Ξεκινώντας το άρθρο αυτό , κατανοώ ότι ίσως βρείτε το τίτλο του αντιφατικό , παράξενο ή περίεργο . Παρ ` όλα αυτά η ασθένεια αξίζει να της δοθεί λίγη σημασία , έτσι ακριβώς όπως αξίζει και σε εμάς τους ίδιους , όχι ως εαυτός αλλά ως ύπαρξη & ζωή .
Ανθρώπινο σώμα , ανθρώπινη ψυχή . Κατά καιρούς έχει απασχολήσει τον άνθρωπο καθώς και την επιστήμη ένα μοτίβο τρομακτικό στο άγγιγμα και στην προφορά του , η ασθένεια . Ίσως στη καθημερινότητα η λέξη αυτή να είναι συνυφασμένη με μία άλλη οντότητα του μικρόκοσμου μας , τον ιό . Παρ ` όλα αυτά δεν θα ασχοληθούμε με τον ιό ως ζώσα οντότητα αλλά ως μία και μοναδική σκέψη με τη μορφή του άγνωστου , τον φόβο δηλαδή .
Οτιδήποτε μας τρομάζει μας δελεάζει ; Ίσως εάν αναφερόμαστε σε μια προσκόλληση όπως αυτή του μυστηρίου , που μας εξιτάρει ακόμη και εάν βρισκόμαστε πίσω από μία οθόνη . Βέβαια η ζωή στη καθημερινότητα της μας κρύβει μικρές εκπλήξεις που μόνο ως βιώματα – μαθήματα μπορούμε να τα εκλάβουμε για να γαλουχηθούμε μέσα από αυτά για ένα καλύτερο μέλλον . Μπορούμε κάλλιστα αυτά τα βιώματα – μαθήματα να τα αποκαλέσουμε και εκφράσεις ή και προλήψεις βιωματικές για να πλάσουμε το << μέσα >> μας . Παρ ` όλα αυτά γνωρίζουμε πως η έκφραση γίνεται στην επικοινωνία με το λόγο ή με τις κινήσεις του σώματος όπως αλλιώς αποκαλούνται για χάριν της επιστήμης ως λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία .
Ας μη μπερδευόμαστε άλλο λοιπόν . Ας τα κάνουμε μια σύνδεση με το όλο θέμα . Ασθένεια . Ορίζεται ως η φυσιολογική κατάσταση του ζωντανού οργανισμού , όταν διατηρεί τα χαρακτηριστικά του ( ομοιόσταση ) , η οποία διαταράσσεται . Άρα ως ασθένεια αποκαλούμε τη διαταραχή της ομοιόστασης . Εδώ να αναφέρουμε το γεγονός ότι η ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί τελείως καθώς και να προκαλέσει στον ζωντανό οργανισμό κάποια βλάβη μόνιμη και όχι μόνο . Όσον αφορά όμως την ψυχική υγεία με τον όρο ασθένεια αναφερόμαστε στη κατάσταση ενός ανθρώπου κατά την οποία μελετάμε τη συμπεριφορά του ατόμου , το πως σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται σημειώνοντας φυσικά και τη βιολογική υπόσταση της ψυχικής ασθένειας όπως φαίνεται στο νευρικό σύστημα του οργανισμό καθώς και στον εγκέφαλο . Αξιοσημείωτο δε και ως ασθένεια μπορεί να οριστεί και ένα μοτίβο σκέψης που προκαλεί πόνο ( αισθήματα – ψυχοσωματική ) καθώς μπορεί να προκαλέσει και κάποια διαταραχή στη κοινωνικοποίηση του ατόμου .
Η ασθένεια ως αντίληψη και << δόγμα >> ψυχής . Αυτό το βάρος που νιώθουμε καμιά φορά . Ίσως να είναι ανυπόφορο , ε ; Νιώθουμε να πέφτουμε από τα πόδια μας ή να έχουμε πονάκια ( ψυχοπονάκια όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ ) ; Ή το πνίξιμο ! Η γνωστή σε όλους μας δυσφορία . Νιώθουμε να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε ή να μην μπορούμε να καταπιούμε , ας πούμε μια κατάσταση τόσο δύσκολη ως μία καθαρά δυσνόητη κατάσταση που την περιγράφουμε με εκφράσεις όπως << ….. δεν μπορώ να το χωνέψω ή δεν μπορώ να το καταπιώ αυτό ….. >> . Μία ερώτηση εδώ είναι εάν αρρωσταίνει ο νους . Θεωρώντας τον νου ως << ένα ζώντα αυτόνομο οργανισμό >> σαφώς και χρειάζεται η λήψη τροφής , τη σκέψη ( πληροφορία & βίωμα ) . Ας χρησιμοποιήσουμε και τη ψυχοπαθολογία ως υφή αντίληψης και όχι ως εργαλείο , καθαρά και μόνο για την καλύτερη κατανόηση του παραπάνω . Ως προσωπική άποψη ή και γνώμη εάν θέλετε , η ψυχοπαθολογία είναι το εργαλείο με το οποίο μπορούμε να διακρίνουμε τα κρυφά νοήματα της ψυχής που παίρνουν σχήμα και μορφή στις πράξεις , καθώς σε ορισμένες φάσεις σε κατάλληλο περιβάλλον μπορεί να γίνει η μαζοποίηση τους με το πιο απλό παράδειγμα τα εξανθήματα στο δέρμα μας όταν είμαστε σε μια κατάσταση υψηλού επιπέδου αγχώδης διαταραχής .
