Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Καλύτερα να πονάς, παρά να μισείς…Τα Στάδια του Πένθους της Γήινης Καρδιάς

 
 
 
 
 
...Με αφορμή τη συζήτηση που είχα με μία ηλικιωμένη γυναίκα που στα «υστερινά» της, αναλογίζεται τη ζωή της... 

Το αίσθημα μίας κατάφορης αδικίας τη βαραίνει, την πνίγει, γεμίζει με παράπονο.Καθώς έχασε τον αγαπημένο γιό της ο οποίος αρρώστησε κι έμεινε μόνη, ενώ ο άλλος της γιος της γύρισε την πλάτη με την οικογένειά του χρόνια πριν, καθώς παντρεύτηκε. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ μαζί, σαν να μην τον γέννησε ποτέ, σαν να μην τον μεγάλωσε στην αγκαλιά της – δε τη θυμάται [;!]

Της είπα: «Αν είναι να ζεις ένα πόνο, 
διάλεξε καλύτερα να πονάς, παρά να μισείς».

Και ταυτίζοντας αυτά τα αισθήματα με τις δικές μου εσωτερικές αντανακλάσεις από τη ζωή όπως τη φιλοσόφησα ως τώρα, γράφω…:

- Αν είναι να ζεις ένα πόνο στη ζωή, καλύτερα να ζεις τον ίδιο τον πόνο που σου πρόσφεραν, παρά να ζεις τον πόνο του μίσους που εκτρέφεις εσύ μέσα σου για κάποιους άλλους.
*[Μπορείς να μισείς τόσο πολύ; Μπορείς να μην ντρέπεσαι τον εαυτό σου για αυτού του είδους τα συναισθήματα;! 
Το θέμα: Ηθική και Καλοσύνη είναι έμφυτο όσο και υποκειμενικό. Ωστόσο κάποια πράγματα είναι για όλους τους ανθρώπους αντικειμενικά ως προς τη φύση τους].

- Καλύτερα να υποφέρεις από τον πόνο που σου πρόσφερε 
μία προδοσία [εξαπάτηση], παρά να προδίδεις [εξαπατάς] εσύ, 
να δημιουργείς πόνο στους άλλους ή να αντεκδικείσαι με το ίδιο νόμισμα.
[Εάν έχεις την ανάγκη να προκαλέσεις πόνο στους άλλους, επισκέψου ένα ψυχίατρο - θα σου πει από που προέρχεται
η ανάγκη αυτή και ίσως αν το θες πολύ θα τη θεραπεύσεις. Βέβαια προδότης ίσως δεν είναι αυτός που του προέκυψε μία αλλαγή πορείας, αλλά αυτός που σχεδιάζει μία προδοσία, που έχει άλλο σκοπό από αυτό που δείχνει.]

Μην κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση. Δεν είσαι εσύ αυτός που νιώθει χαρά φέρνοντας σε αδύναμη κατάσταση τους άλλους. 
Εάν φέρεσαι έτσι, είναι σίγουρο ότι το πρόβλημα το έχεις εσύ. Δεν εξισορροπείται στην πραγματικότητα καμία ενέργεια μέσω της πόλωσης στην ίδια ενέργεια.

Έχει παρατηρηθεί στα ανθρώπινα δράματα η ακραία ταλάντωση των συναισθημάτων στο εκκρεμές της δυαδικότητας - φως & σκοτάδι.
Η πόλωση στη «Γήινη Αγάπη» χρεώνεται τον εν δυνάμει κίνδυνο να αντιστραφεί η πολικότητα, όταν η αγάπη αυτή δε βρίσκει αντίκρισμα ώστε να καθρεφτιστεί και να καμαρώσει τον εαυτό της στον καθρέφτη - πρόσωπο του άλλου.

Αν ο άλλος εκτρέψει τη ροή της πηγής της χαράς - "Ενέργεια Ενδιαφέροντος" προς μία άλλη κατεύθυνση, το εξαρτημένο άτομο αρχίζει να σπαρταρά σαν το ψάρι που το πέταξαν βίαια έξω από το νερό.

Και περνά μέσα σε ένα κυκεώνα αλληλουχίας αντικρουόμενων συναισθημάτων.
Κάτι σαν τη διαδρομή μέσα στα «5 Στάδια του Πένθους».
 Άρα η Αγάπη, πολύ πιθανό να μετατραπεί σε Μίσος!
Αυτή είναι η ακραία ταλάντωση και "μαγνητική πόλωση" 
στον ένα πόλο εναλλασσόμενα. Μία Αγαπά... Μία μισεί.... 
Αυτή είναι η αποκαλούμενη "Γήινη Αγάπη" του 'Εγώ'...

 
Η ελπίδα σε κάθε περίπτωση πεθαίνει τελευταία ˙ κι αρχίζει ο χορός της«ιδεοψυχαναγκαστικής φαντασιοπληξίας».  

 

Τα στάδια του πένθους της γήινης καρδιάς

 

Φαντασίωση επανασύνδεσης.

