Τι είναι ο καρκίνος του πνεύμονα;

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη παθολογικών κυττάρων στον ένα ή και στους δύο πνεύμονες. Συνήθως αφορά τα κύτταρα που καλύπτουν την εσωτερική επιφάνεια των αεραγωγών. Τα παθολογικά κύτταρα διαφοροποιούνται από τον τριγύρω υγιή ιστό, διαιρούνται γρήγορα και ανεξέλεγκτα σχηματίζοντας όγκους. Καθώς οι όγκοι μεγαλώνουν και γίνονται περισσότεροι, εμποδίζουν την παροχή από τους πνεύμονες οξυγόνου στην κυκλοφορία. Οι όγκοι που μένουν στην ίδια θέση και δεν φαίνεται να εξαπλώνονται, καλούνται «καλοήθεις». Οι κακοήθεις όγκοι εξαπλώνονται σε άλλα μέρη του σώματος διεισδύοντας στην κυκλοφορία του αίματος ή στο λεμφικό σύστημα. Οι μεταστάσεις είναι καρκίνος που εξαπλώνεται πέραν της αρχικής του θέσης, σε άλλα σημεία του σώματος. Όταν ο καρκίνος εξαπλώνεται είναι ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά.

Ο πρωτοπαθής καρκίνος ξεκινά στους πνεύμονες ενώ ο δευτεροπαθής καρκίνος του πνεύμονα ξεκινά σε κάποιο άλλο σημείο του σώματος, και εκδηλώνονται μεταστάσεις  στους πνεύμονες. Θεωρούνται διαφορετικοί τύποι καρκίνου και δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι μακράν ο φονικότερος καρκίνος.

• Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.), 7,6 
• εκατομμύρια θάνατοι παγκοσμίως κάθε χρόνο οφείλονται στον 
• καρκίνο. Ο καρκίνος αντιπροσωπεύει το 13% όλων των θανάτων 
• παγκοσμίως.

·       Ο καρκίνος του πνεύμονος αποτελεί το 14% όλων των νέων διαγνώσεων καρκίνου στις Η.Π.Α. σήμερα.

·       Σε ετήσια βάση, περισσότεροι ασθενείς πεθαίνουν από καρκίνο του πνεύμονος, παρά από καρκίνο προστάτη, μαστού και παχέος εντέρου μαζί (στις Η.Π.Α.).

·       Ο κίνδυνος να εμφανίσει ένας Αμερικανός άντρας στην ζωή του καρκίνο στον πνεύμονα είναι 1:13, και στις γυναίκες ο κίνδυνος είναι 1:16.

Αυτοί οι αριθμοί αφορούν όλους τους Αμερικανούς ενήλικες, και περιλαμβάνουν καπνιστές, πρώην καπνιστές, και άτομα που δεν κάπνισαν ποτέ. Ο κίνδυνος για ενεργούς καπνιστές είναι δραματικά μεγαλύτερος.

Οι περισσότεροι καρκινοπαθείς είναι άνω των 60 όταν διαγιγνώσκονται. Ο καρκίνος του πνεύμονα χρειάζεται αρκετά χρόνια για να φτάσει να εμφανίσει συμπτώματα και ο πάσχων να αναζητήσει ιατρική βοήθεια.

Η συχνότητα καρκίνου του πνεύμονος στις γυναίκες αυξάνεται ραγδαία

·       Τις επόμενες 3 δεκαετίες, ο καρκίνος πνεύμονος των γυναικών θα αυξηθεί 35 φορές γρηγορότερα από ότι των αντρών, ανέφεραν επιστήμονες από το King’s College, Λονδίνο, τον Οκτώβριο του 2012.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι θάνατοι από καρκίνο του πνεύμονος θα φτάσουν τις 95.000 ετησίως το 2040, από 26.000 το 2010 – μια αύξηση πάνω από 350%. Οι θάνατοι αντρών από καρκίνο του πνεύμονος ετησίως θα αυξηθούν κατά 8% την ίδια περίοδο σε 42.000 το 2040 από 39.000 το 2010.

