Στην πορεία μου ως σήμερα, γνώρισα πολλών λογιών ανθρώπους...Αυτούς που συγχωρούν, αυτούς που νομίζουν ότι συγχωρούν, αυτούς που δε συγχωρούν κ αυτούς που περιμένουν καρτερικά κ με ανυπομονησία να απορρίψουν αυτόν που θα κάνει το΄λαθος...Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει πολλές δυνατότητες...παρέχει τις λειτουργίες του οργανισμού...τα συναισθήματα...καθώς κ κάποιες ατελής ενέργειες που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε...μέσα στην τελειότητα του λοιπόν ο άνθρωπος έχει κ την ικανότητα να κάνει λάθη...Για τον καθέναν από εμάς το λάθος του είναι δικαιολογημένο...γιατί έχει συνήθως αθώο κίνητρο...η γιατί δεν θα το ξανακάνει...Τα λάθη όμως των άλλων...μετράνε αλλιώς...Τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με την θέση του θύματος....Κ τι συμβαίνει όταν τα λάθη των άλλων έχουν επιπτώσεις στην προσωπική μας Ζωή....στο σχέδιο της ζωής μας...στον ψυχικό η συναισθηματικό μας κόσμο;;;;;
Πόσοι από εμάς αλήθεια μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφθούμε τον "λόγο", τον "πραγματικό λόγο", που η πράξη κάποιου άλλου μας έφερε σε κάποια άσχημη ψυχολογική κατάσταση;;Αν σκεφθούμε λογικά, είναι βέβαιο πως στην πορεία της ζωής μας θα πληγώσουμε κ θα πληγωθούμε για πάρα πολλούς λόγους που θα μας φέρουν αντιμέτωπους με τέτοιες καταστάσεις...Γιατί λοιπόν όταν αυτό συμβαίνει δεν βρίσκουμε πάντα τη δύναμη να το προσπεράσουμε κ να προχωρήσουμε παρακάτω;;;
Πολλά είναι τα λάθη που είναι κοινά αποδεκτά...τα περισσότερα από αυτά αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις...όπως η απιστία σε μία σχέση, η αδιαφορία σε έναν γάμο,η προδοσία σε μία φιλία, η αδικία σε κάποια εργασία...Οι απόψεις όμως διχάζουν για το εάν τελικά τέτοια λάθη αξίζει να συγχωρούνται, να προσπερνούνται, η εάν τελικά ο θύτης πρέπει να τιμωρείται...Μερικοί άνθρωποι θα συγχωρήσουν γιατί πιστεύουν ότι μία κακιά στιγμή δε μπορεί να διαγράψει ολόκληρη την πορεία...Άλλοι πάλι θα πιστέψουν ότι έχουν συγχωρέσει..αλλά κάθε στιγμή, κάθε μέρα θα καυγαδίζουν, θα θυμώνουν η θα τιμωρούν τον θύτη...Κάποιοι άλλοι δεν θα μπουν καν στην διαδικασία να σκεφθούν το λόγο γιατί τους απάτησε η γυναίκα τους...Κ τέλος θα υπάρξουν κ αυτοί οι οποίοι θα βολευτούν από την κατάσταση κ θα νιώσουν καλύτερα....
Κ όλα τα παραπάνω τελικά σχετίζονται με την προσωπικότητα του καθενός...Με την παιδεία κ την μόρφωση, με τις εμπειρίες κ τα στερεότυπα, με τις αρχές κ το κατά πόσο είμαστε ανοιχτόμυαλοι η συντηρητικοί....Μα κυρίως με την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας κ για τους άλλους...Ας δούμε κάποια ακόμη παραδείγματα....
-Ένας άνδρας ο οποίος απατά συστηματικά την σύντροφό του, φοβάται μήπως του συμβεί το ίδιο κ δε μπορεί να ησυχάσει...Όμως θεωρεί ότι η πράξη του είναι φυσιολογική..
