τη θεραπευτική χρήση της Δημιουργίας Ονείρων, θα παραθέσω την περίπτωση ενός ανθρώπου Επιπέδου V, ο οποίος στην τελευταία του ζωή λεγόταν Μπαντ. Ο Μπαντ είχε σκοτωθεί το 1942, σε μία μάχη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η περίπτωση σχετίζεται με τον Γουόλτ, ο οποίος ονειρεύεται, και υπήρξε ο επιζήσας αδελφός του Μπαντ. Ο Μπαντ είναι έμπειρος στην ονειρουργία, κι έτσι μετά το θάνατό του στο πεδίο της μάχης, επέστρεψε στο σπίτι του στον πνευματικό κόσμο και άρχισε τις προετοιμασίες για μία αποτελεσματική μέθοδο παρηγορίας του Γουόλτ.

Πρόκειται για μία από τις περιπτώσεις εκείνες οι οποίες μου παρείχαν μία ευρύτερη προοπτική των μεθόδων ανεπαίσθητης ενσωμάτωσης που οι Ψυχές Ονειρουργοί είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια του ύπνου. Στην επόμενη περίπτωση, την οποία έχω συμπτύξει, ο Μπαντ θα περιγράψει τις τεχνικές ονείρων που του δίδαξε ο οδηγός του, ο Αξινάρ.

Περίπτωση 6
Δρ. Ν: Πώς σκοπεύεις να ανακουφίσεις τον αδελφό σου από τον πόνο, μετά την επιστροφή σου στον πνευματικό κόσμο; Α: Ο Αξινάρ επεξεργάζεται μαζί μου μια αποτελεσματική στρατηγική. Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη επειδή αντιμετωπίζουμε το διπλότυπο του Γουόλτ.
Δρ. Ν: Εννοείς το δίδυμο τμήμα της ενεργειακής μάζας του Γουόλτ που έμεινε πίσω κατά την ενσάρκωσή του στη Γη; Α: Ναι, ο Γουόλτ κι εγώ ανήκουμε στην ίδια ομάδα ψυχών. Αρχίζω συνδέοντας τον εαυτό μου με τη διαιρεμένη του φύση εδώ ώστε να επικοινωνήσω πιο στενά με το φως του Γουόλτ στη Γη. Δρ. Ν: Σε παρακαλώ, εξήγησέ μου αυτή τη διαδικασία. Α: Πλέω δίπλα στην κρύπτη όπου είναι αγκυροβολημένη η εναπομείνασα ενέργειά του και συγχωνεύομαι μαζί της για λίγο. Αυτό μου επιτρέπει μία τέλεια καταγραφή του ενεργειακού αποτυπώματος του Γουόλτ. Υπάρχει ήδη ένας τηλεπαθητικός δεσμός μεταξύ μας αλλά θέλω να έχω μία στενότερη δονητική σύνδεση όταν θα φτάσω στο προσκέφαλό του. Δρ. Ν: Γιατί θέλεις να μεταφέρεις μαζί σου ένα απόλυτα ακριβές αποτύπωμα του ενεργειακού προτύπου του Γουόλτ, με την επιστροφή σου στη Γη; Α: Για να έχω ισχυρότερη σύνδεση με τα όνειρα που θα δημιουργήσω. Δρ. Ν: Γιατί, τότε, δεν μπορεί να επικοινωνήσει το άλλο μισό του Γουόλτ μαζί του στη Γη, αντί για σένα; Α: (αιχμηρά) Αυτό δεν λειτουργεί καλά. Είναι σαν να μιλάς στον εαυτό σου. Δεν έχει καμία επίδραση, ειδικά κατά τη διάρκεια του ύπνου. Είναι μια αποτυχία. Δρ. Ν: Εντάξει, αφού λοιπόν το ακριβές ενεργειακό αποτύπωμα του Γουόλτ είναι μαζί σου, τι συμβαίνει όταν πηγαίνεις στο κοιμισμένο σώμα του; Α: Στριφογυρίζει στο κρεβάτι του όλη νύχτα και υποφέρει στ' αλήθεια για το θάνατό μου. Ο Αξινάρ με εκπαίδευσε πώς να δουλεύω ανάμεσα στα όνειρα γιατί και ο ίδιος κάνει αυτές τις μεταβιβάσεις ενέργειας πολύ καλά. Δρ. Ν: Εργάζεσαι ανάμεσα στα όνειρα;
Α: Ναι, έτσι μπορώ να αφήνω μηνύματα και στις δύο πλευρές δύο διαφορετικών ονείρων και μετά να τα συνδέω για τη μεγαλύτερη δυνατή προσληπτικότητα. Επειδή έχω το ακριβές ενεργειακό αποτύπωμα του Γουόλτ, γλιστράω στο μυαλό του αρκετά εύκολα για να ξετυλίξω την ενέργειά μου. Μετά την επίσκεψή μου, ένα τρίτο όνειρο ξεδιπλώνεται, σχετικό με τα δύο προηγούμενα, σαν καθυστερημένη αντίδραση και ο Γουόλτ μας βλέπει πάλι μαζί, σε εξωσωματικό περιβάλλον, το οποίο δεν θα αναγνωρίσει ως τον πνευματικό κόσμο. Ωστόσο η ενεργοποίηση αυτής της μνήμης όταν θα την ανακαλεί θα λειτουργεί υποστηρικτικά.
Σημείωση: Μερικοί πολιτισμοί, όπως οι μυστικοί του Θιβέτ, πιστεύουν ότι αναγνωρίζουν τον πνευματικό κόσμο ως έναν σχεδόν υλικό παράδεισο, που αποτελεί φυσικό μέρος του ονειρικού πεδίου. Δρ. Ν: Ποια ήταν τα όνειρα που δημιούργησες; Α: Ο Γουόλτ ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερός μου, ωστόσο παίζαμε πολύ μαζί σαν παιδιά. Αυτό σταμάτησε όταν έγινε δεκατριών, όχι γιατί δεν ήμασταν πια κοντά σαν αδέρφια. Απλά συνδέθηκε με φίλους, συνομήλικούς του, μεγαλύτερους από μένα. Μια μέρα ο Γουόλτ και οι φίλοι του είχαν κρεμαστεί από ένα σκοινί που ήταν δεμένο ψηλά στο κλαδί ενός μεγάλου δέντρου, πάνω από μια λίμνη στο αγρόκτημά μας. Εγώ παρακολουθούσα από κοντινή απόσταση. Τα άλλα αγόρια ξεκίνησαν έναν πόλεμο μέσα στο νερό. Ο Γουόλτ τότε πήδηξε πολύ ψηλά και χτύπησε το κεφάλι του σ' ένα άλλο κλαδί. Ήταν σαν να έφαγε μια δυνατή κλωτσιά καθώς έπεφτε μέσα στο νερό. Οι άλλοι δεν τον είδαν να πέφτει. Βούτηξα στη λίμνη και κρατούσα το κεφάλι του ενώ ούρλιαζα για βοήθεια. Αργότερα, στην όχθη, ο Γουόλτ με κοίταξε με μια ζαλισμένη έκφραση και είπε «Σ' ευχαριστώ που με έσωσες Μπάντι».

