Η δική σου «Αναγέννηση»

Η περίοδος της Αναγέννησης, έχει κάτι να μας πει για τον εαυτό μας, για την αυγή του καινούργιου και για το τέλος του σκοταδιού της ψυχής μας.

«Το πιο βαθύ σκοτάδι, έρχεται λίγο πριν τη χαραυγή».

Σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, ο 14^ος αιώνας, είναι το τέλος και ταυτόχρονα η αυγή μιας νέας εποχής. Η Αναγέννηση, δε θα μπορούσε να ονομάζεται έτσι αν πριν από αυτήν την περίοδο, δεν υπήρχε κάτι πιο σκοτεινό.. Κάπως έτσι λοιπόν, ο «Μεσαίωνας» του σκοταδιού, παραχώρησε τη θέση του σε μια από τις πιο λαμπρές περιόδους της ανθρωπότητας.Επιστήμες, τέχνες, γράμματα και κάθετί που μπορεί να διασχίσει τα λιβάδια του νου, έφτασε στο απόγειό του, τον 16^ο αιώνα. Έρασμος, Μακιαβέλλι, Ντα Βίντσι, Μιχαήλ Άγγελος και άλλοι πολλοί, άφησαν πίσω τους αριστουργήματα (ο καθένας σε αυτό με το οποίο ασχολήθηκε) που ακόμη περιφρονούν τη φθορά του χρόνου.

Η Αναγέννηση, ήταν κάτι παραπάνω από μια περίοδος!

Ακούς αρχικά για σκοτάδι και ότι μετά ήρθε κάτι φωτεινό. Σου ακούγεται τόσο φυσιολογικό…Αλήθεια, έχεις σκεφτεί γιατί ξαφνικά άρχισαν οι άνθρωποι να θέλουν να θυμηθούν, να ανακαλύψουν και να δημιουργήσουν πράγματα εκείνη την περίοδο; 1348-1350 μ,χ. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την πανούκλα, η οποία σαρώνει ειδικά τη Φλωρεντία. Αυτή η πόλη, έμελλε λίγο αργότερα να γίνει ο κήπος της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Ο λόγος; Οι άνθρωποι εξοικειώθηκαν τόσο πολύ με το μοιραίο και με τη φρίκη, που εκτίμησαν τη ζωή. Όταν ο φόβος υποχωρεί, η ζωή θριαμβεύει. Έτσι, η Αναγέννηση, προσέφερε την ευκαιρία για μια πραγματική «νέα αρχή». Η ανάγκη για ζωή, για δημιουργία και για χαρούμενα συναισθήματα, εκτόπισε κάθε θλίψη και κάθε φόβο που αυτή προκάλεσε.

Λούσε με φως το δικό σου σκοτάδι…

Όταν νιώθεις ό,τι «παλιώνεις», τότε σημαίνει πολύ απλά ότι έχεις χάσει το κέφι για να κάνεις «μακροβούτια». Δεν μπαίνεις πια με ορμή στη θάλασσα, αυτό που θέλεις είναι να μπείς αργά για να μην παγώσεις. Θες να μπεις λίγο μέχρι τα ρηχά και μετά να ξαναβγείς. «Και ο ήλιος καλός είναι. Ήλιος;;; Η σκιά του δέντρου εννοώ.».

Είναι άλλο πράγμα η ξεκούραση και άλλο η απόλαυση. Δεν μπορείς να ξε-κουράζεσαι συνέχεια. Η απόλαυση, είναι ενεργητική και όχι παθητική. Η κούραση θέλει μαξιλάρι, αλλά η απόλαυση, φαντασία.Άρχισε λοιπόν να «κολλάς» νέες συνήθειες, ακόμη και φαινομενικά ανόητες. Για αρκετό καιρό, έμεινες στη σκιά. Κάνε το όπως εκείνοι. Απλά, άσε τον εαυτό σου να ξεσπάσει δημιουργικά. Ξεκίνα να απολαμβάνεις τα έργα ειρήνης.Κάθε φορά που νομίζεις ότι έχεις σκουριάσει, θυμήσου την Αναγέννηση. Φτιάξε τον δικό σου «Βιτρούβιο Άνθρωπο», τον εαυτό σου. Θα δεις πως όλες εκείνες οι ικανότητες που είχαν κοιμηθεί όσο ήσουν σε μια άσχημη περίοδο, θέλουν να ορμήξουν και να βγουν προς τα έξω.

Ξαφνικά, θα θες να ζωγραφίσεις, θα θες να ακούσεις μουσική αλλά και να μάθεις να παίζεις μουσική. Θα θέλεις να μαθαίνεις και να δημιουργείς συνεχώς. Μην ακυρώσεις τίποτε από όσα πηγαία και αυθόρμητα θα σου έρθουν. Όποια πέτρα και αν σηκώνεις, θα βρίσκεις από κάτω τη ζωή. Θα αρχίζεις να βλέπεις πως χρειάζεται να κάνεις αρκετά και διαφορετικά πράγματα για να μπορείς να χαίρεσαι αληθινά. Πέραν του άγχους και των δυσκολιών και η μονομέρεια, φέρνει σκιές. Άλλωστε, ποιός «Αναγεννησιακός» ασχολήθηκε μόνο με ένα πράγμα…;

tsemperlidou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