H XAMENH EY-TYΧΙΑ ΠΟΥ...ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΣ.-

Τα υποκατάστατα της Ευτυχίας 
& ο Ευνουχισμός της Ψυχής

 

 

 

 

 



 

Ο κόσμος μας της δυαδικότητας θα θυμίζει πάντα

- στην πρώτη μαθησιακή σφαίρα του -

ότι ο άνθρωπος θα ψάχνει με αγωνία αυτό το άλλο μισό "κομμάτι" που νιώθει ότι του λείπει και που θα τον έκανε να νιώθει ολοκληρωμένος, αν τελικά το έβρισκε και "ενωνόταν" μαζί του...

 

Όταν όμως η ευκαιρία να ενωθεί με το άλλο μισό εμφανίζεται, 
ή έστω, όταν η Ευ-Τυχία του παραδίνεται κυριολεκτικά, 
τότε συμβαίνουν τα πιο απροσδόκητα γεγονότα, 
καθώς οι νόμοι της Φυσικής, της Χημείας, 
προφανώς δεν είναι αρκετά ισχυροί ώστε να δημιουργηθεί 
το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε η ένωση να αναπτυχθεί.

 

Αυτού του είδους η ένωση προϋποθέτει ένα είδος πρότερης στωικής προετοιμασίας κι ετοιμότητας, καθώς οι Συμπαντικοί Νόμοι πράγματι λειτουργούν υπέρ του ανθρώπου, εάν κι ο άνθρωπος γνωρίζει τους Νόμους αυτούς.


...Πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο έντονης έλξης 
κι έντονης απώθησης ταυτόχρονα μεταξύ των 2.

 

...Άλλες φορές παρατηρείται μονομερής μαγνητική έλξη 
από το 1 πρόσωπο και φευγαλέα έλξη από το άλλο, 
με αποτέλεσμα το πρώτο να υποφέρει 
από τον ξαφνικό αποχωρισμό.

 

...Άλλες φορές η έλξη δεν είναι παρά μία έκρηξη 
η οποία όταν ξεθυμάνει, δε μένει τίποτα,  
παρά μόνο οι στάχτες, που δε θυμίζουν τίποτα από την αρχική φλόγα των 2 που τώρα "έσβησαν"...
 

 

Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνουν τα φαινόμενα είναι κυριολεκτικώς πολυδιάστατοι.

 Όμως θα αφήσουμε το Νόμο του Κάρμα - της ανταποδοτικής δικαιοσύνης, θα αφήσουμε τις Αδελφές Ψυχές και τις Δίδυμες Φλόγες και τις ανώτερες διαστάσεις από όπου γνωρίζονται οι Ψυχές και συνυπάρχουν σε διαφορερική μορφή οντολογικής ύπαρξης, θα αφήσουμε τις προηγούμενες ενσαρκώσεις κατά τις οποίες οι ψυχές έκτισαν κοινή θητεία διαφόρων τύπων...

 

Ας έρθουμε στην απλή ζωή του σήμερα, στον άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται στο τέλος αυτής της παρηκμασμένης Σιδηράς Εποχής, στην παρακμάζουσα αυτή υπαρξιακή σφαίρα όπου τα "Είναι" υποφέρουν τόσο πολύ, πλέοντας σε άπλετη μοναξιά, 
ακόμη κι όταν βρίσκονται "ζευγαρωμένα" ή με παρέα.

 

Το φαινόμενο του υλικού υπερκαταναλωτισμού 
είναι η ακριβής αντανάκλαση της Πείνας της Ψυχής, 
η οποία φυλακισμένη σε ένα σώμα το οποίο πλοηγείται 
από χαλασμένη πυξίδα [κατώτερη νόηση], 
υποφέρει στη φυλακή της, ενώ μοιράζεται την παρέα άλλων τέτοιων φιμωμένων ψυχών σε αιχμαλωσία...

