Σεξ στόρυ. Μια αληθινή ιστορία, όχι φανταστική, ούτε κινηματογραφοποιημένη. Κάπου έξω από το Βόλο, σ' ένα χωριό, λίγο μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Ο ενιάχρονος Σωτηράκης, ένα διαβολόπαιδο, μισοριξιά, με έξυπνα μάτια και κατσαρά μαλλιά, έτσι ξαφνικά δίνει μία και χώνεται κάτω από το πάπλωμα της 17χρονης θείας του, της Χρυσούλας.
Τι ήταν αυτό; Ούτε ο ίδιος κατάλαβε πώς το διέπραξε. Περίεργο, μα την αλήθεια. Ούτε η Χρυσούλα του ζήτησε να ξαπλώσει παρέα στο κρεββάτι της. Όσο το σκεπτόταν μετά από χρόνια σα να ανακάλυψε την εξήγηση εκείνης της θρασύτατης βουτιάς του, που τον βρήκε κολλημένο στις γάμπες της. Πριν από κανά μήνα είχε τρακάρει την Χρυσούλα να κοιμάται απομεσήμερο...
…Το σκέπασμα είχε αποτραβηχθεί από το στήθος της και το άνοιγμα του νυχτικού της απεκάλυπτε σχεδόν και τα δυο της βυζιά. Ο Σωτήρης είχε καρφώσει τα μάτια σ' αυτή τη ζωντανή ζωγραφιά μπροστά του και δεν έλεγε να φύγει από κοντά της. Κάθε μέρα έκανε παρέα η σκέψη του μ' αυτή τη σκηνή, τους στητούς βύζους της μικρότερης αδελφής της μάνας του.
Λες και έδωσε το δικαίωμα εκείνο το μπάνισμα στον αδυνατούλη και κοντούλη ανηψιό να τρυπώσει, να φωληάσει στη θέρμη της Χρυσούλας, η οποία, περίεργο, ε, ούτε τον κακολόγησε, ούτε παιχνίδισε μαζύ του.
Γιατί, αλήθεια, η Χρυσούλα δεν μ' έδιωχνε από κοντά της, σκέφθηκε ο πιτσιρίκος. Και γιατί δεν παίρνει στα αστεία τη χοντράδα μου; Και να, που την άλλη κιόλας στιγμή νοιώθει μια ζέστα, μια γλυκειά κάψα κάπου στην πλάτη του. Ω!!! Είναι το πράμα της. Πω, πω, πω, καίει πάνω του, τον φλογίζει το σημείο της πλάτης του, καλέ.
Το αγόρι παραμένει ακίνητο. Δεν ξέρει τι να κάνει. Τον έχει προβληματίσει η σιωπή, η απραξία της. Στρέφει απότομα το κορμάκι του και απλώνει τα χέρια του στα πόδια της, σα να 'ταν παγωμένα, που χρειαζόντουσαν τρίψιμο.
Έτσι όπως βρίσκεται τούτη τη στιγμή ο Σωτηράκης δέχεται κατά πρόσωπο θερμικές ακτινοβολίες από το μουνί της Χρυσούλας. Μήπως έχει πυρετό η κοπέλλα; Χώνει το αριστερό χέρι ανάμεσα στα μπούτια της, λοιπόν σίγουρα η μικρή θεία του πρέπει να έχει μια δεύτερη καρδιά κάτω από το βρακί της... Χωρίς να ακούει κάποιο τικ-τακ ο ανήλικος αισθάνεται ένα ρυθμικό φούσκωμα-ξεφούσκωμα στο πιο ευαίσθητο σημείο της παρθένας.
Η παλάμη της Χρυσούλας έγινε ένα σκουφί ευλογίας στο κεφάλι του ανηψιού. Ναι, τον είχε αποδεχθεί, τον ενθάρρυνε... Κι αυτός, τι μπορούσε να κάνει; Είχε ξεχάσει ολότελα τα μελαχρινά στήθη της, άλλωστε ήταν σε κάποια απόσταση από το κέντρο του ενδιαφέροντος της.
Ημέρα της κηδείας της Χρυσούλας, πέθανε 83 χρονών, 66 χρόνια μετά απ' εκείνο το παραμυθένιο βραδυνό. Όλοι έχουν απομακρυνθεί εδώ και ώρα από τον τάφο και μόνος ο Σώτος, καθισμένος πάνω στο μάρμαρο, αισθάνεται βαρύς, γέρος 175 χρονών, εκατό χρόνια περισσότερα από την ηλικία του. Είναι ένα ρεμάλι. Το παραδέχεται.
Η θεία του. Η Χρυσούλα. Αυτή που μια ζωή τον είχε καλύτερα από παιδί της. Που του έδινε συνέχεια λεφτά αυτουνού του ακαμάτη. Ένα άχρηστο κορμί. Τίποτα δεν κατάφερε, μ' ό, τι καταπιάστηκε ήταν ένα σκέτο σκάνδαλο. Η Χρυσούλα, όμως, που δεν έκανε παιδιά, που παραμέριζε την δική του κακοτροπιά, ήταν πάντα βράχος. Στήριγμα. Ό, τι είχε ανάγκη ο Σώτος.
Πήγε πανεπιστήμιο, δεν το τελείωσε. Χαρτοπαιξία από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γεννημένος άσωτος ο Σώτος. Αλήθεια, ποιο θα ήταν το ριζικό του αν δεν είχε τη θεία του; Αυτό σκεπτόταν πάνω στον τάφο της.
Παληόπραμα είμαι, ομολογούσε ο άντρας, ο αποτυχημένος και στους δύο γάμους του, χωρίς καμμία επαφή με τα δύο παιδιά του. Τον έπιασε μια κρίση συνείδησης, αβάστακτης, με τη σκέψη ότι όλα αυτά τα χρόνια, πολύ περισσότερο από τότε που η Χρυσούλα χήρεψε τόσο ενωρίς, αυτός της συμπεριφερόταν λες και η θεία του είχε υποχρέωση να τον χοντροχαρτζηλικώνει.
Τελικά, γιατί η Χρυσούλα στάθηκε τόσο ανοικτοχέρα μαζύ του, τούτη τη στιγμή, δίπλα στη νεκρή, αναρωτήθηκε ο ανεπρόκοπος. Ίσως, κάποια μέρα, ένα πουλάκι, ίσως να 'ναι κοτσύφι, του αποκαλύψει το μυστικό.
Χρυσή καρδιά η Χρυσούλα, αθώα σαν την Παναγία, εκείνη τη νύχτα, για πρώτη φορά αισθάνθηκε το ξύπνημα της σάρκας της, όταν μπερδεύτηκε στα πόδια της ο Σωτηράκης.
Δεν ξαναβρέθηκαν ποτέ οι δυο τους σε πονηρή κατάσταση. Με τα χρόνια, μάλιστα, την είχαν ξεχάσει εκείνη τη μαγική νύχτα, μάλλον πρέπει να τους είχε συμβεί στην προηγούμενη ζωή.
Με δυσκολία ο Σώτος στάθηκε στα πόδια του πριν τον τελευταίο αποχαιρετισμό στην Χρυσούλα. Έκανε το σταυρό του. “Δεν γνώρισα κανένα ζόρι εγώ το τεμπελόσκυλο, χάρη σε σένα, ρε Χρυσούλα... Ήσουν η μάνα μου, η αδελφή μου...” μονολόγησε ο 75χρονος. Και τράβηξε κατ' ευθείαν στο καφενείο να χαρτοπαίξει.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.