Η ΘΕΑ του Θεού

Ο Φωτισμένος Άνθρωπος έχει φθάσει ήδη σε όλες τις απαντήσεις και δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανέναν και τίποτα. Είναι οι άλλοι άνθρωποι που θέτουν ερωτήματα, συχνά χωρίς να εξετάζουν ούτε ποιος ρωτά, ούτε αν ρωτά με τον σωστό τρόπο, το σωστό πράγμα. Κι έτσι, συνήθως, απλά παραμένουν στην άγνοια.

Ρωτάνε συχνά οι άνθρωποι: «Υπάρχει Θεός; Πως μπορώ να Γνωρίσω τον Θεό; Πως μπορώ να Ενωθώ με τον Θεό;».

Η Εμπειρία της Ύστατης Πραγματικότητας (του Θεού στην δυτική μεταφυσική ορολογία) έχει περιγραφεί σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις. Τι ακριβώς λένε οι Σοφοί των Αιώνων και πως μπορούμε να ελέγξουμε την αλήθεια αυτών που λένε, εμπειρικά, βιωματικά, εμείς οι ίδιοι;… γιατί μόνο η προσωπική εμπειρία μπορεί να μας αποδείξει την αλήθεια του «λόγου».

.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ είναι απλός και περιλαμβάνει διάφορες βαθμίδες – σύμφωνα πάντα με την Παράδοση. Το Ερώτημα λοιπόν δεν είναι «Τι Είναι Θεός; Και πως Βιώνουμε τον Θεό, την Θεότητα;», αλλά -  το Πραγματικό Ερώτημα – είναι «Είμαστε διατεθειμένοι να το Κάνουμε;», να το δοκιμάσουμε αυτό;.

Η Πρώτη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό σχετίζεται με τον εξωτερικό κόσμο κι είναι η Πραγμάτωση της Απόλυτης Ακτημοσύνης . Δεν πρέπει να δενόμαστε με τίποτα υλικό, ούτε καν με την ζωή του σώματος, γιατί όλα είναι φθαρτά – που σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τον κόσμο ακόμα κι αυτή την στιγμή, τούτη την στιγμή. Μπορούμε να το Κάνουμε;

Η Δεύτερη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό σχετίζεται με τον ψυχικό (ψυχολογικό, συναισθηματικό, συγκινησιακό) κόσμο κι είναι η Πραγμάτωση της Πραγματικής Απάθειας. Δεν πρέπει να προσκολλούμαστε  σε τίποτα, ούτε ον, ούτε κατάσταση, ούτε αντικείμενο, γιατί είναι όλα παροδικά. Μπορούμε να το Κάνουμε;

Η Τρίτη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό σχετίζεται με τον κόσμο της σκέψης κι είναι η Πραγμάτωση της Αληθινής Ησυχίας του Νου. Πρέπει ο Νους, (η σκέψη) να Καθαρισθεί από όλες τις λανθασμένες συμπεριφορές, να εγκαταλείψει την «συμβολική σκέψη», την εννοιολογική δραστηριότητα… δηλαδή το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης, τις αντιλήψεις, τις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις. Μόνον ο Καθαρός Νους, ο Απλούς Νους, ο Νους που Μετουσιώνεται σε Καθαρό Πνεύμα, μπορεί να Δεχθεί την ΑΛΗΘΕΙΑ. Μπορούμε να το Κάνουμε;

Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν στην Πρώτη Βαθμίδα λιγότεροι φτάνουν στην Δεύτερη Βαθμίδα και ελάχιστοι φτάνουν στην Τρίτη Βαθμίδα. Κι από αυτούς τους ελάχιστους μετριούνται στα δάχτυλα αυτοί που φτάνουν στην Τέταρτη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό, στην Απελευθέρωση από την Σκέψη, το εγώ, στην Πραγμάτωση της Παγκόσμιας Συνείδησης.

Σε αυτούς τους ανθρώπους που Πέρασαν το Κατώφλι της Αιωνιότητας, που Εισήλθαν στο Βασίλειο του Θείου, απευθύνονται αυτά που λέγονται παρακάτω.

.

Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος, όσο εμπλέκεται σε λανθασμένες δραστηριότητες, δεν έχει ξεπεράσει τις ψευδαισθήσεις που κατασκευάζει η σκέψη, δεν μπορεί να Απελευθερωθεί, να ξεπεράσει τους περιορισμούς, να μετουσιωθεί σε Παγκόσμια Συνείδηση.

Το ότι Αυτή η «Κατάσταση» είναι Δυνατή και Βιώνεται από οποιονδήποτε είναι αποφασισμένος να το κάνει, έχει εξηγηθεί πολλές φορές.

Εκείνο που θέλουμε να διευκρινίσουμε είναι αυτό: Όταν ο Άνθρωπος Απελευθερωθεί από την περιοριστική (και περιορισμένη) σκέψη και Λειτουργεί σαν Απεριόριστη Αντίληψη, σαν Ενιαίος Χώρος Αντίληψης που Περιλαμβάνει τα Πάντα, δεν έχει Φτάσει στο Τέρμα αλλά είναι στην Αρχή της Ατελείωτης Πορείας Μέσα στον Θεό. Ας το εξηγήσουμε αυτό.