Εδώ χρησιμοποιούμε τη γλώσσα της ομιλίας για να περιγράψουμε τα συναισθήματα μας . Θετικό και αρνητικό . Αν θεωρήσουμε την ασθένεια ως μιας μορφής επικοινωνίας του οργανισμού με τον << έξω κόσμο >> γιατί όχι και τα συναισθήματα να μην γίνονται πράξη ; Εξαρτάται πως βλέπουμε την ασθένεια ίσως . Ως θεραπεία ή ως επικοινωνία . Ως ένα μήνυμα που ίσως προμηνύει κάποια αλλαγή μέσα μας συναισθηματικά και εκφράζεται στο χαρακτήρα μας ή ως μια αλλαγή στο σώμα μας . Αλήθεια έχετε αναθεωρήσει κάποιες σκέψεις που κάνατε πριν ασθενήσετε ; Ίσως να μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το σώμα μας όχι μόνο μέσω της αφής αλλά και μέσω της ψυχικής μας διάθεσης . Ως παρατήρηση γιατί να μην υπάρξει και το γεγονός η συνολική μας διάθεση στη καθημερινότητα , δηλαδή υπερκόπωση , δυσφορία , δύστροπη συμπεριφορά , αγχωτικές καταστάσεις , καταστάσεις που δημιουργούν γενικότερα ψυχικό πόνο , μπορούν λειτουργήσουν ως σημάδια ότι ….. ασθενούμε συνεχίζοντας έτσι ….. Ο πόνος για να σταματήσει θέλει φροντίδα γιατί όχι εάν αναφερόμαστε και για τη << ψυχή >> ; Μια αγκαλιά ή ένα χάδι είναι αρκετά να προσφέρουν στο ψυχικό κενό μια ευχαρίστηση , ένα χαμόγελο .
Φυσικά σε κανέναν μας δεν αρέσει να ασθενεί . Φυσιολογικό και επόμενο . Γιατί όμως να μη δώσουμε σημασία και στην έκφραση μας ; Στο πως σκεφτόμαστε . Ας μη ξεχνάμε πως ένας ισορροπημένος οργανισμός δεν εξαρτάται μόνο από τον υγιεί τρόπο ζωής όπως η διατροφή ή την άθληση αλλά και από ένα βίωμα τέτοιο ώστε να μας ισορροπεί ως οντότητες . Πέρα του φόβου που μας προκαλεί η ασθένεια . Γιατί να μη μας προκαλεί και την αίσθηση ότι παραμελήσαμε και τον εσωτερικό μας εαυτό , τα συναισθήματα ; Εάν η ασθένεια αυτή είναι μια έκφραση του τύπου << δώσε μου λιγάκι σημασία παραπάνω …. εδώ είμαι >> . Το πως επικοινωνεί η ασθένεια ίσως να χαρακτηρίζεται από την αίσθηση του πόνου και τη δυσμορφία της εκφράσεως μας . Το πως μπορεί να εισχωρήσει το άυλο στο υλικό , ίσως να είναι μια κατάσταση αδιαφορίας και απομάκρυνσης από την πραγματικότητα εάν την παρομοιάσουμε ως ομοιόσταση Ψ .
Υ.Γ Μία κατάσταση ψυχοσωματική με έκανε να σκεφτώ από μια άλλη πλευρά την ασθένεια . Πολλές φορές την απομυθοποιούμε και άλλες φορές την απεικονίζουμε ως ένα << από μηχανή θεό >> . Κάπου εδώ να τονίσω πως το παραπάνω άρθρο αποτελεί καθαρά μια προσωπική γνώμη στο ψυχοσωματικό συνεχές και δεν αποτελεί προϊόν για την υποτίμηση της διαδικασίας της ίασης ή της αποτροπής των φαρμάκων .