Οι συγγραφείς του άρθρου λένε ότι ο καρκίνος του πνεύμονος θα συνεχίσει να αποτελεί τον φονικότερο καρκίνο για τα επόμενα 30 χρόνια. Διπλάσια άτομα θα ζουν με καρκίνο του πνεύμονος το 2040 σε σύγκριση με το 2010. Ο κύριος λόγος για την αύξηση αυτή θα είναι το μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης – όσο μεγαλύτερος είσαι, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να εμφανίσεις καρκίνο, συμπεριλαμβανομένου και καρκίνου του πνεύμονος.

Πως ταξινομείται ο καρκίνος του πνεύμονος?

Ο καρκίνος του πνεύμονος γενικά ταξινομείται σε δύο βασικούς τύπους με βάση την μικροσκοπική εμφάνιση του: σε μη- μικροκυτταρικό και σε μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονος. Ο μη- μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονος (NSCLC) αναλογεί περίπου στο 80% των καρκίνων του πνεύμονος, ενώ ο μικροκυτταρικός καρκίνος ευθύνεται για το υπόλοιπο 20%.

Ο NSCLC μπορεί να ταξινομηθεί περεταίρω σε 4 διαφορετικούς τύπους, που ο καθένας έχει διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση:

·       Καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων ή επιδερμοειδές. Είναι ο συχνότερος τύπος  NSCLC και ο συχνότερος τύπος καρκίνου του πνεύμονος σε άντρες, το καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων εμφανίζεται στην έσω επιφάνεια του βρογχικού δικτύου.

·       Αδενικαρκίνωμα. Είναι ο συχνότερος τύπος καρκίνου του πνεύμονος στις γυναίκες και στους μη- καπνιστές, το αδενοκαρκίνωμα σχηματίζεται στους βλεννώδεις αδένες των πνευμόνων.

·       Βρογχοκυψελιδικό καρκίνωμα. Αυτός ο τύπος του καρκίνου πνεύμονος είναι ένας σπάνιος τύπος αδενοκαρκινώματος που σχηματίζεται στις κυψελίδες του πνεύμονος.

·        Μεγάλο -κυτταρικό αδιαφοροποίητο καρκίνωμα. Ταχέος αναπτυσσόμενος καρκίνος, τα μεγάλο -κυτταρικό αδιαφοροποίητα καρκινώματα σχηματίζονται στην περιφέρεια ή την επιφάνεια των πνευμόνων.

Ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (SCLC) χαρακτηρίζεται από μικρά κύτταρα που πολλαπλασιάζονται γρήγορα και σχηματίζουν μεγάλους όγκους που διασχίζουν το σώμα. Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις SCLC οφείλονται στο κάπνισμα.

Τι προκαλεί καρκίνο;

Ο καρκίνος είναι το τελικό αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης αύξησης κυττάρων που δεν πεθαίνουν. Τα φυσιολογικά κύτταρα του σώματος ακολουθούν το τακτικό μονοπάτι της αύξησης, διαίρεσης, και θανάτου. Ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος καλείται απόπτωση, και όταν αυτή η διαδικασία δυσλειτουργεί αρχίζει να εμφανίζεται καρκίνος. Αντίθετα από τα φυσιολογικά κύτταρα, τα καρκινικά δεν πεθαίνουν βάση προγράμματος και αντίθετα συνεχίζουν να αυξάνονται και να διαιρούνται. Αυτό οδηγεί σε μια μάζα παθολογικών κυττάρων που αυξάνεται εκτός ελέγχου.