Σε Θεωρητικό Επίπεδο  η Διδασκαλία  - σε Όλες τις Παραδόσεις – μιλά για μια Τριπλή Εμπειρία της Θεότητας, (για Τρεις Όψεις της Θεότητας, Τρεις Αντιλήψεις – έτσι το «συλλαμβάνουν» αυτοί που έχουν έρθει στην ύπαρξη).

Στη Βεδάντα, το Βράχμαν Ορίζεται σαν Σατ, Τσιτ, Ανάντ.

Στον Ύστερο Βουδισμό, η Ύστατη Πραγματικότητα Ορίζεται σαν Ταθάτα (το Ως Έχει), Αλάγια Βιτζνάνα στην Αγνή Μορφή της, και Αλάγια Βιτζνάνα στην Σχετική Μορφή της.

Στον Χριστιανισμό ο Θεός Ορίζεται σαν Πατέρας, Υιός Λόγος, και Πνεύμα.

Και στις Άλλες Παραδόσεις γίνονται ανάλογες διακρίσεις, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε, νομίζουμε γίνεται κατανοητό τι θέλουμε να πούμε.

Γιατί όμως γίνονται αυτές οι διακρίσεις; Και τι σημαίνουν; Είναι αποτέλεσμα, καταγραφή της Εμπειρίας κάποιων εξαιρετικών ανθρώπων που τα Βίωσαν όλα αυτά; Ή πρόκειται για θεωρητικά (εννοιολογικά) παιχνίδια της σκέψης; Για κάποιους είναι Εμπειρία, κάποιοι άλλοι έχουν μόνον νοητική πληροφόρηση. Πάντως έχουν γραφτεί χιλιάδες τόμοι –σε όλες τις Παραδόσεις – για να τα εξηγήσουν . Όσοι μιλούν από Εμπειρία μιλούν ουσιαστικά (οι λέξεις τους έχουν περιεχόμενο). Όσοι θεωρητικολογούν απλά φλυαρούν και παραπλανούν και τους άλλους. Όπως κι αν έχει Ελάχιστοι Έχουν Εμπειρία Θεού και Κατανοούν τι σημαίνουν αυτές οι «Διακρίσεις».

Αλλά όλα αυτά δεν είναι ωραίες θεωρίες γιατί σε Τεχνικό Επίπεδο – δηλαδή σε Πρακτικό Επίπεδο, Πραγμάτωσης, Εφαρμογής, Εμπειρίας – έχουν περιγραφεί οι Εμπειρίες Αυτών των «Καταστάσεων», με τεχνικούς όρους.

Στην Βεδάντα η Μόκσα (η Ύστατη Εμπειρία) που Αναφέρεται στο Σατ (το Είναι) διαφοροποιείται από το Νιρβικάλπα Σαμάντι που Αναφέρεται στο Τσιτ και Πραγματώνεται σαν Απεριόριστη Χωρίς Ιδιότητες Παρουσία κι αυτά τα δύο διαφοροποιούνται από το Σαρβικάλπα Σαμάντι που Αναφέρεται στο Ανάντ και Πραγματώνεται σαν Παγκόσμια Ενότητα της Ύπαρξης, σαν Ενιαία Αντίληψη Χωρίς Εμπόδια, όλων των φαινομένων.

(Στο Σαμκύα Γιόγκα, του Πανταζάλι οι αντίστοιχοι όροι είναι Καϊβαλγία, Απελευθέρωση,Ασαμπράτζνατα Σαμάντι και Σαμπράτζνατα Σαμάντι. Μονάχα αυτοί που έχουν Εμπειρία μπορούν να εξηγήσουν τι είναι όλα αυτά).

Στον Ύστερο Βουδισμό το Ταθάτα (το Ως Έχει) είναι μια Εμπειρία έξω από τον Τόπο και τον Χρόνο, έξω από το Κοσμικό Γίγνεσθαι. Η Εμπειρία της Αγνής Αλάγια Βιτζνάνα (το Χωρίς Ιδιότητες Απεριόριστο) – ο τεχνικός όρος «η Όψη της Φώτισης» - παραμένει στην σφαίρα του Γίγνεσθαι, ενώ η Εμπειρία της Σχετικής Αλάγια Βιτζνάνα  - ο τεχνικός όρος «η Όψη της Μη-φώτισης» - είναι η Αντίληψη της Ενότητας όλων των φαινομένων, η Χωρίς Εμπόδια Αντίληψη που τα Αγκαλιάζει όλα.

.

