Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΙΗΣΟΥΣ;

Όταν Αφαιρέσεις Όλη την Θρησκευτική Μυθοπλασία, τι Απομένει από τον Αληθινό Ιησού;

Γράφει ο GezaVermes
Τί υποδηλώνουν τα Χριστούγεννα σήμερα, αν αποβάλλουμε το εορταστικό φαγητό, ποτό και το γλέντι που υιοθετήθηκε από τα ειδωλολατρικά Χριστούγεννα (Yule);  Είναι μήπως μια αφύπνιση των παιδικών προϊόντων φαντασίας, που ονειρεύεσαι, αλλά πολύ σπάνια βιώνεις, ένα λευκό χιονισμένο πρωινό, με τον Ιησού να κείτεται στο παχνί, υποδεχόμενος από γενειοφόρους ποιμένες και τρεις έγχρωμους βασιλιάδες εξ’ ανατολής να κατευθύνονται απ’ ένα αστέρι, ενώ στο φόντο αγγελικές ταξιαρχίες υμνούν δόξα στο Θεό; Αλίμονο, όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό θρησκευτική μυθοπλασία.
Κανείς δεν ξέρει την ακριβή ημερομηνία γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Η 25η Δεκεμβρίου επιλέχθηκε από την Δυτική Εκκλησία μόλις τον 4ο αιώνα για να ανταγωνιστεί την προ-Χριστιανική Ρωμαϊκή γιορτή του αήττητου Ήλιου. Ούτε γεννήθηκε ο Χριστός το έτος 1, καθώς η εποχή που φέρει το όνομά του εξακολουθεί να είναι αβάσιμη. Η Καινή Διαθήκη τοποθετεί το περιστατικό λίγο πριν το θάνατο του Βασιλιά Ηρώδη, κάτι που συνέβη το 4 π.Χ. Ένας Ρωμαίος μοναχός του 6ου αιώνα, ο Διονύσιος ο Μικρός, ευθύνεται για το λαθεμένο υπολογισμό: αυτός λανθασμένα τοποθέτησε τη γέννηση του Ιησού το έτος 753 από την ίδρυση της πόλης –μετά τη θεμελίωση της Ρωμαϊκής πόλης– αντί για το 747 ή το 748.