<< Όταν το συναίσθημα καθοδηγείται και αναζοπυρώνεται μέσα από μία κατάσταση μπορεί να ξεπροβάλλει και μια θεραπεία , ένας καινούργιος άνθρωπος >> .
Ιωάννης Αντωνόπουλος – Ψυχολόγος
Ανθρώπινο σώμα , ανθρώπινη ψυχή . Κατά καιρούς έχει απασχολήσει τον άνθρωπο καθώς και την επιστήμη ένα μοτίβο τρομακτικό στο άγγιγμα και στην προφορά του , η ασθένεια . Ίσως στη καθημερινότητα η λέξη αυτή να είναι συνυφασμένη με μία άλλη οντότητα του μικρόκοσμου μας , τον ιό . Παρ ` όλα αυτά δεν θα ασχοληθούμε με τον ιό ως ζώσα οντότητα αλλά ως μία και μοναδική σκέψη με τη μορφή του άγνωστου , τον φόβο δηλαδή .
Οτιδήποτε μας τρομάζει μας δελεάζει ; Ίσως εάν αναφερόμαστε σε μια προσκόλληση όπως αυτή του μυστηρίου , που μας εξιτάρει ακόμη και εάν βρισκόμαστε πίσω από μία οθόνη . Βέβαια η ζωή στη καθημερινότητα της μας κρύβει μικρές εκπλήξεις που μόνο ως βιώματα – μαθήματα μπορούμε να τα εκλάβουμε για να γαλουχηθούμε μέσα από αυτά για ένα καλύτερο μέλλον . Μπορούμε κάλλιστα αυτά τα βιώματα – μαθήματα να τα αποκαλέσουμε και εκφράσεις ή και προλήψεις βιωματικές για να πλάσουμε το << μέσα >> μας . Παρ ` όλα αυτά γνωρίζουμε πως η έκφραση γίνεται στην επικοινωνία με το λόγο ή με τις κινήσεις του σώματος όπως αλλιώς αποκαλούνται για χάριν της επιστήμης ως λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία .
Ας μη μπερδευόμαστε άλλο λοιπόν . Ας τα κάνουμε μια σύνδεση με το όλο θέμα . Ασθένεια . Ορίζεται ως η φυσιολογική κατάσταση του ζωντανού οργανισμού , όταν διατηρεί τα χαρακτηριστικά του ( ομοιόσταση ) , η οποία διαταράσσεται . Άρα ως ασθένεια αποκαλούμε τη διαταραχή της ομοιόστασης . Εδώ να αναφέρουμε το γεγονός ότι η ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί τελείως καθώς και να προκαλέσει στον ζωντανό οργανισμό κάποια βλάβη μόνιμη και όχι μόνο . Όσον αφορά όμως την ψυχική υγεία με τον όρο ασθένεια αναφερόμαστε στη κατάσταση ενός ανθρώπου κατά την οποία μελετάμε τη συμπεριφορά του ατόμου , το πως σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται σημειώνοντας φυσικά και τη βιολογική υπόσταση της ψυχικής ασθένειας όπως φαίνεται στο νευρικό σύστημα του οργανισμό καθώς και στον εγκέφαλο . Αξιοσημείωτο δε και ως ασθένεια μπορεί να οριστεί και ένα μοτίβο σκέψης που προκαλεί πόνο ( αισθήματα – ψυχοσωματική ) καθώς μπορεί να προκαλέσει και κάποια διαταραχή στη κοινωνικοποίηση του ατόμου .
Η ασθένεια ως αντίληψη και << δόγμα >> ψυχής . Αυτό το βάρος που νιώθουμε καμιά φορά . Ίσως να είναι ανυπόφορο , ε ; Νιώθουμε να πέφτουμε από τα πόδια μας ή να έχουμε πονάκια ( ψυχοπονάκια όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ ) ; Ή το πνίξιμο ! Η γνωστή σε όλους μας δυσφορία . Νιώθουμε να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε ή να μην μπορούμε να καταπιούμε , ας πούμε μια κατάσταση τόσο δύσκολη ως μία καθαρά δυσνόητη κατάσταση που την περιγράφουμε με εκφράσεις όπως << ….. δεν μπορώ να το χωνέψω ή δεν μπορώ να το καταπιώ αυτό ….. >> . Μία ερώτηση εδώ είναι εάν αρρωσταίνει ο νους . Θεωρώντας τον νου ως << ένα ζώντα αυτόνομο οργανισμό >> σαφώς και χρειάζεται η λήψη τροφής , τη σκέψη ( πληροφορία & βίωμα ) . Ας χρησιμοποιήσουμε και τη ψυχοπαθολογία ως υφή αντίληψης και όχι ως εργαλείο , καθαρά και μόνο για την καλύτερη κατανόηση του παραπάνω . Ως προσωπική άποψη ή και γνώμη εάν θέλετε , η ψυχοπαθολογία είναι το εργαλείο με το οποίο μπορούμε να διακρίνουμε τα κρυφά νοήματα της ψυχής που παίρνουν σχήμα και μορφή στις πράξεις , καθώς σε ορισμένες φάσεις σε κατάλληλο περιβάλλον μπορεί να γίνει η μαζοποίηση τους με το πιο απλό παράδειγμα τα εξανθήματα στο δέρμα μας όταν είμαστε σε μια κατάσταση υψηλού επιπέδου αγχώδης διαταραχής .