 

Τα ναρκωτικά υποκατάστατα Ευ-Τυχίας του ανθρώπου που ακόμη δεν έχει βρει τη φώτιση ώστε να αποκωδικοποιεί κάθε κατάσταση και δοκιμασία, είναι ικανά να τον κρατούν μακριά από αυτά που η ψυχή του ποθεί κι αρειμανίως αποζητά, ακόμη κι όταν τα βρίσκει!

 

Οι άνθρωποι, ακόμη κι όταν συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο με την ίδια την Ευ-Τυχία και η οποία τους συστήνεται υποκλινόμενη, αυτοί την αποδιώχνουν, τρέχουν να κρυφτούν μακριά της, ενισχύοντας τα τοίχη της αυτο-απομόνωσης και αυξάνοντας τις δόσεις των "ναρκωτικών" τους!

Τα υποκατάστατα δεν είναι παρά το προκάλυμα του φόβου τους, αλλά και η απόδειξη της "χαλασμένης πυξίδας" τους!
 

 

Τέτοια υποκατάστατα είναι για παράδειγμα:
 

 

  Υλιστικός Υπερκαταναλωτισμός
 

 

 

 "Ασταμάτητη Νοητική Οχλαγωγία" -

Υπερβολική Νοητική & Λεκτική Δράση 

 

 

 

Πολωμένη Εμμονή με κάποια Φιλοσοφικά Μονοπάτια

 [Ακραία Ψυχαναγκαστική Αυτοπειθαρχία & Ψευτοπειθαρχεία]
 

 

 

 

Αλκοόλ - Ναρκωτικά = δήθεν διασκέδαση / απόδραση 
= εξόντωση & εκφύλιση του φυσικού σώματος και όχι μόνο!

Εμμονικές εγωπαθείς αυτο-ψευδαισθήσεις που παρεκτρέπουν κάποιον από το να δει κατάματα μία καταφανή Α-Λήθεια

Υποκρισία & προς τον Εαυτό
 
ή 

"Ωραιοποίηση & Καλωπισμός" 
μίας ψευδο-σχέσης - φυλακής κ.α.





Ο λόγος που ο σημερινός άνθρωπος δεν αναγνωρίζει πια αυτό που όμως αρειμανίως αποζητά, είναι επειδή μεταλλάχτηκε τόσο πολύ

ο ίδιος στην πορεία, που έχασε την επαφή

με την αληθινή φύση του και τη φωνή της ψυχής του.

Γιατί η γνήσια Ευ-Τυχία έχει ένα χρώμα, ένα άρωμα,

μία παρουσία κι ένα βλέμμα, τα οποία έχουν εκλείψει μεταξύ

των μεταλλαγμένων ανθωποψυχών

κι έτσι δεν την αναγνωρίζουν με αυτά τα "παράξενα" χαρακτηριστικά. Είναι μία ξένη!

Έτσι, η Ευ-Τυχία αποχωρεί πολλές φορές περίλυπη έχοντας πρωτίστως χτυπήσει μία πόρτα, αφού ο "Κύριος του Σπιτιού"

δεν την αναγνώρισε - και μάλιστα, φοβάται και τους ξένους!

Η Ευ-Τυχία...

 

Ο άνθρωπος πια δε γνωρίζει ούτε τι χρώμα, ούτε τι άρωμα,

ούτε τι μορφή έχει...

Γιατί ο άνθρωπος νάρκωσε τις μύχιες επιθυμίες με υποκατάστατα. Κι όταν ήρθε ο καιρός αυτές να εκπληρωθούν, η ανθρωποψυχή του πλέον είχε συνηθίσει στη φυλακή της και δεν ήθελε την Ελευθερία της, την Πληρότητα, την Αγάπη που της έλλειψε τόσο πολύ...

 

 

- Αντίο Μαρκ...

- Αντίο Βικτώρια...

Με αγάπη, Φίλις Χρυσού

[Andromeda Galactica]

andromeda-ires

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