- Μία γυναίκα είναι πολύ θυμωμένη με την αδερφ΄η της γιατί καταχράστηκε την κοινή τους περιουσία...Μαλώνει μαζί της καθημερινά...Όμως την αγαπά γιατί είναι αδερφή της....
- Η νύφη δεν ξαναμίλησε με την πεθερά της γιατί την αδίκησε...
Τελικά για να μπορέσεις να συγχωρείς τα λάθη των άλλων, είναι σημαντικό να σαν δικά σου λάθη...Εάν εσύ ήσουν στη θέση αυτού που διέπραξε το λάθος, θα εξέταζες πρώτα το κίνητρο κ έπειτα θα καταλάβαινες είτε ότι δε θα ήταν σωστό να το επαναλάβεις...είτε ότι ο σκοπός σου δεν ήταν κακός...Επίσης θα ήταν καλό να βιώσεις τον θυμό κ την θλίψη που νιώθεις κάθε φορά που πληγώνεσαι, σαν φυσικό γιατρικό της πράξης αυτής, χωρίς να πιέζεσαι κ χωρίς να παίρνεις βιαστικές αποφάσεις που θα καθορίσουν το κοινό σας μέλλον...Τέλος θα ήταν σημαντικό να θυμηθείς όλες τις όμορφες στιγμές που έζησες στην εκάστοτε σχέση κ να μην πάρεις προσωπικά το λάθος του άλλου.....
Η σημασία της συγχώρεσης έχει δυστυχώς χάσει στις μέρες μας την αξία κ το νόημα της...Συγχωρώ δε σημαίνει συμφωνώ, γίνομαι ρεζίλι η επιβραβεύω αυτόν που με αδίκησε....Αλλά ότι δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να αισθάνεται 'ΘΥΜΑ'...Ότι θα δώσω το περιθώριο στην σκέψη μου να "ΧΩΡΕΣΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ Κ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ"....Κ τελικά μέσα από την κατανόηση των πράξεων του άλλου, θα απομακρύνω από το μυαλό μου κάθε σκέψη αυτοκαταστροφής, αυτοτιμωρίας, φόβου κ εκδίκησης...Θα αισθανθώ ηθική ικανοποίηση γιατί θα έχω βρει το κουράγιο κ την δύναμη να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα τους γύρω μου...
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΓΩΙΣΜΟΥ Κ ΘΥΜΟΥ...ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ....ΜΑ ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ....ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΕΙ ΑΞΙΑ Η ΨΥΧΗ ΜΕΣΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ...ΕΣΕΙΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΤΑ ΛΑΘΗ;;;
Πόσοι από εμάς αλήθεια μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφθούμε τον "λόγο", τον "πραγματικό λόγο", που η πράξη κάποιου άλλου μας έφερε σε κάποια άσχημη ψυχολογική κατάσταση;;Αν σκεφθούμε λογικά, είναι βέβαιο πως στην πορεία της ζωής μας θα πληγώσουμε κ θα πληγωθούμε για πάρα πολλούς λόγους που θα μας φέρουν αντιμέτωπους με τέτοιες καταστάσεις...Γιατί λοιπόν όταν αυτό συμβαίνει δεν βρίσκουμε πάντα τη δύναμη να το προσπεράσουμε κ να προχωρήσουμε παρακάτω;;;
Πολλά είναι τα λάθη που είναι κοινά αποδεκτά...τα περισσότερα από αυτά αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις...όπως η απιστία σε μία σχέση, η αδιαφορία σε έναν γάμο,η προδοσία σε μία φιλία, η αδικία σε κάποια εργασία...Οι απόψεις όμως διχάζουν για το εάν τελικά τέτοια λάθη αξίζει να συγχωρούνται, να προσπερνούνται, η εάν τελικά ο θύτης πρέπει να τιμωρείται...Μερικοί άνθρωποι θα συγχωρήσουν γιατί πιστεύουν ότι μία κακιά στιγμή δε μπορεί να διαγράψει ολόκληρη την πορεία...Άλλοι πάλι θα πιστέψουν ότι έχουν συγχωρέσει..αλλά κάθε στιγμή, κάθε μέρα θα καυγαδίζουν, θα θυμώνουν η θα τιμωρούν τον θύτη...Κάποιοι άλλοι δεν θα μπουν καν στην διαδικασία να σκεφθούν το λόγο γιατί τους απάτησε η γυναίκα τους...Κ τέλος θα υπάρξουν κ αυτοί οι οποίοι θα βολευτούν από την κατάσταση κ θα νιώσουν καλύτερα....
