ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΕΝΝΟΙΩΝ. ΠΩΣ

Όταν «διαβάζουμε» κάτι, μόνο Νοητικά:         -Προσπαθούμε να «θυμηθούμε» τι ανάλογο γνωρίζουμε για το συγκεκριμένο θέμα, ώστε να «επιβεβαιώσουμε», ή να  «απορρίψουμε», τις ήδη αντιλαμβανόμενες, επιβεβαιωμένες ανάλογες παρελθούσες καταστάσεις που το αφορούν ως τέτοιο, (επιβεβαιωμένο, ή απορριπτέο), ώστε να «καταλήξουμε» τελικά σε κάποιο συμπέρασμα αυτού που διαβάσαμε, βασιζόμενοι πάντα στη λογική από την εμπειρία μας, με τις ανάλογες «πίστεις», καταγραφών και πεποιθήσεων, να «θρέφουν» την όποια μας κατάληξη.

-  Διαβάζουμε  μονορούφι, (ή μόνο τον τίτλο και την αρχή, άντε και την πρώτη παράγραφο),  όμως επειδή δεν θυμόμαστε κάτι αντίστοιχο από το παρελθόν, δεν έχουμε καταλάβει τίποτα, γιατί «δεν κολλά» σε κάτι γνώριμο…….

Η ουσία είναι, να «ερχόμαστε σε άμεση επαφή» με το αντίστοιχο θέμα κατά την ώρα «της μελέτης», και όχι απλής ανάγνωσης. Να γινόμαστε, «ένα μαζί του». Ακόμα και λέξη τη λέξη, κομμάτι - κομμάτι, ……. αισθανόμενοι, …….. την έννοια. Στη συνέχεια, να ενώνουμε τις λέξεις, διαβάζοντας την κάθε πρόταση, και πάλι ……. αισθανόμενοι. Κατόπιν, να κάνουμε τη «σύνθεση» των προτάσεων που κατανοήσαμε. Να, το νόημα της πρώτης παραγράφου…… Το ίδιο, για κάθε παράγραφο του κειμένου….. 

Όμως αυτό, αποτελεί πλέον «σύνθεση εννοιών». 

Έχουμε αφήσει πίσω μας όμως, οτιδήποτε άλλο γνωρίζουμε, μέχρι εκείνη τη στιγμή……..

Έτσι «αποκαλύπτεται», η καρδιά της κατανόησης του κάθε κειμένου. Όπως, και όταν περιγράφονται «λειτουργίες», ή παραδείγματα ανθρώπων που κάνανε κάτι, ή φέρθηκαν κάπως, το να «το φανταστούμε», σαν…… να το κάνουμε οι ίδιοι. Πως νιώθουμε; Έτσι μπαίνουμε μέσα μας, ή, ταυτιζόμαστε με το «εν λόγο» γραπτό.

Ένα ακόμα, το να μπαίνουμε «στην (εσωτερική) θέση», στην οποία ήταν ο κάθε συγγραφέας όταν αποτύπωνε το κείμενο. Είναι το: «Τι θέλει να πει ο ποιητής»…….. Τι θέλει να πει με αυτό που περιγράφει; Ποιο νόημα θέλει να δώσει; Τι κρύβεται από πίσω;

Με τους παραπάνω τρόπους μόνο, μπορούμε, να συλλαμβάνουμε, όχι μόνο αυτά που καταγράφονται, (για τα οποία δεν έχουμε γι’ αυτά καμία μνήμη, αλλά τα ζούμε εκείνη ακριβώς τη στιγμή), αλλά και εάν είναι τελικά, (αντικειμενικά), ορθά, όπως και πολλά άλλα, τα οποία είναι πίσω από τις λέξεις……, πολλές φορές που και ο ίδιος ο συγγραφέας, ή δεν αντιλήφθηκε, ή απλά επέλεξε να μην τα καταγράψει, ή, δεν υπάρχει τρόπος να καταγραφούν, μια και αδυνατούν να περιγραφούν με λόγια……. Όπως, και τι είναι, ακόμα και ο ίδιος: Σε ποια «συνειδησιακή θέση» βρίσκεται; Τι υπερασπίζεται; Τι έχει κατανοήσει και το μοιράζεται; Τι κρύβει, ή δεν αντιλαμβάνεται, που τον εμποδίζει να εμβαθύνει ακόμα πιο πολύ; Ή ακόμα, και σε τι φάση είναι ο ίδιος «συναισθηματικά», (αν είναι, ή έχει ξεφύγει), κατά την ώρα συγγραφής;

Φυσικά όλα όσα περιγράφονται, (αν αναγνώσουμε, βασιζόμενοι στην εμβάθυνση ακριβώς τη στιγμή που διαβάζουμε, και όχι απλής νοητικής ανάγνωσης), ισχύουν, όχι για απλά κείμενα άρθρων πχ εφημερίδων που περιγράφουν  γεγονότα της εξωτερικής μόνο ζωής, (άρα απαιτείται απλή κοινή λογική), αλλά για γραπτά, τα οποία περιγράφουν, προϊδεάζουν, παραπέμπουν,  σε βαθύτερες, ή ανώτερες έννοιες…….

