Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΚΑΠΑΝΕΑΣ

Είναι ο άνθρωπος ένα ον που αναζητά ένα κίνητρο για να διασωθεί; Αν πούμε ναι είμαστε σωστοί, αλλά η ορθότητα μας κατέχει μόνον ένα πολύ μικρό μέρος της αλήθειας. Μια νηπιακή αλήθεια που μπουσουλάει στα τέσσερα. Υπάρχει όμως ελπίδα; Τι είναι ο άνθρωπος; 

«O άνθρωπος είναι ο Σκαπανέας.... Όταν γεννιέται ο Άνθρωπος υπάρχει παντού φως, δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο περισσότερο εγκλωβίζεται ή βυθίζεται κάτω από το έδαφος και χάνει το φως του. Τότε μετατρέπεται σε σκαπανέα. 

Όσο περισσότερο σκάβει τόσο ανακαλύπτει καινούργια πράγματα, και τόσο περισσότερο φανερώνεται η σκάλα ανέλιξης προς την ελευθερία και το φως. Αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσει στιγμιαία και να ξαναρχίσει από την αρχή. 

Μόνο που μετά από κάθε πτώση ο δρόμος ανελίξης μέχρι το σημείο που είχε φτάσει πλέον γίνεται «άκοπα» αφού ήδη έχει σκάψει αυτόν τον δρόμο. Το μόνο που έχει να κάνει ο άνθρωπος είναι να συνεχίσει να σκάβει και να μην προκαλεί κατολισθήσεις αυτοχειρίας.


 Οι πτώσεις από την άλλη είναι μάλλον κάτι φυσιολογικό. Όλα αυτά μέχρι κάποια στιγμή να βρει το Φως του και να ελευθερωθεί. Τότε παύει να είναι ο Σκαπανέας... Λυτρώνεται και Λυτρώνει.

Επειδή εδώ πέρα δεν είμαστε Υποκριτές και όποιος έχει παρακολουθήσει το blog από την αρχή λογικά θα πρέπει να το έχει διαπιστώσει αυτό (Εδώ μιλάμε την γλώσσα της αλήθειας), Αν λοιπόν ερωτηθώ...όχι, δεν έχω βγει Έξω...ακόμα σκάβω...έχω δει λάμψεις, αστραποβολήματα, έχω σκάψει τρύπες - έχω στιγμιαία τυφλωθεί, αλλά Έξω στο Φως Μόνιμα και Αμετάκλητα δεν έχω βγει. Τι είναι αυτό το Έξω; Βγαίνει κανείς; Δεν ξέρω. Λένε ότι κάποιοι έχουν Βγει.»

Αντώνης Χαρατσής

metavatismos



ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