Πίστευα ότι αυτή μου η πράξη θα με έκανε αποδεκτό στη λέσχη τους αλλά λίγες εβδομάδες αργότερα ο Γουόλτ και οι φίλοι του δεν με άφησαν να παίξω μπάλα μαζί τους. Ένιωσα προδομένος που ο Μπαντ δεν με υποστήριξε. Στη διάρκεια του παιχνιδιού, η μπάλα βρέθηκε πίσω από κάτι θάμνους και δεν μπορούσαν να την βρουν. Το ίδιο απόγευμα βρήκα τη μπάλα τους και την έκρυψα μέσα στον αχυρώνα μας. Ήμασταν φτωχά παιδιά κι αυτό χάλασε το παιχνίδι τους για λίγο, μέχρι που κάποιο από τα άλλα αγόρια έφερε μια άλλη μπάλα, δώρο για τα γενέθλιά του.

Δρ. Ν: Πες μου το μήνυμα που ήθελες να στείλεις στον Γουόλτ. Α: Ήθελα να δείξω δύο πράγματα. Ήθελα ο αδελφός μου να με δει που κλαίω ενώ κρατάω το κεφάλι του που αιμορραγεί στην αγκαλιά μου, στην όχθη της λίμνης και να θυμηθεί τι είπαμε μεταξύ μας όταν είχε γλιτώσει τον πνιγμό. Το δεύτερο όνειρο, σχετικό με το ποδόσφαιρο, τελείωσε όταν έκανα μία προσθήκη στο όνειρο και τον οδήγησα στον αχυρώνα όπου η μπάλα ήταν ακόμα κρυμμένη εκεί. Είπα στον Γουόλτ ότι τον έχω συγχωρήσει για κάθε του «αμάρτημα» στην κοινή ζωή μας. Θέλω να ξέρει ότι είμαι πάντα μαζί του κι ότι η αφοσίωση που τρέφουμε ο ένας για τον άλλον δεν μπορεί να πεθάνει. Αυτό θα το ξέρει όταν επιστρέψει στον παλιό αχυρώνα για να ψάξει τη μπάλα.

Δρ. Ν: Χρειάζεται ο Γουόλτ να ονειρευτεί ξανά για όλα αυτά μετά την επίσκεψή σου; Α: (γελάει) Δεν είναι απαραίτητο από τη στιγμή που θυμήθηκε την τοποθεσία της μπάλας αφού ξύπνησε. Ο Γουόλτ θυμήθηκε πράγματι ό,τι του είχα εμφυτέψει. Με το που επέστρεψε στον παλιό μας αχυρώνα και βρήκε τη μπάλα, το μήνυμα συνδέθηκε εντός του. Αυτό πρόσφερε στον Γουόλτ μια σχετική γαλήνη για τον θάνατό μου.

Ο συμβολισμός των ονείρων κινείται σε πολλά επίπεδα στο μυαλό, ορισμένα από τα οποία είναι αφηρημένα ενώ κάποια άλλα είναι συναισθηματικά. Τα όνειρα αυτής της Περίπτωσης, που περιελάμβαναν βιωματικό οραματισμό, ενίσχυσαν τις σπαραχτικές μνήμες δύο αδελφών σε ένα διάστημα του καταγεγραμμένου χρόνου. Η μελλοντική ενοποίηση απεικονίστηκε για τον Γουόλτ σε ένα τρίτο, μάλλον ανάλαφρο όνειρο με τις δύο ψυχές να συνυπάρχουν ευτυχισμένες και πάλι στον πνευματικό κόσμο.

Μου πήρε αρκετό καιρό μέχρι να βρω έναν προχωρημένο πελάτη που να έχει θητεύσει δίπλα σ' έναν Δάσκαλο Ονείρων, τίτλος πιστεύω κατάλληλος για τον Αξινάρ στην Περίπτωση 6. Όπως συμβαίνει και με όλες τις πνευματικές τεχνικές, ορισμένες ψυχές έχουν μεγαλύτερη κλίση από άλλες στο να αποκτήσουν πιο ειδικευμένες δεξιότητες. Στην Περίπτωση 6, ο Μπαντ δεν εμφύτευσε απλώς μία αλληλουχία ονείρων στο μυαλό του Γουόλτ αλλά στη συνέχεια άσκησε και την πιο πολύπλοκη τεχνική του για να τα συνδέσει σε ένα κεντρικό θέμα αγάπης και υποστήριξης του αδελφού του. Τέλος, ο Μπαντ παρείχε το απτό πειστήριο της παρουσίας του μέσω της χρήσης μιας κρυμμένης μπάλας. Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την Σύλβια, στην Περίπτωση 5, αφού κατάφερε να εισδύσει αποτελεσματικά στο όνειρο της μητέρας της και να της προσφέρει γαλήνη, χωρίς να την ενοχλήσει ενόσω κοιμόταν. Απλά η Περίπτωση 6 επέδειξε μεγαλύτερη πνευματική δεξιοτεχνία.

