Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ...- Η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα κατά τρόπο σύμφωνο με το βαθμό εξέλιξής της

Βάσει του πώς έχει ζήσει και προσανατολίσει την ψυχή του ο άνθρωπος, έτσι αυτή αντιλαμβάνεται και ζει και μετά τον αποχωρισμό της από το σώμα.

Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στην ψυχή σ' ένα θανατηφόρο δυστύχημα; Εάν η ψυχή εκσφενδονίζεται βίαια εκτός του σώματος, αυτή δεν μπορεί ν' αποχωριστεί από αυτό, σύμφωνα με το Νόμο. Αυτό σημαίνει πως, αν και είναι έξω από το σώμα, αυτή είναι λίγο - πολύ συνδεδεμένη με το φυσικό σώμα, ανάλογα με το βαθμό πνευματικότητας στον οποίο είχε φτάσει ο άνθρωπος. 

Εάν η ψυχή αποχωρίζεται ξαφνικά, δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση, παρά τη βοήθεια των πνευματικών όντων ή των άλλων ψυχών. Λόγω του κλονισμού που υπέστη, η ψυχή θεωρεί ότι είναι ακόμα μέσα στο σώμα, επειδή αισθάνεται ακόμα για πολύ τον τρόμο και τον πόνο και δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει αμέσως τη νέα κατάσταση.

Ο γιατρός έχει κιόλας πιστοποιήσει το φυσικό θάνατο, το πτώμα μπορεί να έχει ήδη ενταφιαστεί, ενώ η ψυχή μπορεί να περάσει μέρες ή ακόμα εβδομάδες και μήνες ή ένα πιο μεγάλο χρονικό διάστημα, με την πεποίθηση πως είναι ακόμα ένα ανθρώπινο ον, ίσως ασθενές ή ανάπηρο, μα όχι νεκρό!

Η ψυχή συνεχίζει να ζει μ' αυτές τις εντυπώσεις, που αντιλαμβάνεται υπό μορφή εικόνων. Με αυτές τις εικόνες η ψυχή έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει πραγματικά μέσα στο φυσικό σώμα με αισθήσεις, σκέψεις, λόγια και πράξεις. Μερικές φορές μεταβαίνει στο χώρο εργασίας που είχε πριν, έχοντας την ψευδαίσθηση πως είναι ένα ακόμη ανθρώπινο ον. Κινείται μέσα στην οδική κυκλοφορία και χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα μεταφορών. 

Όμως, αφού βγει από το σώμα, δεν έχει πια ευαισθησία. Μπορεί να περιφέρεται για μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω σ' αυτή τη γη, μέχρι που αντιλαμβάνεται πως ορισμένα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά από ό,τι ήταν συνηθισμένη, όταν βρισκόταν με γήινη μορφή.

Μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, να αναζητά τη συντροφιά των φίλων και να διερωτάται: " Κανένας δεν με προσέχει πια, η θέση της εργασίας μου είναι καταλυμένη από άλλους, είμαι εντελώς απομονωμένος. Γιατί έτσι;".

Μόνο μετά από μια τέτοια περισυλλογή οι πνευματικές υπάρξεις μπορούν να βοηθήσουν την ψυχή. Μόνον όταν η ψυχή συνειδητοποιήσει ότι είναι από λεπτή ύλη και πως το φυσικό της σώμα είναι ενταφιασμένο από καιρό, μπορεί να αφυπνιστεί χάρη στην παρέμβαση του φύλακα αγγέλου της και να αρχίσει ξανά να πορεύεται, βάσει της δικής της κατάστασης συνείδησης. 

Υπάρχουν ψυχές που δέχονται τις οδηγίες και αφήνονται να καθοδηγηθούν μέσα στα βασίλεια των ψυχών. Άλλες πηγαίνουν στον τάφο για να περιμένουν την ανάσταση της σάρκας, όπως είχαν διδαχτεί, όταν "ζούσαν".

Όπως ειπώθηκε στην αρχή, η ψυχή καταγράφει όλες τις εμπειρίες που κάνει ο άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής, καθώς επίσης και όλες τις θρησκευτικές διδασκαλίες. 

Εάν ο άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί σύμφωνα με ένα δεδομένο θρησκευτικό σχήμα και του οποίου έχει αποδεχτεί τις αρχές, η ψυχή του θα ανήκει σ' αυτό το σχήμα και μετά από το φυσικό θάνατο.

Αυτό συμβαίνει ειδικά, όταν η εκκλησία έχει καταφέρει να τον πείσει πως είναι ο μοναδικός μεσολαβητής της σωτηρίας και πως για να επιτευχθεί είναι αναγκαίο να γίνουν αποδεκτές όλες οι διδασκαλίες της. Σ' αυτή την περίπτωση η αποχωρισμένη από το σώμα ψυχή συνεχίζει να ζει με την πεποίθηση πως ανήκει ακόμα στην εκκλησία της. 