Πόνος έλλειψης – στερητικά – εξάρτηση [όπως τα ναρκωτικά]

Θυμός

Εκδίκηση ή Σκέψεις Εκδίκησης

Στη διδακτική περίπτωση: Αποδοχή, Συγχώρεση, Χαρμολύπη, Απελευθέρωση, Επίγνωση, Εξύψωση Συνειδητότητας, Ανέλπιστη Ευτυχία.

Στην περίπτωση που ο μαθητής «ανθρωποψυχή» δεν περάσει το «μάθημα»:

Μη Αποδοχή, Πόλωση στο Μίσος που κάποτε ονομαζόταν «Γήινη Αγάπη».
Τάση για εκδίκηση με σκοπό την εξισορρόπηση/ικανοποίηση της προσωπικότητας – του «εγώ».
Έμπρακτη εκδίκηση μέσω των ανθρώπινων «θεάτρων ελέγχου»*.

*[Τα «θέατρα ελέγχου» είναι οι πηγές συντήρησης των ανθρωποψυχών που δεν άναψαν ακόμη το Θείο Σπινθήρα μέσα τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντλούν «Ενέργεια Υπόστασης» 
από τη διάδραση των ανθρώπινων ρόλων – π.χ. πλαστά δράματα, υπερβολική έμφαση στα γεγονότα της ζωής, προσέλκυση ενδιαφέροντος των άλλων με κάθε τρόπο 
- εφόσον αδυνατούν να αντλήσουν ενέργεια 
από τον αυτάρκη «εσωτερικό τους ήλιο».]

Υποθέτω πως το τελευταίο στάδιο μετά την Εκδίκηση είναι τα παρακάτω:

Αίσθηση Αδειάσματος, Ενδόμυχη Αίσθηση ενός Σκοτεινού Χρέους.

Σε περίπτωση ύστερης συνείδησης: Ενοχή, Μετάνοια, Συγνώμη [και προς τον Εαυτό], Εξιλέωση.

Σε περίπτωση «Εθελότυφλου Εγωισμού» – που στο βάθος υποφέρει γνωρίζοντας την Αδυναμία του να υπερβεί των καταστάσεων: Ασθένειες, Ψυχοσωματικά, Ρόλοι, Επιθετική Άμυνα χωρίς σοβαρά αίτια, Σκληρότητα, Μικροψυχία, Μνησικακία, Κλοπή [μεταφορική και πραγματική ανάλογα των καταστάσεων], Εκμετάλλευση, Αδυναμία Επαφής με τα Συναισθήματά του.



Και τα 2 Μοντέλα έχουν στόχο
τη Μελλοντική Εξισορρόπηση Ενεργειών.
 

Το «Μοντέλο της Αποδοχής» ενέχει μελλοντικό σταθερό κέρδος.

Το «Μοντέλο της Μη Αποδοχής» ενέχει προσωρινό κέρδος και μόνιμη διαρροή Ενέργειας = Αδυναμία / Εμπάθεια / Ψευδαισθήσεις / Εδραίωση ενός μη υγιούς μοντέλου ζωής.

Επιπλέον, το «Μοντέλο της Αποδοχής» οδηγεί στην Απελευθέρωση από τα «Θέατρα Ελέγχου», στην Αυτάρκεια μέσω της απομυθοποίησης των ψευδαισθήσεων.
Φώτιση, Ανύψωση, Εσωτερική Γαλήνη, Σοφία.

Το «Μοντέλο της Μη Αποδοχής» γιγαντώνει τις ψευδαισθήσεις και την παράδοση σε ολοένα μεγαλύτερα πάθη και λάθη, Μη Συγχρονικότητα.

Τέλος, ο Σοφός άνθρωπος της Αποδοχής των καταστάσεων με Εμπιστοσύνη, ζει στο Παρόν. Ο άνθρωπος – Ψυχή που συγχωρεί είναι πραγματικά Δυνατός, εξιλεώνει την ψυχή του και το Κάρμα του εξισορροπώντας τελικά τη χαμένη ενέργεια και «Παίρνει τη Δύναμή του Πίσω» αντλώντας την από τον ίδιο το Φωτισμένο Εαυτό του και μεγιστοποιώντας την!


Ο άσοφος άνθρωπος της Μη Αποδοχής ζει με τα φαντάσματα του παρελθόντος και Φοβάται για το μέλλον. 

Η Ενέργεια που κέρδισε από την εκδίκηση είναι μόνο παροδική, καθώς τελικά εκδικείται τον ίδιο τον εαυτό του – αφού ό,τι σπέρνει θερίζει σε διάφορες μορφές μαθημάτων.
Παραμένει Αδύναμος, Έρμαιο, Σκοτισμένος = Κακός.

Χρεώνεται με Αρνητικό Κάρμα που το πληρώνει και εν ζωή στην ενσάρκωση, εν ζωή μετά θάνατο καθώς βλέπει και βιώνει τον πόνο που προκάλεσε από τα κρίματα που δημιούργησε. Εν ζωή σε μία νέα ενσάρκωση όπου τα πληρώνει με το ίδιο νόμισμα…

 
Αυτή ήταν μία μαθηματική εξίσωση.

 

Δοκιμασία με ένα Μακροπρόθεσμο Bonus;!
 
ή
 
Απαγωγή Εις Άτοπο…;!






 Με αγάπη, Φίλις Χρυσού [Αndromeda Galactica]


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.