Η Εμπειρία της Μαθητείας

Πριν πολλά χρόνια… ήμουν νέος…

Μαθήτευσα (κάθησα κοντά, και μίλησα) σε Κάποιους Πολύ Μεγάλους Διδασκάλους… Κάποιοι είναι Γνωστοί στον πλανήτη (δεν θέλω να αναφέρω το όνομά τους.. δεν έχει σημασία άλλωστε).

Ποτέ (ποτέ) δεν μου «δίδαξαν» τίποτα.

Ποτέ δεν με «πίεσαν», ποτέ δεν με «επέπληξαν» για τίποτα…

Ένοιωθα Ελεύθερος… Είχα όσο χρόνο ήθελα (ή νόμιζα πως χρειαζόμουν).

Γνώριζα (από διαίσθηση) πως ο «Δάσκαλος», είχε υπομονή, δεν ήταν αδιάφορος… θα περίμενε ακόμα και μια αιωνιότητα μέχρι «εγώ» να κινηθώ.

Τόση Αγάπη!

.

Έκαναν (οι Δάσκαλοί μου) κάποια πράγματα… και δοκίμαζα να τα κάνω κι «εγώ»… Αυτή ήταν η μόνη διδασκαλία.

Προσπαθούσα μόνος μου να μάθω να «περπατώ», να «προχωρήσω»… μα πάντα ένοιωθα την Αγάπη, ένα γλυκό σιωπηλό ενδιαφέρον, να με αγκαλιάζει.

Και κάποια στιγμή έμαθα να «ανυψώνομαι» μέσα μου, μέχρι τον «ουρανό του κόσμου»…

Έμαθα να «πετώ» στους «Τρεις Ανώτερους Ουρανούς»…

«Έφτασα» Πέραν της «Κίνησης»… Εδώ Όπου Κατανοείς ότι η Πραγματικότητα Είναι Ακίνητη… και μόνον η Αντίληψη «Κινείται» στο «Έδαφος» της Πραγματικότητας, αλλάζοντας «εμπειρίες»…

.

Και μετά έμαθα να «ταξιδεύω» σε περιορισμένους χώρους κι ας ένοιωθα ότι Όλος ο Χώρος Είναι Ένας, και δεν υπάρχουν σύνορα στους κόσμους…

.

Και τελικά ένοιωσα πως είμαι έτοιμος (κάθε στιγμή, τώρα, εδώ), για το τρίτο, ύστερο, ταξίδι, να αφήσω το σώμα μου (χωρίς να με νοιάζει)… να πεθάνω.

.

Τελικά κατανόησα πως αυτό που με «συνέδεε» με όλους τους Αγαπημένους που με Καθοδηγούσαν Σιωπηλά, η Αγάπη, δεν είναι παρά μονάχα η Ενότητα που Διαπερνά τα Πάντα… Εκείνοι δεν ένοιωθαν κανένα διαχωρισμό από «εμένα», εξαρχής… ήμουν «εγώ», μέσα στην άγνοιά μου, που νόμιζα πως είμαι διαχωρισμένος, από τον κόσμο…

Και τώρα, δεν γνωρίζω αν Αυτό που Νοιώθω Είναι Ελευθερία, Αγάπη, Ενότητα, Απεραντοσύνη, Αιωνιότητα… Μες στη Βαθιά Σιωπή της Πραγματικότητας, στη Καρδιά του Μυστηρίου, όλα χάνουν το νόημά τους κι αποκτούν το ίδιο περιεχόμενο… όλα τα λόγια σημαίνουν το ίδιο πράγμα, την ΑΛΗΘΕΙΑ…

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΚΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ… Οι Διαχωρισμοί, η κίνηση, η δημιουργία, οι κόσμοι, η κάθοδος κι ή άνοδος δεν είναι παρά το όνειρο που δημιουργεί η άγνοια… Μα Όποιος Είναι Ελεύθερος νοιώθει πως δεν υπάρχουν τέτοιοι διαχωρισμοί  κι Όλος ο Χώρος Είναι Σπίτι του, Εδώ, Τώρα..

…

Δεν έγραψα αυτό το κείμενο για να μιλήσω για «μένα», αν και μπορεί κάποιοι να παρεξηγήσουν και να νομίσουν ότι μιλώ για «μένα».

Ήθελα κυρίως να  αναφερθώ στην «εμπειρία της μαθητείας», όπως την έζησα.

Η Σχέση μου με τον «Δάσκαλό» μου ήταν μέσα σε ένα Απεριόριστο Χώρο Ελευθερίας, ήμουν εγώ που αποφάσιζα…

Δεν είμαι Δάσκαλος, κι ούτε θέλω να γίνω ή να σώσω κανέναν… αλλά πιστεύω πως όλοι οι αναζητητές της αλήθειας, αν ποτέ αποφασίσουν να βρουν ένα Δάσκαλο, θα πρέπει να βρουν ένα Πραγματικό Δάσκαλο και να μαθητέψουν μέσα σε Αυτόν τον Απεριόριστο Χώρο Ελευθερίας… μιλώ από «εμπειρία»

Υπάρχουν πολλοί απατεώνες που παριστάνουν τον Δάσκαλο ή τον Γνώστη… Αν δεν νοιώθετε κοντά τους να είστε τελείως ελεύθεροι… αν δεν υπάρχει Αυτός ο απεριόριστος Χώρος ελευθερίας… εγκαταλείψτε τους…

Οι άνθρωποι πρέπει να Είναι Ελεύθεροι, να Ζουν Ελεύθεροι, να Μαθητεύουν μέσα στον Απεριόριστο Χώρο της ελευθερίας, να Αποφασίζουν Μόνοι τους για την Πορεία τους… Οποιαδήποτε άλλη σχέση, εξάρτηση  ή συναλλαγή είναι βρώμικη… Και Επειδή Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑ, ποτέ μη δίνετε ούτε υπακοή, ούτε χρήματα, στους «Έμπορους της Γνώσης»… μια φιλική συμβουλή είναι, απλά.

…

Τελικά, το συμπέρασμα, που ξόδεψα χρόνια για να βρω είναι πως η Πραγματική Φώτιση δεν είναι θέμα χρόνου, δεν συμβαίνει στον χρόνο… όσες χιλιάδες ζωές κι αν ψάχνεις. Απλά «βγαίνεις» έξω από όλα… σε μια στιγμή, όσο κρατά το ανοιγόκλειμα του ματιού… απλά πρέπει να το αποφασίσεις, πρέπει να το κάνεις… όλα τα άλλα, «πως» γίνεται, οι αναλύσεις, οι προσπάθειες, οι εξελίξεις, οι πραγματοποιήσεις, οι φωτίσεις, όλα, μα όλα είναι σκέψη, φαντασία, ψευδαίσθηση, κι όλα μα όλα, συμβαίνουν μέσα στο χρόνο.

wholemind82

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