ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΤΕ ΑΠΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ!!

Αν ζούσε σήµερα ο γιατρός του Franklin Roosevelt, θα αντιµετώπιζε κατηγορίες βαριάς ιατρικής αµέλειας, επειδή άφησε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ χωρίς φάρµακα, παρόλο που η αρτηριακή του πίεση κατά διαστήµατα ξεπερνούσε τα 260/150. Μέχρι πριν µερικές δεκαετίες, η αρτηριακή υπέρταση ήταν ένα απλό σύµπτωµα, το οποίο αξιολογείτο µόνο αν συνοδευόταν από κλινικές εκδηλώσεις, όπως πονοκέφαλος, ζαλάδα, αίσθηµα παλµών ή διαταραχές της όρασης. Μετά ήρθαν τα πιεσόµετρα, τα νούµερα και η δηµόσια υγεία. Και µαζί µε αυτά ήρθαν τα χάπια. Πολλά χάπια.

Σήµερα, ο γιατρός έχει τη χαρά/πονοκέφαλο να επιλέγει µεταξύ 50 αντιυπερτασικών φαρµακευτικών ουσιών και άνω των 200 συνδυασµών τους. Το 50% των υπερτασικών ανθρώπων ανήκουν στην κατηγορία της ήπιας υπέρτασης, κατά την οποία η «υψηλή πίεση» κυµαίνεται από 140 έως 159 και η χαµηλή από 90 έως 99. 

Στις ΗΠΑ, στην κατηγορία αυτή εντάσσονται πάνω από 40 εκατοµµύρια «ασθενείς» και ξοδεύονται ετησίως 20 δις $ για την αντιµετώπιση της κατάστασής τους.

 Οι «ασθενείς» αυτοί λαµβάνουν τα ίδια φάρµακα που θα λάµβανε αν ζούσε σήµερα ο υπερυπερτασικός Roosevelt, αλλά σε µικρότερες δόσεις, επειδή εδώ και 30 χρόνια οι ιατρικοί σύλλογοι ενέταξαν στην οµάδα υψηλού κινδύνου και τους ήπια αντιυπερτασικούς και έτσι εξέδωσαν οδηγίες µε τις οποίες τα µέλη τους µπορούν (ή µάλλον οφείλουν) να συνταγογραφούν αντιυπερτασικά φάρµακα για κάθε άνθρωπο µε πίεση άνω των 140/90.

 Ήδη από το 1985, χρονιά που δηµοσιεύθηκαν τα αποτελέσµατα της αγγλικής κλινικής µελέτης MRC, κάποιοι αιρετικοί υποστήριζαν ότι όλα αυτά εντάσσονται σε µία καλυµµένη προσπάθεια ιατρικοποίησης της ζωής των πολιτών και επέκτασης της φαρµακευτικής αγοράς.

Και µετά ήρθε η Cochrane Collaboration, ένας από τους εγκυρότερους οργανισµούς αξιολόγησης θεραπευτικών παρεµβάσεων και τεκµηρίωσης ιατρικών µεθόδων. 

Τον Αύγουστο που µας πέρασε, δηµοσιεύτηκαν τα συµπεράσµατα του οργανισµού για την αποτελεσµατικότητα της χρήσης αντιυπερτασικών φαρµάκων σε «πάσχοντες» από ήπια υπέρταση. Η ανασκόπηση των 4 κλινικών µελετών, έδειξε ότι τα φάρµακα δε τους βοηθούν να ζήσουν µια µακρύτερη και υγιέστερη ζωή. 

Όπως δήλωσε σε µία συνέντευξή του ο James Wright, καθηγητής στο πανεπιστήµιο της British Columbia και ένας από τους συγγραφείς της µελέτης, «τα αποτελέσµατα ήταν σοκαριστικά. Εδώ και χρόνια, απλώς υποθέταµε ότι τα φάρµακα ωφελούν αυτή την οµάδα ασθενών», ενώ ερωτηθείς για τις πιθανές παρενέργειες, πρόσθεσε: «Παρενέργειες σίγουρα υπάρχουν. Δεν υπάρχουν φάρµακα χωρίς παρενέργειες. Τα αποτελέσµατα αυτά θα αλλάξουν ριζικά τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετωπίζω τους ασθενείς µου».

Πριν σπεύσετε να πετάξετε τα αντιυπερτασικά σας από το παράθυρο, οφείλουµε να προσθέσουµε ότι τα αποτελέσµατα αυτά αφορούσαν στη χρήση των φαρµάκων για διάστηµα περίπου 5 ετών. Πιθανώς το όφελος των φαρµάκων να εκδηλώνεται µετά τα 5 χρόνια. Πιθανώς και όχι. Τα ερωτήµατα που οφείλουν να απαντήσουν πλέον οι γιατροί, δεν έχουν να κάνουν µόνο µε το πώς πρέπει να αντιµετωπίζεται η ήπια υπέρταση, αλλά κυρίως µε το ποιοι είναι ασθενείς και ποιοι «ασθενείς».

Του Γρηγόρη Λάσκαρη

• 
  
• inhealthanddisease

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