Μεταβίβαση Μέσω Παιδιών

Όταν οι ψυχές δυσκολεύονται να προσεγγίσουν το μυαλό ενός ταραγμένου ενήλικα, ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν παιδιά ως αγωγούς των μηνυμάτων τους. Τα παιδιά είναι περισσότερο δεκτικά στα πνεύματα γιατί δεν έχουν προγραμματιστεί στην αμφιβολία ή στην αντίσταση στο μεταφυσικό. Συχνά, το νεαρό άτομο που επιλέγεται ως αγωγός ανήκει στην οικογένεια αυτού που αναχώρησε. Η επόμενη Περίπτωση αφορά έναν άντρα που πέθανε από καρδιακή προσβολή στην αυλή του σπιτιού του σε ηλικία σαράντα δύο χρονών.

Περίπτωση 7
Δρ. Ν: Τι κάνεις για να παρηγορήσεις τη γυναίκα σου τη στιγμή του θανάτου; Α: Στην αρχή προσπαθώ να αγκαλιάσω την Ιρέν με την ενέργειά μου αλλά ακόμα δεν είμαι αρκετά επιδέξιος σ' αυτό (η περίπτωση αυτή ανήκει στο Επίπεδο ΙΙ). Μπορώ να νιώσω τη θλίψη της αλλά τίποτα απ' όσα κάνω δεν φέρνει αποτέλεσμα. Ανησυχώ γιατί δεν θέλω να φύγω χωρίς να την αποχαιρετίσω. Δρ. Ν: Ηρέμησε τώρα και συνέχισε αργά την αφήγησή σου. Θέλω να μου εξηγήσεις πώς διαχειρίζεσαι αυτό το δίλημμα.
Α: Γρήγορα συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσα να παρηγορήσω λιγάκι την Ιρέν, προσεγγίζοντάς την μέσω της Σάρα, της δεκάχρονης κόρης μας. Δρ. Ν: Γιατί πιστεύεις ότι η Σάρα θα μπορούσε να σε προσλάβει; Α: Η κόρη μου κι εγώ έχουμε έναν ιδιαίτερο δεσμό. Είναι κι αυτή πολύ στενοχωρημένη για το πέρασμά μου αλλά το συναίσθημά της περιέχει κυρίως και φόβο γι' αυτό που μου συνέβη τόσο ξαφνικά. Η Σάρα δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα το όλο συμβάν. Έχουν έρθει πολλοί γείτονες που βρίσκονται κοντά στη γυναίκα μου προσπαθώντας να τη στηρίξουν. Κανείς δεν δίνει προσοχή στη Σάρα, που κάθεται μόνη της στην κρεβατοκάμαρά μας. Δρ. Ν: Αυτό το εκλαμβάνεις ως ευκαιρία; Α: Ναι. Στην πραγματικότητα η Σάρα διαισθάνεται ότι είμαι ακόμα ζωντανός, συνεπώς είναι πιο ανοιχτή στο να δεχθεί τις δονήσεις μου, καθώς κινούμαι μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Δρ. Ν: Ωραία - τι συμβαίνει στη συνέχεια ανάμεσα σε σένα και την κόρη σου;
Α: (παίρνει βαθιά ανάσα) Το πέτυχα! Η Σάρα κρατάει δύο βελόνες πλεξίματος της μητέρας της. Στέλνω ζεστασιά με αυτές στα χέρια της κι εκείνη το νιώθει αμέσως. Μετά χρησιμοποιώ τις βελόνες σαν όχημα για να φτάσω στη σπονδυλική της στήλη, στη βάση του λαιμού και εργάζομαι γύρω από το πηγούνι της, (σταματάει και αρχίζει να γελάει) Δρ. Ν: Τι σου δημιούργησε τόση ευφορία; Α: Η Σάρα γαργαλιέται. Τη γαργαλάω κάτω απ' το πηγούνι της, όπως έκανα κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο.
Δρ. Ν: Τώρα τι κάνεις; Α: Οι επισκέπτες φεύγουν γιατί με έβγαλαν έξω στο δρόμο και με έβαλαν σ' ένα ασθενοφόρο. Η Ιρέν έρχεται μόνη της στην κρεβατοκάμαρα για να ετοιμαστεί καθώς θα την μεταφέρει στο νοσοκομείο ένας γείτονας. Θέλει επίσης να δει πώς είναι η κόρη μας. Η Σάρα κοιτάζει τη γυναίκα μου και λέει «Μαμά, δεν χρειάζεται να φύγεις, ο Μπαμπάς είναι εδώ μαζί μου - το ξέρω νιώθω να μου γαργαλάει το λαιμό!» Δρ. Ν: Και τότε η γυναίκα σου τι κάνει; Α: Η Ιρέν είναι δακρυσμένη αλλά κλαίει πιο συγκρατημένα απ' ότι πριν γιατί δεν θέλει να φοβίσει τη Σάρα. Αγκαλιάζει την κόρη μας. Δρ. Ν: Αρνείται η Ιρέν να ενδώσει σ' αυτό που πιστεύει ότι είναι η φαντασία της Σάρας, εννοώ την παρουσία σου εκεί μαζί της; Α: Δεν αφήνεται ακόμα - αλλά είμαι έτοιμος για την Ιρέν τώρα. Μόλις η γυναίκα μου αγκαλιάζει την κόρη μας πηδάω στο κενό ανάμεσά τους, στέλνοντας ενέργεια και προς τις δυο τους. Και η Ιρέν με αισθάνεται, αλλά όχι τόσο όσο η Σάρα. Κάθονται στο κρεβάτι και κρατιούνται μεταξύ τους αγκαλιά, με κλειστά μάτια. Για λίγο και οι τρεις μας είμαστε μόνοι μαζί.
Δρ. Ν: Αισθάνεσαι ότι εκπλήρωσες αυτό που είχες ξεκινήσει να κάνεις αυτή τη μέρα; Α: Ναι, είναι αρκετό. Είναι ώρα να φύγω κι έτσι απομακρύνομαι απ' αυτές και πλέω έξω από το σπίτι. Μετά βρίσκομαι ψηλά πάνω από την εξοχή και ρουφιέμαι μέσα στον ουρανό. Γρήγορα μπαίνω σ' ένα λαμπρό φως, όπου έρχεται να με συναντήσει ο οδηγός μου.