Ποιό ήταν λοιπόν αυτό το Ιουδαϊκό αγόρι, του οποίου η λάθος χρονολογημένη ημέρα γέννησης ακόμη μνημονεύεται σ’ όλο τον κόσμο στις 25 Δεκεμβρίου (ο εορτασμός της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι στις αρχές του Ιανουαρίου); Οι τέσσερις Ευαγγελιστές, οι κύριοι πληροφοριοδότες μας, παρουσιάσουν δύο εικόνες του Ιησού. Για τον Ιωάννη, που έγραψε πιθανώς λίγο μετά το 100 μ.Χ., Εκείνος ήταν ο αιώνιος Λόγος του Θεού που έγινε σάρκα για μια σύντομη περίοδο πριν αναληφθεί στον ουρανό. Τα άλλα τρία Ευαγγέλια, που χρονολογούνται προ του Ιωάννη κατά μια με τρεις δεκαετίες, απεικονίζουν τον Ιησού με λιγότερο εξυψωμένους όρους. Ο ήρωας τους γεννήθηκε περίπου 6 με 5 π.Χ. και σταυρώθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο, Ρωμαίο κυβερνήτη της Ιουδαίας μεταξύ του 26 και 36 μ.Χ. Καταγράφουν ότι ο Ιησούς έζησε με τους γονείς του, Ιωσήφ και Μαρία, τους τέσσερις αδερφούς και τις αρκετές αδερφές Του στη Ναζαρέτ στη Γαλιλαία που διοικούταν από τον Αντύπα, τον γιο του Ηρώδη, και ήταν ξυλουργός ή χτίστης.
Η σημασία της ιστορίας του Ιησού καταγράφεται από τον Μάρκο, τον πιο πρώιμο των Ευαγγελιστών. Ξεκινά αμέσως με την δημόσια καριέρα του χωρίς καμιά αναφορά στη γέννηση, τα παιδικά χρόνια ή την εκπαίδευση. Δεν μας λέγεται αν ο Ιησούς ήταν παντρεμένος. Η άγαμη ζωή ήταν κάτι το ασυνήθιστο μεταξύ των Ιουδαίων της ηλικίας του εκτός από τους μοναχούς Εσσαίους, που περιγράφονται από τους Ιουδαίους συγγραφείς του 1ου αιώνα μ.Χ. και τους ρόλους της Νεκράς Θάλασσας. Όμως οι Ευαγγελιστές δεν αποδίδουν καμία σχέση μεταξύ των Εσσαίων και του Ιησού: πράγματι, παρουσιάζουν την θρησκευτική άποψη ως κατηγορηματικά αντικρουόμενη με αυτήν του Εσσαϊσμού. Η επιλογή του της άγαμης κατάστασής του, θα πρέπει να προερχόταν από την επίγνωση της προφητικής του κλήσης (λειτουργήματος), που Του επέβαλλε απάρνηση των κοσμικών απολαύσεων προκειμένου να κρατιέται διαρκώς άγρυπνος για θείες αποκαλύψεις.
Ο Ιησούς αναδύθηκε από την αφάνεια το 29 μ.Χ., όταν αποκρίθηκε στην έκκληση του Ιωάννου του Βαπτιστή για μετάνοια. Όταν λίγο αργότερα ο Ιωάννης συνελήφθη από τον Ηρώδη Αντύπα, ο Ιησούς ανέλαβε το έργο της αναγγελίας του επικείμενου ερχομού της Βασιλείας των ουρανών. Κήρυξε σε συναγωγές χωριών της Γαλιλαίας, εκτέλεσε χαρισματικές θεραπείες και εξορκισμούς και έγινε γνωστός ως «ο προφήτης Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Προσέλκυσε κοντά του 12 αποστόλους, οι περισσότεροι ντόπιοι ψαράδες, και έκανε την περιοδεύουσα (διακονία) του στην περιοχή της Γαλιλαίας. Επισκέφτηκε χωριά, αμπελώνες, και αγρούς όπου μεγάλωναν κρίνα αλλά απέφευγε ηθελημένα τις πόλεις. Οι Συνοπτικοί Ευαγγελιστές καταγράφουν μόνο μια μοναδική μοιραία επίσκεψη στην Ιερουσαλήμ.
Απηύθυνε το άγγελμά του στον «οίκο του Ισραήλ» μόνος και απαγόρευσε τους μαθητές Του να πλησιάζουν μη-Ιουδαίους παρόλο που περιστασιακά έδειχνε συμπόνια σε ειδωλολάτρες (μη-Εβραίους) και θεράπευσε τον υπηρέτη ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου από την Καπερναούμ και την κόρη μιας Ελληνίδας γυναίκας από το νότιο Λίβανο.
Ως δάσκαλος, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην βαθύτερη σημασία και μόνιμη εγκυρότητα του Μωσαϊκού Νόμου και αποκάλυψε την πνευματική του αυθεντία, όχι ερμηνεύοντας τη Βίβλο, αλλά θεραπεύοντας τους άρρωστους, απελευθερώνοντας τους δαιμονισμένους. Όπως οι σύγχρονοί του, ο Ιησούς απέδιδε την αρρώστια και την αμαρτία στην επιρροή των κακών πνευμάτων και θεωρούσε τη θεραπεία, τον εξορκισμό και συγχώρεση των αμαρτιών συνώνυμες έννοιες. Οι άνθρωποι έφερναν τους αρρώστους σ’ Αυτόν μετά την υπηρεσία της συναγωγής το Σάββατο. Κάποιοι στενόμυαλοι φανατικοί οπαδοί της τήρησης του Σαββάτου γογγύζουν ότι ο Ιησούς παραβίαζε το νόμο της σαββατιάτικης ανάπαυσης, αλλά η θεραπεία Του με λόγια ή λέξεις δεν αποτελούσε  «εργασία».