Ο καρκίνος του πνεύμονα συμβαίνει όταν η μετάλλαξη ενός γονιδίου πνευμονικού κυττάρου καθιστά αδύνατη την επιδιόρθωση από το κύτταρο βλαβών στο DNA και το εμποδίζει να αυτοκτονήσει. Οι μεταλλάξεις μπορούν να συμβούν για διάφορους λόγους. Οι περισσότεροι καρκίνοι του πνεύμονος είναι αποτέλεσμα εισπνοής καρκινογόνων ουσιών.

Καρκινογόνα

Τα καρκινογόνα είναι μια τάξη ουσιών που είναι απευθείας υπεύθυνα για βλάβες DNA, και προάγουν ή βοηθούν τον καρκίνο. Το κάπνισμα, ο αμίαντος, το αρσενικό, η ακτινοβολία όπως η γάμα και οι ακτίνες-χ, ο ήλιος και συστατικά των εξατμίσεων αυτοκινήτων είναι όλα παραδείγματα καρκινογόνων. Όταν τα σώματά μας εκτίθενται στα καρκινογόνα, σχηματίζονται ελεύθερες ρίζες που προσπαθούν να κλέψουν ηλεκτρόνια από άλλα μόρια στο σώμα. Αυτές οι ελεύθερες ρίζες καταστρέφουν κύτταρα και επηρεάζουν την ικανότητά τους να λειτουργήσουν και να πολλαπλασιαστούν  φυσιολογικά.

Περίπου 87% των καρκίνων του πνεύμονα σχετίζονται με το κάπνισμα και την εισπνοή καρκινογόνων στον καπνό των τσιγάρων. Ακόμα και η παθητική έκθεση στον καπνό μπορεί να καταστρέψει τα κύτταρα και να εμφανιστεί καρκίνος.

Γονίδια

Ο καρκίνος μπορεί να είναι αποτέλεσμα γενετικής προδιάθεσης που κληρονομείται σε μέλη μιας οικογένειας. Είναι δυνατόν κάποιος να γεννηθεί με κάποια μετάλλαξη ή ελάττωμα σε κάποιο γονίδιο που τον καθιστά στατιστικά πιο ευάλωτο στην εμφάνιση καρκίνου αργότερα. Η γενετική προδιάθεση θεωρείται ότι είναι είτε το άμεσο αίτιο καρκίνο του πνεύμονος είτε ότι αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες κάποιου να εμφανίσει καρκίνο του πνεύμονα από έκθεση σε συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα;

Τα συμπτώματα του καρκίνου διαφέρουν ιδιαίτερα και εξαρτώνται από το που βρίσκετε ο καρκίνος, που έχει επεκταθεί, και πόσο μεγάλος είναι ο όγκος. Τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα μπορεί να κάνουν χρόνια να εμφανιστούν, συνήθως αφότου η νόσος περάσει σε προχωρημένο στάδιο.

Πολλά συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονος επηρεάζουν τον θώρακα και τους αεραγωγούς. Σε αυτά περιλαμβάνονται:

·       Επίμονος ή έντονος βήχας

·       Πόνος στον ώμο και τον θώρακα, ή στην πλάτη από τον βήχα

·       Αλλαγές στο χρώμα των βλεννών που απομακρύνονται με τον βήχα από το κατώτερο αναπνευστικό (φλέματα).

·       Δυσκολία στην αναπνοή και στην κατάποση

·       Τραχύτητα φωνής

·       Τραχείς ήχοι στην αναπνοή (συριγμός)

·       Χρόνια βρογχίτιδα ή πνευμονία

·       Αιμόπτυση ή αιμόφυρτα πτύελα

Εάν εξαπλωθεί ο καρκίνος, ή κάνει μεταστάσεις, επιπλέον συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν στην νέα πάσχουσα περιοχή. Οίδημα ή διόγκωση λεμφαδένων είναι συχνά και μπορεί να εμφανιστούν νωρίς. Εάν ο καρκίνος εξαπλωθεί στον εγκέφαλο, οι ασθενείς μπορεί να αισθανθούν ίλιγγο, πονοκεφάλους ή να παρουσιάσουν επιληπτικές κρίσεις. Επιπλέον το ήπαρ μπορεί να διογκωθεί και να προκαλέσει ίκτερο ή τα οστά να γίνουν επώδυνα, εύθραυστα ή να παρουσιάζουν κατάγματα. Είναι επίσης πιθανό ο καρκίνος να προσβάλει τα επινεφρίδια και να επηρεάσει τα επίπεδα ορμονών.