Στον Χριστιανισμό ο Καθαρός Νους ( ο Ήσυχος Νους, ο Απλούς Νους – που δεν εμπλέκεται στην εννοιολογική δραστηριότητα) είναι η προϋπόθεση για το Άνοιγμα προς το Πνεύμα, προς την Αρχική Ένωση με το Πνεύμα του Θεού, που Έρχεται και Κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος από ψυχικός καθίσταται πνευματικός  κι Ενώνεται με τον Θεό σε Μια Ατελείωτη Πορεία προς τα Βάθη της Θείας Ύπαρξης… Η Εμπειρία του Πνεύματος είναι η Εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης, που Ουσιώνεται σε Αγάπη, η Οποία διαλύει όλα τα Εμπόδια κι Ενώνει τα Πάντα σε Ένα…

Το Πνεύμα Αποκαλύπτει τον Λόγο, την Ουσία του Λόγου, το Είναι Χωρίς Ιδιότητες, από το Οποίο Προέρχονται Όλα και στο Οποίο Στηρίζονται Όλα και στο Οποίο Αναφέρονται και «Επιστρέφουν Όλα…

Κι είναι Ακριβώς η Ένωση με τον Λόγο που μας Οδηγεί στον Θεό Πατέρα, γιατί μόνον ο Λόγος είναι Κοντά στον Θεό Πατέρα και μόνον μέσω του Λόγου μπορούμε να Φτάσουμε στον Πατέρα, που Είναι Έξω Από Όλα.

Τι ακριβώς σημαίνει λοιπόν η Εμπειρία του Πνεύματος; Τι είναι Ένωση με τον Λόγο και Πορεία προς τον Πατέρα; Και γιατί η Εμπειρία του Πατέρα (που γίνεται μέσω του Λόγου) Είναι Τελείως Έξω Από Όλα; Και τι σημαίνει «Έξω Από Όλα»; Σαφώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις της Εμπειρίας του Θεού από το Ένα Στάδιο στο Άλλο. Πρέπει όμως κάποιος να έχει προσωπική εμπειρία  για να τα διαπιστώσει όλα αυτά και να εξηγήσει με λόγια τι συμβαίνει ακριβώς (όσο είναι δυνατόν να περιγραφούν Εμπειρίες Ζωής, γιατί εδώ μιλάμε για Βιώματα κι όχι για έννοιες που συλλαμβάνει και συσχετίζει η σκέψη). Και πάλι, θα περιγράψει κάτι που ο άλλος δεν έχει ζήσει κι είναι αδύνατο να καταλάβει… αναγκαστικά θα το συλλάβει νοητικά, πράγμα που για την Ζωντανή Πραγματικότητα, την Αληθινή Ζωή, δεν έχει καμιά χρησιμότητα… αντίθετα αυτό μπερδεύει χειρότερα.

.

Υπάρχει κάτι ακόμα που μπορούμε να πούμε. Θα το πούμε με επιφύλαξη, γιατί κάποιοι μπορεί να κατασκευάζουν θεωρίες από τις εμπειρίες των άλλων και να τις χρησιμοποιούν για να προβληθούν ή να παραπλανήσουν τους άλλους… Δεν φοβόμαστε όμως γιατί όσοι δεν έχουν Εμπειρία Θεού δεν μπορούν να εξηγήσουν την Ζωντανή Πραγματικότητα, αναγκαστικά διολισθαίνουν στη σκέψη, στην συμβολική συλλογιστική, και στην χρήση εννοιών (δηλαδή διανοητικών απολιθωμάτων της ζωντανής πραγματικότητας).

Η ΥΣΤΑΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (το ΣΑΤ της Βεδάντα, το ΤΑΘΑΤΑ του Ύστερου Βουδισμού, ο ΠΑΤΕΡΑΣ των Χριστιανών) Είναι ΑΚΙΝΗΤΗ, Έξω από το Γίγνεσθαι.

Είναι οι Άλλες Όψεις της ΘΕΟΤΗΤΑΣ που Εμπλέκονται (Σχετίζονται) με το Γίγνεσθαι, το Ουσιώνουν, το Ζωοποιούν, το Στηρίζουν, και το Καθοδηγούν προς την Τελείωση.

Η Εμπειρία του Πνεύματος – για να μιλήσουμε με χριστιανικούς όρους – είναι η Εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης (το Είναι σαν Ύστατη Ουσία Όλων των Φαινομένων, η Ουσία της Αγάπης, δηλαδή της Βαθύτερης Σχέσης Ενότητας των Πάντων).

Η Εμπειρία του Λόγου είναι η Εμπειρία της Αληθινής Ουσίας της Κίνησης του Θεού, Χωρίς Ιδιότητες, Απεριόριστη, Αιώνια – Αγνή Παρουσία.

Αλλά η Εμπειρία του Πατέρα είναι η Εμπειρία της ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ, Όπου Όλα Είναι Παρόντα Αιωνίως, Έξω από Τόπο και Χρόνο… αφού ΕΔΩ, στο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, δεν Χρειάζεται Καμία Κίνηση… Ακόμα κι ο Λόγος «Χάνεται Μέσα στον Πατέρα, για αυτό Πρέπει να Γεννάται Αενάως (όσο υπάρχει Δημιουργία), για να Διατηρείται το Γίγνεσθαι στην Πορεία του προς την Ολοκλήρωση στο Σημείο ΑΩ.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