Αυτή είναι επιπλέον πεπεισμένη, πως ο Θεός βρίσκεται μόνο μέσα στα οικοδομήματα των εκκλησιών. Αλλά ο Θεός δεν είναι δεμένος σε κανένα χώρο: σαν Κοσμικό Πνεύμα, Αυτός είναι πανταχού παρών και είναι, επομένως και μέσα στην ίδια την ψυχή.

Εφόσον η ψυχή δεν το αντιλαμβάνεται και παραμένει προσκολλημένη σε ό,τι της έχουν εμφυτεύσει οι γήινοι δάσκαλοι, αυτή η επιρροή εξακολουθεί να την περιορίζει. Αυτή κλείνεται σε όσα οι αγγελιαφόροι φωτός της Αιώνιας Αλήθειας επιθυμούν να την κάνουν να αντιληφθεί και δεν θα μπορέσει να συνεχίσει την πορεία στους μεταθανάτιους κόσμους. Αυτή θα προσπαθεί συνεχώς να μετενσαρκώνεται.

Πόσο διαφορετικός είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου, πραγματικά ενωμένου με το Θεό! 

Μπορεί πράγματι να ορισθεί σαν μια "επιστροφή στο σπίτι". Ένας τέτοιος άνθρωπος γνωρίζει, πως η ψυχή του προέρχεται από το Θεό και γνωρίζει πως δέχεται από Εκείνον τη ζωτική ενέργεια. Ξέρει πως μέσα στην ψυχή του περικλείεται η αιώνια αθάνατη Ζωή. 

Η ψυχή, ο υιός ή η κόρη του Θεού, είναι πάντα συνδεδεμένη με τον Πατέρα και επιθυμεί να επιστρέψει σ' Εκείνον. Αυτός ο άνθρωπος ξέρει πως το υλικό σώμα είναι σαν ένδυμα που αφαιρείται όταν δεν χρειάζεται πια. Μερικά χρόνια πριν από την επιστροφή στο σπίτι, η ψυχή δέχεται παλμούς, που την παρακινούν να αποχωριστεί σιγά - σιγά από το γήινο σώμα.

Ειδικές δονήσεις φωτός διεισδύουν μέσα στην ψυχή, που πολύ αργά αποσύρει και μαζεύει τις ζωτικές της ενέργειες από το φυσικό σώμα. Τη στιγμή της απόσπασης, αυτός ο ενωμένος στο Θεό άνθρωπος, είναι περιτριγυρισμένος από ψυχές που προέρχονται από υψηλότερες περιοχές, από πρώην μέλη της οικογένειας και από τον φύλακα άγγελο. Η ψυχή που κατοικεί ακόμα μέσα στον άνθρωπο, δοκιμάζει μια μεγάλη χαρά, αφού γνωρίζει πως ο Θεός, ο Κύριος, την καλεί κοντά Του.

Όσο ο άνθρωπος αναμένει τον λεγόμενο θάνατο, του επιτρέπεται να ρίξει μια τελευταία ματιά στη ζωή του που έχει περάσει για να μπορέσει να συγχωρέσει, όποιον πρέπει ακόμα να συγχωρέσει. Μερικές φορές του επιτρέπεται να δει υπάρξεις από κόσμους μακρινούς, να γευτεί μια αίσθηση πληρότητας. 

Τελικά, το γήινο σώμα κλείνει τα μάτια, αναπνέει μερικές φορές με δύναμη. Ο άνθρωπος βλέπει πνευματικά όντα ή φωτεινές ψυχές πιο εξελιγμένες. Στη συνέχεια εκπνέει για τελευταία φορά, ενώ η ψυχή εξέρχεται από το σώμα. Την ίδια στιγμή, αυτή η ευέλικτης διάπλασης λεπτή ύλη αναπτύσσεται. Η ψυχή έχει μια δική της σταθερότητα και ζει συνειδητά και με χαρά, μέσα στο πεδίο πνευματικών δονήσεων, στο οποίο έχει τώρα προωθηθεί.

Η ψυχή, που περιβάλλεται από το φως, δέχεται τώρα οδηγίες από το φύλακα άγγελο ή από ψυχές που προέρχονται από μακρινούς κόσμους. Η ψυχή αισθάνεται μελωδίες, που αποτελούνται από τις δονήσεις του πλανήτη, από τον οποίο αυτή αισθάνεται να έλκεται.

Κάθε ψυχή καθοδηγείται με τρόπο διαφορετικό, βάσει του επιπέδου συνείδησής της. Μερικές φορές βλέπει μπροστά της ένα δρόμο, μια σήραγγα, ένα μαγευτικό λιβάδι. Η ψυχή που είναι ενωμένη με το Θεό, κοιτάζει ακόμα γύρω της, εμπιστεύεται στο Θεό τους θλιμμένους συγγενείς και προχωρεί.

Αυτή η ψυχή έχει κάνει πρόοδο στη διάρκεια της γήινης ζωής, που μόλις έχει λήξει: έχει πλησιάσει στον Πατέρα, με τον Οποίο επιθυμεί να ενωθεί ξανά, έχει κάνει βήματα εμπρός, πάνω στο δρόμο της επιστροφής στο φως.

gabriele-verlag

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