«τα λασπωμένα ρούχα»

Όταν λερωθεί το παιδί μας με λάσπη, δεν το πετάμε, δεν θεωρούμε ότι θα παραμείνει έτσι. Ξέρουμε τον τρόπο να το καθαρίσουμε. Θα του βγάλουμε τα λασπωμένα ρούχα, θα το κάνουμε μπάνιο και μετά θα του βάλουμε καθαρά ρούχα. Κι όταν λερωθεί ξανά θα κάνουμε πάλι το ίδιο γιατί το αγαπάμε πολύ.

Όταν αρρωστήσει το φροντίζουμε πάλι με αγάπη και περισσότερη αγκαλιά. Αναζητάμε τη θεραπεία που θα το ανακουφίσει.

Η ψυχή κάθε ανθρώπου είναι σαν το παιδάκι. Όταν η ψυχή μας λερωθεί από διάφορα, μπορούμε να την καθαρίσουμε. Ο Πατέρας μας κάθε ψυχή που είναι λερωμένη την περιμένει με χαρά και πολύ αγάπη, να του ζητήσει την κάθαρση. Όπως στο παιδάκι μας θα του βγάλουμε τα λασπωμένα ρούχα, έτσι κι εμείς όταν λασπώσουμε την ψυχή μας μπορούμε να πάμε σε έναν πνευματικό και να βγάλουμε «τα λασπωμένα ρούχα» δηλαδή τις πράξεις που θεωρούμε ότι γέμισαν την ψυχή μας με λάσπη. Αυτές οι πράξεις μας κρατούν σε απόσταση από τον Πατέρα. Η απόσταση αυτή είναι δική μας. Εμείς επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε και συνηθίζουμε τη λάσπη. Με κάποιο τρόπο την κάνουμε να μοιάζει αναπόσπαστο κομμάτι μας, οπότε συνεχίζουμε τη ζωή μας λασπωμένοι. 

Δεν είναι κακό να λασπωθούμε, παιδιά Του είμαστε και όπως και να έχει η ζωή μας στη γη δεν είναι απλή υπόθεση, μέσα από τα τόσα που μας συμβαίνουν κάθε μέρα. Το κακό είναι να μην αναγνωρίζουμε ότι είμαστε λασπωμένοι, αλλά και το μέγεθος της λάσπης, αυτό θα γυρίσει μια μέρα εναντίον μας. Οπότε το βήμα κάθε ψυχής που έχει λασπωθεί και όλοι μας έχουμε τις λασπούλες μας, είναι να ζητήσει να βγάλει αυτές τις λάσπες.

Το μπάνιο που κάνουμε εμείς στο παιδί μας για να το καθαρίσουμε από τις λάσπες στην περίπτωση της ψυχής μας είναι η ευχή που θα μας διαβάσει ο παπάς εκείνη την ώρα για να μας καθαρίσει ψυχικά από κάθε τι που μας λέρωσε.

Τα καθαρά ρούχα στη συνέχεια για την ψυχής μας είναι η Αγία Κοινωνία που έρχεται να γεμίσει με νέα βάση όλη μας την ύπαρξη.

Τα βήματα αυτά δείχνουν ταπείνωση και αληθινή διάθεση για κάθαρση από μας για μας. Έτσι κι αλλιώς όπως είπαμε ο Πατέρας μας περιμένει όλους να ζητήσουμε τη βοήθειά Του για αυτή την κάθαρση. Έχει πάντα ένα γλυκό χαμόγελο καρτερικότητας για κάθε έναν από μας.

Το να μη θέλουμε να καθαρίσουμε τις λάσπες της ψυχής μας αλλά και το να κάνουμε ότι δεν είναι λερωμένη εκεί είναι το σημείο που κάνουμε λάθος. Το λάθος αυτό έρχεται πίσω σε μας, όχι από τον Θεό, αλλά από τον εγωισμό μας. 

Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην είναι έστω και λίγο λερωμένος και είναι μεγάλη αδικία από μας για μας να νομίζουμε ότι οι άλλοι μας λερώνουν και ότι εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι. Σίγουρα είμαστε και καλοί άνθρωποι ανάλογα τις συνθήκες. Όμως δεν υπάρχει περίπτωση να μας λερώσει κάποιος άθελά μας. Δεν θα μας πει ο άλλος τι σκέψεις θα κάνουμε, τι λόγια θα πούμε και πόσο θα κρίνουμε τον άλλον. Δυστυχώς αυτά είναι δικές μας διαδρομές μέσα από το δικό μας μυαλό.

Αν μας κάνει κάποιος κάτι και εμείς σκεφτούμε αρνητικά ή εκδικητικά για αυτόν, τότε λασπώνουμε κι εμείς τη δική μας ψυχή.

Αν θελήσετε η ζωή σας να είναι γεμάτη υγεία και ευημερία αναζητήστε τις λάσπες σας και τώρα που το προστάζει το κλίμα των ημερών δώστε στον εαυτό σας τη μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης. Ζητήστε συγχώρεση από τον Θεό. Εκείνος θα σας δώσει την πιο ζεστή Αγκαλιά που έχετε πάρει ποτέ.

Δωροθέα   

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