Κάθε φορά που ένα γραπτό «μας κουράζει», (ακόμα κι αν το άρθρο θέλουμε να το κατανοήσουμε), είναι γιατί ο εγκέφαλος μας, δεν έχει συνηθίσει «να πολυζορίζεται» Όλη η «εκπαίδευση» των μαζών, είναι βασισμένη, ακριβώς σε αυτή την κούραση, ώστε να «μη λειτουργεί» ο εγκέφαλος μας στην κατανόηση, πέραν των εννοιών της διδαχής, όλης της «κατευθυνόμενης» ανθρωπότητας.

Το κάθε «ζόρι» όμως που έχει ως στόχο την κατανόηση, (και όχι την απόρριψη εξαιτίας της μη σύλληψης), πάντα, μα πάντα, μας οδηγεί πέραν της κάθε παρούσης αντιληπτικότητας μας, και είναι, (η απαρχή, αν γίνεται για πρώτη φορά, όπως και) η συνέχιση, της κατεύθυνσης μας προς ένα δρόμο  Ελευθερίας…………

Αυτή είναι η ουσία της Πραγματικής Μόρφωσης! Η δημιουργία, (με δική μας απόφαση), σκέψεων, (βασιζόμενες στις έννοιες),  από το βιωματικό «απόσταγμα», του κειμένου «που μελετήθηκε».

Με αυτού του είδους τη «Μόρφωση» έρχεται: 

- η κατανόηση των Αρχαίων Ιερών κειμένων, (που πολλές φορές παρουσιάζονται καθαρά αλληγορικά), τα οποία δείχνουν την «Μία Οδό»….. 

- όπως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (έρχεται η κατανόηση),  και πολλών άλλων  «Δεικτών» που κατά καιρούς  «μαγικά» εμφανίζει το σύμπαν μπροστά μας, ωθώντας μας σε μελέτη τους......

Γιατί τότε δημιουργείται «φρεσκότατη», «νέα προοπτική» για ζωή που αλλάζει «ριζικά», (από μέσα), τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Καμία σχέση με τη συσσώρευση γνώσεων από τα πολλά πτυχία, και μεταπτυχιακά, ……γιατί ακόμα και σε αυτά, αν δεν γίνει εμβάθυνση της  συνείδησης, (Φυσική, Χημεία…..), παραμένουν απλά  παπαγαλισμός χωρίς καμία πρακτική, ουσιαστική, χρησιμοποίηση για την Ατομική μας εξέλιξη, άρα, αποτελούν, νεκρή γνώση……. Γιατί πρακτική χρησιμοποίηση για χρήματα, μπορεί και να έχει….. (Κάθε επιστήμονας που «διέπρεψε» πάντως, «βίωνε τη γνώση», και αφιερώθηκε στην επιστήμη του, κι αυτό, γιατί «διαλογιζόταν» με αυτή ως αφετηρία…….).

Η «μάθηση της μελέτης» μέσω βιωμάτων όμως, οδηγεί επίσης σε μία εξαιρετική «εκπαίδευσή μας», και σε έναν άλλον τομέα:

«Αρχίζουμε», να μπορούμε να συνθέτουμε έννοιες, τις οποίες συλλαμβάνουμε από το εσωτερικό μας. (Χωρίς ποτέ κανείς να μας έχει μιλήσει γι' αυτές, πόσο μάλλον για τη σύνθεση τους)! 

Κι όμως, να μπορούμε, να τις αποτυπώνουμε (όταν είναι εφικτό), σε γραπτό, ή να τις εκφράζουμε ακόμα και σε προφορικό λόγο, πολλές φορές εκστασιάζοντας, ή εκπλήσσοντας κι εμάς τους ίδιους, (τουλάχιστον στην αρχή), από την ευφράδεια του λόγου, και την κατάθεση των λέξεων που προκύπτουν εντελώς αβίαστα, κατά την περιγραφή, (ξεδίπλωμα), της ροής των βιωματικών κατανοήσεων μας.

magicalchemistis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