Ειμαι το συναισθημα της απορριψης που νιωθεις για τον ιδιο σου τον εαυτο

Βρισκομουν εκει απο την πρωτη στιγμη , 
στην αδρεναλινη που κυκλοφορουσε στις φλεβες των γονιων σου 
οταν εκαναν ερωτα για να σε συλλαβουν, 
και μετα στο 
υγρο που η μητερα σου εστελνε στη μικρη καρδια σου
οταν ακομα ησουν ενα παρασιτο.

Εφτασα σε σενα προτου μπορεσεις να μιλησεις,
προτου ακομα μπορεσεις α καταλαβεις κατι
απο αυτα που σου ελεγαν οι αλλο.
Βρισκομουν εκει οταν, αδεξια,
προσπαθουσες να κανεις τα πρωτα σου βηματα
εμπρος στο πειραχτικο και γελαστο βλεμμα ολων.
Οταν ησουν απροστατευτος και εκτεθειμενος,
οταν ησουν ευαλωτος κι ειχες αναγκη.

Μ'εφερε στη ζωη σου
το χερι της μαγικης σκεψης
με συνοδευαν...
οι προληψεις και τα ξορκια,
τα φετιχ και τα φυλαχτα....
οι καλοι τροποι, οι συνηθειες και η παραδοση....
οι δασκαλοι σου, τα αδερφια σου και οι φιλοι σου...


Προτου μαθεις πως υπηρχα
διαιρεσα την ψυχη σου σε ενα κοσμο φωτος κι ενα κοσμο
σκοτους.
Εναν κοσμο για το καλο και εναν για τα υπολοιπα.

Εγω σου εφερα τα συναισθηματα της ντροπης,
σου εδειξα ολα τα μειονεκτηματα σου,
τις ασχημιες σου,
τις ανοησιες σου,
τα δυσαρεστα ολα.
Εγω σου κρεμασα την ταμπελα "διαφορετικος"
οταν σου ειπα πρωτη φορα στο αφτι
οτι κατι δεν πηγαινε εντελως καλα σ'εσενα.

Υπαρχω πριν απο τη συνειδηση,
πριν απο την ενοχη,
πριν απο την ηθηκη,
πριν απο τις αρχες του χρονου,
πριν ακομα ο Αδαμ ντραπει για το κορμι του
οταν αντιληφθηκε οτι ηταν γυμνος....
και το καλυψε!

Ειμαι ο απροσκλητος μουσαφηρης,
ο ανεπιθυμητος επισκεπτης,
και ωστοσο,
ειμαι ο πρωτος που ηρθα και ο τελευταιος που θα φυγω.
Εγινα ισχυρος με τον καιρο
ακουγοντας τις συμβουλες των γονιων σου
για το πως θα θριαμβευσεις στη ζωη.

Παρατηρωντας τις αντιληψεις της θρησκειας σου,
που σου λεει τι να κανεις και τι να μην κανεις,
για να σε δεχτει ο Θεος στις αγκαλες του.
Υποφεροντας απανθρωπα αστεια
των συντροφων σου στο σχολειο
οτα γελουσαν με τις δυσκολιες σου.
Υπομενοντας τις ταπεινωσεις απο τους ανωτερους σου.
Παρατηρωντας την αχαρη μορφη σου στον καθρευτη
και συγκρινοντας τη μετα με την εικονα των 'διασημων"
που βγαινουν στην τηλεοραση.

Και τωρα, επιτελους,
ετσι οπως ειμαι δυνατος,
και για τον απλο λογο
οτι ειμαι γυναικα,
οτι ειμαι νεγρος,
οτι ειμαι Εβραιος,
οτι ειμαι ομοφυλοφιλος,
οτι ειμαι ανατολιτης,
οτι ειμαι αναπηρος,
οτι ειμαι ψηλος, κοντος η χοντρος...
μπορω να σε μεταμορφωσω
σ'ενα σωρο σκουπιδια,
σε παλιοσιδερα,
σε αποδιοπομπαιο τραγο,
στον παγκοσμιο υπευθυνο,
σ'ενα καταραμενο
μπασταρδο
μιας χρησης.

Γενεες και γενεες ανδρων και γυναικων
με υποστηριζουν.
Δεν μπορεις να ξεφυγεις απο μενα.

Η θλιψη που προξενω ειναι τοσο ανυποφορη που
για να με αντεξεις
πρεπει να με μεταδωσεις στα παιδια σου,
ωστε εκεινα να με περασουν στα δικα τους παιδι,
στους αιωνες των αιωνων.

Για να βοηθησω εσενα και τους απογονους σου
θα μεταμφιεστω σε τελειομανια,
σε υψηλα ιδανικα,
σε αυτοκριτικη,
σε πατριωτισμο,
σε ηθικες αξιες,
σε καλες συνηθειες,
σε αυτοελεγχο.

Η θλιψη που σου προξενω ειναι τοσο εντονη
που θα θελησεις να με αρνηθεις
και, για αυτο,
θα προσπαθησεις να με κρυψεις πισω απο το προσωπο σου,
πισω απο τα ναρκωτικα,
πισω απο τη μαχη σου για το χρημα,
πισω απο τις νευρωσεις σου,
πισω απο την απροσωπη σεξουαλικοτητα σου.
Δεν εχει σημασια τι κανεις ,ομως,
δεν εχει σημασια που πηγαινεις.
Εγω θα ειμαι παντα εκει,
παντοτε παρων.
Γιατι ταξιδευω μαζι σου
μερα και ωυχτα
ακουραστα,
διχως ορια.

Εγω ειμαι η βασικη αιτια της εξαρτησης,
της κτητικοτητας,
της πιεσης,
της ανηθικοτητας,
του φοβου,
της βιας,
του εγκληματος,
της τρελας.

Εγω σου διδαξα το φοβο της απορριψης
κι εγω περιορισα την υπαρξη σου σ'αυτο το φοβο.
Απο μενα εξαρταται το αν θα εξακολουθησεις να εισαι
αυτο το ατομο που το γυρευουν, το λατρευουν,
το χειροκροτουν, ο ευγενικος και ο ευχαριστος
που εισαι σημερα για τους αλλους.
Απο μενα εξαρτασαι,
γιατι εγω ειμαι το μπαουλο που εχεις κρυψει
εκεινα τα πιο δυσαρεστα πραγματα,
τα πιο γελοια,
τα λιγοτερο επιθυμητα κι απο σενα τον ιδιο.

Χαρη σε εμενα
εμαθες να συμβιβαζεσαι
με αυτα που σου δινει ζωη,
γιατι, τελικα,
οτιδηποτε και αν ζησεις θα ειναι παντοτε παραπανω
απο αυτο που νομιζεις οτι αξιζεις.

Το μαντεψες ετσι δεν ειναι;

Ειμαι το συναισθημα της απορριψης που νιωθεις για τον ιδιο σου τον εαυτο

(Χορχε Μπουκαϊ, Να σου πω μια ιστορια, σελ. 221)

Βιβή Χουλιάρα

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