Καθώς τα καρκινικά κύτταρα εξαπλώνονται και καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια από το σώμα, είναι δυνατόν να παρουσιαστούν και άλλα συμπτώματα όπως:

·       Πυρετός

·       Εξάντληση

·       Ανεξήγητη απώλεια βάρους

·       Πόνοι στα οστά ή στις αρθρώσεις

·       Προβλήματα με την λειτουργία του εγκεφάλου ή της μνήμης

·       Οίδημα τραχήλου ή προσώπου

·       Γενική αδυναμία

·       Αιμορραγία και θρόμβοι

Πώς διαγιγνώσκεται και σταδιοποιείται ο καρκίνος του πνεύμονα;

Οι ιατροί χρησιμοποιούν πληροφορίες από τα συμπτώματα καθώς και πολλές άλλες εξετάσεις ώστε να διαγνωσθεί ο καρκίνος του πνεύμονος. Συχνές απεικονιστικές τεχνικές περιλαμβάνουν ακτινογραφίες θώρακος, βρογχοσκόπηση, (ένας λεπτός σωλήνας με κάμερα στο ένα άκρο), αξονικές  (CT), μαγνητικές (MRI) τομογραφίες και τομογραφία ποζιτρονίων (PET).

Οι ιατροί εξετάζουν τον ασθενή, και στέλνουν πτύελα για ανάλυση. Όλες αυτές οι εξετάσεις είναι σχεδιασμένες να εντοπίζουν που είναι ο όγκος και ποια επιπλέον όργανα μπορεί να έχουν επηρεαστεί.

Αν και οι παραπάνω διαγνωστικές τεχνικές παρέχουν σημαντικές πληροφορίες, η αφαίρεση καρκινικών κυττάρων και η εξέτασή τους με το μικροσκόπιο είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος διάγνωσης καρκίνου του πνεύμονα. Η εξέταση καλείται βιοψία. Εάν η βιοψία επιβεβαιώσει καρκίνο του πνεύμονα, ο παθολογοανατόμος θα καθορίσει εάν είναι μη- μικροκυτταρικός ή μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα.

Μετά την διάγνωση, ο ογκολόγος θα καθορίσει το στάδιο του καρκίνου εξετάζοντας μέχρι που έχει εξαπλωθεί. Το στάδιο καθορίζει τις επιλογές για θεραπεία και την πρόγνωση. Η συχνότερη μέθοδος σταδιοποίησης είναι το σύστημα ΤΝΜ. Τ (1-) δείχνει το μέγεθος και την έκταση του πρωτοπαθούς όγκου, Ν (0-3) δείχνει τον βαθμό εξάπλωσης στους κοντινούς λεμφαδένες, και Μ (0-1) δείχνει εάν έχει μεταστάσεις στο υπόλοιπα όργανα του σώματος. Ένας μικρός όγκος που δεν έχει επεκταθεί στους λεμφαδένες ή σε απομακρυσμένα όργανα μπορεί για παράδειγμα να σταδιοποιηθεί ως εξής: T1, N0, M0.

Για μη- μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα οι περιγραφές ΤΝΜ οδηγούν σε απλούστερη κατηγοριοποίηση των σταδίων. Τα στάδιο ονομάζονται I με IV, όπου τα μικρότερα νούμερα αφορούν πρωιμότερα στάδια με μικρότερη εξάπλωση της νόσου. Ποιο συγκεκριμένα:

·       Το στάδιο Ι είναι όταν ο καρκίνος εντοπίζεται μόνο στον ένα πνεύμονα και όχι στους λεμφαδένες

·       Το στάδιο ΙΙ είναι όταν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες που περιβάλουν των πάσχοντα πνεύμονα.