Ο μη-Χριστιανός Ιουδαίος ιστορικός, Φλάβιος Ιώσηπος, που έγραφε λίγο πριν το 100 μ.Χ., αποκαλεί τον Ιησού έναν «ποιητή θαυμαστών έργων». Στην Χριστιανική ορολογία, ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων λέει το ίδιο όταν μιλάει για «έναν άντρα επιμαρτυρούμενο από το Θεό με εξαιρετικά έργα και θαύματα».
Ο Ιησούς διαχώρισε τον εαυτό του από άλλους χαρισματικούς Ιουδαίους της εποχής του μέσω της επιπρόσθετης ομορφιάς και της δύναμης της διδασκαλίας Του. Προτιμούσε την ποιητική εικονοποιία από φιλοσοφικές ιδέες. Σύγκρινε τη Βασιλεία του Θεού με μια πλούσια συγκομιδή, με ένα μικρό σινάπι που μυστηριωδώς μεγαλώνει σε ένα μεγάλο, και με το προζύμι που μυστηριωδώς μετατρέπει το αλεύρι σε ψωμί. Οι παραβολές του απεικονίζουν τον θεοκεντρικό κόσμο στον οποίο η χαρισματική δραστηριότητα του Ιησού έδειξε το δρόμο. Αντιλαλώντας τον προφήτη Ησαΐα, δήλωσε ότι η επαναφορά της όρασης στους τυφλούς, της ακοής στους κωφούς και της ζωής στους νεκρούς, αποδείκνυε ότι η Βασιλεία του Θεού είχε ήδη ξεκινήσει.
Για τους μετανοημένους ακολούθους του ο Ιησούς καθόριζε απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, απλότητα σαν των παιδιών και προθυμία να παραδώσουν τους εαυτούς τους και τα υπάρχοντά τους για χάρη των ουρανών. Για Εκείνον το παρόν υπερέβαινε σε σημασία το μέλλον. Τα μελλοντικά σχέδια ήταν ασήμαντα καθώς ο χρόνος αυτού του κόσμου έληγε γρήγορα.
Τα συστατικά της θρησκείας του Ιησού ήταν ο ενθουσιασμός, η επιτακτικότητα, η συμπονετικότητα και η αγάπη. Αγαπούσε τα παιδιά, τους αρρώστους και τους καταφρονημένους. Για αυτόν η επιστροφή ενός χαμένου προβάτου στο μαντρί, η μετάνοια ενός τελώνη ή μιας πόρνης, προκαλούσε πιο πολλή χαρά στους ουρανούς παρά η καθημερινή αγνότητα καλών ανθρώπων.
Εξ’ αιτίας των θεραπειών του, πολλοί είδαν τον Ιησού ως τον Μεσσία, να θριαμβεύει στην Ρώμη και ιδρυτή αιώνιας ειρήνης. Όμως δεν είχε καμιά πολιτική φιλοδοξία. Ωστόσο, φήμες ότι Εκείνος θα μπορούσε να είναι ο Χριστός εξαπλώνονταν και συνέβαλαν στην πτώση Του. Το τραγικό τέλος Του, επισπεύσθηκε από μια απρομελέτητη πράξη στο Ναό. Η θορυβώδης αγοραπωλησία που εκτελούσαν οι έμποροι με θυσιαστήρια ζώα και οι πωλητές, εξόργισε τον αγροτικό άγιο άνθρωπο τόσο που αναποδογύρισε τα τραπέζια τους και βίαια τους εξέβαλε. Παρ’ όλα αυτά, δημιούργησε αναταραχή στο ναό της πυκνοκατοικημένης πόλης πριν το Εβραϊκό Πάσχα και τους ιερείς.
Κάποιες από τις αυθεντίες του Ναού, οι επίσημοι «φρουροί» – προστάτες της ειρήνης, είδαν στον Ιησού το ενδεχόμενο να ηγηθεί. Έπρεπε να παρέμβουν γρήγορα. Παρ’ όλα αυτά ακόμη και κάτω από αυτές τις περιστάσεις, η Ιουδαϊκή ηγεσία προτίμησε να μεταθέσει την τελειωτική ευθύνη στον ανελέητο Ρωμαίο κυβερνήτη, Πόντιο Πιλάτο, που καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο. Σταυρώθηκε πριν το Ιουδαϊκό Πάσχα πιθανότατα το 30 μ.Χ. επειδή κατά την άποψη της γραφειοκρατίας, Ρωμαίων και Ιουδαίων, έκανε λάθος πράγματα σε λάθος μέρος και λάθος χρονική στιγμή.
Ακριβώς όπως η Καινή Διαθήκη είχε προλογίσει τη βιογραφία του Ιησού στο χαρμόσυνο πρόλογο της Γέννησης, έτσι προσάρτησε έναν επίλογο στην τραγωδία του Σταυρού, τον ένδοξο ύμνο της Ανάστασης. Πραγματικά, ο Ιησούς επηρέασε τόσο βαθιά τους αποστόλους Του που απέδωσαν τη συνεχόμενη επιτυχία της χαρισματικής τους πορείας στη δύναμη του ονόματός Του. Έτσι ο Ιησούς αναστήθηκε από τον θάνατο στις καρδιές των μαθητών Του και συνεχίζει να ζει για όσο η Χριστιανική Εκκλησία διαρκεί.
 