Εδώ χρησιμοποιούμε τη γλώσσα της ομιλίας για να περιγράψουμε τα συναισθήματα μας . Θετικό και αρνητικό . Αν θεωρήσουμε την ασθένεια ως μιας μορφής επικοινωνίας του οργανισμού με τον << έξω κόσμο >> γιατί όχι και τα συναισθήματα να μην γίνονται πράξη ; Εξαρτάται πως βλέπουμε την ασθένεια ίσως . Ως θεραπεία ή ως επικοινωνία . Ως ένα μήνυμα που ίσως προμηνύει κάποια αλλαγή μέσα μας συναισθηματικά και εκφράζεται στο χαρακτήρα μας ή ως μια αλλαγή στο σώμα μας . Αλήθεια έχετε αναθεωρήσει κάποιες σκέψεις που κάνατε πριν ασθενήσετε ; Ίσως να μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το σώμα μας όχι μόνο μέσω της αφής αλλά και μέσω της ψυχικής μας διάθεσης . Ως παρατήρηση γιατί να μην υπάρξει και το γεγονός η συνολική μας διάθεση στη καθημερινότητα , δηλαδή υπερκόπωση , δυσφορία , δύστροπη συμπεριφορά , αγχωτικές καταστάσεις , καταστάσεις που δημιουργούν γενικότερα ψυχικό πόνο , μπορούν λειτουργήσουν ως σημάδια ότι ….. ασθενούμε συνεχίζοντας έτσι ….. Ο πόνος για να σταματήσει θέλει φροντίδα γιατί όχι εάν αναφερόμαστε και για τη << ψυχή >> ; Μια αγκαλιά ή ένα χάδι είναι αρκετά να προσφέρουν στο ψυχικό κενό μια ευχαρίστηση , ένα χαμόγελο .
Φυσικά σε κανέναν μας δεν αρέσει να ασθενεί . Φυσιολογικό και επόμενο . Γιατί όμως να μη δώσουμε σημασία και στην έκφραση μας ; Στο πως σκεφτόμαστε . Ας μη ξεχνάμε πως ένας ισορροπημένος οργανισμός δεν εξαρτάται μόνο από τον υγιεί τρόπο ζωής όπως η διατροφή ή την άθληση αλλά και από ένα βίωμα τέτοιο ώστε να μας ισορροπεί ως οντότητες . Πέρα του φόβου που μας προκαλεί η ασθένεια . Γιατί να μη μας προκαλεί και την αίσθηση ότι παραμελήσαμε και τον εσωτερικό μας εαυτό , τα συναισθήματα ; Εάν η ασθένεια αυτή είναι μια έκφραση του τύπου << δώσε μου λιγάκι σημασία παραπάνω …. εδώ είμαι >> . Το πως επικοινωνεί η ασθένεια ίσως να χαρακτηρίζεται από την αίσθηση του πόνου και τη δυσμορφία της εκφράσεως μας . Το πως μπορεί να εισχωρήσει το άυλο στο υλικό , ίσως να είναι μια κατάσταση αδιαφορίας και απομάκρυνσης από την πραγματικότητα εάν την παρομοιάσουμε ως ομοιόσταση Ψ .
Υ.Γ Μία κατάσταση ψυχοσωματική με έκανε να σκεφτώ από μια άλλη πλευρά την ασθένεια . Πολλές φορές την απομυθοποιούμε και άλλες φορές την απεικονίζουμε ως ένα << από μηχανή θεό >> . Κάπου εδώ να τονίσω πως το παραπάνω άρθρο αποτελεί καθαρά μια προσωπική γνώμη στο ψυχοσωματικό συνεχές και δεν αποτελεί προϊόν για την υποτίμηση της διαδικασίας της ίασης ή της αποτροπής των φαρμάκων .
<< Όταν το συναίσθημα καθοδηγείται και αναζοπυρώνεται μέσα από μία κατάσταση μπορεί να ξεπροβάλλει και μια θεραπεία , ένας καινούργιος άνθρωπος >> .
Ιωάννης Αντωνόπουλος – Ψυχολόγος
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.