·       Στάδιο ΙΙΙa είναι όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες τις τραχείας, το θωρακικό τοίχωμα και το διάφραγμα , στην ίδια πλευρά με τον πάσχοντα πνεύμονα.

·       Το στάδιο IIIb είναι όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε λεμφαδένες στον άλλο πνεύμονα ή στον τράχηλο.

·       Το στάδιο IV είναι όταν ο καρκίνος έχει επεκταθεί σε όλο το υπόλοιπο σώμα και άλλα μέρη των πνευμόνων.

Ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα έχει 2 στάδια: εντοπισμένος ή διάχυτος. Στο εντοπισμένο στάδιο ,ο όγκος υπάρχει μόνο στον ένα πνεύμονα και στους κοντινούς λεμφαδένες. Στο διάχυτο στάδιο ο όγκος έχει προσβάλει τον άλλο πνεύμονα καθώς και άλλα όργανα του σώματος.

Πως θεραπεύεται ο καρκίνος του πνεύμονα;

Η θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα εξαρτάται από τον τύπο του καρκίνου, το στάδιο του καρκίνου (πόσο έχει εξαπλωθεί), την ηλικία, την γενική φυσική κατάσταση και επιπλέον προσωπικά χαρακτηριστικά. Καθώς συνήθως δεν υπάρχει μια θεραπεία για τον καρκίνο, οι ασθενείς συνήθως λαμβάνουν συνδυασμό θεραπειών και παρηγορικής αντιμετώπισης. Οι κύριες επιλογές θεραπείας του καρκίνου του πνεύμονος είναι η επέμβαση, η  χημειοθεραπεία και/ή η ακτινοβολία. Όμως υπάρχουν επίσης πρόσφατες εξελίξεις στον τομές της ανοσοθεραπείας, ορμονοθεραπείας και γονιδιακής θεραπείας.

Επέμβαση

Η επέμβαση είναι η παλαιότερη γνωστή θεραπεία του καρκίνου. Εάν ο καρκίνος είναι σταδίου Ι ή ΙΙ και δεν έχει μεταστάσεις, είναι πιθανό να θεραπεύσει πλήρως τον ασθενή αφαιρώντας τον όγκο και τους κοντινούς λεμφαδένες. Μετά την εξάπλωση της νόσου, όμως , είναι σχεδόν αδύνατη η αφαίρεση όλων των καρκινικών κυττάρων.

Η επέμβαση καρκίνου του πνεύμονος διενεργείται από εξειδικευμένο θωρακοχειρουργό. Μετά την αφαίρεση του όγκου και του περιβάλλοντος ιστού αυτός εξετάζεται για καρκινικά κύτταρα. Εάν δεν βρεθούν καρκινικά κύτταρα στους ιστούς γύρω από τον όγκο, θεωρήται ότι είναι «αρνητικά τα περιθώρια ιστού». «Θετικά περιθώρια ιστού» σημαίνει ότι ο χειρουργός θα πρέπει να αφαιρέσει περισσότερο πνευμονικό ιστό.

Η επέμβαση καρκίνου του πνεύμονα μπορεί να είναι θεραπευτική ή παρηγορική.

·       Η θεραπευτική επέμβαση σκοπεύει στην θεραπεία ενός ασθενούς σε πρώιμα στάδια καρκίνου του πνεύμονος αφαιρώντας όλον τον καρκινικό ιστό.

·       Η παρηγορική επέμβαση έχει σαν σκοπό την αφαίρεση μιας απόφραξης ή την διάνοιξη του αεραγωγού ώστε ο ασθενής να είναι πιο άνετα χωρίς απαραίτητα να αφαιρεθεί ο καρκίνος.

