Δύο ρεύματα

Αυτό που είμαστε στην ουσία μας - οι υψηλότερες δυνατότητες μας - δεν το γνωρίζουμε. Αυτό που είμαστε στην προσωπικότητά μας - ο αδυσώπητος καθορισμός που μας ορίζει - επίσης δεν το γνωρίζουμε. 

Ταυτιζόμαστε με το πρόσωπο μας, αγνοώντας τη σχέση που πρέπει να υπάρχει μεταξύ αυτού και της ουσίας μας. Ωστόσο, η εσωτερική ανάπτυξη αρχίζει με την ικανότητα να γνωρίζω τον Εαυτό μου, να κατανοώ ολόκληρο τον Εαυτό μου.

 Πρέπει να γνωρίζω ότι έχω μια διπλή φύση, ότι υπάρχουν μέσα μου δύο δυνάμεις: η κατερχόμενη δύναμη της εκδήλωσης και η ανερχόμενη δύναμη που επιστρέφει στην πηγή. Πρέπει τις βιώνω εδώ την ίδια στιγμή, προκειμένου να γνωρίζω τον Εαυτό μου ως ένα σύνολο. 


Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο είμαι εδώ, κάτι που είναι απαραίτητο για μια σχέση μεταξύ των δύο. Αυτό είναι το νόημα της Παρουσίας μου. Σε κάθε γεγονός στη ζωή - είτε οικογενειακό είτε της επαγγελματικής ή της εσωτερικής ζωής - υπάρχει μια διπλή κίνηση ενέλιξης και εξέλιξης. 

Η δράση κατευθύνεται προς ένα στόχο, προς την εκδήλωση, αλλά πίσω από αυτό, είναι κάτι που δεν έχει στόχο, που δεν προβάλλεται το ίδιο, αλλά επιστρέφει στην πηγή. Τα δύο αυτά ρεύματα είναι απαραίτητα το ένα στο άλλο. 

Γνωρίζουμε στη θεωρία ότι τα δύο ρεύματα υπάρχουν, αλλά δεν είμαστε πραγματικά συνειδητοί αυτών. Δεν γνωρίζω αρκετά για το ανερχόμενο ρεύμα. Δεν έχω μέσα μου, τη στιγμή που το επιθυμώ, τα στοιχεία που θα μου επέτρεπαν να νιώθω τη ζωή του, να νιώθω τη ζωή μου. Ούτε το άλλο ρεύμα το γνωρίζω, επειδή είμαι τυφλά βυθισμένη σε αυτό.

 Ωστόσο, χωρίς να βλέπω τα δύο ρεύματα, η επιθυμία να είμαι Παρούσα σε ένα συγκεκριμένο τόπο και μια δεδομένη στιγμή δεν έχει κανένα νόημα. Χρειάζομαι μια σταθερή όραση αυτών για να βλέπω το σημείο εφαρμογής της προσοχής και της θέλησης, της θέλησης να μην χάνω τον Εαυτό μου.

 Με την προσοχή μου σήμερα, δεν μπορώ να έχω επίγνωση ταυτόχρονα δύο κινήσεων, που πηγαίνουν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Ταυτίζομαι από τη μία κίνηση και αγνοώ ή αντιτάσσομαι στην άλλη. 

Παρόλα αυτά, πρέπει να αποδέχομαι ότι τα δύο ρεύματα καθορίζουν τη ζωή μου και ότι έχω δύο φύσεις μέσα μου. 

Πρέπει να μάθω να βλέπω την κατώτερη φύση και την ίδια στιγμή να θυμάμαι την ανώτερη. Η πάλη είναι να ζω και τις δύο μαζί. 

Χρειάζομαι να έχω μια συνειδητή εντύπωση των δύο αυτών πλευρών του εαυτού μου, αρχικά ανεξάρτητα της μίας από την άλλη, στη συνέχεια ταυτόχρονα. 

Η μία φύση πρέπει να υπηρετεί την άλλη. Αλλά τι σημαίνει να υπηρετεί; 

Πρέπει να βρω την πραγματική μου θέση και να την αποδεχτώ. Εγώ είμαι αυτή που καλείται να είναι εδώ. Πρέπει να βλέπω ότι αν δεν είμαι Παρούσα, υπηρετώ μόνο τον συνηθισμένο μου εαυτό και τείνω να καταστρέφω αυτό που είμαι αληθινά.

 Έτσι τότε, μεταξύ των δύο αυτών ρευμάτων, δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει κανείς. 

Είναι σημαντικό τα δύο ρεύματα να υλοποιηθούν μέσα μου, έχοντας μια σαφή σχέση που διατηρείται. 

Μέχρι τώρα μόνο το κατερχόμενο ρεύμα ήταν το κυρίαρχο στην Παρουσία μου, χωρίς να αντιμετωπίζεται. Το ανερχόμενο ρεύμα έχει την πηγή του στη Βούληση να είμαι – όχι στη “βούληση” με τη συνήθη έννοια του όρου - αλλά με την έννοια του “εύχομαι να είμαι ”. 

Είναι αναγκαίο πάνω από όλα να απεμπλακεί αυτή η θέληση, να δημιουργηθεί χώρος για αυτή. Πρέπει να αποδέχομαι να είμαι παθητική, πραγματικά παθητική ώστε μία ενεργητική δόνηση να προσληφθεί από το αίσθημά μου. 

Η προσπάθεια που μπορώ να κάνω με τα συνήθη μέσα μου, η μόνη προσπάθεια που είναι στο χέρι μου, είναι μία προσπάθεια θεληματικής παθητικότητας - μία συνειδητή προσπάθεια.

Jeanne de Salzmann «Η πραγματικότητα της ύπαρξης»

Δημητρης Λεοντσινης

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