Κ όλα τα παραπάνω τελικά σχετίζονται με την προσωπικότητα του καθενός...Με την παιδεία κ την μόρφωση, με τις εμπειρίες κ τα στερεότυπα, με τις αρχές κ το κατά πόσο είμαστε ανοιχτόμυαλοι η συντηρητικοί....Μα κυρίως με την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας κ για τους άλλους...Ας δούμε κάποια ακόμη παραδείγματα....
-Ένας άνδρας ο οποίος απατά συστηματικά την σύντροφό του, φοβάται μήπως του συμβεί το ίδιο κ δε μπορεί να ησυχάσει...Όμως θεωρεί ότι η πράξη του είναι φυσιολογική..
- Μία γυναίκα είναι πολύ θυμωμένη με την αδερφ΄η της γιατί καταχράστηκε την κοινή τους περιουσία...Μαλώνει μαζί της καθημερινά...Όμως την αγαπά γιατί είναι αδερφή της....
- Η νύφη δεν ξαναμίλησε με την πεθερά της γιατί την αδίκησε...
Τελικά για να μπορέσεις να συγχωρείς τα λάθη των άλλων, είναι σημαντικό να σαν δικά σου λάθη...Εάν εσύ ήσουν στη θέση αυτού που διέπραξε το λάθος, θα εξέταζες πρώτα το κίνητρο κ έπειτα θα καταλάβαινες είτε ότι δε θα ήταν σωστό να το επαναλάβεις...είτε ότι ο σκοπός σου δεν ήταν κακός...Επίσης θα ήταν καλό να βιώσεις τον θυμό κ την θλίψη που νιώθεις κάθε φορά που πληγώνεσαι, σαν φυσικό γιατρικό της πράξης αυτής, χωρίς να πιέζεσαι κ χωρίς να παίρνεις βιαστικές αποφάσεις που θα καθορίσουν το κοινό σας μέλλον...Τέλος θα ήταν σημαντικό να θυμηθείς όλες τις όμορφες στιγμές που έζησες στην εκάστοτε σχέση κ να μην πάρεις προσωπικά το λάθος του άλλου.....
Η σημασία της συγχώρεσης έχει δυστυχώς χάσει στις μέρες μας την αξία κ το νόημα της...Συγχωρώ δε σημαίνει συμφωνώ, γίνομαι ρεζίλι η επιβραβεύω αυτόν που με αδίκησε....Αλλά ότι δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να αισθάνεται 'ΘΥΜΑ'...Ότι θα δώσω το περιθώριο στην σκέψη μου να "ΧΩΡΕΣΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ Κ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ"....Κ τελικά μέσα από την κατανόηση των πράξεων του άλλου, θα απομακρύνω από το μυαλό μου κάθε σκέψη αυτοκαταστροφής, αυτοτιμωρίας, φόβου κ εκδίκησης...Θα αισθανθώ ηθική ικανοποίηση γιατί θα έχω βρει το κουράγιο κ την δύναμη να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα τους γύρω μου...
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΓΩΙΣΜΟΥ Κ ΘΥΜΟΥ...ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ....ΜΑ ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ....ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΕΙ ΑΞΙΑ Η ΨΥΧΗ ΜΕΣΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ...ΕΣΕΙΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΤΑ ΛΑΘΗ;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.