Επαφή σε Οικείο Περιβάλλον
Μπορεί να φαίνεται στην τελευταία Περίπτωση ότι από τη στιγμή που η ψυχή έχει καταφέρει να έρθει σε επαφή με τους δικούς της, αναχωρεί για τον πνευματικό κόσμο χωρίς να ενδιαφέρεται να ξαναβρεθεί κοντά μας. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αισθάνονται την παρουσία μιας ψυχής αμέσως μετά το θάνατο, αλλά θα το νιώσουν στο μέλλον. Οι επιζώντες που έχουν φθάσει στο σημείο αποδοχής κατά τη διαδικασία του πένθους τους, θα έβρισκαν παρηγοριά αν ήξεραν ότι αυτοί που αγάπησαν είναι ακόμα μαζί τους και τους παρακολουθούν. Ωστόσο υπάρχουν κι εκείνοι που δεν αισθάνονται ποτέ τίποτα.
	Οι ψυχές δεν μας αφήνουν τόσο εύκολα. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο οι ψυχές αγγίζουν τους ανθρώπους είναι μέσω των περιβαλλοντικών σκηνικών που σχετίζονται με τη μνήμη τους. Οι επαφές αυτές είναι αποτελεσματικές σε μυαλά που παραμένουν κλειστά για κάθε άλλη μορφή πνευματικής επικοινωνίας. Η επόμενη Περίπτωση περιγράφει αυτή τη μέθοδο. Η πελάτισσά μου, μία γυναίκα με το όνομα Νάνσυ, πέθανε στην προηγούμενη ζωή της από οξύ εγκεφαλικό μετά από τριάντα-οκτώ χρόνια γάμου με τον Τσαρλς. Ο άντρας της καθηλώθηκε στο πένθος του, μεταξύ άρνησης και θυμού, και η συναισθηματική του μόνωση ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να δεχθεί βοήθεια από τους φίλους ή να αναζητήσει επαγγελματική στήριξη. Ως μηχανικός, το κυρίαρχο αναλυτικό του μυαλό απέρριπτε κάθε πνευματική προσέγγιση στην απώλειά του θεωρώντας την αντι-επιστημονική.