Η επέμβαση ενέχει παρενέργειες- κυρίως πόνο και λοίμωξη. Η επέμβαση καρκίνου των πνευμόνων είναι μια επεμβατική διαδικασία που μπορεί να βλάψει τους γύρω ιστούς. Οι ιατροί συνήθως προτείνουν διάφορες λύσεις για την ανακούφιση από τον πόνο της επέμβασης. Συχνά χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά για την πρόληψη λοιμώξεων που μπορεί να εμφανιστούν στο σημείο του τραύματος ή αλλού στο σώμα.

Ακτινοβολία

Η ακτινοθεραπεία καταστρέφει ή συρρικνώνει τους όγκους του καρκίνου του πνεύμονα επικεντρώνοντας υψηλής ενέργειας ακτίνες στα καρκινικά κύτταρα. Αυτό προκαλεί βλάβες στα μόρια των καρκινικών κυττάρων και τα ωθεί στην αυτοκτονία. Η ακτινοθεραπεία αξιοποιεί ακτίνες γάμα υψηλής ενέργειας, που εκλύονται από μέταλλα όπως ράδιο ή ακτίνες-χ υψηλής ενέργειας που παράγονται σε ειδική συσκευή. Η ακτινοβολία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κύρια θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονος, για να σκοτώσει τα υπόλοιπα κύτταρα μετά από επέμβαση, ή για να σκοτώσει καρκινικά κύτταρα που έχουν κάνει μεταστάσεις.

Οι πρώτες ακτινοθεραπείες προκαλούσαν σοβαρές παρενέργειες επειδή οι ακτίνες ενέργειας μπορούσαν να βλάψουν τον υγιή, φυσιολογικό ιστό, αλλά η τεχνολογία εξελίχθηκε ώστε πλέον οι ακτίνες στοχεύουν με μεγαλύτερη ακρίβεια. Οι ακτινοθεραπευτές ογκολόγοι μπορούν να εστιάσουν την ακτινοβολία σε ακριβείς θέσεις στο σώμα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μειώνοντας τον κίνδυνο βλάβης στους γύρω υγιείς ιστούς. Οι θεραπείες γίνονται διακεκομμένα σε εβδομάδες ή μήνες ανάλογα με το μέγεθος και την έκταση του όγκου, την δοσολογία της ακτινοβολίας, και τον βαθμό βλάβης που προκαλείται στους γύρω μη καρκινικούς ιστούς.

Συχνές παρενέργειες της ακτινοθεραπείας περιλαμβάνουν εξάντληση, ναυτία, ανορεξία, απώλεια μαλλιών, και δερματικές βλάβες- στεγνό, ερεθισμένο και ευαίσθητο δέρμα.

Χημειοθεραπεία

Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί ισχυρές χημικές ουσίες που παρεμποδίζουν την διαδικασία διαίρεσης των κυττάρων- καταστρέφοντας πρωτεΐνες ή DNA- ώστε τα καρκινικά κύτταρα να αυτοκτονήσουν. Τα φυσιολογικά κύτταρα μπορούν να ανακάμψουν από την βλάβη που προκαλούν τα χημικά ενώ τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν. Η χημειοθεραπεία θεωρήται συστηματική, καθώς τα φάρμακά της διασχίζουν όλο το σώμα, σκοτώνοντας τα κύτταρα του αρχικού όγκου καθώς και τα καρκινικά κύτταρα που έχουν εξαπλωθεί σε όλο το σώμα.

Ένας ογκολόγος συνήθως χορηγεί τα φάρμακα της χημειοθεραπείας ενδοφλεβίως, αλλά υπάρχουν και κάποια σε μορφή δισκίων, σε κάπσουλες, και σε υγρή μορφή. Η χημειοθεραπεία γίνεται σε κύκλους ώστε το σώμα να έχει τον χρόνο να ανανήψει ανάμεσα στις δόσεις, και οι δόσεις καθορίζονται από τον τύπο του καρκίνου του πνεύμονος, τον τύπο του φαρμάκου και το πώς αντιδρά ο ασθενής στην θεραπεία. Τα φάρμακα μπορεί να χορηγηθούν ημερησίως, εβδομαδιαίως, ή μηνιαίως και μπορεί να συνεχιστούν για μήνες ή ακόμα και χρόνια.

