Στην πόρτα ενός φρενοκομείου συνάντησα ένα νέο με πρόσωπο ωχρό και
όμορφο, γιομάτο απορία.
Κάθισα δίπλα του στο παγκάκι και τον ρώτησα, «Γιατί είσαι εδώ,»
Με κοίταξε έκπληκτος κι αποκρίθηκε: « Άστοχη η ερώτησή σου αλλά
Ο πατέρας μου με ήθελε πιστό αντίγραφό του, το ίδιο και ο θείος μου.
Η μάνα μου ήθελε ν΄ ακολουθήσω πιστά την εικόνα του άντρα της του
θαλασσινού.
Ο αδελφός μου σκέπτεται πως θα ΄πρεπε να του μοιάζω, να γίνω αθλητής
περίφημος.
»Ο δάσκαλός μου στη φιλοσοφία, ο δάσκαλος της μουσικής κι δάσκαλος
της λογικής με ήθελαν είδωλο του προσώπου τους μες στον καθρέφτη.
» Γι αυτό ήρθα σε τούτο ΄δω το μέρος. Το βρίσκω πιότερο λογικό.
Τουλάχιστον εδώ μπορώ να είμαι ο εαυτός μου».
Ξάφνου στράφηκε προς το μέρος μου και ρώτησε:
«Πές μου κι εσένα σ΄οδήγησε εδώ η μόρφωση και οι καλές συμβουλές;».
« Όχι, εγώ είμαι επισκέπτης», αποκρίθηκα.
«Α, είσαι ένας από αυτούς που ζουν στο φρενοκομείο απ΄την άλλη πλευρά
του τοίχου», συμπλήρωσε εκείνος.
Kahlil Gibran 1883 - 1931
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.