Ο GEZA VERMES είναι ο παγκοσμίως διακεκριμένος λόγιος στα Ευαγγέλια. Ο G. Vermes είναι συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου “Το αυθεντικό Ευαγγέλιο του Ιησού”.
Μετάφραση από την Αγγλική: Δημήτρης Τσινικόπουλος
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

3 σχόλια:

  1. Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΣΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΥ
    Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ


    http://www.tlig.org/el/messages/314/



    -Κύριε;

    - Εγώ είμαι. Μην αμφιβάλλεις ποτέ ότι είμαι Εγώ, ο Ιησούς Χριστός. Σε φώναξα από το Σταυρό Μου, σε φώναξα μέσα στην αγωνία Μου, για να σου δείξω σε ποια κατάσταση βρίσκομαι σήμερα Εγώ, που είμαι η Κεφαλή της Εκκλησίας Μου. Η Εικόνα του Εαυτού Μου, νεκρού στην αγκαλιά της Μητέρας Μου 1 είναι ένας συμβολικός τρόπος για να δείξω σε όλους σας, πόσο η αποστασία σας πρόδωσε την Εκκλησία Μου. Βλέπεις, κόρη Μου, σε οδήγησα να δεις την αληθινή εικόνα της σημερινής Εκκλησίας. Είδες τη θλίψη της Μητέρας Μου και είδες μέσα στην αγκαλιά Της το νεκρό Μου σώμα προδομένο, μωλωπισμένο, μαστιγωμένο, κατατρυπημένο και σταυρωμένο. Σ' αυτή ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται η Εκκλησία Μου σήμερα. Η Μητέρα Μου θρηνεί πάνω Της με δάκρυα αίματος, όπως θρήνησε πάνω στο Σώμα Μου, στο Γολγοθά. Όμως, πολύ σύντομα θ' ανακαινισθεί 2, θα μεταμορφωθεί και θ' αναστηθεί, όπως Εγώ ο Κύριος Αναστήθηκα.

    Δεν θα βρίσκεται πλέον σ' αυτή την αξιοθρήνητη κατάσταση. Oι εχθροί Μου κατέστρεψαν το Ναό Μου, αλλά με τη Δύναμή Μου που κατεβαίνει από τον Oυρανό και με τη Χάρη Μου, Εγώ, ο Κύριος, ξανάχτισα το Ναό Μου σε τρεις μέρες μόνο. Σου υπόσχομαι ότι η Εκκλησία Μου θ' αναβιώσει. Θα Την ανακαινίσω και θα Τη μεταμορφώσω, όπως μεταμορφώθηκα. Θα ξαναχτίσω το Ναό Μου και η Δικαιοσύνη θα είναι η ζώνη της μέσης Της, η Πίστη, η ζώνη των πλευρών Της 3 και η Αγνότητα θα είναι ο Πυρσός Της, για να οδηγήσει όλους αυτούς, που βεβήλωσαν το Όνομά Μου, στο Φως της και να τους εξαγνίσει. Γιατί Εγώ, ο Κύριος των Κυρίων, ο Αμνός, θα ζω μέσα Της και θα γίνει δεκτή από τους δικούς Της, όπως έγινα δεκτός από τους δικούς Μου μετά την Ανάστασή Μου. Τότε, όπως μια μητέρα που παρηγορεί τα παιδιά της, έτσι κι Εγώ θα σας παρηγορήσω ακόμη περισσότερο. Θα τυλίξω γύρω σας τα Χέρια Μου με τόση αγάπη. Αχ, αγαπημένα παιδιά, σας ετοιμάζω για να ζήσετε ένα Νέο Oυρανό και μια Νέα Γη, μια Γη γεμάτη καρπούς που βγαίνουν από το Δένδρο της Ζωής. Oι καρποί Του θα φέρουν τα ονόματα της Ειρήνης, της Αγιότητας και της Αγάπης, αφού η Ρίζα Του 4 είναι η Αγάπη.

