Η κρυφή γοητεία της σκατοψυχίας

Η σκατοψυχία έχει γίνει ικανός και αναγκαίος όρος για να γίνεις κάποιος. Ας πούμε ότι είσαι δημοσιογράφος. Δεν φτάνει να λες ότι σου λένε, δεν φτάνει να στήνεις ρεπορτάζ, να λασπολογείς, να περνάς γραμμή και να παπαγαλίζεις. Η νέα μόδα είναι να ειρωνεύεσαι, να λοιδορείς, να ταπεινώνεις. Δεν είναι σκατόψυχοι στον χαρακτήρα όλοι αυτοί οι γελοίοι γιάπηδες, είναι ο τρόπος τους να ανέβουν στα σαλόνια των γυαλιστερών συγγραφέων, των γυαλιστερών νέων πολιτικών, των γυαλιστερών οικονομολόγων, στα ρετιρέ των γιάπηδων που η σαμπάνια ρέει άφθονη πάνω από μια πόλη εκατομμυρίων που υποφέρει. Έτσι πρέπει να κάνεις, να στέκεσαι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου, να πίνεις το καλύτερο κρασί και να φτύνεις ειρωνία με ύφος στους αποκάτω:κοιτάξτε που είμαι εγώ, κοιτάξτε που είστε εσείς. Να δείς που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες φίλε μου. Το κάποτε είναι τώρα.

Φτωχοί πληβείοι, η φτώχεια σας μας χαλάει την αισθητική. Βρωμιάρη άστεγε, το στρώμα σου στην γωνιά του δρόμου λερώνει την καθαρή πρωτεύουσα. Ανάγωγη καθαρίστρια, η φωνή σου ενοχλεί τα αφτιά μας. Φτωχοί άνεργοι, να πάτε ρε να δουλέψετε. Φτωχοί αυτόχειρες, εσείς φταίτε που δανειζόσασταν. Κοιτάξτε εμάς, είμαστε πετυχημένοι. Δεν το κάνουν επειδή πληρώνονται. Αυτό θα ήταν μια ελεεινή δικαιολογία. Το κάνουν επειδή το πιστεύουν, επειδή θεωρούν οτι είναι κατα κάποιον τρόπο ανώτεροι· αυτό είναι χειρότερο.

Το γνωστό post της άγνωστης κυρίας έβαλε φωτιά στο ίντερνετ. «Ντροπή σου!» σχολιάζουν οι μισοί. Αλίμονο, τσάμπα χαλάτε θερμίδες στο πληκτρολόγιο προσπαθώντας να εξηγήσετε στην γιάπισα ότι θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτά που γράφει. Η ντροπή προϋποθέτει τσίπα και η τσίπα αξιοπρέπεια. «Σούργελο» γράφουν άλλοι. Εξίσου άγονη γραμμή· πάνω από όλα, από ζωές που καταστρέφονται, από αεροπλάνα γεμάτα από νέους μετανάστες, από πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο, από 50αρες απολυμένες, πάνω από τα πάντα η ευγένεια. Βρίζεις απολίτιστε πληβείε. Κοίτα εμένα με τι χάρη γράφω, αμόρφωτε, μόνο να βρίζεις ξέρεις, αυτή είναι η δημοκρατία σου.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αναγκαίο. Το μόνο που θέλουν είναι η βαθιά περιφρόνηση, αυτή που δεν αξίζει ούτε το σάλιο σου να χαλάσεις για να φτύσεις. Η συνειδητοποίηση της χρησιμότητας μιας καθαρίστριας που καθαρίζει σκατά για να θρέψει τα παιδιά της, η συνειδητοποίηση της αχρηστίας μιας κοπέλας που λερώνει τις ζωές μας με κάτι χειρότερο από τις βρωμιές της κάθε τουαλέτας.

Αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν οι εν λόγω άνθρωποι είναι ότι δεν μπορούν να αγγίξουν τα υποκείμενα των αφ υψηλού επιθέσεων τους. Η τελευταία καθαρίστρια του υπουργείου Οικονομικών δεν έχει τα ρούχα της κοπέλας, τα κοσμήματα της κοπέλας, το γεμάτο απο selfie με διασημότητες Facebook της κοπέλας, τις βαρυσήμαντες ατάκες της κοπέλας, τις διασυνδέσεις της κοπέλας. Έχει κάτι καλύτερο που η κοπέλα αυτή δεν θα αποκτήσει ποτέ, γιατί ποτέ δεν θέλησε να έχει: αξιοπρέπεια λέγεται. Ότι και να πει, ότι και να γράψει, ότι και να γίνει με τις διεκδικήσεις των καθαριστριών, ότι και να αναφέρουν τα κανάλια και οι πολιτικοί και οι χαρτογιακάδες, όσο ξύλο και να φάνε, η κάθε μια από αυτές θα γυρίσει σπίτι της με αξιοπρέπεια. Στον κόσμο της αυτής της δημοσιογράφου, η αξιοπρέπεια δεν αξίζει τίποτα. Στον κόσμο τον δικό μας, αξίζει τα πάντα.

Περιφρόνηση· η καθαρίστρια είναι πιο χρήσιμη στην κοινωνία από σένα. Εσύ είσαι τελείως, παντελώς άχρηστη. Δεν δημιουργείς τίποτα, απλά παρασιτείς. Χωρίς την ηθική, λογοτεχνικά γραμμένη και αποτυπωμένη με περίτεχνες λέξεις βρωμιά σου ζούμε. Χωρίς καθαρές τουαλέτες και πατώματα, είναι λίγο δύσκολο. Στον κόσμο των ανθρώπων, αυτών που υποφέρουν, αυτών που πονάνε, αυτών που θέλουν να ζήσουν και να ευτυχήσουν μαζί με τους συνανθρώπους τους, η αξία σου είναι μικρότερη από το περιεχόμενο του κάδου σκουπιδιών, την καθημερινότητα δηλαδή της καθαρίστριας που κακολογείς. Γράψε ότι θέλεις, κάνε όση πλακίτσα θέλεις με τους λαμπερούς διάσημους φίλους σου. Όλα αυτά τα αγόρασες άλλωστε. Η αξιοπρέπεια και η περιφάνεια μιας γυναίκας που αγωνίζεται για τα παιδιά της, αυτή δεν αγοράζεται με τίποτα. Σε αυτήν τουλάχιστον, πολλοί από τους πληβείους που σιχαίνεσαι της χαμογελούν με εκτίμηση, με θαυμασμό και με αλληλεγγύη. Σε εσένα ο μόνος που μπορεί να χαμογελάσει είναι ο τροϊκανός που περιμένεις με αγωνία για να βγείς στο γυαλί. Και σίγουρα δεν θα το κάνει ούτε από εκτίμηση, ούτε από θαυμασμό, ούτε από αλληλεγγύη. Θα το κάνει για όλους τους άλλους βρώμικους λόγους του κόσμου, πιο βρώμικους από τα δάπεδα που πατάς κάθε μέρα, παρακαλώντας για μια δήλωση.

Πηγή : Without reason or rhyme

eleutheriellada

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