Η ψυχή της Νάνσυ είχε προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τον άντρα της με διάφορους τρόπους επί μήνες μετά την κηδεία. Η στωική του φύση είχε δημιουργήσει ένα τόσο συμπαγές τείχος γύρω από τον εαυτό του, που ο Τσαρλς ούτε καν είχε κλάψει μετά το θάνατο της γυναίκας του. Για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η Νάνσυ αποφάσισε να αγγίξει τον εσώτερο εαυτό του μέσω της αίσθησης της όσφρησης, συνδέοντάς την με ένα περιβαλλοντικό σκηνικό οικείο και στους δυο τους. Η χρήση των αισθητηρίων οργάνων από τις ψυχές συμπληρώνει την επικοινωνία με τον υποσυνείδητο νου. Η Νάνσυ αποφάσισε, για να έρθει σε επαφή με τον Τσαρλς, να χρησιμοποιήσει τον κήπο της και συγκεκριμένα μια τριανταφυλλιά.
Περίπτωση 8
Δρ. Ν: Γιατί πιστεύεις ότι ο Τσαρλς θα αντιδράσει στην παρουσία σου στον κήπο; Α: Επειδή γνωρίζει ότι αγαπούσα τον κήπο μου. Γι' αυτόν τα φυτά μου αντιπροσώπευαν την απόλυτη αγάπη μου. Ήξερε πόση χαρά μου έδιναν, ενώ για τον Τσαρλς η κηπουρική ήταν απλά μια κοπιαστική δουλειά. Στην πραγματικότητα βοηθούσε ελάχιστα στον κήπο μας. Ήταν πολύ απασχολημένος με τα σχέδιά του ως μηχανικός. Δρ. Ν: Δεν έδινε σημασία, τότε, στη σκληρή σου δουλειά;
Α: Όχι, εκτός αν εγώ του τραβούσα την προσοχή σε κάτι. Είχα μια αγαπημένη λευκή τριανταφυλλιά μπροστά απ' την εξώπορτά μας και όταν έκοβα τα λουλούδια της, τα ανέμιζα μπροστά απ' τη μύτη του και του έλεγα ότι αν ούτε αυτό το γλυκό άρωμα δεν τον συγκινούσε, τότε δεν είχε ίχνος ρομαντισμού στην ψυχή του. Μας άρεσε να γελάμε συχνά μ' αυτό γιατί ο Τσαρλς ήταν στην πραγματικότητα ένας τρυφερός σύντροφος, που όμως δεν το εξωτερίκευε. Για να αποφύγει το θέμα, με πείραζε πετώντας μου απότομα «αυτά είναι άσπρα τριαντάφυλλα, εμένα μ' αρέσουν τα κόκκινα». Δρ. Ν: Και πώς εφάρμοσες το σχέδιο με τα τριαντάφυλλα για να ενημερώσεις τον Τσαρλς ότι είσαι ακόμα ζωντανή και μαζί του; Α: Η τριανταφυλλιά μου μαράθηκε χωρίς τη φροντίδα μου μετά το θάνατό μου. Στην πραγματικότητα όλος μου ο κήπος ήταν σε κακή κατάσταση καθώς ο Τσαρλς δεν ασχολιόταν καθόλου. Ένα Σαββατοκύριακο καθώς περπατούσε στον κήπο ζαλισμένος πλησίασε κάποια τριαντάφυλλα του διπλανού μας σπιτιού. Ένιωσε το άρωμά τους. Αυτό ήταν που περίμενα και τότε μπήκα γρήγορα μέσα στο μυαλό του. Με σκέφτηκε και κοίταξε τη μαραμένη μου τριανταφυλλιά. Δρ. Ν: Δημιούργησες μια εικόνα της τριανταφυλλιάς σου στο μυαλό του;
Α: (αναστενάζει) Όχι, αυτό δεν θα μπορούσε να το προσλάβει στην αρχή. Ο Τσαρλς είναι εξοικειωμένος με τα εργαλεία. Προσπάθησα στην αρχή να οπτικοποιήσει στο μυαλό του ένα φτυάρι και το σκάψιμο. Μετά κάναμε τη μεταβίβαση στην τριανταφυλλιά μου και στο κέντρο κηπουρικής στην πόλη, από όπου θα μπορούσε να το αγοράσει. Αμέσως ο Τσαρλς πήρε στα χέρια του τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Δρ. Ν: Του υπέβαλες να πάει προς το αυτοκίνητό του και μετά να οδηγήσει μέχρι το μαγαζί;
Α: (χαμογελώντας) Προέβαλε αντίσταση, αλλά ναι, αυτό έκανα. Δρ. Ν: Μετά τι έκανες; Α: Στο φυτώριο ο Τσαρλς τριγύρισε για λίγο μέχρι που κατάφερα να τον στρέψω στα τριαντάφυλλα. Υπήρχαν μόνο ποικιλίες κόκκινων κι αυτό τον βόλευε. Του προέβαλα ένα λευκό χρώμα στο μυαλό του, και αυτός ρώτησε έναν υπάλληλο γιατί δεν υπήρχαν λευκά τριαντάφυλλα. Εκείνος του απάντησε ότι στην αποθήκη τους είχαν απομείνει μόνο κόκκινα. Ο Τσαρλς υπερκάλυψε τις σκέψεις μου κι αγόρασε ένα μεγάλο ανθοδοχείο με κόκκινα τριαντάφυλλα, ζητώντας να του το μεταφέρουν στο σπίτι επειδή δεν ήθελε να λερώσει το αυτοκίνητό του. Δρ. Ν: Τι σημαίνει για σένα η «υπερκάλυψη των σκέψεων»;
Α: Οι άνθρωποι όταν έχουν στρες γίνονται ανυπόμονοι και καταφεύγουν σε καθιερωμένα πρότυπα σκέψης. Για τον Τσαρλς το πρότυπο τριαντάφυλλο είναι κόκκινο. Αυτό είναι προγραμματισμένο στο μυαλό του. Αφού το μαγαζί δεν είχε λευκά τριαντάφυλλα, ο άντρας μου δεν θα ασχολιόταν με το θέμα περισσότερο.
Δρ. Ν: Οπότε, κατά μία έννοια, ο Τσαρλς μπλοκάριζε τις αντικρουόμενες εικόνες των συνειδητών του σκέψεων και αυτού που εσύ πρόβαλες στο ασυνείδητό του; Α: Ναι, και επιπλέον ο άντρας μου είναι πολύ κουρασμένος ψυχικά από τον θάνατό μου. Δρ. Ν: Τα κόκκινα τριαντάφυλλα δεν θα εξυπηρετούσαν εξίσου το σκοπό σου; Α: (κοφτά) Όχι. Τότε ήταν που έστρεψα την ενέργειά μου στη Σαμπίν, τη γυναίκα που γνώριζα και είχε το μαγαζί. Ήταν στην κηδεία μου και ήξερε ότι αγαπώ τα άσπρα τριαντάφυλλα. Δρ. Ν: Δεν καταλαβαίνω πού το πας όλο αυτό Νάνσυ. Δεν υπήρχαν άσπρα τριαντάφυλλα. Ο Τσαρλς αγόρασε τα κόκκινα και επέστρεψε στο σπίτι. Αυτό δεν σου ήταν αρκετό; Α: (γελώντας με μένα) Αχ, άντρες! Το άσπρο τριαντάφυλλο είμαι εγώ. Το επόμενο πρωί η Σαμπίν πήγε στο σπίτι μου και παρέδωσε ένα μεγάλο ανθοδοχείο με λευκά τριαντάφυλλα. Είπε στον άντρα μου ότι τα πήρε από ένα άλλο φυτώριο κι ότι αυτή θα ήταν και η δική μου επιθυμία. Μετά έφυγε αφήνοντας τον Τσαρλς να στέκεται σαστισμένος στο κατώφλι του σπιτιού μας. Τα μετέφερε στο λάκκο που είχε σκάψει εκεί που ήταν η παλιά μου τριανταφυλλιά και σταμάτησε. Τα τριαντάφυλλα ήταν μπροστά στο πρόσωπό του. Μύρισε το άρωμά τους - αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι η καθαρότητα του λευκού είχε συνδυαστεί με το άρωμα (η πελάτισσά μου σταματά με δάκρυα στα μάτια καθώς αναπλάθει τη στιγμή). Δρ. Ν: (χαμηλόφωνα) Είναι όλα πολύ σαφή όπως τα αφηγείσαι - σε παρακαλώ, συνέχισε.
Α: Ο Τσαρλς ... αισθανόταν την παρουσία μου επιτέλους ... τώρα διαχέω την ενέργειά μου γύρω από τη μορφή του ώστε να συμπεριλάβω και τα τριαντάφυλλα σε μια συμμετρική ανάπτυξη. Ήθελα να μυρίσει τα λευκά τριαντάφυλλα και την ουσία μου φιλτράροντάς τα ταυτόχρονα μέσω του ενεργειακού πεδίου. Δρ. Ν: Είχε αποτέλεσμα;
Α: (απαλά) Τελικά γονάτισε δίπλα στην τρύπα, πιέζοντας τα τριαντάφυλλα στο πρόσωπό του. Ο Τσαρλς κατέρρευσε και έκλαψε για πολλή ώρα ενώ τον κρατούσα. Όταν σταμάτησε ήξερε ότι ήμουν ακόμα μαζί του. Τα πνεύματα ίσως προτιμούν να επικοινωνούν με μας με τη μορφή των ιδεών. Παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα γράμμα που έλαβα από κάποιον πρώην πελάτη μου σχετικά με τη γυναίκα του που έχασε, τη Γκουέν. Πιστεύω ότι η συνάντησή μας συνετέλεσε στο να ανακαλύψει τον καλύτερο δυνατό τρόπο να λαμβάνει τις σκέψεις της γυναίκας του:

"Έχω μάθει ότι δεν έχουμε όλοι ως ψυχές τις ίδιες ικανότητες στο να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Η αποστολή και η λήψη μηνυμάτων είναι μία δεξιότητα που χρειάζεται να εκλεπτυνθεί με την άσκηση. Τελικά αναγνώρισα το αποτύπωμα των σκέψεων της Γκουέν ενώ για πολύ καιρό δεν προσλάμβανα τίποτα στους διαλογισμούς μου. Ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος, ο οποίος εκφραζόταν περισσότερο με τη γλώσσα των σκέψεων παρά με τις εικόνες προκειμένου να μου ξυπνήσει συναισθήματα. Χρειάστηκε να μάθω να ενσωματώνω αστραπιαία τις λεκτικές της αναλαμπές στο δικό μου τρόπο ομιλίας - τον οποίο γνωρίζει - έτσι ώστε να αποκωδικοποιώ τα λόγια της. Βλέπω πιο καθαρά τώρα, πώς μπορώ να αγγίξω την Γκουέν με το μυαλό μου."

Ξένοι ως Αγγελιοφόροι
Περίπτωση 9
Ο Ντέρεκ ήταν ένας εξηντάχρονος άντρας, ο οποίος ήρθε να με δει από τον Καναδά, προκειμένου να αξιολογήσει τη ζωή του και να προσπαθήσει να θεραπεύσει τη μεγαλύτερη θλίψη του. Όταν ήταν νεαρός, έχασε την πανέμορφη τετράχρονη κορούλα του, την Τζούλια. Ο θάνατός της ήταν αιφνίδιος και τους άφησε τόσο βαθύ τραύμα ώστε ο ίδιος και η γυναίκα του αποφάσισαν να μην κάνουν άλλα παιδιά.
Οδήγησα τον Ντέρεκ σε βαθιά ύπνωση και τον μετέφερα σε μία σκηνή, αμέσως μετά την προηγούμενη ζωή του, όπου εμφανίστηκε ενώπιον του Συμβουλίου του. Ανακαλύψαμε τότε ότι ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα της τρέχουσας ζωής του ήταν το πώς να αντιμετωπίζει την τραγωδία. Ο Ντέρεκ είχε αποδειχθεί ανεπαρκής στον τομέα αυτό, κατά τη διάρκεια των δύο προηγούμενων ζωών του, καταρρέοντας και κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των υπολοίπων μελών της οικογένειάς του που εξαρτιόνταν από αυτόν. Στην παρούσα ζωή του τα έχει πάει πολύ καλύτερα. Αυτό που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον για μένα σ' αυτή την Περίπτωση ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό που συνέβη στον Ντέρεκ, είκοσι περίπου χρόνια μετά το θάνατο της Τζούλια.

Ο Ντέρεκ είχε πρόσφατα χάσει τη γυναίκα του από καρκίνο και πενθούσε. Μια μέρα, κι ενώ αισθανόταν πολύ απελπισμένος, τα βήματά του τον έφεραν σε ένα κοντινό ψυχαγωγικό πάρκο. Μετά από λίγο κάθισε σ' ένα πάγκο κοντά στο καρουσέλ. Ακούγοντας τη μουσική, ο Ντέρεκ παρακολουθούσε τα παιδιά που χαρούμενα έκαναν κύκλους πάνω στα χρωματιστά ξύλινα αλογάκια. Από απόσταση είδε ένα κοριτσάκι που έμοιαζε με τη Τζούλια και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή εμφανίστηκε μια νεαρή γυναίκα, περίπου 20 χρονών και τον ρώτησε αν μπορεί να καθίσει δίπλα του. Ήταν μια ζεστή μέρα. Φορούσε ένα φόρεμα από λευκή μουσελίνα και κρατούσε στο χέρι της ένα παγωμένο αναψυκτικό.

Ο Ντέρεκ της έγνεψε καταφατικά αλλά έμεινε σιωπηλός ενώ η γυναίκα απολάμβανε το ποτό της και του έλεγε πως μεγάλωσε στην Αγγλία και ήρθε στον Καναδά επειδή το Βανκούβερ της ασκούσε μια ιδιαίτερη έλξη. Συστήθηκε σαν Χέδερ και ο Ντέρεκ παρατήρησε ότι η λάμψη από το φως του ήλιου έδινε στη νεαρή κοπέλα μία λαμπερή, αγγελική μορφή. Ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει για τον Ντέρεκ καθώς η συζήτηση περιστράφηκε στα οικογενειακά και στο τι επρόκειτο να κάνει η Χέδερ με τη νέα της ζωή στον Καναδά. Ο Ντέρεκ συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να της μιλά σαν πατέρας και όσο προχωρούσε η συζήτηση τόσο περισσότερο ένιωθε ότι τη γνώριζε. Τελικά, η Χέδερ σηκώθηκε κι έβαλε το χέρι της τρυφερά πάνω στον ώμο του Ντέρεκ. Του χαμογέλασε και είπε «Ξέρω ότι ανησυχείς για μένα - σε παρακαλώ μην το κάνεις. Είμαι καλά και η ζωή μου θα είναι υπέροχη. Θα ξαναβρεθούμε κάποια μέρα, το ξέρω».