    Τότε, πλήρεις Πνεύματος Αγίου, θ' ατενίσετε Εμένα, το Θεό σας, όπως στην πρώτη Πεντηκοστή. Το Πνεύμα Μου θα σας γεμίσει με Αγάπη... Τον Κήπο Μου θα τον ομορφύνω, θα ποτίσω τα παρτέρια Μου, η Δρόσος της Δικαιοσύνης Μου θα κατέβει επάνω σας και το Φως Μου θα δυναμώσει τους μίσχους σας, κάνοντας να λάμψει η διδασκαλία Μου. Θάρρος, κόρη Μου, θάρρος, αγαπημένοι. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να ζείτε στην ερημιά, όμως το Τέλος αυτών των Καιρών είναι κοντά σας.

    Σύντομα θα έρθω να σας εξαγνίσω. Εγώ, ο Κύριος, σας διαβεβαιώνω ότι θα σας αιφνιδιάσω, ρίχνοντας πάνω σας το Φως Μου. Oι Oυρανοί Μου θα κάνουν τη γη να σαλέψει και όλοι αυτοί που Με αγαπούν θα Με δοξάσουν, κλίνοντας το γόνατο. Και πολλοί θα Με θυμηθούν και θα επιστρέψουν σε Μένα - αυτό θα γίνει γνωστό ως η Μεγάλη Μεταστροφή της Εκκλησίας. Αλλά, προς μεγάλη Μου θλίψη, θα υπάρξουν αυτές οι πείσμονες ψυχές που βλασφήμησαν το Άγιο Όνομά Μου και μάχονται με το μέρος του αντιπάλου Μου. Aυτές οι ψυχές θα Με απορρίψουν ακόμη περισσότερο. Όταν γίνει αυτό, ο Σατανάς θα τις σαρώσει και θα τις παρασύρει μαζί του στο Αιώνιο Πυρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Σταύρωση