Η συνδυασμένες θεραπείες συχνά περιλαμβάνουν πολλά είδη χημειοθεραπείας, και η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί σαν συμπληρωματική θεραπεία στην επέμβαση και την ακτινοβολία. Η συμπληρωματική θεραπεία σχεδιάζεται για να μειωθεί ο κίνδυνος υποτροπής του καρκίνου μετά την επέμβαση και για να σκοτωθούν τα όποια καρκινικά κύτταρα έχουν απομείνει μετά την επέμβαση. Η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί πριν την επέμβαση, για να συρρικνωθούν οι όγκοι να είναι η επέμβαση πιο επιτυχημένη.

Η χημειοθεραπεία έχει πολλές κοινές παρενέργειες, αλλά εξαρτώνται από τον τύπο της χημειοθεραπείας και την υγεία του ασθενούς. Αυτές περιλαμβάνουν ναυτία και εμέτους, ανορεξία, διάρροια, απώλεια μαλλιών, εξάντληση από την αναιμία, λοιμώξεις, αιμορραγία και στοματικά έλκη. Πολλές από αυτές τις παρενέργειες είναι μόνο προσωρινές κατά την θεραπεία, και υπάρχουν πολλά φάρμακα που βοηθούν τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν αυτά τα συμπτώματα.

Άλλες θεραπείες για τον καρκίνο του πνεύμονα

Οι ερευνητές συνεχίζουν να αναζητούν τρόπους να βελτιώσουν τις θεραπείες του καρκίνου του πνεύμονα και αναζητούν νέους τρόπους για να αντιμετωπίσουν την νόσο. Στοχευμένες θεραπείες σχεδιάζονται για να αντιμετωπίζουν τα καρκινικά κύτταρα μόνο χωρίς να  επηρεάζουν τα υγιή πνευμονικά κύτταρα. Αυτές περιλαμβάνουν μονοκλωνικά αντισώματα που φτάνουν κατευθείαν στα καρκινικά κύτταρα και απελευθερώνουν φάρμακα ή ακτινοβολία, αντί- αγγειογενετικούς παράγοντες που παρεμποδίζουν τον μηχανισμό δημιουργίας αιμοφόρων αγγείων για την άρδευση καρκινικών κυττάρων και αναστολείς αυξητικού παράγοντα που αναστέλλουν την επίδραση των αυξητικών παραγόντων και δεν επιτρέπουν την αύξηση των καρκινικών κυττάρων.

Οι αναστολείς PARP (poly ADP ribose polymerase)- περίπου 50% των αναστολέων PARP μπορούν να βοηθήσουν ασθενείς με μη-μικροκυτταρικό καρκίνο πνευμόνων, ανέφερα ερευνητές από το The Institute of Cancer Research, Λονδίνο, στο περιοδικό Oncogene.

Οι αναστολείς PARP προς το παρόν χρησιμοποιούνται για την θεραπεία ασθενών με καρκίνο ωοθηκών ή μαστού που προκαλούνται από μεταλλάξεις των γονιδίων BRCA1 ή BRCA2. Αυτός ο τύπος φαρμάκων στοχεύει δύο συστήματα επιδιόρθωσης DNA συγχρόνως- καταστρέφοντας τα καρκινικά κύτταρα ενώ αφήνουν ήσυχα τα υγιή.