Ο Ντέρεκ μου είπε ότι καθώς η Χέδερ απομακρυνόταν και τον χαιρέτισε για μια τελευταία φορά από απόσταση, είδε την κόρη του και αισθάνθηκε γαλήνη. Στη διάρκεια της συνάντησής μας, ο Ντέρεκ αναγνώρισε ότι η επανενσαρκωμένη ψυχή της Τζούλια είχε έρθει σ' αυτόν για να τον διαβεβαιώσει ότι δεν την είχε χάσει πραγματικά. Όταν υποφέρουμε από την απουσία των αγαπημένων μας ανθρώπων, ενδέχεται αυτοί να έρθουν σε μας με παράξενους τρόπους, συχνά όταν η προσοχή μας είναι αποσπασμένη και βρισκόμαστε στη χαλαρή κατάσταση των κυμάτων άλφα. Εκλάβετε αυτές τις στιγμές ως μηνύματα από την άλλη πλευρά και αφήστε τις να λειτουργήσουν πάνω σας υποστηρικτικά.

Άγγελοι ή Άλλοι Επισκέπτες από τον Ουρανό
	Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μία αναζωπύρωση της δημοτικότητας των αγγέλων. Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα όσοι έχουν ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις, όταν τους μεταφέρω στον πνευματικό κόσμο νομίζουν αρχικά πως βλέπουν αγγέλους. Η αντίδραση αυτή είναι παρόμοια με τις γεμάτες αφοσίωση απαντήσεις που δίνουν άνθρωποι οι οποίοι είχαν επιθανάτιες εμπειρίες.
Ωστόσο, ανεξάρτητα από τον θρησκευτικό τους προγραμματισμό, οι πελάτες μου σύντομα συνειδητοποιούν ότι τα αιθέρια όντα που βλέπουν οραματικά στην ύπνωσή τους αντιπροσωπεύουν τους οδηγούς και τους ψυχικούς συντρόφους οι οποίοι έχουν έρθει να τους συναντήσουν. Οι πνευματικοί μας δάσκαλοι διαφέρουν ως προς το ύφος και τις τεχνικές, όπως ακριβώς και οι δάσκαλοι στη Γη. Ο αθάνατος χαρακτήρας τους έχει συνταιριαστεί με τη δική μας ουσία με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Οι δύο επόμενες συντομευμένες Περιπτώσεις ενισχύουν τον ισχυρισμό μου ότι οι προσωπικοί οδηγοί και οι αδελφές ψυχές, όπως και αν παρουσιάζονται, έρχονται σ' επαφή μαζί μας από την άλλη πλευρά όταν χρειαζόμαστε παρηγοριά.

Περίπτωση 10
Οι παρακάτω θέσεις προέρχονται από τη Ρενέ, μία 42χρονη χήρα, η οποία έχασε τον άντρα της Χάρυ τρεις μήνες πριν τη συνάντησή της μαζί μου. Περίμενα να τελειώσει η συνεδρία μας και μετά της υπέβαλα τη σειρά των ερωτήσεων που ακολουθούν. Πρόθεσή μου ήταν να ζητήσω από τη Ρενέ να αντιπαραβάλλει το συνειδητό με την υπερσυνείδητη οραματική εικόνα της οδηγού της, της Νίαθ. Δρ. Ν: Πριν από τη σημερινή μας συνεδρία, είχες ξανά οποιουδήποτε είδους επαφή με το ον που είδες ως Νίαθ στην ύπνωση; Α: Ναι, μετά το θάνατο του Χάρυ, η Νίαθ με συντροφεύει στις δύσκολες στιγμές μου.
Δρ. Ν: Η Νίαθ παρουσιάστηκε σε σένα με την ίδια μορφή πριν και μετά την ύπνωση που μόλις κάναμε; Α: Όχι, δεν την είχα δει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Νόμιζα πριν ... ότι ήταν ένας άγγελος και τώρα βλέπω ότι η Νίαθ είναι η δασκάλα μου. Δρ. Ν: Το πρόσωπο και η συμπεριφορά της σου φαίνονταν διαφορετικά στην ύπνωση, σε σύγκριση μ' αυτό που είδες όταν ήσουν ξυπνητή; Α: (γελάει) Σήμερα δεν υπήρχαν φτερά ή φωτοστέφανο, αλλά ένα λαμπερό φως - αυτό ήταν ίδιο - και το πρόσωπό της και ο ευγενικός τρόπος της ήταν επίσης ίδια. Βλέπω ακόμα ότι στην πνευματική μας ομάδα μπορεί να γίνει ... αιχμηρός εκπαιδευτής. Δρ. Ν: Εννοείς, περισσότερο δασκάλα και λιγότερο παρηγορητική σύμβουλος; Α: Ναι, ίσως είναι έτσι. Αμέσως μετά το θάνατο του Χάρυ ήταν τόσο γλυκιά, με τόση κατανόηση όταν ήρθε σε μένα ... (επισπεύδει την ομιλία της) Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλή στον πνευματικό κόσμο, απλά είναι πιο ... απαιτητική. Δρ. Ν: Έκανες κάτι για να καλέσεις τη Νίαθ αμέσως μετά το θάνατο του Χάρυ;
Α: Έκανα έκκληση για βοήθεια μετά την κηδεία. Ανακάλυψα ότι είχα ανάγκη να μείνω μόνη και εντελώς ακίνητη ... να ακούσω ... Δρ. Ν: Αυτό σημαίνει ότι άκουσες τη Νίαθ αντί να την δεις στην πραγματικότητα; Α: Όχι, στην αρχή την είδα να μετεωρίζεται πάνω απ' το κεφάλι μου στην κρεβατοκάμαρά μου. Είχα τυλίξει τα χέρια γύρω από ένα μαξιλάρι σαν να αγκάλιαζα τον Χάρυ, αλλά είχα σταματήσει να κλαίω. Έγινε θολή μόλις την πρωτοείδα και συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ακούσω προσεκτικά τη φωνή της. Τις επόμενες ημέρες περισσότερο άκουγα την Νίαθ παρά την έβλεπα ... αλλά έπρεπε να ακούω.
Δρ. Ν: Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συγκεντρώνεσαι; Α: Ναι ... μάλλον, όχι ... περισσότερο να αφήνω το μυαλό μου να ελευθερώνεται από το σώμα μου. Δρ. Ν: Τι συμβαίνει όταν δεν ακούς καθαρά αλλά θέλεις τα μηνύματά της; Α: Τότε επικοινωνεί μαζί μου μέσω των συναισθημάτων μου. Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο; Α: Να, μπορεί να οδηγώ ή να έχω πάει μία βόλτα με τα πόδια μόνη μου, και να αναρωτιέμαι αν πρέπει να κάνω κάτι - να αναλάβω μια συγκεκριμένη δράση. Θα με κάνει να νιώσω αν πρέπει να το κάνω - αν είναι σωστό. Δρ. Ν: Κι αν η πράξη που σκέφτεσαι είναι εσφαλμένη για σένα, τότε τι συμβαίνει; Α: Η Νίαθ τότε θα με κάνει να νιώσω άβολα. Θα το ξέρω βαθιά μέσα μου ότι πρόκειται για λάθος κίνηση. Τελικά, υπάρχουν αυτά τα αγγελόμορφα πνεύματα, που έρχονται τακτικά στη Γη μεταξύ των ζωών για να βοηθήσουν απλά ανθρώπους που βρίσκονται σε απόγνωση, τους οποίους μάλιστα δεν γνωρίζουν. Ενδέχεται να είναι εκπαιδευόμενοι θεραπευτές, όπως συνέβη με τον πελάτη, ο οποίος μου είπε:

«Ο οδηγός μου κι εγώ βοηθήσαμε ένα αγόρι στην Ινδία που πνιγόταν και είχε κατακυριευθεί από φόβο. Οι γονείς του τον τράβηξαν έξω από το ποτάμι και προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν, αλλά το παιδί δεν ανταποκρινόταν. Τοποθέτησα τα χέρια μου στο κεφάλι του για να καθησυχάσω τον φόβο του, έστειλα μία σπίθα ενέργειας στην καρδιά του για να ανεβάσω τη θερμοκρασία στο σώμα του και υπερκάλυψα την ουσία του με τη δική μου επί ένα λεπτό ώστε να τον βοηθήσω να φτύσει το νερό και να αρχίσει να αναπνέει ξανά. Καταφέραμε να βοηθήσουμε συνολικά εικοσι-τέσσερις ανθρώπους σ' εκείνο το ταξίδι μας στη Γη.»

Συναισθηματική Ανάρρωση Ψυχών και Επιζώντων
Όταν η ψυχή για μία ακόμα φορά επιστρέψει σε κατάσταση καθαρής ενέργειας στον πνευματικό κόσμο, δεν αισθάνεται πια μίσος, θυμό, ζήλεια και άλλα παρόμοια συναισθήματα. Παρ' όλα αυτά ανακάλυψα δυο είδη αρνητικών συναισθημάτων που υπάρχουν μεταξύ των ψυχών, τα οποία και τα δύο περιέχουν μια μορφή θλίψης. Το ένα από αυτά θα το αποκαλούσα καρμική ενοχή επειδή έκαναν πολύ φτωχές επιλογές, ειδικά όταν κάποιοι πληγώθηκαν από τις ενέργειες αυτές.
Η άλλη μορφή θλίψης για τις ψυχές δεν έχει σχέση με τη μελαγχολία, την κατήφεια ή τη δυσθυμία όσον αφορά τον τρόπο που συνεχίστηκε η ζωή μετά την αναχώρησή τους. Η θλίψη των ψυχών προέρχεται μάλλον από τη νοσταλγία τους για την επανένωση με την Πηγή της ύπαρξής τους. Πιστεύω ότι όλες οι ψυχές ανεξάρτητα από το επίπεδο εξέλιξής τους έχουν αυτό τον πόθο της αναζήτησης της τελειότητας για τον ίδιο λόγο. Ο κινητήριος παράγων για τις ψυχές που έρχονται στη Γη είναι η εξέλιξη. Συνεπώς, το ίχνος της θλίψης που διακρίνω στις ψυχές είναι η απουσία των στοιχείων εκείνων στον αθάνατο χαρακτήρα τους που πρέπει να βρουν ώστε να κάνουν πλήρη την ενέργειά τους. Κι έτσι, το πεπρωμένο της ψυχής είναι η αναζήτηση της αλήθειας στις εμπειρίες της για να κατακτήσει τη σοφία.

Από τη στιγμή που οι ψυχές χάνουν τόσο πολλά αρνητικά συναισθήματα με την επανείσοδό τους στον πνευματικό κόσμο, συνεπάγεται ότι και τα θετικά συναισθήματά τους υφίστανται τροποποιήσεις. Για παράδειγμα, οι ψυχές αισθάνονται μεγάλη αγάπη, όμως αυτή η αγάπη τους δεν βάζει όρους αμοιβαιότητας στους άλλους, καθώς δίνεται ελεύθερα. Οι ψυχές εμφανίζουν μεταξύ τους μία συμπαντική συνοχή τόσο απόλυτη, που θα ήταν αδιανόητη στη Γη. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που εξηγεί γιατί οι ψυχές μοιάζουν να είναι ταυτόχρονα αφηρημένες ως έννοιες αλλά και κατανοητές για εμάς. to-en