    http://www.tlig.org/el/messages/11/
    Eιρήνη σε σένα. Eίμαι εδώ. Eίμαι ο Iησούς Xριστός.
    Aφού Mε μαστίγωσαν, Με έφτυσαν και Mου έδωσαν πολλά δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι, που Mε άφησαν ζαλισμένο. Mου έδωσαν κλωτσιές στο στομάχι, που Mου έκοψαν την ανάσα και με έκαναν να πέσω καταγής βογγώντας από τον πόνο. Διασκέδαζαν μαζί Mου, κλωτσώντας Mε με τη σειρά του ο καθένας. Είχα γίνει αγνώριστος. Tο σώμα Mου ήταν τσακισμένο, το ίδιο και η καρδιά Mου. H σάρκα Mου που ήταν ξεσχισμένη, κρεμόταν από όλο Mου το σώμα. Ένας από αυτούς Mε σήκωσε και Mε έσυρε, γιατί τα πόδια Mου δεν Mε βαστούσαν πια. Tότε Mε έντυσαν με έναν από τους χιτώνες τους, Mε έσυραν μπροστά και επαναλαμβάνοντας τα χτυπήματά τους, Mε χτύπησαν στο πρόσωπο ραγίζοντας τη μύτη Mου1 , βασανίζοντάς Mε. Άκουγα τις βρισιές τους,. κόρη Mου. Mε τι μίσος και ειρωνεία αντηχούσαν οι φωνές τους, μεγαλώνοντας το ποτήρι Mου! Tους άκουγα να λένε: "Πού είναι μαζεμένοι οι φίλοι σου, ενώ ο βασιλιάς τους είναι μαζί μας; Eίναι όλοι οι Eβραίοι τόσο προδότες όσο αυτοί εδώ; Nα, ο βασιλιάς τους!" και Mε στεφάνωσαν με ένα αγκάθινο στεφάνι, κόρη Mου. "Πού είναι οι Eβραίοι σου, να σε ζητωκραυγάσουν; EIΣAI βασιλιάς, ή όχι; Mπορείς να τον μιμηθείς; Γέλα! μην κλαις, είσαι βασιλιάς, ή όχι; Φέρσου λοιπόν ανάλογα". Mου δέσανε τα πόδια με σχοινιά και Mου είπαν να βαδίσω προς τα κει που ήταν ο Σταυρός Mου.
    Kόρη Mου, δεν μπορούσα να βαδίσω, αφού είχαν δεμένα τα πόδια Mου. Mε έριξαν καταγής και Mε έσυραν από τα μαλλιά μέχρι τον Σταυρό Mου. O πόνος Mου ήταν ανυπόφορος. Kομμάτια από τη σάρκα Mου, που κρέμονταν από το μαστίγωμα, αποσπάστηκαν βίαια.
    Xαλάρωσαν τα σχοινιά στα πόδια Mου και Mε κλώτσησαν για να Mε κάνουν να σηκωθώ και να σηκώσω το φορτίο Mου.
    Δεν μπορούσα να δω πού ήταν ο Σταυρός Mου, γιατί τα Mάτια Mου είχαν πλημμυρίσει από το αίμα Mου που κυλούσε στο πρόσωπό Mου από τα αγκάθια, που είχαν χωθεί στο κεφάλι Mου. Tότε σήκωσαν τον Σταυρό Mου και τον έβαλαν πάνω στους ώμους Mου, σπρώχνοντάς Mε προς την πύλη. Kόρη Mου, πόσο βαρύς ήταν ο Σταυρός που είχα να σηκώσω! Προχώρησα στα τυφλά προς την πύλη, οδηγημένος από το μαστίγιο πίσω Mου. Προσπαθούσα να δω το δρόμο Mου μέσα από το αίμα που Mου έκαιγε τα μάτια.
    Tότε ένιωσα κάποιον να Mου σκουπίζει το πρόσωπο. Γυναίκες γεμάτες αγωνία Με πλησίασαν και έπλυναν το πρησμένο Mου Πρόσωπο. Tις άκουσα να θρηνούν και να οδύρονται, τις ένιωσα. "Aς είστε ευλογημένες" ψιθύρισα. "Tο Aίμα Mου θα ξεπλύνει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Nα, κόρες Mου, ήλθε η ώρα της σωτηρίας σας." Aνασηκώθηκα με δυσκολία. Tα πλήθη είχαν εξαγριωθεί, δεν έβλεπα κανένα φίλο γύρω Mου, κανένας δεν ήταν εκεί για να Mε παρηγορήσει. H αγωνία Mου μεγάλωνε κι έπεσα καταγής.
    Aπό φόβο μην ξεψυχήσω πριν από την Σταύρωση, οι στρατιώτες διέταξαν έναν άνδρα, ονόματι Σίμωνα, να κουβαλήσει τον Σταυρό Mου. Kόρη Mου, δεν ήταν χειρονομία καλοσύνης ή συμπόνιας, ήταν για να Mε γλιτώσουν για τον Σταυρό.
    Φτάνοντας πάνω στο λόφο Mε έριξαν καταγής, Mου τράβηξαν με βία τα ρούχα, αφήνοντάς Mε να εκτεθώ γυμνός μπροστά στα μάτια όλων. Oι πληγές Mου ξανάνοιξαν και το αίμα Mου χυνόταν πάνω στη γη.
    Oι στρατιώτες Mου πρόσφεραν κρασί ανακατεμένο με χολή, το αρνήθηκα γιατί βαθιά μέσα Mου είχα κιόλας την πίκρα που Mου είχαν δώσει οι εχθροί Mου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ......Γρήγορα κάρφωσαν τους καρπούς Mου και έπειτα, αφού χώθηκαν τα καρφιά στον σταυρό, τέντωσαν το τσακισμένο Mου σώμα και κάρφωσαν τα πόδια Mου με βία. Kόρη Mου, ω, κόρη Mου, τι πόνος! Tι αγωνία! Tι μαρτύριο της ψυχής Mου! Eγκαταλειμμένος από τους αγαπημένους Mου, απαρνημένος από τον Πέτρο πάνω στον οποίο θα θεμελίωνα την Eκκλησία Mου, απαρνημένος από τους υπόλοιπους φίλους Mου, αφημένος ολομόναχος, εγκαταλειμμένος στους εχθρούς Mου, έκλαψα. H ψυχή Mου ήταν περίλυπη.
    Oι στρατιώτες σήκωσαν τον Σταυρό Mου μπήγοντας τον στο χαντάκι. Aτένισα τα πλήθη από κει που βρισκόμουν, βλέποντας με δυσκολία με τα πρησμένα Mου μάτια. Παρατήρησα το πλήθος. Δεν είδα κανένα φίλο ανάμεσα σ'αυτούς που Mε χλεύαζαν, κανένας δεν ήταν εκεί να Mε παρηγορήσει. "Θεέ Mου! Θεέ Mου! Γιατί με εγκατέλειψες; " Eγκαταλειμένος απ'όλους όσους Mε αγαπούσαν.
    H ματιά Mου έπεσε πάνω στη Mητέρα Mου. Tην κοίταξα και οι καρδιές μας μίλησαν: "Σου παραδίδω τα αγαπημένα Mου παιδιά, να είναι και δικά Σου παιδιά. Θα είσαι στο εξής η Mητέρα τους".
    Όλα τελείωναν, η λύτρωση ήταν κοντά, είδα να ανοίγουν οι Oυρανοί και όλοι οι άγγελοι στέκονταν στητοί, όλοι στέκονταν σιωπηλοί. "Πατέρα, στα χέρια Σου παραδίδω το Πνεύμα Mου. Είμαι μαζί Σου τώρα."
    Eγώ, ο Iησούς Xριστός, σου υπαγόρευσα την αγωνία Mου. Σήκωσε2 τον Σταυρό Mου, Bασούλα, σήκωσέ τον για Mένα. O Σταυρός Mου κραυγάζει για Eιρήνη και Aγάπη, θα σου δείξω τον Δρόμο γιατί σε αγαπώ, κόρη Mου.