Υπάρχει επίσης έρευνα στον τομέα τον εμβολίων για τον καρκίνο του πνεύμονος που πρώτα μετασχηματίζουν τα καρκινικά κύτταρα ώστε να μην είναι πλέον καρκινικά. Όμως, τα κύτταρα εξακολουθούν να υπάρχουν και έτσι το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού μπορεί να αναγνωρίσει τα καρκινικά κύτταρα σαν ξένα και να τους επιτεθεί. Αυτές οι στοχευμένες θεραπείες καλούνται και ανοσοθεραπείες  γιατί η θεραπεία ξυπνά φυσικές ανοσοποιητικές αντιδράσεις.

Πώς μπορεί να αποφευχθεί ο καρκίνος του πνεύμονα;

Οι καρκίνοι που σχετίζονται με συγκεκριμένες συνήθειες είναι ευκολότερο να προληφθούν. Για παράδειγμα, εάν κάποιος επιλέξει να μην καπνίζει ή να μην καταναλώνει αλκοόλ μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο για διάφορους τύπους καρκίνου- κυρίως του πνεύμονος, φάρυγγα, στόματος, και ήπατος. Ακόμα και εάν είστε τώρα καπνιστής, διακόπτοντάς το σημαντικά μειώνει τις πιθανότητες να πάθετε καρκίνο. Το σημαντικότερο μέτρο πρόληψης για να αποφύγετε τον καρκίνο του πνεύμονα είναι η διακοπή του καπνίσματος.

Η διακοπή του καπνίσματος επίσης θα μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης πολλών άλλων τύπων καρκίνου περιλαμβανομένων του οισοφάγου, παγκρέατος, λάρυγγα, και κύστεος. Εάν διακόψετε το κάπνισμα θα έχετε συνήθως και επιπλέον οφέλη όπως μείωση της αρτηριακής πίεσης, βελτίωση της κυκλοφορίας και αυξημένη πνευμονική χωρητικότητα.

Η έκθεση στον καπνό τσιγάρων δεν είναι όμως ο μοναδικός παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο του πνεύμονα.

·       Αυτοί που έρχονται σε επαφή με αμίαντο , ράδιο παθητικό κάπνισμα επίσης έχουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονος.

·       Επιπλέον, εάν έχετε μέλος της οικογένειάς σας που εμφάνισε καρκίνο του πνεύμονος χωρίς να εκτεθεί σε καρκινογόνα σημαίνει ότι θα μπορούσατε να έχετε γενετική προδιάθεση για εμφάνιση της νόσου, αυξάνοντας τον συνολικό σας κίνδυνο.

Οι τεχνικές ελέγχου σχεδιάζονται για να εντοπίζουν σε πιο πρώιμο στάδιο τον καρκίνο ώστε να είναι διαθέσιμες περισσότερες θεραπευτικές επιλογές, αυξάνοντας την επιβίωση και αποφεύγοντας τις πολύ επεμβατικές τεχνικές. Οι περισσότεροι καρκίνοι πνεύμονες εντοπίζονται καθυστερημένα αφότου έχουν εξαπλωθεί και η αντιμετώπισή τους είναι πολύ δύσκολή. Αν και προς το παρόν δεν υπάρχουν εγκεκριμένες εξετάσεις ελέγχου για τον καρκίνο του πνεύμονος που βελτιώνουν την επιβίωση ή ανιχνεύουν εντοπισμένη νόσο, η έρευνα που είναι σε εξέλιξη είναι ελπιδοφόρα. Οι υποστηρικτές των ελέγχων προτείνουν κάποιες ομάδες υψηλού κινδύνου να υποβάλλονται σε έλεγχο. Αυτός περιλαμβάνει άτομα 60 και άνω ετών με ιστορικό καπνίσματος, ιστορικό όγκων του πνεύμονος, ή χρονία αποφρακτική πνευμονική νόσο (ΧΑΠ). Οι εξετάσεις ελέγχου πιθανά περιλαμβάνουν ανάλυση κυττάρων πτυέλων, βρογχοσκόπηση και χαμηλής δόσης αξονική τομογραφία.

e-cardio

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