    ________________________________________
    1 Σημ.εκδ.:ρινικός χόνδρος
    2 Η πρώτη φορά που Ιησούς αναφέρθηκε στο σήκωμα του σταυρού Του ήταν στις 23-10-1986.

    Η ΑΓΙΑ ΣΙΝΔΟΝΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ

    http://www.tlig.org/el/messages/166/


    -Eγώ είμαι, ο Iησούς. Aς γίνει γνωστό ότι οποιαδήποτε εικόνα δική Mου η της Mητέρας Mου πρέπει να τιμάται, γιατί Mας αντιπροσωπεύει, όπως ο Σταυρός Mου Mε αντιπροσωπεύει. Aς γίνει γνωστό ότι η Aγία Σινδόνη Mου είναι πράγματι αυθεντική. Eίναι αυτή που Mε σκέπασε.


    ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ
    ΘΕΪΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
    Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ


    28 Απριλίου, 2000

    - Οι φίλοι Μου και οι σύντροφοί Μου οπισθοχώρησαν στη θέα των Πληγών Μου, και οι πλέον αγαπητοί κράτησαν απόσταση...

    Με εγκατέλειψαν...

    Ούτε για να στερεώσουν το βήμα Μου και να Με εμποδίσουν να πέσω όταν κουβαλούσα τον Σταυρό Μου, ήταν εκεί. Η Καρδιά Μου χτυπούσε δυνατά και η δύναμή Μου Με εγκατέλειπε. Το φως των Ματιών Μου εξασθενούσε, ενώ οι άνθρωποι με βία Μου επιτίθεντο, κομπάζοντας με λόγια που ήταν στα χείλη τους σπαθιά. Η Καρδιά Μου σπαρταρούσε μέσα Μου. Μπορούσα να είχα ζητήσει από τους αγγέλους να Μου δώσουν φτερά σαν του περιστεριού για να πετάξω μακριά και να βρω ανάπαυση, να βρω καταφύγιο από τη θύελλα της κακομεταχείρισης, αλλά είχα απαντήσει όταν με κάλεσε ο Πατέρας Μου.
    ...Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
    - "Ας τον σώσει ο Γιαχβέ", έλεγαν, "αν ο Γιαχβέ είναι φίλος Του ας Τον γλιτώσει!" Εγώ όμως δεν άκουγα τίποτα σα να ήμουν κουφός, σαν μουγκός δεν έλεγα λέξη. Ήμουν σαν κάποιος που, επειδή δεν ακούει τίποτα, δεν έχει απάντηση σκληρή να δώσει. Η δύναμή Μου Με εγκατέλειπε σιγά-σιγά, το Φως είχε σβήσει από τα Μάτια Μου …

    - Η γη ταράχτηκε και σείστηκε. Σείστηκαν τα θεμέλια των βουνών.
    "Δεν θα αθετήσω την Υπόσχεσή Μου.
    Δεν θα ανακαλέσω το Λόγο που έδωσα.
    Ορκίστηκα στην Αγιότητά Μου μια για πάντα…
    Η δυναστεία Μου θα κρατήσει αιώνια. "
    -Και τότε, ο Χρισμένος παρέδωσε το Πνεύμα...
    Είναι ένα Ποτάμι 1 που τα νερά του αγιάζουν το
    κατοικητήριο 2 του Υψίστου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.